Δεν είναι λίγοι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο που ισχυρίζονται ότι η παγκόσμια κρίση προήλθε από τις κακές πρακτικές και τη διαπλοκή του χρηματοπιστωτικού συστήματος με το πολιτικό σύστημα.
Μερικά παραδείγματα είναι: Οι επιπτώσεις από την άρση του Τραπεζικού Νόμου του 1933, γνωστού ως ‘’The Glass – Steagall Act’’, οι επιπτώσεις από την ανεξέλεγκτη αγορά παραγώγων και από τη Συμφωνία Οικονομικών Υπηρεσιών (FSA Financial Services Act ) που ουσιαστικά καθόριζε τον τρόπο σύνδεσης του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (WTO) με τα μέλη του. Η αλλαγή των όρων του FSA, με τη συμπερίληψη και των τραπεζικών δραστηριοτήτων, ανάγκασε τα κράτη-μέλη του ΠΟΕ να δεχθούν την αγορά «τοξικών» τραπεζικών προϊόντων και άνοιξε το «κουτί της Πανδώρας» για τα τραπεζικά «υποπροϊόντα» με αλυσιδωτές αντιδράσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Ειδικά στην περίπτωση της ΕΕ, η οικονομική φιλοσοφία του Διευθυντηρίου της, με τον κυρίαρχο ρόλο της Γερμανίας, δεν λειτούργησαν υπέρ της προστασίας των κρατών-μελών της, που τελικά αποδείχθηκαν οι «αδύναμοι κρίκοι» στις αλυσσιδωτές αυτές αντιδράσεις.
Και υπάρχουν πολλά περισσότερα επιχειρήματα που μπορούν να τεκμηριώσουν τη θέση αυτή.
Στην Ελλάδα αυτό που βιώνουμε σε καθημερινή βάση σε ότι αφορά το τραπεζικό σύστημα είναι η συνεχής προσπάθεια να διασωθεί, οι συνεχείς ανακεφαλαιοποιήσεις, η έλλειψη ουσιαστικών ελέγχων των θεσμικών οργάνων σε όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, με αποτέλεσμα να συνεχίζουν να παίζονται τεράστια παιχνίδια στη πλάτη των μικροεπενδυτών, των συναλλασσομένων, αλλά και όλων των πολιτών που επωμίζονται στην ουσία τα αποτελέσματα των κακών πρακτικών τους.
Αυτό που βλέπουμε καθημερινά είναι μονομερείς πράξεις αυθαιρεσίας από τις Τράπεζες, καταχρηστική αλλαγή των όρων δανεισμού, μετακύληση διαφόρων εξόδων, επιβαρύνσεων και κινδύνων στους συναλλασσομένους μαζί τους. Ταυτόχρονα έχουν σταματήσει οι χρηματοδοτήσεις της αγοράς και η παροχή εγγυήσεων, με αποτέλεσμα οι τράπεζες να μην επιτελούν το βασικό ρόλο για τον οποίο πήραν την άδεια λειτουργίας, ενώ συνεχίζεται επί μακρόν η προσπάθεια να στηριχθούν με συνεχείς επιβαρύνσεις του χρέους της χώρας.
Οι δικαιολογίες που εκφράζουν μεταθέτοντας τις ευθύνες αλλού για τα κόκκινα δάνεια, είναι τουλάχιστον ανεύθυνες και αφελείς. Τα περισσότερα από τα κόκκινα δάνεια είχαν δοθεί χωρίς ουσιαστικές διασφαλίσεις είτε σε διαπλεκόμενους και κομματικά προσκείμενους με χαριστικές προβλέψεις, είτε στη προσπάθεια να ανέβουν τα μπόνους των στελεχών. Τα ομόλογα επίσης που είχαν στα χέρια τους, αποκτήθηκαν στη προσπάθειά τους να στηρίξουν το πολιτικό σύστημα με το οποίο έχουν σφιχταγκαλιαστεί εδώ και πολλά χρόνια και το χρηματοδοτούν με απολύτως επισφαλή τεράστια δάνεια. Απλοί Τραπεζικοί υπάλληλοι έγιναν σε μερικά χρόνια κορυφαίοι μεγαλοτραπεζίτες, στηριζόμενοι από το κομματικό σύστημα που νέμεται το δημόσιο χρήμα.
Είναι γνωστή σε όλους μας η πρακτική μετακύλησης της χασούρας των τραπεζών στα ασφαλιστικά ταμεία, όπως επίσης και η εξωφρενική και καταχρηστική πρόβλεψη με νόμο μάλιστα, να κατατίθενται για πολλές δεκαετίες τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων άτοκα, με τεράστιο όφελος για τις τράπεζες. Το ίδιο έγινε και με την εντολή που δόθηκε στους διοικητές των ταμείων για να επενδύσουν τα αποθεματικά των ταμείων σε τοξικά προϊόντα των τραπεζών (το όλο θέμα συγκαλύφθηκε και δεν τιμωρήθηκε κανείς για αυτό), όπως επίσης και με την παράνομη εσωτερική μετακύλησα της απώλειας από το κούρεμα των ομολόγων στα κεφάλαια των ασφαλιστικών ταμείων.
Σήμερα μετά από τόσα χρόνια προσπαθειών οι τράπεζες ακόμη θέλουν να διασωθούν, ακόμη δεν έχουν εξυγιανθεί, ο χάρτης του τραπεζικού συστήματος έχει αλλάξει πλήρως, τα μεγάλα και αδιαφανή χρηματιστηριακά παιχνίδια με τις τραπεζικές μετοχές συνεχίζονται ανεξέλεγκτα και με ωφελημένους πάντα τους γνωστούς πολιτικά ευνοούμενους. Το σφιχταγκάλιασμα του πολιτικού συστήματος με τους τραπεζίτες συνεχίζεται.
Οι ευθύνες όλων αυτών είναι τεράστιες για την κατάρρευση της οικονομίας και την αδυναμία ανόρθωσης της και ο κάθε πολίτης αναρωτιέται:
‘’Μήπως τελικά οι Τράπεζες είναι οι ιερές αγελάδες της οικονομίας; ‘’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου