ΟΠΛΑ Ή ΒΟΥΤΥΡΟ (ΩΣ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ)

Με αφορμή τις αντιλήψεις που εκφράζονται συχνά (από μερίδα πολιτικών, ακαδημαϊκών και πολιτών που έχουν δημόσιο λόγο), ως προς την απαίτηση ενίσχυσης της αμυντικής ικανότητας της χώρας, ας δούμε σε μία σειρά άρθρων τις απόψεις διάσημων πολιτικών, φιλοσόφων, ακαδημαϊκών, επιστημόνων, οικονομολόγων, στρατιωτικών, ιερωμένων κλπ για το θέμα αυτό.

Ο ADAM SMITH ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ

Και ξεκινάμε με τον Adam Smith και την περίφημη παρατήρηση του, «η άμυνα είναι πολύ πιο σημαντική από την πολυτέλεια» ‘defence is of much more importance than opulence’.

Η αντίληψη αυτή αναφέρεται στο θεμελιώδες έργο του "The Wealth of Nations (1776), στο οποίο συζητά τον ρόλο της κυβέρνησης και τις ευθύνες της. Το συγκεκριμένο απόσπασμα βρίσκεται στο Βιβλίο V, Κεφάλαιο 1, όπου ο Smith συγκρίνει τη σχετική σημασία των διαφορετικών δαπανών για ένα έθνος.

Ο Smith υποστήριξε ότι ενώ η συσσώρευση πλούτου είναι σημαντική για την ευημερία ενός έθνους, η υπεράσπιση του έθνους είναι πολύ πιο κρίσιμη, η ασφάλεια του και η προστασία των πολιτών του πρέπει να είναι σε προτεραιότητα έναντι της επιδίωξης της πολυτέλειας ή του υπερβολικού υλικού πλούτου.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, χωρίς ασφάλεια, ο πλούτος ενός έθνους θα μπορούσε εύκολα να χαθεί ή να καταστραφεί από εξωτερικές απειλές και ο λαός του θα μπορούσε να υποφέρει ανεπανόρθωτα.

Το πλαίσιο αυτής της δήλωσης έχει τις ρίζες του στις απόψεις του Smith για τις κρατικές δαπάνες. Πίστευε ότι η κυβέρνηση πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην άμυνα, τη δικαιοσύνη και τις δημόσιες υποδομές έναντι της περιττής πολυτέλειας ή των σπάταλων δαπανών.

Έβλεπε την άμυνα ως τη σημαντικότερη δημόσια υπηρεσία, καθώς διασφαλίζει την επιβίωση και τη σταθερότητα του έθνους. Εν τω μεταξύ, η πολυτέλεια, ενώ συμβάλλει στην οικονομική ευημερία ενός έθνους, είναι δευτερεύουσας σημασίας σε σχέση με την αναγκαιότητα της ασφάλειας.

Αυτή η ιδέα αντανακλά την ευρύτερη φιλοσοφική οπτική του Smith για τον ρόλο του κράτους στην κοινωνία. Αναγνώρισε ότι ο ρόλος του κράτους δεν είναι να επιδίδεται σε υπερβολικές δαπάνες αλλά να διασφαλίζει τη θεμελιώδη ασφάλεια για την ευημερία των πολιτών του.

Στο κεφάλαιο αυτό, ο Smith ξεκίνησε το επιχείρημά του αναγνωρίζοντας την πρώιμη πραγματικότητα, ότι το εμπόριο έφερε τον πόλεμο και όχι την ειρήνη.

Σε μια τέτοια κατάσταση, ο πόλεμος δεν θα μπορούσε να είναι εφικτός και βιώσιμος για το πρώιμο σύγχρονο κράτος, εκτός εάν η οικονομία του ήταν ισχυρή, επειδή η εθνική άμυνα εξαρτιόταν από τη δύναμη της εθνικής οικονομίας.

Κατά την άποψη του, ένα σύστημα ελεύθερης αγοράς και η αρχή του καταμερισμού της εργασίας θα καθιστούσαν την οικονομική δύναμη του έθνους ικανή να παρέχει τα κεφάλαια που απαιτούνται για την εθνική ασφάλεια.

Επομένως, η πολιτική οικονομία έπρεπε να επιτύχει οικονομική ανάπτυξη, επεκτείνοντας τον καταμερισμό εργασίας και τον μηχανισμό της ελεύθερης αγοράς για να αυξήσει τον πλούτο του έθνους καθώς και την δυνατότητα να συγκεντρώνει φόρους και να διατηρεί στρατό, αφήνοντας περαιτέρω χώρο για μελλοντική χρηματοδότηση ενός πιθανού πολέμου και για την εθνική αμυντική προσπάθεια.

Ταυτόχρονα, ο εμπορικός πολιτισμός και η εκπολιτιστική δύναμη του εμπορίου, οδήγησαν στον κοινωνικό καταμερισμό της εργασίας και κατά συνέπεια σε αλλαγές στην εθνική άμυνα και στον πόλεμο, επειδή ο καταμερισμός της εργασίας προκάλεσε την τεχνολογική πρόοδο των όπλων, καθιέρωσε τον στρατό ως εξειδικευμένο επάγγελμα και υπήρξε η δυνατότητα να αυξηθούν οι αμυντικές δαπάνες και να βελτιωθούν τα τεχνολογικά εργαλεία του πολέμου.

ΣΗΜ: Ακολουθούν και άλλα άρθρα για το προς εξέταση θέμα..

Όλες οι αντιδράσεις:

4Ithanfen Fen, Antonia Atmatzidou και 2 ακόμη