ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Διαβάζω από πολλούς κακόπιστα και πολλές φορές υβριστικά σχόλια για όσους σκέφτονται κριτικά στις καταστάσεις της ζωής αλλά και στους αγώνες, στην πολιτική, στην κυβέρνηση στις τέχνες κλπ.

Μα ο Ελληνικός πολιτισμός των κλασσικών χρόνων αναπτύχθηκε χάρη της κριτικής σκέψης των υπεύθυνων πολιτών.

Και είναι εγγενές στοιχείο της προόδου κάθε πολιτισμού και της Δημοκρατίας, αντιμετωπίζοντας κριτικά το κατεστημένο, τον αυταρχισμό, την αυθαιρεσία, την εξουσία, τους μονολόγους και τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις.

Η κριτική είναι ζωτικό στοιχείο της προόδου και θα πρέπει να ανησυχούμε εάν δεν γίνεται, γιατί τότε ή θα είμαστε μία κοινωνία ανελεύθερη υποταγμένων ανθρώπων ή μία κοινωνία άβουλων και άλογων/ανόητων (χωρίς λογική ικανότητα – χωρίς νόηση) όντων.

Εγγενές στοιχείο επίσης κάθε αυταρχικής εξουσίας, καθεστηκυίας τάξης και δογματισμού είναι η ανελέητη άρνηση της κριτικής, όταν ενασκείται από τους έλλογους και ελεύθερους πολίτες.

Η κριτική όμως βασίζεται ακριβώς σε αυτήν την έλλογη ικανότητα και σε μία γνωσιακή διαδικασία (βασικής γνώσης, πληροφόρησης, αντίληψης, αξιολόγησης, σύγκρισης αντίθετων και εναλλακτικών, σύνθεσης και επιλογής) απροκατάληπτη και αδέσμευτη και διαφέρει από την μόνιμη τάση επίκρισης, από την κακοπιστία και τον δογματισμό.

Και όταν απουσιάζει πρέπει να της δίνουμε πεδίο ανάπτυξης. Αυτό άλλωστε δεν είναι το βασικό αίτημα κάθε μορφής εκπαιδευτικού συστήματος; Η ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας των μαθητών/σπουδαστών; Η υγιής ανάπτυξη της δεν είναι στοιχείο διχασμού αλλά σύνθεσης, κοινωνικής συνοχής και βελτίωσης των επιλογών μας.

Ναι λοιπόν, είναι αναγκαία και πολύτιμη η κριτική για την εθνική Ελλάδος μπάσκετ, ακόμη καλύτερα από όσους έχουν εντρυφήσει το άθλημα κι έχουν γνώσεις κι εμπειρίες ζωής.

Καλόπιστη και γνωσιακή λειτουργία, και θα πρέπει και οι ίδιοι οι προπονητές, παράγοντες και παίκτες να έχουν τα αυτιά τους ανοικτά στο χειροκρότημα αλλά κυρίως στην κριτική υπό αυτές τις συνθήκες.

ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ

Το είχα γράψει και στα προηγούμενα άρθρα ότι ο Σπανούλης δούλεψε πολύ καλά, μεθοδικά και αποτελεσματικά για να φτιάξει μία ομάδα (που ήταν υπό αμφισβήτηση) ώστε να είναι ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο. Διαχειρίστηκε παίκτες μοναδικούς (τον Γιάννη) με μεγάλο σεβασμό και του έδωσε την δυνατότητα να δείξει τις δυνατότητές του προσφέροντας τα μάλα στην ομάδα, παρά την σκληρότητα και τον αντιαθλητικό τρόπο που τον αντιμετώπιζαν οι αντίπαλοι.

Έδωσε την δυνατότητα σε παίκτες που ήθελαν να προσφέρουν και είχαν τις δυνατότητες να το κάνουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε αυτό το επίπεδο.

Ανέβασε την υπερηφάνεια της ομάδας και την αυτοπεποίθηση των παικτών στα ύψη και την δική μας επίσης (ως αγνοί πατριώτες φίλαθλοι).

Και περιμένουμε τα καλύτερα από αυτόν και τους παίκτες αλλά και την ομοσπονδία.

ΟΜΩΣ

Όπως είχα γράψει σε προηγούμενες αναρτήσεις, από την αρχή των Ολυμπιακών αγώνων, υπήρχε πρόβλημα στον έλεγχο του παιχνιδιού και κυρίως στις ειδικές καταστάσεις.

Έτσι δε όπως έχει διαμορφωθεί το μπάσκετ σήμερα έχει αυξηθεί ο αριθμός των ειδικών καταστάσεων σε έναν αγώνα (4 περίοδοι- επιθέσεις χρονικά περιορισμένες – 4 φάουλ σε κάθε περίοδο – διαφορές που σβήνουν ταχύτατα λόγω της αύξησης της ικανότητας όλων των παικτών για τρίποντο, πιεστικές άμυνες από σούπερ αθλητές κλπ).

Και όταν αυτές οι συνθήκες δημιουργούν συνεχώς ειδικές καταστάσεις (υπολογίζω βλέποντας με παύσεις τα παιχνίδια, ότι 15-20 επιθέσεις υπόκεινται στις συνθήκες αυτές), όπου πρέπει να έχεις πλάνο και εγρήγορση γι αυτές, και η ομάδα απέτυχε να τις εκμεταλλευθεί στην πλειονότητά τους (δείτε πόσες φορές βάλαμε καλάθι μέσα από ειδική κατάσταση – μάλιστα σε περιπτώσεις μας έμεινε η μπάλα στα χέρια λόγω χρόνου και δεν μπορέσαμε να την βάλουμε καν μέσα στο γήπεδο).

Όπως επίσης και η δυσκολία μας να περάσουμε το κέντρο του γηπέδου όταν μάς πίεζαν οι αντίπαλοι, όπου χάναμε σημαντικό χρόνο καθυστερώντας (πολλές επιθέσεις ήταν απελπισμένες και με airball στο τελευταίο δευτερόλεπτο) και μάλιστα κάποιες φορές εξαντλήσαμε το χρόνο (πολύ ντρίπλα και καθόλου οργανωμένο σπάσιμο, όπως εύκολα έκαναν κάποιες ομάδες).

Όμως αυτά είναι σκέψεις που είμαι σίγουρός ότι θα τις εξετάσει ο Σπανούλης και θα διορθωθούν στην συνέχεια του χρόνου, ελπίζοντας για ακόμη καλύτερες εμφανίσεις και με την ομάδα πλήρη.

Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους και κυρίως στους παίκτες που έδωσαν τα πάντα για να είναι η ομάδα στις 8 καλύτερες και να τιμήσουν την προσωπικότητά τους και την φανέλα με το εθνόσημο που φορούν