ΠΙΣΤΗ’’, ‘’ΛΟΓΙΚΗ’’ ΚΑΙ ‘’ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ’’ ΣΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΓΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Πολλοί συμπολίτες μας σήμερα αναζητούν τον νέο ‘’μεσσία-ηγέτη-γητευτή’’ που θα τους γοητεύσει για να τον ακολουθήσουν χωρίς ενδοιασμούς ο οποίος με το μαγικό ραβδάκι του θα επαναφέρει τα πράγματα εκεί που ήταν πριν σε ‘’status quo ante’’.

Αυτός είναι ο ένας κίνδυνος γιατί οδηγεί σε παθητικότητα αυτούς που τον περιμένουν και δίνει τη δυνατότητα σε γραφικούς να διεκδικούν για τον εαυτό τους αυτό το ρόλο.

Υπάρχει όμως ένας άλλος, μεγαλύτερος και πιο ύπουλος κίνδυνος.
Η καλλιεργούμενη ‘’πίστη’’ ότι σε καταστάσεις κρίσεως πρέπει να καταλύεται η Δημοκρατία και να εφαρμόζονται διαδικασίες αυταρχικές, από τους λίγους, που ‘’ξέρουν’’ και ‘’μπορούν’’ να διαχειριστούν τα ζητήματα και άρα είναι ‘’λογικό’’ να τους ακούσουμε (πάλι με ‘’πίστη’’ χωρίς κριτική και ενδοιασμούς).
Αυτοί, οι ‘’ηγέτες-αυτοκράτορες-δικτάτορες’’, είναι οι πιο επικίνδυνοι, γιατί αξιοποιούν κάθε δυνατότητα για να σε κάνουν να ‘’πιστέψεις'' ότι είναι λογικό και αποτελεσματικό αυτό και πρέπει να το αποδεχθείς.
Και τα δύο παραπάνω σημερινά αδιέξοδα εδράζονται σε μία μορφή ‘’πίστης’’ και διαστρέβλωσης της λογικής.

Θα προσπαθήσουμε να δούμε όσο διεξοδικά μας επιτρέπει ο χώρος, τα ζητήματα ‘’πίστης’’ και ‘’λογικής’’ στην αποτελεσματικότητα των πολιτικών αποφάσεων (δεν εξετάζουμε την έννοια της Δημοκρατίας αλλά της ‘’λογικής’’ πάνω στην οποία οπωσδήποτε εδράζεται και η Δημοκρατία).

Η ‘’πίστη’’ είναι ένα πρώϊμο επίπεδο θεώρησης των πραγμάτων και αποδοχής λύσεων και αποφάσεων στα κοινωνικά συστήματα. ‘Όπως όλοι μας αναγνωρίζουμε, είναι η βάση της θρησκείας. Η χρησιμοποίηση του όρου ‘’πιστεύω’’ για την ‘’αποκάλυψη’’ της αλήθειας και για τη διάκριση του σωστού από το λάθος, είναι κοινή τάση των κοινωνιών στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η σημαντικότερη ανεπάρκεια της ‘’πίστης’’ για τον καθορισμό της ‘’αλήθειας’’ , είναι ότι απαιτεί την αποδοχή της ύπαρξης κάποιου ξεχωριστού, χαρισματικού ατόμου.

Η ‘’λογική’’, είναι το υψηλότερο επίπεδο θεώρησης για τον καθορισμό της αλήθειας. Για να χρησιμοποιήσουμε ένα συλλογισμό που να μπορεί να μας οδηγήσει ευκολονόητα στην αλήθεια, απαιτείται να κατασκευάσουμε μια λογική αλυσίδα με συνέπεια, που να αρχίζει με την σωστή αναγνώριση του προβλήματος, με μια υπόθεση και να καταλήγει σε ένα συμπέρασμα. Υπάρχουν, φυσικά, πολλές μέθοδοι και τεχνικές για αυτό.

Πρέπει να αναγνωρίσουμε όμως ότι η λογική στην εφαρμογή της στο πεδίο της πολιτικής ιδιαίτερα έχει δυο μεγάλες αδυναμίες:
• Η πρώτη είναι ότι μερικές φορές η αλήθεια δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο με τη λογική επεξεργασία (ελλείψει διεξοδικής γνώσης ή ικανότητας εποπτείας)
• Η δεύτερη, είναι ότι παρ’ όλο που μερικές αποφάσεις φαίνεται να συμφωνούν με τη λογική, εν τούτοις εξακολουθούν να μην παράγουν αποτελεσματικές λύσεις (ολόκληρος κατάλογος από πλάνες έχουν εντοπισθεί στη λήψη αποφάσεων).

Για να είμαστε συνεπώς αποτελεσματικοί στη λήψη ρεαλιστικών και αποτελεσματικών πολιτικών αποφάσεων, (η αποτελεσματικότητα είναι το ζητούμενο στη πολιτική), είναι απαίτηση να εισάγουμε την ανάγκη επιβεβαίωσης των λογικά διαμορφωμένων συμπερασμάτων με μετρήσιμα εμπειρικά στοιχεία.

Στη πράξη διαπιστώνουμε ότι όταν τα πράγματα είναι φυσιολογικά, χωρίς ταχείες μεταβολές, χωρίς πίεση χρόνου και κίνδυνο (κατάσταση μη κρίσεως), τότε είναι πολύ πιθανότερο όλοι οι συμμετέχοντες, να απαιτήσουν σε μία κυβερνητική απόφαση μεγαλύτερη τεκμηρίωση και εμπειρική επιβεβαίωση για να συναινέσουν. Η πίστη υποχωρεί και παίρνουν τη θέση της η λογική, ο διάλογος και η εμπειρία.

Όταν όμως υπάρχει κατάσταση κρίσεως και πιέσεις (αληθινές ή τεχνητές) τότε ο ρόλος της ‘’πίστης’’ μεγαλώνει, ο χρόνος για διεξοδικές εξηγήσεις, διαλόγους, λογικά επιχειρήματα και εμπειρικές αποδείξεις μικραίνει και όλοι πιέζονται να ‘’πιστέψουν’’ στους ηγέτες (παλαιάς κοπής), και να συμφωνήσουν με τις αποφάσεις τους.

Ο ''σύγχρονος ηγέτης'' καλείται σήμερα, ακόμη και σε αυτές τις καταστάσεις κρίσεως, να προσπαθεί να μεγαλώσει το ρόλο των λογικών αποδείξεων, της διεξαγωγής γρήγορων διαλόγων (δεδομένου ότι βοηθάει η τεχνολογία) και των εμπειρικών επιβεβαιώσεων, αρνούμενος να υποκύψει στις λάγνες φωνές της αυταρέσκειας και του εγωκεντρισμού της μεσσιανικής πίστης, στις οποίες υποκύπτουν χωρίς συναίσθηση (αν δεν το κάνουν εκ προθέσεως) οι παλαιοκομματικοί ηγέτες σήμερα

ΓΙΑΤΙ Η ''ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΞΙΩΝ'' ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ

Η ιδέα του πολιτικού ριζοσπαστισμού στην Ευρώπη στο νεώτερο κόσμο ξεκίνησε από την αντίληψη του διαφωτισμού ότι τα ανθρώπινα όντα μπορούν να είναι πραγματικά ελεύθερα.

Ριζοσπαστισμός είναι η ρήξη με το κατεστημένο, τις νόρμες και τα στερεότυπα του παρελθόντος. Δεν ταυτίζεται όμως με τις επαναστατικές ιδέες που επιδιώκουν να ανατρέψουν βίαια ή λιγότερο βίαια το κατεστημένο. Η ιδέα της επανάστασης ποτέ δεν ήταν το καθοριστικό χαρακτηριστικό του ριζοσπαστισμού.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν πάντα η ο προοδευτισμός και η τόλμη του για την καινοτομία και την ώθηση προς τα εμπρός, επί τη βάσει ανθρωπιστικών αρχών και αξιών.

Η αποδόμηση από τη ρίζα τους, των παλαιών και μη αποτελεσματικών πρακτικών, δημιουργεί μεν μία συνολική τάση για ριζικές αλλαγές , απαιτεί όμως τον απόλυτο έλεγχο των αλλαγών αυτών ορθολογιστικά και με συγκεκριμένους στόχους και χρονοδιαγράμματα. Μόνο έτσι θα μπορέσει να επιτευχθεί ο δίκαιος, σταθερός και συνεχής μετασχηματισμός του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας ολόκληρης. Μόνο έτσι θα υπάρξει μετασχηματισμός σε περιβάλλον κοινωνικής δικαιοσύνης, με αισιοδοξία, κινητικότητα, παραγωγή νέων ιδεών, εφαρμογή νέων κατάλληλων και αποτελεσματικών λύσεων, με προοδευτική σταθερότητα.

Διαπιστώνουμε σήμερα ότι οι πλέον συντηρητικές δυνάμεις στη χώρας μας, (απολιθώματα του παρελθόντος από την πλευρά του ο καθένας), (πέραν της συγκυβέρνησης που πελαγοδρομεί), εμφανίζονται να είναι όχι μόνο οι παραδοσιακοί συντηρητικοί κομματικοί δεξιοί , αλλά και όλα τα κόμματα της αριστεράς, που κατάφεραν να κάνουν το όραμά τους ‘’απόλυτο στερεότυπο’’, αδυνατώντας να εκσυγχρονισθούν και να αντιληφθούν την πραγματικότητα.

Η ‘’κοινωνία αξιών’’ έχει τοποθετηθεί υπέρ των ριζοσπαστικών θέσεων που προκύπτουν από ένα πολύ καλό σχεδιασμό, που να μπορούν να εφαρμοσθούν από τους καλύτερους Έλληνες ανά τομέα, επικεφαλής ενός νέου προτύπου διακυβέρνησης, απαλλαγμένους από κάθε κομματικό χαρακτήρα.

Όπως γλαφυρά έχει πει πολλές φορές και ο Δ. Μπουραντάς: ‘’Δεν μπορείς με μερεμέτια να διορθώσεις τη κατάσταση σε ένα σπίτι που γκρεμίζεται, ούτε μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα και να μας βγάλουν από το τέλμα αυτοί οι ίδιοι που ευθύνονται γι αυτό, αφού εξακολουθούν να κάνουν τα ίδια και να συντηρούν τις ίδιες αντιλήψεις’’.

Η χώρα μας θέλει ριζική αναδόμηση, με συνολική αντιμετώπιση των προβλημάτων και εκ βάθρων, που να μπορεί να ξεπεράσει αγκυλώσεις, παραδοσιακά στερεότυπα, ταμπού και αραχνιασμένες αντιλήψεις. Μία νέα πρακτική, ριζοσπαστική αντίληψη, που να μην φοβάται με πραγματισμό να υιοθετήσει τις βέλτιστες λύσεις, απ’ όπου κι’ αν προέρχονται.

Σας προσκαλώ λοιπόν στο συνέδριο μας την 15 Δεκεμβρίου ημέρα Κυριακή (11.00-18.00) στο ξενοδοχείο PARK (Radisson Hotel), στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, για να συζητήσουμε όλοι μαζί αυτές τις λύσεις και να προωθήσουμε τη ριζοσπαστική μας σκέψη.

ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΕ ΕΓΚΑΙΡΑ ΚΑΘΕ ΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΠΗΡΑΝ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ

Κάθε λογικός άνθρωπος ( χωρίς απαραίτητα να είναι οικονομολόγος), εάν είχε να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους που βασανίζει τη χώρα μας, εκτιμώ ότι θα έπαιρνε έγκαιρα τα παρακάτω πρακτικά μέτρα για την οικονομία .

Ας δούμε εν τάχει τι θα μπορούσε να κάνει αυτός ο λογικός άνθρωπος:

1. Δεν καθηλώνεις την οικονομία
2. Προσπαθείς να αυξήσεις τα έσοδα
3. Προσπαθείς να μειώσεις τα άμεσα έξοδα και να περικόψεις μη παραγωγικές και ελάχιστα λειτουργικές δαπάνες
4. Αλλάζεις το μοντέλο ανάπτυξης: “από την εσωστρέφεια στην εξωστρέφεια και από το χαμηλό κόστος στη διαφοροποίηση”.
5. Ενισχύεις τις εξαγωγές και απλοποιείς τις γραφειοκρατικές διαδικασίες ώστε να είναι γρήγορες και αποτελεσματικές.
6. Δημιουργείς μηχανισμό ουσιαστικής ανάπτυξης της οικονομικής και επιχειρηματικής διπλωματίας
7. Αξιοποιείς τις ευρωπαϊκές ρυθμίσεις και το θεσμικό πλαίσιο για να ελέγξεις τις εισαγωγές
8. Κινητοποιείς και αξιοποιείς το δυναμικό της διασποράς, σε ό,τι αφορά την προώθηση των Ελληνικών εξαγωγών.
9. Εκσυγχρονίζεις και μειώνεις το μέγεθος του κράτους.
10. Κλείνεις επιχειρήσεις του Δημοσίου που δεν είναι παραγωγικές και λειτουργικές και
11. Μετακινείς τους υπαλλήλους στα μέτωπα που είναι αναγκαία για την άμεση ή έμμεση αύξηση των εσόδων του κράτους (εφορία, οι μηχανισμοί για την αντιμετώπιση της ανεργίας, η αστυνόμευση, η καταπολέμηση της διαφθοράς κλπ).
12. Μειώνεις το κόστος διακυβέρνησης και των λειτουργικών δαπανών του δημοσίου στους τομείς εκείνους που εξακολουθούν αδικαιολόγητα να είναι υψηλές.
13. Μειώνεις τον αριθμό των συμβούλων, επιτροπών, ακολούθων, αυτοκινήτων κλπ,
14. Μειώνεις στο ελάχιστο (πολύ κάτω από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο) τις επιχορηγήσεις προς τα κόμματα.
15. Κάνεις άμεση και ταχύτατη προσαρμογή των ηλεκτρονικών προμηθειών σε όλους τους οργανισμούς του δημοσίου και στις ΔΕΚΟ.
16. Μειώνεις ακόμη περισσότερο τις δαπάνες για ενοίκια που καταβάλει το Δημόσιο (υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες ακόμη με εκμετάλλευση ακινήτων Δημοσίου).
17. Μειώνεις τους μεγάλους μισθούς στο Δημόσιο που δεν δικαιολογούνται σε σχέση με τα καθήκοντα και τα έργα που επιτελούνται.
18. Σταματάς άμεσα την αναποτελεσματική όπως αποδείχθηκε πολιτική των οριζόντιων μειώσεων μισθών.
19. Λαμβάνεις άμεσα αλλά και μεσο-μακροπρόθεσμα μέτρα σε πολλούς τομείς , για την αποφυγή αύξησης της ανεργίας και την καταπολέμησή της, με συνδυαστικά και συντονισμένα μέτρα με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς (εσωτερικούς, τοπικούς περιφερειακούς και Ευρωπαϊκούς), με βασική αρχή την επιδότηση της εργασίας και όχι αποκλειστικά την επιδότηση της ανεργίας.
20. Αναμορφώνεις το εθνικό πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ώστε να υπάρχει δίκαιη ρύθμιση στους μισθούς, στους όρους εργασίας, καθώς και στις αποζημιώσεις για απολυόμενους.
21. Εκμεταλλεύεσαι τα ‘’ασημικά’’ της κρατικής περιουσίας που δεν επηρεάζουν την κοινή ωφέλεια
22. Βελτιώνεις τους εισπρακτικούς μηχανισμούς στα φορολογικά έσοδα και μαζεύεις αυτά που χρωστάνε στο Δημόσιο από παντού.
23. Εισπράττεις τους επιβεβαιωμένους φόρους για όσους διαθέτουν μεγάλη περιουσία καθώς και καταθέσεις στο εξωτερικό (για αυτούς θα πρέπει να επιτρέπονται οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί).
24. Βελτιώνεις τη ταχύτητα επίλυσης των δικαστικών διαφορών και ιδιαίτερα την εκδίκαση των φορολογικών υποθέσεων που εκκρεμούν.
25. Ελέγχεις το συνολικό πόθεν έσχες όλων όσων έβγαλαν σημαντικά ποσά από τη χώρα τα τελευταία 5 χρόνια.
26. Κάνεις αναδρομικό έλεγχο του συνολικού ‘’πόθεν έσχες’’ (περιουσιακά στοιχεία και τεκμήρια διαβίωσης τουλάχιστον της τελευταίας εξαετίας) όλων των φορολογουμένων.
27. Καταπολεμάς τη φοροδιαφυγή και βρίσκεις τα παράθυρα που υπάρχουν στους θεσμούς γι’ αυτούς που φορο-αποφεύγουν.
28. Κατάσχεις τα εισοδήματα που αποκτήθηκαν παράνομα και καταχρηστικά ως προς το Δημόσιο συμφέρον.
29. Καταπολεμάς την διαφθορά δημιουργώντας ειδική ανεξάρτητη και ενιαία υπηρεσία.
30. Καταπολεμάς την αδήλωτη και την παράνομη εργασία
31. Κάνεις συμψηφισμό στα χρέη μεταξύ Δημοσίου και πολιτών/επιχειρήσεων
32. Εξυγιαίνεις το χρηματοπιστωτικό σύστημα και απαιτείς από τις θεσμικές αρχές ελέγχων να κάνουν τη δουλειά τους στον αυστηρό έλεγχο των χρηματοπιστωτικών οργανισμών.
33. Εξυγιαίνεις το σύστημα δαπανών υγείας. Η ορθολογική μείωση στην δαπάνη φαρμάκων να γίνεται με γνώμονα την κάλυψη των ασφαλισμένων.
34. Κάνεις άμεση ολοκληρωμένη μηχανοργάνωση των υπηρεσιών υγείας και κοινωνικής ασφάλισης, με ένα αξιόπιστο ενιαίο σύστημα, συνδεδεμένο με το TAXIS με αυστηρότητα στις ποινές για την εισφοροδιαφυγή και τη “μαύρη” εργασία.
35. Ξεκαθαρίζεις το σύστημα παράνομων συνταξιοδοτήσεων ή των υπερβολικά μεγάλων συντάξεων που δεν δικαιολογούνται από τις εισφορές και τα χρόνια υπηρεσίας και κάνεις επιτέλους σωστή καταγραφή για να μπορέσει να λειτουργήσει δίκαια και με ανταπόδοση το ασφαλιστικό σύστημα.
36. Σταματάς το καθεστώς συνταξιοδοτήσεων χωρίς να έχουν συμπληρωθεί τα 35 χρόνια εργασίας (πλην αυστηρά ιδιαίτερων περιπτώσεων όπως αναπηρία κλπ)
37. Εξυγιαίνεις και εκσυγχρονίζεις το ασφαλιστικό και κάνεις δραστικές αλλαγές, στην οργάνωσή των υπηρεσιών κοινωνικής ασφάλισης, και διοικητική στελέχωσή τους με τα ικανότερα στελέχη.
38. Δίνεις τη θεσμική δυνατότητα για μεικτή ασφαλιστική κάλυψη με συμμετέχοντες το κράτος, τον εργοδότη και την ιδιωτική ασφάλεια του δικαιούχου.
39. Εισάγεις στοιχεία κεφαλαιοποιητικού συστήματος στο μηχανισμό χρηματοδότησης. Κάθε ασφαλισμένος να διαθέτει ατομικό λογαριασμό και να έχει περιοδική ενημέρωση για τη συσσώρευση και εξέλιξη του ασφαλισμένου κεφαλαίου του.
40. Αξιοποιείς της περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων, με δυνατότητα αυτοτελούς εκμετάλλευσης υπέρ ενός εκάστου ταμείου.
41. Εκμεταλλεύεσαι κάθε παραγωγικό πόρο, όπως κανένα εκατοστό καλλιεργήσιμης γης να μην μείνει ανεκμετάλλευτο
42. Εκμεταλλεύεσαι το μέγιστο δυνατόν τους φυσικούς πόρους της χώρας με σοβαρούς επιστημονικούς και ορθολογικούς περιβαλλοντικούς όρους.
43. Ολοκληρώνεις τον εθνικό χωροταξικό σχεδιασμό με αναπτυξιακό χαρακτήρα ταχύτατα και ξεκινάς πολεοδομήσεις νέων περιοχών και επεκτάσεις των υφισταμένων σχεδίων, έτσι ώστε να υπάρξει προστιθέμενη αξία σε περιοχές που προσφέρονται για μεγάλα οικιστικά προγράμματα.
44. Θεσμοθετείς άμεσα ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα απελευθέρωσης μέχρι το 2015 όλων των αγορών εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών, καθώς και όλων των κλειστών επαγγελμάτων.
45. Τιτλοποιείς την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου και αξιοποιείς τους τίτλους για τα χρέη του Δημοσίου.
46. Εκμεταλλεύεσαι κάθε ευρώ από κοινοτικά κονδύλια για παραγωγικές μόνο επενδύσεις
47. Βελτιώνεις το μηχανισμό εκμετάλλευσης των κοινοτικών κονδυλίων με ειδικούς επιστήμονες που βοηθούν όσους υποβάλλουν αιτήματα για παραγωγικές επενδύσεις ώστε να υποβάλλουν πλήρεις και ρεαλιστικούς φακέλους.
48. Ελέγχεις τον βαθμό προόδου και απόδοσης των επενδύσεων αυτών
49. Αλλάζεις και εκσυγχρονίζεις το θεσμικό πλαίσιο για προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων. Απαιτείται ο συντονισμός με βασικούς Διεθνείς παράγοντες, Διεθνείς Οργανισμούς, Διεθνείς Συνδιασκέψεις, κυβερνήσεις μεμονωμένων χωρών, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κλπ.
50. Ενισχύεις το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων στα μεγάλα έργα με ουσιαστικές και πολλαπλασιαστικές ιδιότητες στην απασχόληση και την ανάπτυξη.
51. Δημιουργείς ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή που θα αναλάβει τη δημιουργία νέου εθνικού φορολογικού συστήματος που θα βασίζεται σε δύο βασικούς Κώδικες: 1) Κώδικας Φορολογίας (Φορολογία εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων, Φ.Π.Α., Φορολογία κεφαλαίου και Λοιπές φορολογίες). 2) Κώδικας Φορολογικών Υποχρεώσεων Ελέγχου και Κυρώσεων (Κανόνες Διενέργειας Συναλλαγών, Φορολογικές Έλεγχος και Κυρώσεις για τους παραβάτες της φορολογικής νομοθεσίας).
52. Θεσμοθετείς τη Καθολική εφαρμογή του «Πόθεν Έσχες».
53. Μειώνεις τη φορολογία των επιχειρήσεων και των νομικών προσώπων στο 20%, που είναι περίπου ο ευρωπαϊκός μέσος όρος φορολογίας των επιχειρήσεων.
54. Σταματάς το αναποτελεσματικό και άδικο καθεστώς της προκαταβολής φόρων
55. Βελτιώνεις το μηχανογραφικό σου σύστημα ελέγχων και είσπραξης εσόδων και Εγκαθιδρύεις αποτελεσματικό και διευρυμένο σύστημα ηλεκτρονικών συναλλαγών,
56. Καθιερώνεις μία δίκαιη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας με ένα μόνο φόρο.
57. Βελτιώνεις το σύστημα ελέγχων και απόδοσης ΦΠΑ
58. Μειώνεις τους έμμεσους φόρους στο τουριστικό προϊόν
59. Μειώνεις τα τέλη στα αεροδρόμια για να μειώσεις τη τιμή του τουριστικού προϊόντος
60. Μειώνεις το ΦΠΑ στην ελάχιστη κλίμακα στα προϊόντα πρώτης ανάγκης, στη μεσαία στα ευρείας κατανάλωσης, και στην υψηλή στα εξεζητημένα είδη πολυτελείας.
61. Ελέγχεις αυστηρά τις offshore εταιρείες.
62. Προωθείς την κοινωνική οικονομία με συντονισμό από τους κατά τόπους δήμους σε όλη την Ελλάδα
63. Ενεργοποιείς την ομογένεια με σοβαρά και σταθερά κίνητρα για να επενδύσουν στην Ελλάδα
64. Φορολογείς τα κέρδη της Ναυτιλίας όπως κάνεις και με τον Τουρισμό.
65. Καταπολεμάς το λαθρεμπόριο και τη δασμοδιαφυγή
66. Καταπολεμάς τις πρακτικές ελέγχου των τιμών της αγοράς από καρτέλ και μεσάζοντες
67. Σταματάς επιτέλους να επαναπαύεσαι και να βασίζεσαι στη δυνατότητα εξωτερικού δανεισμού, που πρέπει επιτέλους να σταματήσει με αποφασιστικότητα.
68. Βάζεις συνταγματική απαίτηση για μη ελλειμματικούς προϋπολογισμούς και αυστηρό απολογισμό για την συμμόρφωση στο τέλος του χρόνου.

Ας προβληματισθούμε ποια από όλα αυτά έχουν γίνει και ποια όχι και θα καταλάβουμε γιατί μετά από 4 χρόνια εξακολουθούμε να είμαστε σε τόσο άσχημη κατάσταση, ενώ άλλες χώρες βγαίνουν από τα μνημόνια.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ : ‘’Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ’’

Βλέποντας το επίπεδο πολιτικής εκπροσώπησης της χώρας μας από τους πολιτικούς στις τελευταίες συνεδριάσεις των Ευρωπαϊκών οργάνων, άνοιξα τις σημειώσεις που κρατούσα κάθε φορά που είχα την ευκαιρία να βρεθώ σε διεθνή πολιτική εκπροσώπηση της χώρας μας.

Υπάρχουν 5+1 κατηγορίες εκπροσώπησης με βάση τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των επιχειρημάτων και της εν γένει τοποθέτησης των πολιτικών από κάθε χώρα.

1. Χώρες που κάνουν ηγετικές τοποθετήσεις και παρεμβάσεις, που παρακινούν τους άλλους να υποστηρίξουν τις θέσεις τους, όπως οι ΗΠΑ, η Αγγλία, η Ρωσία, η Γερμανία, κλπ.
2. Χώρες που τοποθετούνται ή παρεμβαίνουν ενεργά, με σκοπό να προβάλουν στη διεθνή κοινότητα το σημαντικό ρόλο τους, τι έκαναν και πόσο χρήσιμες είναι οι ενέργειες τους, όπως οι Δανοί, οι Ολλανδοί, οι Νορβηγοί, οι Πολωνοί, οι Ούγγροι κλπ
3. Χώρες που τοποθετούνται και παρεμβαίνουν πάντα με σκεπτικισμό, εκφράζοντας αναπάντητους προβληματισμούς και ερωτήματα, όπως η Ισπανία, η Γαλλία πολλές φορές, οι Σλοβάκοι, κλπ.
4. Χώρες που αναφέρονται σε όλα τα θέματα με γενικές αρχές, Ευρωπαϊκές ή πανανθρώπινες αξίες και αποφεύγουν να τοποθετηθούν συγκεκριμένα ή να γίνουν δυσάρεστες στους άλλους φανερά, όπως το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο κλπ.
5. Χώρες ‘’χαζοχαρούμενες’’ που οι θέσεις τους εκφράζονται με μια ελαφρότητα και με μία διάθεση υποβάθμισης των ζητημάτων όπως η Ιταλία, η Ισπανία πολλές φορές κλπ.

Και:

6. Η Ελλάδα, μία κατηγορία από μόνη της:

Με λίγες λέξεις η στάση των πολιτικών μας εκπροσώπων χαρακτηρίζεται από ‘’ανασφάλεια, υπεκφυγή, αοριστία και για εσωτερική κατανάλωση’’. Οι παρεμβάσεις τους, είναι ως επί το πλείστον ‘’τρομαγμένες’’, ‘’σαστισμένες’’, που συνήθως διαβάζονται αμήχανα από ένα κείμενο (statement) που έχουν ετοιμάσει άλλοι (ευτυχώς που υπάρχουν ικανοί διπλωμάτες).
Η προσπάθεια των πολιτικών εκπροσώπων είναι ως επί το πλείστον να καλύψουν τα κενά γνώσεων και προετοιμασίας τους, την απροθυμία της Ελλάδος να τοποθετηθεί ενεργά στα προβλήματα, με μία συμπλεγματική ανάγκη να υπερτονισθούν και να αναγνωρισθούν από τους άλλους οι Ελληνικές ιδιαιτερότητες και πτυχές των ζητημάτων.
Η όλη εικόνα που δημιουργείται είναι ότι μας ενδιαφέρει να μιλήσουμε με το βλέμμα στο εσωτερικό της χώρας μας και όχι ως τοποθέτηση-παρέμβαση χώρας που έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της και μετέχει ενεργά στο διεθνές γίγνεσθαι, διεκδικώντας για τον εαυτό της κάποιο σημαντικό ρόλο.

ΜΗΠΩΣ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ‘’ΙΕΡΕΣ ΑΓΕΛΑΔΕΣ’’ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ;

Δεν είναι λίγοι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο που ισχυρίζονται ότι η παγκόσμια κρίση προήλθε από τις κακές πρακτικές και τη διαπλοκή του χρηματοπιστωτικού συστήματος με το πολιτικό σύστημα.

Μερικά παραδείγματα είναι: Οι επιπτώσεις από την άρση του Τραπεζικού Νόμου του 1933, γνωστού ως ‘’The Glass – Steagall Act’’, οι επιπτώσεις από την ανεξέλεγκτη αγορά παραγώγων και από τη Συμφωνία Οικονομικών Υπηρεσιών (FSA Financial Services Act ) που ουσιαστικά καθόριζε τον τρόπο σύνδεσης του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (WTO) με τα μέλη του. Η αλλαγή των όρων του FSA, με τη συμπερίληψη και των τραπεζικών δραστηριοτήτων, ανάγκασε τα κράτη-μέλη του ΠΟΕ να δεχθούν την αγορά «τοξικών» τραπεζικών προϊόντων και άνοιξε το «κουτί της Πανδώρας» για τα τραπεζικά «υποπροϊόντα» με αλυσιδωτές αντιδράσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Ειδικά στην περίπτωση της ΕΕ, η οικονομική φιλοσοφία του Διευθυντηρίου της, με τον κυρίαρχο ρόλο της Γερμανίας, δεν λειτούργησαν υπέρ της προστασίας των κρατών-μελών της, που τελικά αποδείχθηκαν οι «αδύναμοι κρίκοι» στις αλυσσιδωτές αυτές αντιδράσεις.
Και υπάρχουν πολλά περισσότερα επιχειρήματα που μπορούν να τεκμηριώσουν τη θέση αυτή.

Στην Ελλάδα αυτό που βιώνουμε σε καθημερινή βάση σε ότι αφορά το τραπεζικό σύστημα είναι η συνεχής προσπάθεια να διασωθεί, οι συνεχείς ανακεφαλαιοποιήσεις, η έλλειψη ουσιαστικών ελέγχων των θεσμικών οργάνων σε όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, με αποτέλεσμα να συνεχίζουν να παίζονται τεράστια παιχνίδια στη πλάτη των μικροεπενδυτών, των συναλλασσομένων, αλλά και όλων των πολιτών που επωμίζονται στην ουσία τα αποτελέσματα των κακών πρακτικών τους.

Αυτό που βλέπουμε καθημερινά είναι μονομερείς πράξεις αυθαιρεσίας από τις Τράπεζες, καταχρηστική αλλαγή των όρων δανεισμού, μετακύληση διαφόρων εξόδων, επιβαρύνσεων και κινδύνων στους συναλλασσομένους μαζί τους. Ταυτόχρονα έχουν σταματήσει οι χρηματοδοτήσεις της αγοράς και η παροχή εγγυήσεων, με αποτέλεσμα οι τράπεζες να μην επιτελούν το βασικό ρόλο για τον οποίο πήραν την άδεια λειτουργίας, ενώ συνεχίζεται επί μακρόν η προσπάθεια να στηριχθούν με συνεχείς επιβαρύνσεις του χρέους της χώρας.

Οι δικαιολογίες που εκφράζουν μεταθέτοντας τις ευθύνες αλλού για τα κόκκινα δάνεια, είναι τουλάχιστον ανεύθυνες και αφελείς. Τα περισσότερα από τα κόκκινα δάνεια είχαν δοθεί χωρίς ουσιαστικές διασφαλίσεις είτε σε διαπλεκόμενους και κομματικά προσκείμενους με χαριστικές προβλέψεις, είτε στη προσπάθεια να ανέβουν τα μπόνους των στελεχών. Τα ομόλογα επίσης που είχαν στα χέρια τους, αποκτήθηκαν στη προσπάθειά τους να στηρίξουν το πολιτικό σύστημα με το οποίο έχουν σφιχταγκαλιαστεί εδώ και πολλά χρόνια και το χρηματοδοτούν με απολύτως επισφαλή τεράστια δάνεια. Απλοί Τραπεζικοί υπάλληλοι έγιναν σε μερικά χρόνια κορυφαίοι μεγαλοτραπεζίτες, στηριζόμενοι από το κομματικό σύστημα που νέμεται το δημόσιο χρήμα.

Είναι γνωστή σε όλους μας η πρακτική μετακύλησης της χασούρας των τραπεζών στα ασφαλιστικά ταμεία, όπως επίσης και η εξωφρενική και καταχρηστική πρόβλεψη με νόμο μάλιστα, να κατατίθενται για πολλές δεκαετίες τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων άτοκα, με τεράστιο όφελος για τις τράπεζες. Το ίδιο έγινε και με την εντολή που δόθηκε στους διοικητές των ταμείων για να επενδύσουν τα αποθεματικά των ταμείων σε τοξικά προϊόντα των τραπεζών (το όλο θέμα συγκαλύφθηκε και δεν τιμωρήθηκε κανείς για αυτό), όπως επίσης και με την παράνομη εσωτερική μετακύλησα της απώλειας από το κούρεμα των ομολόγων στα κεφάλαια των ασφαλιστικών ταμείων.

Σήμερα μετά από τόσα χρόνια προσπαθειών οι τράπεζες ακόμη θέλουν να διασωθούν, ακόμη δεν έχουν εξυγιανθεί, ο χάρτης του τραπεζικού συστήματος έχει αλλάξει πλήρως, τα μεγάλα και αδιαφανή χρηματιστηριακά παιχνίδια με τις τραπεζικές μετοχές συνεχίζονται ανεξέλεγκτα και με ωφελημένους πάντα τους γνωστούς πολιτικά ευνοούμενους. Το σφιχταγκάλιασμα του πολιτικού συστήματος με τους τραπεζίτες συνεχίζεται.
Οι ευθύνες όλων αυτών είναι τεράστιες για την κατάρρευση της οικονομίας και την αδυναμία ανόρθωσης της και ο κάθε πολίτης αναρωτιέται:

‘’Μήπως τελικά οι Τράπεζες είναι οι ιερές αγελάδες της οικονομίας; ‘’

ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ, ΣΤΗ ΠΡΑΞΗ, ΜΕ ΛΥΣΕΙΣ

Αγαπητοί φίλοι καλημέρα σας

Διαβάζοντας κάποια κείμενα που αναρτώνται ελεύθερα και χωρίς λογοκρισία στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης της κοινωνίας αξιών, θέλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου ως προς αυτά, τοποθετούμενος πλεον προσωπικά, και όχι ως αντιπρόεδρος της κοινωνίας αξιών, αφού όλα τα πολιτικά όργανα της κοινωνίας αξιών παραιτούμεθα αύριο εν όψει του συνεδρίου.

Θεωρώ υποχρέωσή μου να διαχωρίσω τη θέση μου από τις ακραιφνώς αριστερές ή και δεξιές θέσεις που μπορεί να εκφράζονται στις σελίδες αυτές.
Ακροθιγώς παραθέτοντας, οι θέσεις και οι προτάσεις που έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα από την ‘’κοινωνία αξιών’’ με εκφράζουν απόλυτα. Ανήκω ιδεολογικά στο κεντρώο χώρο, απόλυτα κοινωνικοποιημένος και με φιλελεύθερες ιδέες, σεβόμενος την φιλελεύθερη υπόσταση του ατόμου μέσα σε μία υγιή κοινωνία, με κοινωνική δικαιοσύνη, ισονομία, παροχή ίσων ευκαιριών στους πολίτες αλλά και υποστήριξη στη παραγωγή αποτελεσμάτων.

Η ιδεολογική μου ταυτότητα πάντα μου επέτρεπε να είμαι ανοικτός σε ουσιαστικές, ρεαλιστικές και λογικές προτάσεις που εξέφραζαν κατά καιρούς αριστεροί ή δεξιοί, με ένα πολιτικό πραγματισμό, αρκεί οι θέσεις και οι πρακτικές να ήταν συμβατές με τις αρχές μου, έχοντας την κοινωνία ως πρόταγμα και αναγνωρίζοντας την υπόσταση του ατόμου σε αυτήν, όπως κατοχυρώνεται μέσα από τις συνταγματικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα, ατομικά, πολιτικά και αστικά δικαιώματα (τα γράφω ένα - ένα έστω κι αν υπάρχουν επικαλύψεις για να μην δημιουργηθούν αμφισβητήσεις).

Στη κοινωνία αξιών η οποία είναι ένα κόμμα του κοινωνικού κέντρου, που έχει ενστερνιστεί την ιδεολογία του κοινωνικού φιλελευθερισμού και πιστεύει σε ριζοσπαστικές λύσεις για την ανόρθωση της χώρας μας, είναι φυσικό να υπάρχουν τάσεις προς τα αριστερά αλλά και προς τα δεξιά. Και καλό είναι οι τάσεις αυτές να εκφράζονται δημοκρατικά, με συμμετοχή στα κατάλληλα όργανα του κόμματος αλλά και σε δημόσιους πολιτισμένους και διευρυμένους διαλόγους, ώστε να μπορεί να επιτευχθεί μία αποτελεσματική σύνθεση απόψεων.

Το Συνέδριο του κόμματος είναι η χρυσή ευκαιρία για την ‘’κοινωνία αξιών’’ και όλους εμάς που οραματισθήκαμε ένα διαφορετικό πολιτικό πολιτισμό (με αντιπαράδειγμα όλα όσα με λύπη ακούσαμε τις προηγούμενες μέρες στη Βουλή από τους εκπροσώπους των κομμάτων του κοινοβουλίου), μία νέα αποτελεσματική διακυβέρνηση, μια σχέση αξιοπιστίας, σεβασμού και εμπιστοσύνης με την κοινωνία και τον κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Είναι η Χρυσή ευκαιρία να εκφρασθούμε, να μιλήσουμε ανοικτά χωρίς στερεότυπα, ιδεοληψίες και δεσμεύσεις, για τα αγωνιώδη προβλήματα της πατρίδος μας, για την θέση της στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, για το όραμα, την υπόσταση, τη λειτουργία και τους στόχους του κόμματος μας, και οπωσδήποτε για τις λύσεις που προτείνουμε. Γιατί η πολιτική μας πρέπει πάνω απ’ όλα να παράγει λύσεις.

Με αυτή την μικρή τοποθέτηση, ολοκληρώνεται σήμερα η δουλειά που είχε αναλάβει η Προσωρινή Συντονιστική Επιτροπή για να δημιουργήσει την ‘’κοινωνία αξιών’’, να χαράξει την πολιτική της, να διαμορφώσει τις θέσεις και τις επί μέρους προτάσεις πολιτικής και διακυβέρνησης, να οργανώσει το κόμμα, να κάνει σημαντικό αριθμό πολύ καλών εκδηλώσεων και ημερίδων, να συνεργασθεί με Ελληνικά, Ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα και αναγνωρισμένους μεγάλους ευρωπαϊκούς πολιτικούς φορείς, να διευρύνει τη βάση του και να παραδώσει ένα εξωστρεφές κόμμα, με σταθερή ιδεολογική βάση, οργανωμένο δημοκρατικά και αυτάρκες μέχρι τώρα οικονομικά.

Η μόνη πηγή εσόδων του κόμματος ήταν οι ευγενείς μικρές εισφορές και ενισχύσεις των μελών μας. Αποφύγαμε σθεναρά χρηματοδοτήσεις που θα μας καθιστούσαν δέσμιους και υποχείρια ισχυρών οικονομικά προστατών. Αυτό που είχαμε στο μυαλό μας και πάντα λέγαμε ήταν ότι: ‘’Εάν μπορούμε να αξιοποιήσουμε με αποτελεσματικότητα το κάθε ευρώ που συνεισφέρουν οι πολίτες στη προσπάθεια αυτή, τότε τους δίνουμε ένα καλό πρώτο δείγμα για να μας εμπιστευθούν να διαχειριστούμε και τις τύχες του κράτους’’.

Αξιότιμα μέλη της ‘’κοινωνίας αξιών’’, μέλη των πολιτικών οργάνων που εργασθήκατε με όραμα, εμμονή, συνέπεια και αποτελεσματικότητα, αγαπητοί φίλοι

Σας ευχαριστώ προσωπικά όλους σας για την ευγενή, εξαιρετικά αποτελεσματική και ανυστερόβουλη προσπάθεια σας , τη συμμετοχή σας στη διαμόρφωση της πολιτικής και των θέσεων μας και στη μέχρι τώρα διάδοση του κοινού μας οράματος σε ένα σημαντικό αριθμό συμπολιτών μας.
Πρέπει όλοι μας να συμμετάσχουμε (η συμμετοχή είναι το σημαντικότερο στοιχείο σε μία αποτελεσματική Δημοκρατία) με τις ίδιες αγνές προθέσεις και την ίδια αποτελεσματικότητα στις εργασίες του Συνεδρίου για να διαδώσουμε σε όλους πλέον τους συμπολίτες μας το όραμά μας για μία ‘’κοινωνία αξιών’’, στη πράξη και με λύσεις για τα προβλήματα της πατρίδας μας.

Ο DJ το μουσικό πλατώ και η Ελληνική Οικονομία

Αγαπητοί φίλοι
Κάθε φορά που διαβάζω οικονομικά άρθρα και βιβλία και για τις απαιτήσεις ρυθμίσεων που χρειάζεται η Ελληνική οικονομία (οι οποίες λόγω αποδιοργάνωσής της σήμερα παρουσιάζουν μεγάλη πολυπλοκότητα), μου έρχεται πάντα στο μυαλό το πλατώ ενός DJ.

Ένας DJ που γνωρίζει το πλατώ του, ξέρει τα ηχεία του, γνωρίζει τις απαιτήσεις του χώρου που παίζει μουσική, τα τραγούδια και τις προτιμήσεις του κόσμου του, αμέσως ρυθμίζει τα πάμπολλα κουμπιά του σε όποια θέση και αν βρισκόταν πριν και σύντομα βγάζει το αποτέλεσμα είναι αρεστό στο κόσμο που ακούει. Και όλοι πάνε και ξαναπάνε και όλοι βγαίνουν κερδισμένοι.

Ο Dj που δεν γνωρίζει το πλατώ αλλά είναι έμπειρος , κάνει κάποιες μεθοδικές κινήσεις από την εμπειρία του, ώστε να μην αναγκαστεί να κλείσει τη μουσική, ούτε να πειραματιστεί επί μακρόν με τις αντοχές του κόσμου, και πολύ σύντομα φθάνει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, χωρίς να χαλάσει τη διάθεση του κόσμου και χωρίς να ρίξει την εμπορικότητα του προϊόντος του.

Ο ερασιτέχνης DJ που δεν έχει ξανανέβει σε πλατώ αλλά δούλευε σε ένα μικρό στερεοφωνικό του σπιτιού του με δυο τρία κουμπάκια και χωρίς ακροατήριο, αμήχανος έχει δύο επιλογές:

Η μία είναι να κλείσει όλα τα κουμπιά και να ξεκινήσει τις ρυθμίσεις και τα πειράματα, καταστρέφοντας για κάποιο διάστημα τη μουσική και ελπίζοντας ότι θα καταφέρει να αποδώσει κάποιο ανεκτό αποτέλεσμα, (αλλά από πλευράς ποιότητας προϊόντος μην συζητάμε, μόνο εκ τύχης θα ακουστεί κάτι ανεκτό),
Η δεύτερη, εάν είναι αρκετά έξυπνος, είναι να βάλει όλα τα κουμπιά σε μεσαία ρύθμιση, προκειμένου αρχικά να ξεγελάσει τον κόσμο χωρίς να του στερήσει τη μουσική και μετά θα αρχίσει να ρυθμίζει δειλά, βλέποντας αντιδράσεις και ακούσματα, ώστε τελικά να φθάσει σε ένα ανεκτό αποτέλεσμα. Και εάν τα καταφέρει, ξεφυσάει καθησυχασμένος έχοντας επιτύχει χωρίς να στερήσει τη μουσική και να φέρει καταστροφή.

Και οι δυο τελευταίες περιπτώσεις όμως χτίστηκαν στη πλάτη του καμπούρη (του ανύποπτου και εύπιστου κοινού στη περίπτωσή μας).

Αγαπητοί φίλοι
Το σίγουρο είναι ότι σε κάθε περίπτωση πέσαμε σε ερασιτέχνες DJs. To ερώτημα που απομένει να διευκρινίσουμε σήμερα είναι: ‘’αν είναι έξυπνοι ή όχι’’.

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ ΟΣΤΙΝ: ΝΑΙ & ΟΧΙ = ΝΟΧΙ

Ένας διάσημος Άγγλος κωπηλάτης, είχε πει κάποτε: ‘’ένας τζέντλεμαν δεν καυχιέται ποτέ’’.

Η ‘’κοινωνία αξιών’’ σύμφωνα με τις αρχές της, τις διακηρύξεις της και τις θέσεις της αποφεύγει να καυχιέται . Αφήνει τους πολίτες να κρίνουν μόνοι τους για την συνέπεια των λόγων και των έργων της.

Δεν μπορεί όμως να μην καυτηριάσει τις αντιπροσωπευτικές ομάδες ‘’κυβισθήσεως’’ των κομμάτων διακυβέρνησης, αλλά και της αντιπολίτευσης, για την ασυνέπεια λόγων και έργων.
Τις μονές μέρες κάθε μήνα ακυρώνουν αυτά που υποστήριζαν τις ζυγές μέρες και ‘’τούμπαλιν’’ (εξ’ ου και η κυβίσθηση).

Ζωντανό και επίκαιρο παράδειγμα η αλλαγή θέσεων του κ. Τσίπρα στην ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Όστιν, όπου ακύρωσε με μιας όσα έλεγε εδώ και καιρό, δηλαδή τα περί ''μονομερούς καταγγελίας του Μνημονίου και κατάργησής του με ένα άρθρο'', με το να χαρακτηρίσει ως καταστροφή την έξοδο από το ευρώ της Ελλάδας .

Δυστυχώς όταν το παλαιοκομματικό σύστημα και οι εκπρόσωποί του στερούνται ρεαλιστικών θέσεων και κυρίως λύσεων, συνηθίζουν να καταφεύγουν στη γνωστή συνταγή λαϊκισμού, καιροσκοπισμού, παραπλάνησης και αερολογιών, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να ξεγελάσουν για μια ακόμη φορά τους Έλληνες πολίτες.

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ: ΕΝΑΣ ΔΙΑΡΚΗΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑΣ

Αγαπητοί φίλοι καλημέρα

Το Σάββατο βράδυ βρήκα την ευκαιρία να δω με την κόρη μου την παράσταση ‘’Καμπαρέ’’ στο μέγαρο μουσικής. Η παράσταση λίγο άνευρη, μου έδωσε την ευκαιρία να σκεφθώ οικονομοτεχνικά για το Μέγαρο.

Οι ερωτήσεις που προκύπτουν είναι απλές:

Προσφέρει το Μέγαρο της Μουσικής στον Πολιτισμό; Αναμφισβήτητα ναι!!!
Ήταν ανάγκη να γίνει τόσο μεγάλο και τόσο κοστοβόρο λειτουργικά, χωρίς να έχει οικονομική αυτονομία; Αναμφισβήτητα όχι!!!
Όταν το φτιάχνανε, έγινε κάποια οικονομοτεχνική μελέτη που να δείχνει αν θα μπορεί να επιβιώσει χωρίς να χρειάζεται συνέχεια δανεικά και επιδοτήσεις απ’ το Δημόσιο; Είναι προφανές ότι αυτό το τεράστιο έργο (για το οποίο καταστρατηγήθηκε όλη η πολεοδομική νομοθεσία), δεν μπορεί να είναι αυτοχρηματοδοτούμενο (για κέρδη ούτε λόγος όπως αποδεικνύει και η πορεία του μέχρι σήμερα).

Έκανα λοιπόν μια γρήγορη έρευνα η οποία κατάληξε στα εξής:
Το μέγαρο μουσικής χτίστηκε (και συνέχισε να μεγαλώνει) με παντελή αδιαφορία για την ικανότητα επιβίωσης του, με μια αδικαιολόγητη μεγαλομανία που φόρτωσε τεράστια χρέη στο Ελληνικό δημόσιο. Πήρε δάνεια ύψους 245 εκατ. ευρώ (πέραν της τεράστιας χρηματοδότησης από το κράτος). Από αυτά, ανεξόφλητα σήμερα είναι τα 230 εκατ., τα οποία εξυπηρετεί το ελληνικό δημόσιο ως εγγυητής.

Το Μέγαρο στην πράξη έχει χρεοκοπήσει και χρωστάει όσα περίπου και η ΛΑΡΚΟ. Το ελληνικό δημόσιο, εξακολουθεί να πληρώνει την χρόνια κακοδιοίκηση και κακοδιαχείριση του μεγάρου και την εμμονή των κυβερνήσεων να καλύπτουν τα δάνεια των διοικήσεων του.
Για το τρέχον οικονομικό έτος, έχει εγκριθεί μέχρι τώρα επιχορήγηση 6 εκατ. ευρώ για τις λειτουργικές δαπάνες του Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης.

Θα περιέγραφα συνοπτικά την επιμονή αυτή να μην γίνονται οι απαραίτητες περικοπές και λειτουργικές μειώσεις στο Μέγαρο μουσικής ως:
‘’Το σύνδρομο του Τιτανικού’’, η επιμονή του να θέλει κανείς να είναι πρώτος σε ένα πλοίο που βυθίζεται.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΝΑ ‘’ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΟΥΝ’’ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ

Η δολοφονία δύο νέων ανθρώπων και ο σοβαρός τραυματισμός ενός τρίτου, που έγινε χθες από άγνωστους εγκληματίες στα γραφεία της τοπικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής στο Ν. Ηράκλειο, είναι μία απάνθρωπη εγκληματική πράξη που υπονομεύει την κοινωνική ειρήνη και στρέφεται εναντίον όλων μας.
Η κυβέρνηση με αποφασιστικότητα και χωρίς μεγαλοστομίες θα πρέπει να βοηθήσει με κάθε τρόπο τις διωκτικές αρχές για να βρεθούν γρήγορα οι ένοχοι και να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη.
Όλα τα πολιτικά κόμματα οφείλουν να έχουν ξεκάθαρη καταδικαστική θέση στις πράξεις αυτές και δεν θα πρέπει να επιδιωχθεί από οιονδήποτε η πολιτική εκμετάλλευση τους.
Η ‘’κοινωνία αξιών’’ όπως και όλος ο πολιτικός κόσμος της χώρας, θα πρέπει να σταθούν αρωγοί στο έργο των διωκτικών αρχών, με αίσθημα ευθύνης να διατηρήσουν το πολιτικό κλίμα νηφάλιο και να μην επιτρέψουν να αλλοιωθεί ο ξεκάθαρος εγκληματικός χαρακτήρας των στυγνών αυτών πράξεων .

''ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΚΟΛΥΜΒΗΘΡΑ ΤΟΥ ΣΙΛΩΑΜ''

Κατά την παρούσα πολιτικο-οικονομικο-κοινωνική κρίση πολλοί νέοι σχηματισμοί πολιτικής αναδείχθηκαν. Ένα κοινό στοιχείο όλων αυτών είναι η μεσσιανική τους αντίληψη ότι δραστηριοποιούνται για να σώσουν την Ελλάδα από την καταστροφή, να πάρουν τα ηνία από τα χέρια των άχρηστων πολιτικών και να αναλάβουν αυτοί πιο ικανοί, άφθαρτοι, με νέες ιδέες και όραμα και όρεξη για δουλειά.
Το κυριότερο όμως στοιχείο που όλοι μοιράζονται είναι η αξία τους και η τιμιότητα τους.

Αναρωτιέμαι ποιος από όλους μας δικαιούται να εμφανίζει μόνο κατά δήλωση τον εαυτό του απόλυτα τίμιο ή έστω τιμιότερο από κάποιον άλλο.

¨Ο αναμάρτητος πρώτος τoν λίθον βαλέτω…¨

Εφ ΄ όσον δεν υπάρχει ούτε μπορεί να υπάρξει ένα αξιόπιστο σύστημα αξιολόγησης της ‘’αμαρτίας’’, τότε καλύτερα να αποδεχθούμε όλοι μας ότι το πλήθος των αμαρτωλών είναι μέγα και το κυριότερο μη καταγεγραμμένο.
Επίσης θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι δεν είναι δυνατό να υπάρξει μία γιγαντιαία κολυμβήθρα του Σιλωάμ που να δεχθεί μέσα της όλο αυτό το πλήθος και να θεραπεύσει πάσα νόσο και να εξαγνίσει από κάθε αμαρτία.

Το άμεσο ερώτημα που προκύπτει είναι τι κάνουμε με όλο αυτό το πλήθος των ‘’αμαρτωλών’’. Η αντιμετώπισή του θα πρέπει να έχει κάποια στοιχεία πρακτικότητας, παραδειγματισμού και μεγαλοψυχίας συνάμα.

Κατά συνέπεια το αμαρτωλό παρελθόν θα πρέπει να μας απασχολήσει στο βαθμό που υπάρχουν επαρκή στοιχεία για τους αμαρτωλούς και οι οποίοι θα πρέπει να υποστούν τις νόμιμες συνέπειες. Θα πρέπει να αποφύγουμε τη δαιμονοποίηση των πάντων στη μηδενιστική λογική ότι όλοι είναι διεφθαρμένοι, όλοι ευθύνονται και άρα όλοι είναι υπόλογοι.
Επίσης θα πρέπει να υιοθετήσουμε αυστηρή στάση για την διαφθορά και την απονομή δικαιοσύνης σε ότι αφορά το μέλλον με αρχή εκκινήσεως τώρα, ως πρώτο βήμα εκσυγχρονισμού μας.

Στην συνέχεια με μετριοπάθεια ας αποδεχθούμε ότι υπάρχουν άξιοι και ικανοί άνθρωποι γύρω μας και ας αποφύγουμε την αυτάρεσκη αντίληψη ότι οι δικές μας ικανότητες είναι ξεχωριστές και ότι αφού έχουμε ένα χάρισμα σε ένα τομέα τότε εύκολα θα μπορούμε να είμαστε αποτελεσματικοί σε κάθε ζήτημα που θα θέλαμε να εμπλακούμε. Μάλιστα η κρίση μας είναι τόσο αυστηρή για τους άλλους και ελάχιστα για μας.

Και τέλος ας αρχίσουμε την προσπάθεια βελτιώνοντας την επιθυμία μας για συνεργασία, να αποδεχθούμε δηλαδή ότι μπαίνουμε σε μία νέα περίοδο όπου η συνεργασία είναι σημαντικότερη της ατομοκεντρικής αντίληψης.

ΤΟ ΒΑΘΡΟ ΤΩΝ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΑΣΗΜΑΝΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, ΑΠΛΑ ΚΑΝΕΙ ΠΕΡΙΟΠΤΗ ΤΗΝ ΑΣΗΜΑΝΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ

Αγαπητοί φίλοι καλημέρα
Από τότε που ήμουν μαθητής και στη συνέχεια υπηρετώντας στο Πολεμικό Ναυτικό, είχα πάντα μία απορία. Για ποιο λόγο στις εθνικές εορτές έτρεχαν όλοι στις εξέδρες των επισήμων, διαγκωνιζόμενοι για να φανούν μπροστά-μπροστά και για πιο λόγο θα έπρεπε να παρελάσουμε στρέφοντας το κεφάλι μας για απονομή τιμών προς αυτό το εγωϊστικό υπερφίαλο πλήθος.

Και η απορία μου αυτή πήγαζε από τις εξής σκέψεις:
1. Οι εθνικές εορτές γίνονται για να τιμήσουμε τους αγώνες και τις θυσίες ενός ολόκληρου λαού για να μπορούμε να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι.
2. Η παρέλαση έχει σκοπό την έκθεση της νεολαίας μας (μαθητές και στρατιώτες) μπροστά στους Έλληνες πολίτες, που χαίρονται και καμαρώνουν το σφρίγος, το σθένος και την περηφάνια τους ως παρακαταθήκη για την διατήρηση από όλες τις γενιές του ίδιου αγωνιστικού πνεύματος και των ιδανικών μας για την ελευθερία.

Συνεπώς η παρέλαση είναι μία εκδήλωση για τους πολίτες, αδιακρίτως αξιωμάτων και προνομίων.

Οι μόνοι που εκ του λειτουργήματος τους έχουν το ''καθήκον'' (και όχι το προνόμιο) εκ του λειτουργήματός τους, να ίστανται ευθυτενείς και με σεβασμό προς τους παρελαύνοντες είναι: Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ως ο ανώτατος πολιτειακός άρχοντας και ως αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, ο πρωθυπουργός (ή ο υπουργός παιδείας ως αντικαταστάτης του) και ο έχων την ευθύνη της παρέλασης Α/ΓΕΕΘΑ.

Αιδώς Αργείοι: Ποιοι είστε όλοι εσείς που θεωρείτε τον εαυτό σας πιο ξεχωριστό από όλους τους Έλληνες πολίτες, ώστε να σας αρμόζει απόδοση τιμών από τους παρελαύνοντες. Η απόδοση τιμής γίνεται από τους πολιτειακούς άρχοντες προς τα νιάτα για το υψηλό φρόνημα και τα ιδανικά τους και στο πρόσωπο αυτών τιμούμε τις γενιές που αγωνίστηκαν για τα ιδανικά αυτά που συνεχίζουν να μας εμπνέουν με το παράδειγμά τους.

ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ Υ/Β- ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΗ Η ΝΔ

Αγαπητοί φίλοι
Η κυβέρνηση σήμερα με μια πράξη μέγιστου καιροσκοπισμού, υπέκυψε στον στυγνό εκβιασμό του κ. Βενιζέλου, τον πιο χαρακτηριστικό εκπρόσωπο της φαυλότητας ενός πολιτικού συστήματος που οδήγησε τη χώρα σε οικονομική και ηθική κατάρρευση.
Ο κ. Βενιζέλος δεν δίστασε να εκβιάσει δημόσια την κυβέρνηση, ότι θα πάψει να την στηρίζει, εάν γίνει εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή για την υπόθεση των υποβρυχίων. (Πολιτικοί σε άλλες χώρες θα ζητούσαν οι ίδιοι να γίνει εξεταστική επιτροπή για να καθαρίσουν το όνομά τους).

Μετά από την επική υποχώρηση της κυβέρνησης και την υπερβολική στήριξη που του παρείχε, ο κ. Βενιζέλος, σίγουρος πλέον ότι πάλι κατάφερε να διαλάθει, με την υπέρμετρη εγωπάθεια που τον διακρίνει, έδωσε αρχηγικού τύπου συνέντευξη στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, προσπαθώντας να μεταθέσει την προσοχή σε άλλα θέματα και να αναβαθμίσει έντεχνα τον ρόλο του.

Η Νέα Δημοκρατία με την απόφασή της αυτή, γίνεται με μιας συνένοχη.
Δεν δικαιούται πλέον να μιλάει για δικαιοσύνη και κάθαρση, άλλωστε καμία υπόθεση δεν έχει προχωρήσει ουσιαστικά από αυτές που εκκρεμούν.

Αγαπητοί φίλοι
Με την σημερινή πράξη της κυβέρνησης, το παλιό κομματικό σύστημα, χωρίς ενοχές, ξαναστήθηκε στα πόδια του.
Χρησιμοποιώντας όπως συνήθως επιλεκτικά και διαστρεβλώνοντας τους θεσμούς, συνεχίζει να καλύπτει τις ευθύνες των στελεχών του, για να διατηρηθεί στην εξουσία.
Η ηθική κατάπτωση συνεχίζεται.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟΙ

Ο Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης ανερυθρίαστα είπε σήμερα στη Βουλή ότι:
"Μια από τις πιο οδυνηρές πραγματικότητες τις μεταπολίτευσης είναι ότι δεν καταρτίστηκαν σοβαρά και μακρόπνοα σχέδια για την οικονομία και το κράτος. Δεν είναι τυχαίο ότι το Μνημόνιο, αυτό το Μνημόνιο που έχουμε, παρ’ όλες τις αδυναμίες του, είναι ίσως το μοναδικό σοβαρό κείμενο πολιτικής -και πρέπει να είμαστε ειλικρινείς- που έθεσε συγκεκριμένους στόχους, δεσμευτικούς, για το σύνολο του ελληνικού κράτους, είτε μας αρέσει είτε όχι".
Πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, όταν ακόμη και τα πρωτοκλασάτα στελέχη τους αποστασιοποιούνται έντεχνα από το φαύλο παρελθόν, ξεχνώντας το δικό τους σημαντικό ρόλο στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα.
Και αναρωτιόμαστε: Τι έκαναν όλα αυτά τα χρόνια όλοι ‘’αυτοί’’;
Προσωπικές πολιτικές, προσωπική εκμετάλλευση των δημοσίων λειτουργημάτων, αδιαφορία για την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, επικοινωνιακή προβολή, πλήρης ανεπάρκεια και έλλειψη γνώσεων και επαγγελματισμού, αδιαφορία για το λειτούργημά τους, νεποτισμός, καλλιέργεια της διαφθοράς και πολλά άλλα ακόμη.
Και όμως όλοι αυτοί είναι ακόμη εκεί και κάνουν διαπιστώσεις σαν να μην έχουν συμμετοχή και ευθύνη για την καταστροφή. Κάνουν προτάσεις και διαχειρίζονται πάλι τις τύχες ενός ολόκληρου λαού, οι ίδιοι αποτυχημένοι, οι ίδιοι ένοχοι, οι ίδιοι ανεπαρκείς.
Άκουγα την Ντόρα Μπακογιάννη στο ραδιόφωνο που μιλούσε επικριτικά για τα οικονομικά μέτρα και για την πολιτική των κυβερνήσεων (και αυτής που συμμετέχει) και σκεφτόμουν ότι αν την άκουγε κάποιος που δεν ήξερε, θα έλεγε ότι τα λέει ωραία και ότι αυτή είναι διαφορετική.
Και έπιασα τον εαυτό μου να αναφωνεί:
Θεέ μου δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτό τον κόσμο; Ως πότε θα μας καταδυναστεύουν, ως πότε θα τους ανεχόμαστε, ως πότε θα απομυζούν τα πάντα; Και έρχονται και τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους και οι γαμπροί τους και οι νύφες τους και τα ξαδέλφια τους και οι συντοπίτες τους και όλος ο συρφετός μαζί, πάνω στα κεφάλια μας, πάνω στους υποτακτικούς, τα υποζύγια που δουλεύουν, πληρώνουν αγόγγυστα φόρους, ανέχονται τα ψεύδη και τις λοβιτούρες τους.
Και έκλεισα το ραδιόφωνο βρίζοντας για να πάψω να ακούω ψεύδη, αυτάρεσκες διαπιστώσεις, ανεύθυνες δικαιολογίες και γλυκερά ευχολόγια, αισχρούς λαϊκισμούς, λόγια στρογγυλεμένα, όλα μαζί χύδην μίγδην με ένα όμορφο περιτύλιγμα.
ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ;
ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ

ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑ

Η υπόθεση της ΧΑ μας έκανε να ξεχάσουμε πόσες εκκρεμείς υποθέσεις υπάρχουν όπου ενέχονται βουλευτές και υπουργοί, ακόμη και για αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου και οι οποίες έχουν μπει στις καλένδες. Πέραν των εκκρεμουσών υποθέσεων διαφθοράς.

Θα ήταν σημαντικό να βοηθούσατε στην συμπλήρωση της λίστας με τις εκκρεμούσες υποθέσεις, ώστε να μπορούμε να τις επαναφέρουμε στη μνήμη των ''δημόσιων λειτουργών'' της χώρας μας, προκειμένου να ανημερώσουν την κοινή γνώμη για τις ενέργειες τους και την εξέλιξή τους.

Επίσης υπάρχουν και υποθέσεις όπου έχουν κατηγορηθεί υπουργοί και βουλευτές για οικονομικές ατσθαλίες και παράβαση καθήκοντος και αυτοί απλά...''ποιούν την νήσσαν'', με την ανοχή όχι μόνο του κοινοβουλίου και των κομμάτων τους, αλλα και των διωκτικών, ανακριτικών, και δικαστικών αρχών.

Πιο κάτω κάνω την αρχή και παραθέτω μερικές υποθέσεις που πιστεύω ότι εκκρεμούν ακόμη. Η βοήθεια σας για να συμπληρωθεί η λίστα όσον αφορά την εξέλιξή τους, αλλα και για υποθέσεις που έχουν μπει στις ...καλένδες...είναι πολύτιμη:

ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
1. Η Βουλή αρνήθηκε την άρση της ασυλίας της κας Μιλένας Αποστολάκη για παραβίαση των όρων επικοινωνίας του πρώην συζύγου της με το παιδί του!. το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), δικαίωσε τον πρώην σύζυγό της, τον Φεβρουάριο του 2012. Η καταδικαστική απόφαση συνοδεύθηκε και με επιβολή προστίμου στην Ελλάδα 19 χιλιάδων ευρώ, που δεν το πλήρωσε βέβαια η κα Αποστολάκη..., αλλά όλοι μας. μήπως πρέπει να χρεωθούν στην κ. Αποστολάκη;
2. Υπόθεση Μαντέλη
3. Υπόθεση Τσουκάτου
4. Υπόθεση Siemens
5. Υπόθεση Γερμανικών Υποβρυχίων
6. Η υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών επί κ. Βουλγαράκη;
7. Υπόθεση Βατοπεδίου;
8. Υπόθεση απευθείας αναθέσεως έργου στην κόρη της κ. Μπακογιάννη από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό.

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΩΝ ‘’ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΩΝ’’ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ.

Η δικαιοσύνη πρέπει να στηριχθεί από όλους τους Δημοκράτες πολίτες στην προσπάθειά της εναντίον των κατηγορουμένων ‘’χρυσαυγιτών’’, και ελπίζουμε ότι θα ανταποκριθεί με αποτελεσματικότητα στο δύσκολο έργο της, με την δέουσα ανεξάρτητη λειτουργία της προς όφελος της Δημοκρατίας.
Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης είναι συνταγματική απαίτηση και θα πρέπει όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί να αναλογισθούν τις ευθύνες τους γι αυτό.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση της παραπομπής των ‘’χρυσαυγιτών’’, η κυβέρνηση χάριν ευκαιριακών πολιτικών σκοπιμοτήτων πίεσε τις διωκτικές αρχές να προβούν σε μη επαγγελματικές, βεβιασμένες ενέργειες, ενώ η ίδια, δια στόματος και του πρωθυπουργού, αναλώθηκε σε μεγαλοστομίες και υπερφίαλες ρητορικές.

Η κυβέρνηση για μία ακόμη φορά ασέλγησε στο όνομα της Δημοκρατίας, όταν καταχρηστικά το εκμεταλλεύθηκε, για να αναδείξει ως μείζονα πολιτική επιτυχία τις επιπόλαιες πράξεις και εκτιμήσεις της, τις μακροχρόνιες ολιγωρίες της, τον πολιτικό καιροσκοπισμό της και την μικρόνοη αντίληψή της για το ίδιο της το ρόλο στην διακυβέρνηση και στην Δημοκρατική λειτουργία.
Όταν όμως την πολιτική της χώρας την διαμορφώνουν απροκάλυπτα, με δημόσιες μάλιστα παρεμβάσεις οι ‘’Λαζαρίδης, Φαήλος, Μπαλτάκος κλπ’’, τότε είναι αναμενόμενο να χορεύουν οι ‘’Κασσιδιάριδες’’, οι ‘’Λαγοί’’ και οι κάθε λογής φασίστες, τραμπούκοι και παράνομοι.

Η αντιμετώπιση της ΧΑ, στο σημείο που της επέτρεψαν να φθάσει, δεν είναι μία υπόθεση που θα τελειώσει εύκολα με ρητορικές νίκες και πολιτικές μεγαλοστομίες.

Είναι ένα δύσκολος και σκληρός αγώνας που απαιτεί δημοκρατική συνοχή μεταξύ των κομμάτων του συνταγματικού τόξου, συνέπεια και εμμονή των διωκτικών αρχών, ανεξαρτησία και απόλυτο επαγγελματισμό των δικαστικών λειτουργών.
Απαιτεί εφαρμογή των νόμων, ανεξαρτησία των εξουσιών και σεβασμό του συντάγματος.
Αλλά πάνω απ’ όλα απαιτεί συγκεκριμένα μέτρα, που να απευθύνονται στη κοινωνία, θα αίρουν τις γενεσιουργές αιτίες της ανόδου της ‘’χρυσής αυγής’’, θα γκρεμίζουν τα ψευδεπίγραφα κοινωνικά προκαλύμματα που αξιοποιεί, θα ενημερώνουν την κοινωνία, θα αίρουν τα φοβικά σύνδρομα, θα ενθαρρύνουν και θα προστατεύουν τους πολίτες για να καταγγείλουν τις παράνομες δράσεις της, θα απαιτούν από τις διωκτικές αρχές να κάνουν τη δουλειά τους στην δίωξη των εγκληματιών και στην ασφάλεια των πολιτών.

Η σημερινή αποφυλάκιση των ‘’χρυσαυγιτών’’ δεν είναι το τέλος της διαδρομής. Για να έχει αποτέλεσμα όμως η δικαστική εξουσία, καλά θα κάνει η κυβέρνηση να ζητήσει ότι συνδρομή είναι αναγκαία και από τις διεθνείς διωκτικές υπηρεσίες και πληροφοριών (έχει το παράδειγμα της 17 Νοέμβρη), ώστε να συλλέξουν τα απαραίτητα στοιχεία που θα αποκαλύπτουν το ρόλο, τις δράσεις, και τις εγκληματικές πράξεις κάθε ‘’χρυσαυγίτη’’, όσο ψηλά ή χαμηλά και αν είναι.

Ο φασισμός είναι απειλή για την Δημοκρατία και τη κοινωνία (και την ευρωπαϊκή) και απαιτεί συνεχή πολιτική εγρήγορση, συνεργασία, επαγγελματισμό και ακεραιότητα από όλες τις αρχές, καθώς και ανεξαρτησία και αποτελεσματικότητα των Δημοκρατικών εξουσιών για να καταπολεμηθεί.

''ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΥΝΑΤΗ Η ΔΙΚΑΙΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ''

Συγχαίρουμε την ελληνική δικαιοσύνη για την ταχύτητα και την αποφασιστικότητα που επέδειξε στην προσαγωγή των ενεχομένων για κακουργηματικές πράξεις στελεχών της Χρυσής Αυγής και ελπίζουμε οι ενέργειες της για την τελική τιμωρία τους να έχουν την ίδια αποτελεσματικότητα.

Η ανεξάρτητη δικαιοσύνη πρέπει να αντιμετωπίζει με αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα κάθε εγκληματική πράξη απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Η πολιτική ζωή του τόπου θα πρέπει να προστατευθεί από την διείσδυση της παρανομίας και της διαφθοράς, πρώτα απ’ όλα από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, που ελπίζουμε να δείξει ανάλογη βούληση και αποφασιστικότητα για αυτοκάθαρση.

Η ΜΕΡΚΕΛ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΑΓΩΝΑ ΜΠΑΣΚΕΤ ΚΑΙ ΦΟΡΟΥΣΕ ΡΟΖΕ ΣΥΝΟΛΑΚΙ!!!

Κανένας δεν αμφιβάλλει ότι οι Γερμανικές εκλογές είναι πολύ σημαντικές για το μέλλον της Ευρώπης αλλά και της Ελλάδος.
Όμως από αυτού του σημείου μέχρι του απόλυτου σχολαστικισμού που δείξαμε, αφανίζοντας κάθε άλλο κρίσιμο ζήτημα της Ελληνικής πραγματικότητας, η απόσταση είναι μεγάλη.

Είναι γεγονός ότι η Ευρώπη ηγεμονεύεται πλέον από την Γερμανίας. Ακόμη και η Γαλλία δεν μπορεί να αντιδράσει αποτελεσματικά στην ηγεμονία αυτή. Κάποιοι ηγέτες μάλιστα χωρών της Ευρωζώνης, συζητούν πρώτα τα προβλήματα με τους Γερμανούς, παίρνουν την άδειά τους και μετά απευθύνονται στα Ευρωπαϊκά όργανα.

Είναι άραγε αυτή η Ευρώπη που ορμαθισθήκαμε; Είναι άραγε αυτή η Ευρώπη που συμφωνήσαμε στα καταστατικά κείμενα; Είναι άραγε αυτή η Δημοκρατική Ευρώπη των λαών, ή πρέπει να φοβόμαστε για μια σοβιετικού τύπου οντότητα με χώρες ηγεμονεύουσες και χώρες παρίες;

Η Αγγλία και ο αγγλοσαξωνικός άξονας, παρακολουθούν πολύ προσεκτικά την υποθαλπόμενη σύγκρουση μεταξύ του Γερμανικού άξονα και του Γαλλικού, που δεν θα αργήσει να ξεσπάσει και που θα έχει πάλι τα ίδια αίτια. Την ηγεμονική τάση της Γερμανίας, την αλαζονική της συμπεριφορά και την πολιτισμική της διαφορά με τις χώρες που έχουν δομήσει τον πολιτισμό τους πάνω στις αρχές της κλασσικής παιδείας και της ανθρωπιστικής κουλτούρας.

Είτε αρέσει σε πολλούς είτε όχι, υπάρχει μεγάλη πολιτισμική διαφορά μεταξύ των δύο αυτών τάσεων και θα αναδεικνύεται συνεχώς όσο οι Γερμανοί είναι εγωκεντρικοί και δεν διδάσκονται από το παρελθόν τους και από τους άλλους λαούς.

Κανείς, μα κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με αυτά τα ερωτήματα όλες αυτές τις μέρες. Μάθαμε όμως ότι η Μέρκελ παρακολούθησε αγώνα μπάσκετ και ότι φορούσε ροζέ συνολάκι!!!

Η Ελληνική ''μιντιακή'' ενασχόληση με τις Γερμανικές εκλογές, ήταν υπερβολική και απλά μεγάλωσε το χάσμα μεταξύ της χαμηλής αυτοεκτίμησης που καλλιεργείται σήμερα στους Έλληνες και στο Γερμανικό υπερ-εγώ.

Μα επιτέλους δεν διδασκόμαστε τίποτε από την κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα μας και να ασχοληθούμε με την ουσία των προβλημάτων μας, που προκύπτουν από τον ίδιο συνεχώς λόγο: ‘’Αντί να διορθώσουμε τα του οίκου μας, αδρανούμε και περιμένουμε από κάποιον άλλο να μας τα λύσει, να μας ηγεμονεύσει!!!’’
Στέλιος Φενέκος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΕ ΜΙΑ “ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ”

Μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, οι επικριτές του καπιταλισμού πίστευαν ότι η εναλλακτική στον καπιταλισμό ήταν η σοσιαλδημοκρατία.
Σήμερα, η σοσιαλδημοκρατική πρόταση έχει χάσει την λάμψη της, γιατί η εφαρμογή της δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες, αλλά και γιατί οι άνθρωποι πίστεψαν ότι ο καπιταλισμός δίνει στο άτομο καλύτερες προοπτικές προόδου.
Στην πολιτική και οικονομική ιδεολογία κυριάρχησε ο οικονομικός φιλελευθερισμός/νεοφιλελευθερισμός, που χαρακτηρίζει πολλούς θεσμούς στα κράτη κυρίως του δυτικού κόσμου.
Η επιχειρηματολογία τους και οι πρακτικές τους όμως, αδυνατούν να εξηγήσουν με επάρκεια το γιατί θα πρέπει να εμπιστευτούμε την ‘’αυτορρυθμιστική ικανότητα’’ των εταιρειών / κολοσσών, των ανεξέλεγκτων χρηματοπιστωτικών αγορών, των μεγαλοστελεχών των εταιρειών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, την στιγμή που έχουν κάνει τεράστια σφάλματα και έχουν προκαλέσει με τις καταχρηστικές πρακτικές τους την παγκόσμια οικονομική κρίση.

Η παγκόσμια αυτή κρίση ανάδειξε τις μεγάλες αντιφάσεις και τα προβλήματα του οικονομικού φιλελευθερισμού, καθώς και την συνεχή τάση του να παράγει οικονομικές (και κατά συνέπεια κοινωνικές) κρίσεις.
Η κρίση του δημόσιου χρέους όμως που δημιουργήθηκε στην Ευρώπη (και όχι μόνο), έδωσε στήριγμα στους υποστηρικτές του νεοφιλελευθερισμού για μία νέα ώθηση στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και τις πρακτικές της. Σήμερα εξακολουθεί να κυριαρχεί στους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, στα περισσότερα οικονομικά πανεπιστήμια, στα διεθνούς κύρους περιοδικά, στα ΜΜΕ κλπ.
Διαπιστώνουμε μάλιστα ότι παρά την αποτυχία των νεοφιλελεύθερων οικονομικών προγραμμάτων, και παρά το ότι αναγνωρίζεται αυτή η αποτυχία ακόμη και από τους ίδιους που τα επέβαλλαν, εν τούτοις εξακολουθούν να τα στηρίζουν και να ενισχύουν τις επιλογές αυτές.

Στις εξηγήσεις που μπορεί να δοθούν, δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί και το ότι οι πολιτικοί (ως επί το πλείστον), έχασαν τα κοινωνικά τους ερείσματά και προκειμένου να διατηρήσουν τα οφίκιά τους (δεδομένου ότι το κόστος υποστήριξης μίας πολιτικής καριέρας έχει εκτοξευθεί), εξαρτώνται και σφιχταγκαλιάζονται όλο και περισσότερο με το χρήμα και τους ισχυρούς, με αποτέλεσμα να ενδιαφέρονται όλο και λιγότερο για τα προβλήματα των απλών ανθρώπων και για τις υποχρεώσεις τους έναντι της κοινωνίας.

Συνεπώς η κρίση που εξακολουθεί να μαστίζει την Ευρώπη, δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και βαθιά πολιτική.
Ειδικότερα, η ακαδημαϊκή ελίτ που συμμετέχει στη διαμόρφωση των οικονομικών και πολιτικών θεωριών, είναι σε ένα στάδιο “ραστώνης” και μάλλον ακολουθούν τις εξελίξεις ερμηνευτικά, παρά προσπαθούν να διαμορφώνουν “νέες πραγματιστικές, ρηξικέλευθες αντιλήψεις”.

Υπάρχει πλέον ανάγκη για μια δυναμική και ριζοσπαστική εναλλακτική πολιτική πρόταση, έναντι του ακραιφνούς οικονομικού φιλελευθερισμού/νεοφιλελευθερισμού.
Μία “νέα, πραγματιστική πολιτική ιδεολογία”.

"ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ" ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ "ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑΣ"
Το μεγάλο ζήτημα που προκύπτει αμέσως κατά την διαμόρφωση της νέας αυτής ιδεολογίας, είναι η έννοια της ‘’πολιτικής και ιδεολογικής καθαρότητας”.

Για να βοηθηθούμε στην ανάλυσή μας, αντλούμε σκέψεις από τον μαρξισμό.
Ο μαρξισμός στην προσπάθειά του να διατηρήσει την ιδεολογική του καθαρότητα και στα πλαίσια της αντιπαλότητας του με τις άλλες πολιτικές ιδεολογίες, είχε βαφτίσει ως “εκλεκτικισμό” κάθε προσπάθεια επιλεκτικού συνδυασμού προτάσεων από διαφορετικές σχολές πολιτικής σκέψης. Προσπαθούσε να επιβάλλει την θέση ότι αυτός ο “εκλεκτικισμός” ήταν ιδεολογικό και πολιτικό μειονέκτημα, γιατί έτσι άφηναν χώρο στους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Η σύγχρονη αντίληψη όμως επιβάλλει να είμαστε κατ’ αρχάς ανοικτοί στις διαφορετικές προτάσεις και προσεγγίσεις. Οφείλουμε να τις αξιολογούμε με κριτική σκέψη και να αξιοποιούμε ορθολογικά κάθε χρήσιμο στοιχείο που ενδυναμώνει την κοινωνική ευημερία και τις κοινωνικές δομές, μέσα από ένα αξιακό σύστημα και την ισορροπημένη και αλληλο-τροφοδοτούμενη σχέση ατόμου και κοινωνίας.

Το κυρίαρχο στοιχείο σε αυτή τη νέα πολιτική προσέγγιση δεν είναι η ιδεολογική καθαρότητα, αλλά η καταλληλότητα, η απλότητα, η πρακτικότητα, η χρησιμότητα και η διαφάνεια των ιδεών. Να μπορούν δηλαδή όλοι να καταλάβουν τις ιδέες αυτές, να μπορούν να αντιληφθούν το σκοπό τους και την χρησιμότητά τους, να μπορούν να τοποθετηθούν με σιγουριά στο αν συμφωνούν ή διαφωνούν και τελικά να μπορούν να συμμετάσχουν στη δημοκρατική διαμόρφωσή και εφαρμογή τους.

Τα εργαλεία ανάλυσης και ερμηνείας μίας τέτοιας πολιτικής πρότασης πρέπει να είναι πολλά και διαφορετικά ώστε να διασφαλίζεται η επαρκής τεκμηρίωση και η επιβεβαίωση των επιλογών, όπως είναι οι αρχές της λογικής, η αναλυτική σκέψη, η εμπειρική έρευνα, τα κυρίαρχα παραδείγματα και τα σχηματοποιημένα μοντέλα, οι τεχνικές ορθολογικής επιλογής και λήψης αποφάσεων κλπ.

Σημαντικό ρόλο στην αντίληψη αυτή παίζει και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την εξουσία.
Στην ‘’κοινωνία αξιών’’ η εξουσία γίνεται αντιληπτή ως κοινωνικό λειτούργημα, συγκεκριμένου πλαισίου αρμοδιοτήτων και με δημοκρατική εκχώρηση. Η εκχώρηση αυτή προσμετρά οπωσδήποτε την αποτελεσματικότητα στις δράσεις, την ικανότητα δηλαδή παραγωγής πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών αποτελεσμάτων για συγκεκριμένα έργα, στα πλαίσια των δημοκρατικών θεσμών.

Βαζοντας αυτό το εισαγωγικό πλαίσιο και αυτές τις αρχές, η “κοινωνία αξιών” προχωρά εντατικά στη διαμόρφωση και έκφραση της πρότασης της στα πλαίσια του διαλόγου για τη μεταϊδεολογία, όπως εκφράστηκε δημόσια από τον πρόεδρό της Δημήτρη Μπουραντά.
(θα υπαρξει συνέχεια στο εισαγωγικό αυτό κείμενο)
Στέλιος Φενέκος

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ VS ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ: ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ

Μερικές μέρες πριν ξεκινήσουν τα σχολεία, τα συνδικαλιστικά όργανα των εκπαιδευτικών αποφάσισαν να απεργήσουν για να εκφράσουν δυναμικά τα αιτήματα τους για θέματα που είναι ήδη γνωστά εδώ και μήνες.
Μία πρακτική που την έχουμε βιώσει επανειλημμένα, με αποτέλεσμα να χάνονται πολυάριθμες διδακτικές ώρες και οι μαθητές και οι οικογένειες τους να είναι τα θύματα αυτής της επαναλαμβανόμενης πρακτικής που καταχρηστικά γίνεται στο όνομα τους.

Και εύλογα διερωτάται κάποιος:
Γιατί άφησαν να περάσει το καλοκαίρι ανεκμετάλλευτο και δεν πρόβαλαν έγκαιρα τα αιτήματά τους (τα περισσότερα είναι γνωστά εδώ και μήνες), ώστε να μην φθάσουμε στο σημείο να αυξάνουν την αγωνία των μαθητών τους και των οικογενειών;
Γιατί δεν πίεσαν έγκαιρα για διαβουλεύσεις με την κυβέρνηση ώστε να μην φθάσουμε σήμερα στα παρά πέντε σε αδιέξοδα και σε εκβιασμούς;

Η κυβέρνηση αν πραγματικά είχε την επιθυμία να λύσει τα προβλήματα αυτά, θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί το χρόνο της ‘’ραστώνης’’ για την καλύτερη δυνατή διευθέτηση των αιτημάτων, να τηρήσει τις δεσμεύσεις της ώστε να ξεκινήσουν ομαλά τα σχολεία και να μην χαθεί πολύτιμος εκπαιδευτικός χρόνος.

Τελικά κυβέρνηση και εκπαιδευτικοί τι κατάφεραν με τον τρόπο που άφησαν τα πράγματα να εξελιχθούν;
Να δραματοποιήσουν εγωϊστικά το δικό τους πρόβλημα κάκιστης διαχείρισης και επικοινωνίας, δείχνοντας ότι ενδιαφέρονται μόνο για τις δικές τους προτεραιότητες βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τους μαθητές, τις οικογένειες τους και οπωσδήποτε την ίδια την παιδεία.

‘’Επειδή δεν σκεφτόμαστε τις μελλοντικές γενιές, δεν θα μας ξεχάσουν ποτέ.’’

Στέλιος Φενέκος

‘’ Η ΚΑΜΗΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ’’

Παρακολούθησα μία συνέντευξη του Υπουργού Εσωτερικών κ. Μιχελάκη στο ‘’ΜΕΓΑ’’ για τον νέο εκλογικό νόμο για τις δημοτικές εκλογές.
Τα συμπεράσματα που έβγαλα είναι τα εξής:

1. Καμία ουσιαστική προετοιμασία δεν έχει γίνει για αυτόν τον νέο-προβαλλόμενο εκλογικό νόμο. Ερωτήματα πολλά και μεγάλα, απαντήσεις ανεπεξέργαστες που γεννούσε εκείνη την ώρα ο κος ‘’υπουργός των εσωτερικών’’ και καταρρίπτονταν στην αμέσως επόμενη σκέψη. Αδυναμία να εξηγήσει το σκοπό των αλλαγών, πως θα λειτουργήσουν οι συνδυασμοί και πως η διαφορετική ενιαία λίστα των δημοτικών συμβούλων. Όλα τα μεγάλα ερωτήματα τα ‘’βάφτιζε’’ λεπτομέρειες, προσπαθώντας να κρύψει τον κάκιστο σχεδιασμό και την έλλειψη σύνεσης να ανακοινώνει κάτι χωρίς να υπάρχει κατάλληλη επεξεργασία. Είναι ολοφάνερο το έλλειμμα επαγγελματισμού και το μειωμένο αίσθημα ευθύνης, όχι μόνο ως δημόσιος λειτουργός (μάνατζερ), αλλά και ως πολιτικός.

2. Εκτός από όλα αυτά, ανακοινώνει δημόσια κάτι πολύ σοβαρό, χωρίς να υπάρχει πρότερη συμφωνία πολιτικών αρχηγών αλλά ούτε καν και δική του επικοινωνία και συμφωνία τουλάχιστον επί της αρχής με τα αρμόδια στελέχη του συγκυβερνώντος κόμματος, ο εκπρόσωπος του οποίου τον άδειασε παντελώς.

3. Κάθε άλλος ‘’επαγγελματίας’’ από οιονδήποτε άλλο επαγγελματικό χώρο, θα ντρεπόταν να παρουσιάσει δημόσια μία τόσο επιφανειακή και πρόχειρη δουλειά.

4. Προσωπικά απηλλάγην από την εκνευριστική και ψυχοφθόρα ‘’εικόνα’’ κλείνοντας τη τηλεόραση, δυστυχώς όμως αυτοί εξακολουθούν να είναι εκεί και να καταδυναστεύουν τη χώρα με τον υστερόβουλο κομματισμό και την επαγγελματική ανεπάρκειά τους.

ΣΥΡΙΑ: Η ΑΠΕΙΛΗ ΩΣ ΟΠΛΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ Ή ΩΣ ΠΡΟΣΧΗΜΑ;

Μεγάλος αριθμός αναλύσεων έχουν γίνει και έχουν γραφτεί για την επίθεση στη Συρία και για την λάθος στάση του Ομπάμα στην κρίση αυτή.
Η πλειονότητα από αυτές δεν λαμβάνουν υπ΄ όψη ότι ο Ομπάμα, καλώς ή κακώς είναι δέσμιος από την απαίτηση από τους Αμερικάνους (και όχι μόνο), να επιβεβαιώνεται κάθε φορά αποτελεσματικά ο ιδιαίτερος ρόλος που έχει αναλάβει η Αμερική (και η Ευρω-ατλαντική συμμαχία) στη διευθέτηση των παγκόσμιων κρίσεων αυτής της μορφής.
Ο ρόλος αυτός απαιτεί την αξιοποίηση κάθε διαθέσιμου εργαλείου επιβολής της θέλησης τους, ένα εκ των οποίων είναι και η ‘’απειλή’’ ή ‘’προειδοποίηση’’ πολεμικής ενέργειας, η οποία πρέπει να αποδεικνύεται κάθε φορά αποτελεσματική μέσα από την επαναλαμβανόμενη Αμερικανική (και Ευρω-ατλαντική) συμπεριφορά.

Η αξιοπιστία και η αποτελεσματικότητα της ‘’απειλής’’ παίζει σημαντικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις και στην αποδοχή ή μη, συμβιβαστικής διευθέτησης της κρίσης.

Πιο κάτω αναλύουμε την απειλή και τα κριτήρια που την κάνουν αποτελεσματική.

Ο πληρέστερος ορισμός για την απειλή, είναι του Schelling: «Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας μίας απειλής προσδιορίζεται από αυτό το οποίο κάποιος (ο απειλών) ισχυρίζεται ότι θα κάνει σε κάποιον άλλο (απειλούμενος) για να μη συμβεί ένα ενδεχόμενο το οποίο εξαρτάται/ελέγχεται από την συμπεριφορά του απειλουμένου, καθώς και τι φανερά προτιμάει να κάνει ο απειλών, εάν το ενδεχόμενο δεν συμβεί.»
Ο Schelling επίσης μιλά για «προειδοποιήσεις»: «Η ‘’προειδοποίηση’’ προσδιορίζεται σαν μία διακήρυξη η οποία επισημαίνει στον απειλούμενο ότι εάν αναλάβει ένα συγκεκριμένο τρόπο δράσεως αυτό θα τον οδηγήσει σε ενδεχόμενες κακές επιπτώσεις, και ότι αυτές οι επιπτώσεις δεν βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του ατόμου/οντότητας που κάνει την απειλή/προειδοποίηση».

Η προειδοποίηση αλλά και η απειλή ισχυρίζονται ότι η ανάληψη ενός συγκεκριμένου τρόπου δράσεως, είναι πιθανόν να επιφέρει ζημιά σ’ αυτόν που σκέπτεται να αναλάβει την συγκεκριμένη δράση. Η διαφορά είναι ότι στην περίπτωση της απειλής, η ζημιά θα επιβληθεί από τον ίδιο τον απειλούντα, ενώ στην περίπτωση της προειδοποίησης θα επιβληθεί από ένα τρίτο μέρος (όπως είναι η Ευρω-ατλαντική συμμαχία και η ‘’Διεθνής Κοινότητα’’ με απόφαση του Σ.Α./ ΟΗΕ).
Υπάρχουν απειλές που λειτουργούν «αποτρεπτικά» και υπάρχουν και οι απειλές που λειτουργούν «καταναγκαστικά». Οι «αποτρεπτικές απειλές» προσπαθούν να διατηρήσουν το «status quo» ενώ οι «καταναγκαστικές» να το αλλάξουν. Ο καταναγκασμός είναι πολυπλοκότερος απ’ την αποτροπή.
Μία απειλή είναι αποτελεσματική εάν τελικά επηρεάσει τον απειλούμενο ώστε να μεταβάλλει την συμπεριφορά του σύμφωνα με τις επιθυμίες του απειλούντος.
Για να έχει αποτελεσματικότητα μία απειλή θα πρέπει να πληρούνται τα εξής 5 κριτήρια:
1) Να είναι «σχετική - δέουσα», να μπορεί δηλαδή να έχει επίδραση στο αποτέλεσμα. Θα πρέπει να αφήνεται στο στόχο κάποια ελευθερία δράσεως, έτσι ώστε να είναι δυνατό να συμβιβάσει την πολιτική του προς την κατάσταση που θέλει αυτός που απειλεί. Εάν ο στόχος πνευματικά δεν έχει ή δεν του έχει δοθεί καμία επιλογή (να μην υπάρχει άλλη δυνατότητα αλλά και ιδεοληπτικά/πνευματικά να αποκλείει και να μην μπορεί να δει άλλη δυνατότητα), τότε ίσως να είναι άσκοπη η απειλή, επειδή δεν θα είχε καμία επίδραση στην συμπεριφορά του.
2) Να είναι επαρκώς «δριμεία» για να επιδρά στον στόχο και να αναγκάζεται να προτιμήσει να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις του απειλούντος, παρά να τις αψηφήσει και να τελεσφορήσει η απειλή. Εάν είναι δεδομένο ότι η απειλή θα πραγματοποιηθεί, τότε ο στόχος προτιμά να συμμορφωθεί.
Εάν η απειλή είναι επαρκώς δριμεία, εξαρτάται όχι μόνο από το μέγεθος της τιμωρίας που θα επιβληθεί, και από τον χαρακτήρα των απαιτήσεων που έγιναν από τον απειλούντα. Μία μετριοπαθής απειλή μπορεί να πιάσει εάν οι απαιτήσεις είναι επίσης επαρκώς μετριοπαθείς. Ενώ ακόμη και μία δριμεία απειλή μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι ανεπαρκής εάν οι απαιτήσεις του απειλούντος έχουν σχέση με ζωτικά συμφέροντα του στόχου που δεν μπορεί να τα αφήσει.
3) Να είναι «αξιόπιστη». Η αξιοπιστία της απειλής έχει να κάνει με το τι πιστεύει ο στόχος ότι θα πραγματοποιηθεί. Δεν έχει σημασία πόσο επαρκής είναι η απειλή, διότι δεν θα λειτουργήσει εάν ο στόχος γνωρίζει με βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί.
Η αξιοπιστία της απειλής βρίσκεται τότε στην απλή ερώτηση του ποια είναι η βούληση και οι δυνατότητες του απειλούντος. Σε περιπτώσεις παραλείψεων και αδιαφορίας εκτιμήσεως και συλλογής πληροφοριών, η απειλή είναι τότε και τα δύο και πλήρως αξιόπιστη ή τελείως αναξιόπιστη. Από την στιγμή που δεν θα υπάρχουν ολοκληρωμένες πληροφορίες ή ακόμη την ελαφρότερη πιθανότητα ότι ο απειλών δεν είναι απόλυτα ορθολογιστής, η κατάσταση γίνεται εν πολλοίς απρόβλεπτη.
4) Να είναι «ολοκληρωμένη». Μία απειλή είναι ολοκληρωμένη όταν η απειλή συνοδεύεται από μία κατηγορηματική ή υπονοούμενη υπόσχεση ότι η απειλούμενη δράση θα ανακληθεί εάν ο στόχος προσαρμοσθεί. Δηλαδή τι δεν θα κάνει ο απειλών σε περίπτωση συμμόρφωσης τους απειλουμένου. Η διάσταση αυτή είναι περισσότερο ψυχολογική.
5) Να είναι επαρκώς «ξεκάθαρη». Το μήνυμα που μεταφέρει η απειλή πρέπει να είναι κατανοητό από τον στόχο, ώστε να είναι ξεκάθαρο σε αυτόν τι ακριβώς θέλει ο απειλών. Απαιτείται να καταλάβει ο απειλούμενος τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν αν αρνηθεί να συμμορφωθεί. Εάν οι επιπτώσεις της τιμωρίας δεν εκτιμηθούν σωστά και υποτιμηθούν, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ότι ο στόχος να επιλέξει να αγνοήσει την απειλή, ακόμη και εάν αυτή είναι επαρκής, δριμεία και αξιόπιστη και τελικά να προκαλέσει την υλοποίηση της. Εάν η τιμωρία υπερεκτιμηθεί, ο στόχος μπορεί να επιλέξει να συμμορφωθεί ακόμη και εάν η απειλή δεν είναι επαρκής και δριμεία.

Κατά συνέπεια η Αμερική αλλά και η Ευρω-ατλαντική κοινότητα είναι δέσμιοι της ίδιας τους της ανάγκης για αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα.
Εάν δεν στηρίξουν με ενέργειες και διοχέτευση κατάλληλων πληροφοριών τα παραπάνω κριτήρια για την ‘’απειλή’’ ή την ‘’προειδοποίηση’’ πολεμικής ενέργειας κατά της Συρίας, τότε δεν θα έχουν ελπίδα να κάνει ο Άσσαντ σημαντικές συμβιβαστικές υποχωρήσεις φοβούμενος αυτήν την απειλή.
Εκτός και εάν ο στόχος τους είναι η αποκαθήλωση του καθεστώτος, η γεωπολιτική ανακατάταξη στη περιοχή και η πρόκληση δημιουργίας νέων κυριαρχικών οντοτήτων, οπότε η απειλή είναι απλώς πρόσχημα για όλους τους άλλους.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ‘’ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ’’ Ή ‘’ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩ ΚΑΤΙ, ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΩ’’

Στο έργο της διαχείρισης/διοίκησης (management), έχουν αναγνωρισθεί τρεις χαρακτήρες managers, σε σχέση με τον τρόπο που διαχειρίζονται τις αρμοδιότητες τους, αντλώντας παραδείγματα από το πώς αντιμετωπίζουν τα προβλήματα τρία…συμπαθή και λιγότερο συμπαθή ζώα.
Ο γυρίνος, ο καρχαρίας και το δελφίνι.
Ο γυρίνος πηδάει γρήγορα πέρα δώθε, αλλά αν δει προβληματική κατάσταση κρύβεται δειλά.
Ο καρχαρίας αντίθετα ορμάει και δαγκώνει αδιακρίτως, με τελικό αποτέλεσμα να αφήνει πίσω του θύματα, χωρίς να υπάρχει κάποια ‘’οικονομία’’ ή ‘’φυσική-διατροφική’’ αξία στην επίθεση, καταστρέφοντας τα πάντα.
Υπάρχει όμως και το δελφίνι, που έξυπνα και με μεγάλη ατομική και κοινωνική αντίληψη κινείται προς κάθε κατεύθυνση, επιλέγει τον τρόπο που θα χειριστεί καταστάσεις, σχεδιάζει και ενεργεί, είτε μόνο του είτε ως κοινωνικό ον αν χρειασθεί.

Η περίπτωση του υπουργού υγείας είναι χαρακτηριστική περίπτωση ενστικτώδους, αντικοινωνικού και δηκτικού καρχαρία που με μια δαγκωνιά αφήνει θύματα πίσω του αν δεν βρούμε καμιά πινακίδα στο στομάχι του.
Η περίπτωση το νοσοκομείου της Σαντορίνης είναι χαρακτηριστική της συμπεριφοράς αυτής, και αναπαράγει στην ουσία την αναποτελεσματική πολιτική που ακολουθήθηκε για την ΕΡΤ.
Το νοσοκομείο χτίστηκε πριν δυο χρόνια, με το πρόσχημα του έργου ειδικής φύσης προκειμένου να ξεπεραστεί ο σκόπελος του δημόσιου ανοικτού μειοδοτικού διαγωνισμού και να προτιμηθεί η μέθοδος της πρόσκλησης σε συγκεκριμένες κατασκευαστικές εταιρίες. Και βέβαια έγινε πολύ μεγαλύτερο και πιο ‘’κοστοβόρο’’ από τις ανάγκες που υπήρχαν στο νησί, για να αυξηθούν ως φαίνεται, τα κέρδη των κατασκευαστών.
Παρ’ όλα αυτά είναι ένα σημαντικότατο έργο για το νησί.

Η συμπεριφορά του υπουργού είναι αχαρακτήριστη. Αντί να δει τις ανάγκες που υπάρχουν στο νησί (φάνηκαν κάποιες από αυτές όταν έμεινε από ρεύμα πρόσφατα) και να έλθει σε ουσιαστικό διάλογο με τους τοπικούς παράγοντες προκειμένου να βρεθεί μια βιώσιμη, συνεργατική και καλή λύση για την τοπική κοινωνία αλλά και για τον κρατικό προϋπολογισμό, ο κ. υπουργός αποκάλυψε το ‘’κάρχαρον’’ και πριόνισε όχι μόνο το ίδιο το νοσοκομείο και την τοπική κοινωνία, αλλά και την θεμελιώδη αναγνώριση που πρέπει να έχει η κυβερνητική εξουσία σε μία ενιαία χώρα, σε ένα ενοποιημένο γεωγραφικά, εθνικά, αλλά και διαχειριστικά χώρο. Πληρώστε το εσείς είπε, αλλιώς θα το δώσω στους ιδιώτες ή θα το πουλήσω μέσω ΤΑΙΠΕΔ.
Τι θα δώσει; Την δική του περιουσία θα δώσει στους ιδιώτες; Για ποιους αποφασίζει αυταρχικά; Για τον εαυτό του και τους υποτακτικούς του; Τι είναι οι κάτοικοι και οι αρχές της Σαντορίνης; Τους αντιμετωπίζει σαν ‘’ραγιάδες’’ υποτακτικούς που πληρώνουν φόρους και το κράτος των ‘’πασάδων’’ δεν αναλαμβάνει καμία υποχρέωση παροχής υπηρεσιών προς αυτούς, και τους εντέλλεται με τελεσίγραφα.

Αυτή η συμπεριφορά είναι καταστροφική για την κυβερνητική λειτουργία η οποία απαιτείται να είναι ενιαία, προς όφελος της γεωγραφικής, εθνικής και διαχειριστικής ενότητας του ελληνικού χώρου.

Δεν θέλουμε managers-καρχαρίες που τελικά αφήνουν συντρίμμια πίσω τους. Η σημερινή Ελλάδα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται ενότητα και σύμπνοια. Περισσότερο από ποτέ χρειάζεται ηγέτες που να μπορούν μεν να συγκρουσθούν με τα συμφέροντα όταν χρειάζεται, με την μικρότερη δυνατή ζημία και την διαφύλαξη των σπάνιων και πολύτιμων πλέον πόρων που υπάρχουν στη χώρα μας (όπως ένα νοσοκομείο και μάλιστα ολοκαίνουριο), αλλά και να επιτυγχάνουν τον μεγαλύτερο βαθμό συνεργασίας και συναίνεσης επίσης προς όφελος της κοινωνίας.

Η πολιτική της ‘’δραματοποιημένης καταστροφής’’ της κυβέρνησης (που προσπαθεί να εκθέσει την μία κοινωνική ομάδα έναντι της άλλης), καταλήγει με ανησυχητική συχνότητα στο:
‘’δεν έχω την ικανότητα να διαχειριστώ αποτελεσματικά κάτι, άρα το καταστρέφω’’, αποστερώντας τελικά τη χώρα από δυσαναπλήρωτες υποδομές.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΣ, ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΜΜΑ, ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ

Τελείωσε μία ακόμη πετυχημένη εκδήλωση της ‘’κοινωνίας αξιών’’ και των ‘’Δημοκρατικών’’ που έδειξε το εξωστρεφές και δημοκρατικό χαρακτήρα μας.

Πολλές οι διαπιστώσεις, τα συμπεράσματα και οι ιδέες που αποκόμισαν όλοι όσοι παρακολούθησαν τις εργασίες του διεθνούς αυτού συνεδρίου.

1.       Η εκδήλωση ήταν πολιτική και όχι κομματική και η πλειοψηφία των ομιλητών δεν ήταν μέλη της ‘’κοινωνίας αξιών’’ ή των ‘’Δημοκρατικών’’, αλλά μας τίμησαν με την πολύτιμη συμμετοχή τους, και μας βοήθησαν να συνθέσουμε καλύτερες πολιτικές, με τις γνώσεις τους, την κριτική τους σκέψη  και την αντικειμενικότητά τους.

2.       Στην εκδήλωση μας επίσης μας τίμησαν με την παρουσία και εκπρόσωποι άλλων κομμάτων στους οποίους δόθηκε βήμα για ουσιαστικές τοποθετήσεις. Είναι μία πολύ θετική παρακαταθήκη για την διεύρυνση της προσπάθειας συνεργασίας.

3.       Οι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών κομμάτων και οργανισμών, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν νεότατοι, ήταν απόλυτα καταρτισμένοι, εξωστρεφείς και αποτελεσματικοί.

4.       Διαπιστώσαμε ότι η οργάνωση μας ταυτίζεται στο μεγαλύτερο βαθμό με την οργάνωση και τις δημοκρατικές αρχές λειτουργίας σύγχρονων ευρωπαϊκών κομμάτων.

5.       Η επιλογή της ‘’κοινωνίας αξιών’’ και των ‘’Δημοκρατικών’’  να έχουν ως πρόταγμα τους νέους και να τους δίνουν στην πράξη πεδίο έκφρασης, δημιουργίας και συμμετοχής  με αποτελέσματα, επιβεβαιώθηκε από όλους τους συμμετέχοντες στο συνέδριο.

6.       Η Ακαδημία πολιτικής ‘’Αλέξανδρος Παπαναστασίου’’, που είναι το ερευνητικό και εκπαιδευτικό ινστιτούτο της ‘’κοινωνίας αξιών’’,  οι τομείς ‘’Διεθνών Σχέσεων’’, ‘’Οργάνωσης’’ και ‘’το Δημιουργικό μας τμήμα’’,  λειτουργούν αποτελεσματικά και με όραμα, έχοντας την δυνατότητα να διεκπεραιώνουν αποτελεσματικά εκδηλώσεις αυτής της μορφής.

7.       Τελειώνοντας τις εργασίες του συνεδρίου αυτού είμαστε περισσότερο ενισχυμένοι σε ότι αφορά την ιδεολογική μας τοποθέτηση και τις πολιτικές μας επιλογές.  

8.       Η κοινωνία αξιών, θα συνεχίσει με εξωστρέφεια την  δύσκολη και απαιτητική πορεία της, με σίγουρο και σταθερό βηματισμό, χωρίς ολιγωρίες, δημιουργώντας ένα σύγχρονο πολιτικό οργανισμό με ξεκάθαρη και συνεπή πολιτική ιδεολογία,  απαλλαγμένο από τις παλαιοκομματικές αντιλήψεις.  Έναν οργανισμό που να μην είναι προσωποπαγής, και ο οποίος να επιδιώκει τις συνεργασίες και σύνθεση.

9.       Για να συνεχισθεί αυτή η ανοδική πορεία όμως θα πρέπει να ανανεωθεί το στελεχιακό δυναμικό μας. Θα πρέπει να ενταχθούν στις δομές νέοι άνθρωποι με όραμα, ικανότητες και θέληση για δουλειά. Το επερχόμενο συνέδριο που θα γίνει στις 15 Δεκεμβρίου 2013, είναι η χρυσή ευκαιρία για ανανέωση και ενίσχυση θεσμών και ανθρώπων σε όλα τα επίπεδα. Όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να ενισχύσουν την δυνατότητα να υλοποιήσουμε όσα οραματιζόμαστε και διακηρύττουμε ας έλθουν να συμμετάσχουν ενεργά και να συνδράμουν στην ευγενή αυτή προσπάθεια.   

10.   Οι ‘’κοινωνία αξιών’’ και οι ‘’Δημοκρατικοί’’ συνεχίζουμε την αγαστή συνεργασία μας με σταθερότητα, συνέπεια και πρακτικότητα, προσανατολισμένοι πάντα στα αποτελέσματα και στις λύσεις.