Κατά την παρούσα πολιτικο-οικονομικο-κοινωνική κρίση πολλοί νέοι σχηματισμοί πολιτικής αναδείχθηκαν. Ένα κοινό στοιχείο όλων αυτών είναι η μεσσιανική τους αντίληψη ότι δραστηριοποιούνται για να σώσουν την Ελλάδα από την καταστροφή, να πάρουν τα ηνία από τα χέρια των άχρηστων πολιτικών και να αναλάβουν αυτοί πιο ικανοί, άφθαρτοι, με νέες ιδέες και όραμα και όρεξη για δουλειά.
Το κυριότερο όμως στοιχείο που όλοι μοιράζονται είναι η αξία τους και η τιμιότητα τους.
Αναρωτιέμαι ποιος από όλους μας δικαιούται να εμφανίζει μόνο κατά δήλωση τον εαυτό του απόλυτα τίμιο ή έστω τιμιότερο από κάποιον άλλο.
¨Ο αναμάρτητος πρώτος τoν λίθον βαλέτω…¨
Εφ ΄ όσον δεν υπάρχει ούτε μπορεί να υπάρξει ένα αξιόπιστο σύστημα αξιολόγησης της ‘’αμαρτίας’’, τότε καλύτερα να αποδεχθούμε όλοι μας ότι το πλήθος των αμαρτωλών είναι μέγα και το κυριότερο μη καταγεγραμμένο.
Επίσης θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι δεν είναι δυνατό να υπάρξει μία γιγαντιαία κολυμβήθρα του Σιλωάμ που να δεχθεί μέσα της όλο αυτό το πλήθος και να θεραπεύσει πάσα νόσο και να εξαγνίσει από κάθε αμαρτία.
Το άμεσο ερώτημα που προκύπτει είναι τι κάνουμε με όλο αυτό το πλήθος των ‘’αμαρτωλών’’. Η αντιμετώπισή του θα πρέπει να έχει κάποια στοιχεία πρακτικότητας, παραδειγματισμού και μεγαλοψυχίας συνάμα.
Κατά συνέπεια το αμαρτωλό παρελθόν θα πρέπει να μας απασχολήσει στο βαθμό που υπάρχουν επαρκή στοιχεία για τους αμαρτωλούς και οι οποίοι θα πρέπει να υποστούν τις νόμιμες συνέπειες. Θα πρέπει να αποφύγουμε τη δαιμονοποίηση των πάντων στη μηδενιστική λογική ότι όλοι είναι διεφθαρμένοι, όλοι ευθύνονται και άρα όλοι είναι υπόλογοι.
Επίσης θα πρέπει να υιοθετήσουμε αυστηρή στάση για την διαφθορά και την απονομή δικαιοσύνης σε ότι αφορά το μέλλον με αρχή εκκινήσεως τώρα, ως πρώτο βήμα εκσυγχρονισμού μας.
Στην συνέχεια με μετριοπάθεια ας αποδεχθούμε ότι υπάρχουν άξιοι και ικανοί άνθρωποι γύρω μας και ας αποφύγουμε την αυτάρεσκη αντίληψη ότι οι δικές μας ικανότητες είναι ξεχωριστές και ότι αφού έχουμε ένα χάρισμα σε ένα τομέα τότε εύκολα θα μπορούμε να είμαστε αποτελεσματικοί σε κάθε ζήτημα που θα θέλαμε να εμπλακούμε. Μάλιστα η κρίση μας είναι τόσο αυστηρή για τους άλλους και ελάχιστα για μας.
Και τέλος ας αρχίσουμε την προσπάθεια βελτιώνοντας την επιθυμία μας για συνεργασία, να αποδεχθούμε δηλαδή ότι μπαίνουμε σε μία νέα περίοδο όπου η συνεργασία είναι σημαντικότερη της ατομοκεντρικής αντίληψης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου