ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ : ‘’Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ’’

Βλέποντας το επίπεδο πολιτικής εκπροσώπησης της χώρας μας από τους πολιτικούς στις τελευταίες συνεδριάσεις των Ευρωπαϊκών οργάνων, άνοιξα τις σημειώσεις που κρατούσα κάθε φορά που είχα την ευκαιρία να βρεθώ σε διεθνή πολιτική εκπροσώπηση της χώρας μας.

Υπάρχουν 5+1 κατηγορίες εκπροσώπησης με βάση τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των επιχειρημάτων και της εν γένει τοποθέτησης των πολιτικών από κάθε χώρα.

1. Χώρες που κάνουν ηγετικές τοποθετήσεις και παρεμβάσεις, που παρακινούν τους άλλους να υποστηρίξουν τις θέσεις τους, όπως οι ΗΠΑ, η Αγγλία, η Ρωσία, η Γερμανία, κλπ.
2. Χώρες που τοποθετούνται ή παρεμβαίνουν ενεργά, με σκοπό να προβάλουν στη διεθνή κοινότητα το σημαντικό ρόλο τους, τι έκαναν και πόσο χρήσιμες είναι οι ενέργειες τους, όπως οι Δανοί, οι Ολλανδοί, οι Νορβηγοί, οι Πολωνοί, οι Ούγγροι κλπ
3. Χώρες που τοποθετούνται και παρεμβαίνουν πάντα με σκεπτικισμό, εκφράζοντας αναπάντητους προβληματισμούς και ερωτήματα, όπως η Ισπανία, η Γαλλία πολλές φορές, οι Σλοβάκοι, κλπ.
4. Χώρες που αναφέρονται σε όλα τα θέματα με γενικές αρχές, Ευρωπαϊκές ή πανανθρώπινες αξίες και αποφεύγουν να τοποθετηθούν συγκεκριμένα ή να γίνουν δυσάρεστες στους άλλους φανερά, όπως το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο κλπ.
5. Χώρες ‘’χαζοχαρούμενες’’ που οι θέσεις τους εκφράζονται με μια ελαφρότητα και με μία διάθεση υποβάθμισης των ζητημάτων όπως η Ιταλία, η Ισπανία πολλές φορές κλπ.

Και:

6. Η Ελλάδα, μία κατηγορία από μόνη της:

Με λίγες λέξεις η στάση των πολιτικών μας εκπροσώπων χαρακτηρίζεται από ‘’ανασφάλεια, υπεκφυγή, αοριστία και για εσωτερική κατανάλωση’’. Οι παρεμβάσεις τους, είναι ως επί το πλείστον ‘’τρομαγμένες’’, ‘’σαστισμένες’’, που συνήθως διαβάζονται αμήχανα από ένα κείμενο (statement) που έχουν ετοιμάσει άλλοι (ευτυχώς που υπάρχουν ικανοί διπλωμάτες).
Η προσπάθεια των πολιτικών εκπροσώπων είναι ως επί το πλείστον να καλύψουν τα κενά γνώσεων και προετοιμασίας τους, την απροθυμία της Ελλάδος να τοποθετηθεί ενεργά στα προβλήματα, με μία συμπλεγματική ανάγκη να υπερτονισθούν και να αναγνωρισθούν από τους άλλους οι Ελληνικές ιδιαιτερότητες και πτυχές των ζητημάτων.
Η όλη εικόνα που δημιουργείται είναι ότι μας ενδιαφέρει να μιλήσουμε με το βλέμμα στο εσωτερικό της χώρας μας και όχι ως τοποθέτηση-παρέμβαση χώρας που έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της και μετέχει ενεργά στο διεθνές γίγνεσθαι, διεκδικώντας για τον εαυτό της κάποιο σημαντικό ρόλο.