Η 3η ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΩΔΙΟ ΣΤΗΝ ΚΑΣΟ – H ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ “OPOSSUM”

Όπως είχα αναλύσει επισταμένα (σε προηγούμενα άρθρα), για τις πιθανές ενέργειες των αναδόχων του έργου πόντισης του καλωδίου διασύνδεσης ηλεκτρικής ενέργειας Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας, η συζήτηση επικεντρώνεται πλέον στην ακύρωση του έργου, λόγω απροθυμίας ανάληψης του οικονομικού κόστους από τους αναδόχους (λόγω του «γεωπολιτικού κινδύνου» όπως παρελκυστικά ονομάζεται η ενδεχόμενη αποδοχή του στρατιωτικού εξαναγκασμού από την Τουρκία για απαγόρευση του έργου, εάν δεν της αναγνωρισθεί η ισχύς του Τουρκολυβικού μνημονίου και τα διεκδικούμενα εξ αυτού παράνομα κυριαρχικά δικαιώματα).

Ακόμη χειρότερα, είναι προφανές ότι η συζήτηση αυτή γίνεται προσχηματικά για να καλύψει και το "πολιτικό κόστος" πέραν του οικονομικού, (της αδυναμίας δηλαδή αντίδρασης της χώρας μας για να υποστηρίξει τα νόμιμα κυριαρχικά της δικαιώματα, λόγω των εκβιασμών της Τουρκίας).

Και αυτό είναι φανερό, γιατί οι εμπλεκόμενοι φορείς ισχυρίζονται ότι αναμένουν από την ΕΕ να λύσει τον γρίφο του «γεωπολιτικού κινδύνου» (δηλαδή της αβουλίας μας να υποστηρίξουμε τα δικά μας κυριαρχικά δικαιώματα), έτσι ώστε να μην κατηγορηθεί η κυβέρνησή μας σε περίπτωση που ακυρωθεί το έργο, αλλά η ΕΕ που δεν κατάφερε να αναλάβει το «γεωπολιτικό κόστος» και οι "άλλοι" ανάδοχοι.

Και ναι μεν έχουμε εκχωρήσει την εκπροσώπησή μας στην ΕΕ για την UNCLOS (για τα ζητήματα ενέργειας και αλιείας), αλλά η Επιτροπή της ΕΕ (συγκεκριμένα) δεν είναι διατεθειμένη να αναλάβει το κόστος να υποστηρίξει τα κυριαρχικά μας αυτά δικαιώματα.

Ναι μεν υπήρξαν κυρώσεις (κατά ατόμων κυρίως) όταν η Τουρκία έκανε τις παράνομες έρευνες και γεωτρήσεις πριν μερικά χρόνια, αλλά οι κυρώσεις αυτές άρθηκαν με δική μας ευθύνη, όταν προβάλλαμε τις καλές μας σχέσεις και την έναρξη διμερούς διαλόγου και υπογράψαμε την αφελή “κοινή διακήρυξη των Αθηνών”.

Συνεπώς δεν πρέπει να αναμένουμε ότι η Επιτροπή έχει την βούληση να αναλάβει αυτό το «γεωπολιτικό κόστος», εάν εμείς δεν έχουμε την ισχυρή βούληση να υποστηρίξουμε τα δικά μας κυριαρχικά δικαιώματα.
Η όλη συζήτηση εξελίσσεται σε επικοινωνιακής μορφής προσχηματικά τεχνάσματα.

ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ

1. Πριν μερικά χρόνια, όταν η Τουρκία είχε ξεκινήσει παράνομες έρευνες και γεωτρήσεις σε περιοχές κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας, είχα εκφράσει την άποψη ότι αφενός έπρεπε να επιδιώξουμε την επιβολή αυστηρών κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας από την ΕΕ, προβάλλοντας VETO σε οιαδήποτε ευκαιρία και πεδίο αφορούσε τις σχέσεις ΕΕ και Τουρκίας, εάν δεν σταματούσε τις παράνομες διεκδικήσεις της προς την χώρα μας αλλά και την ΕΕ (λόγω της εκχώρησης αρμοδιοτήτων).

Πόσο μάλλον όταν κάτι τέτοιο και πολύ σκληρότερο (αναλογικά) έκανε η Τουρκία στο ΝΑΤΟ για την ένταξη Φινλανδίας και Σουηδίας (και σε άλλο πλαίσιο διεκδικήσεων που αφορούσε άλλους και όχι αυτό καθαυτό το ΝΑΤΟ), όπως η πίεση για πρόσκτηση των F-16 από τις ΗΠΑ, ο χαρακτηρισμός των Κούρδων ως τρομοκρατών από τις χώρες αυτές κλπ.

2. Επίσης είχα προτείνει ότι θα έπρεπε να πιέσουμε όχι μόνο πολιτικά αλλά και νομικά την ΕΕ (και την Επιτροπή ειδικότερα), εξαντλώντας την δυνατότητα προδικαστικής προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για γνωμοδότηση ως προς τις ολιγωρίες της Επιτροπής να μας εκπροσωπήσει ουσιαστικά ως προς την UNCLOS, και να μας υποστηρίξει σε ότι αφορά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στην αλιεία και την ενέργεια.

3. Δεν τολμήσαμε ούτε τολμάμε τίποτε από τα δύο.
Στρουθοκαμηλίζουμε είτε αλλάζουμε χρώματα για να κρύψουμε την έλλειψη βούλησης για να αγωνισθούμε για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα (και της κυριαρχίας μας, όταν το Τουρκικό UAV μπήκε ανεμπόδιστα στον ΕΕΧ για να παρακολουθήσει το Ιταλικό ερευνητικό πλοίο).

4. Πολύ φοβάμαι ότι πιθανά έχουμε υιοθετήσει την συμπεριφορά του χαριτωμένου μαρσιποφόρου Opossum, το οποίο αν και δείχνει τα δόντια του όταν κινδυνεύει, εν τούτοις παγώνει και παραμένει ακίνητο (δεν έχει διαπιστωθεί εάν το επιλέγει ως στρατηγική αποφυγής ή απλά από το φόβο του).

#Κάσος #ΚαλώδιοΗλεκτρικηςΔιασυνδεσης #Κυπρος
#ΡΑΕΚ #ΑΔΜΗΕ #Opossum

 

ΑΕΠ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Συνεχίζοντας το δεύτερο μέρος του άρθρου για την Απόδοση της Οικονομίας (το πρώτο μέρος δημοσιεύθηκε χθες, για τις επενδύσεις, την βιώσιμη ανάπτυξη), επισημαίνεται η αδιαφορία των πολιτικών στην έννοια της ΑΠΟΔΟΣΗΣ της οικονομίας και η μονόπλευρη επικέντρωσή τους στο ΑΕΠ ως δείκτη ανάπτυξης.

Ας αναλύσουμε την έννοια της απόδοσης της οικονομίας.

Όταν μιλάμε για πραγματική βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας, επιδιώκουμε μεγέθυνση και του ΑΕΠ και της “Απόδοσης”.
Η έννοια της “Απόδοσης” πραγματικά υποτιμάται από όλα τα πολιτικά κόμματα, που όταν μιλάνε για ανάπτυξη, αναφέρονται αόριστα μόνο στη μεγέθυνση του ΑΕΠ.

Η “Απόδοση” μαζί με το ΑΕΠ, δείχνουν την πραγματική βιώσιμη ανάπτυξη μίας οικονομίας.
Είναι το σχετικό μέγεθος της ροής στην αγορά, χρήσιμων προϊόντων και ενέργειας, που έχουν δημιουργηθεί από την εκμετάλλευση των περιβαλλοντικών πόρων, μέσω του οικονομικού υποσυστήματος (παραγωγή και κατανάλωση).

Τα προϊόντα αυτά όμως και η ενέργεια, πέραν του ότι απαιτούν διαθεσιμότητα φυσικών πόρων, επηρεάζονται και από την λειτουργική αποτελεσματικότητα του οικονομικού υποσυστήματος και μπορεί να επιβαρύνουν το περιβάλλον καταναλώνοντας ανεπανόρθωτα παραγωγικούς πόρους και δημιουργώντας απόβλητα.

Οι πολιτικοί έχουν επικεντρωθεί μόνο στο ΑΕΠ, αξιολογούν επιπόλαια την οικονομία και δεν ασχολούνται (ή κρύβουν την “Απόδοση”, γιατί έχει πολλές απαιτήσεις στη πράξη).

Η “Απόδοση” συνεπώς, εκτός από το ΑΕΠ, είναι το σχετικό μέγεθος που δείχνει πόσο μεγάλη είναι στη πράξη και με τι αποτελεσματικότητα και βιωσιμότητα ουσιαστικά αναπτύσσεται μία οικονομία.

Ζητούμενο είναι ο φυσικός κύκλος της ανανέωσης των φυσικών πόρων να μην υποβαθμίζεται από τη λειτουργία του οικονομικού υποσυστήματος, λόγω αναποτελεσματικών δομών και λειτουργίας, μείωσης των φυσικών πόρων και αδυναμίας διαχείρισης των “απόβλητων”, που δημιουργούν επιβάρυνση, υποβάθμιση και καταστροφή του περιβάλλοντος (ποσοτική και ποιοτική).

Το οικονομικό υποσύστημα στην Ελλάδα δεν είναι μεγάλο, σε σχέση με το οικοσύστημα που το συντηρεί, και δεν λειτουργεί με αποτελεσματικότητα (υπάρχουν πολλοί πόροι ανεκμετάλλευτοι ακόμη).
Υπάρχουν όμως πολλά θεσμικά και δομικά προβλήματα στο οικονομικό υποσύστημα, δεν υπάρχει ολοκληρωμένος σχεδιασμός του, που να αυξάνει τη μεταβολική, παραγωγική ικανότητα του, με την βέλτιστη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων.
Η εκμετάλλευση βέβαια αυτή δεν πρέπει να υπερβαίνει το φυσικό κύκλο ανανέωσης των πόρων και αποδόμησης των αποβλήτων, γιατί τότε στην ουσία γινόμαστε φτωχότεροι. Π.χ., μία μεταλλευτική επιχείρηση μπορεί να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, να αυξήσει το ΑΕΠ (ετήσια βάση), και οι κυβερνήσεις να θριαμβολογούν και να την προβάλλουν σαν σημαντική επένδυση.

Όμως, η λειτουργία της, μεσομακροπρόθεσμα, μπορεί να μην συνεισφέρει τελικά στην ανάπτυξη, εάν μειώνει την απόδοση, εάν απαξιώνει ή υποβαθμίζει άλλους φυσικούς πόρους (τα ύδατα για τις καλλιέργειες, την αλιεία ή το τουρισμό, σε μία περιοχή με πολυετή επιβάρυνση, λόγω αδυναμίας του φυσικού αλλά και του δομημένου περιβάλλοντος να αποδομήσει τα απόβλητα).

Υπάρχουν τεράστια περιθώρια ανάπτυξης της οικονομίας εάν βελτιωθεί η “απόδοση” της, που αυτή τη στιγμή υποτιμάται και δεν αξιοποιείται από τη κυβέρνηση, λόγω μη επίλυσης των διαρθρωτικών προβλημάτων, κακής οργάνωσης, κακού σχεδιασμού και ενδεχόμενα άγνοιας από τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη.

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ "ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΞΙΩΝ"

Εμείς στη “κοινωνία αξιών”, θα συνεχίσουμε να εμβαθύνουμε και να αναλύουμε επεξηγηματικά τις θέσεις μας και τις πολιτικές μας προτάσεις, με υπευθυνότητα προς τους πολίτες, γιατί η βασική μας πολιτική ιδεολογία, που έχει τον "άνθρωπο-πολίτη" ως θεμελιώδες συστατικό της κοινωνίας, με δικαιώματα και υποχρεώσεις προς αυτήν, βασίζεται στην αντίληψη ότι ο ενημερωμένος πολίτης είναι η βάση της Δημοκρατικής λειτουργίας.

Οι θέσεις και οι προτάσεις μας, πέραν του πολιτικού, ενημερωτικού και επικοινωνιακού χαρακτήρα, είναι ανοικτές για αξιοποίηση από όλους τους πολιτικούς φορείς, που μπορούν και έχουν την επιθυμία να τις εκμεταλλευθούν ελεύθερα, έστω και χωρίς να αναφέρονται στην “κοινωνία αξιών”, έστω και με καθυστέρηση μέχρι να κατανοήσουν την πρακτική σημασία τους.

ΣΗΜ: 1) Θεωρώ απογοητευτικό ότι οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με τις έννοιες αυτές, ώστε να μπορούν αφενός να αξιολογήσουν μία κυβέρνηση ουσιαστικά και αντικειμενικά ως προς την οικονομία, αλλά και να μπορούν να διεκδικήσουν και να προστατεύσουν τα ζωτικά/θεμελιώδη συμφέροντα τους.

2) Απογοητευτικό επίσης είναι ότι οι πολίτες εύκολα έλκονται και ψηφίζουν χωρίς γνώση των ζωτικών αυτών θεμάτων, βασιζόμενοι σε φρούδες υποσχέσεις και σε επιφανειακή συνθηματολογία, μία επαναλαμβανόμενη πρακτική, που τους οδηγεί σε μεγαλύτερη απογοήτευση όταν τελικά διαπιστώνεται εκ των υστέρων η ανεδαφικότητα των υποσχέσεων και η ανυπαρξία θέσεων.

#ΒιώσιμηΑνάπτυξη #ΑπόδοσηΟικονομίας #Παραγωγικότητα #Αειφορία #SustainabilityPerformanceDirectory #ESGEnvironmentSocialGovernance #ΕπιχείρησηςΠολίτης #TCFD #ΘεσμόςΔιαλόγουBravo

 ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ - ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

(Το έχω αναλύσει και στο παρελθόν, αλλά η ανεξέλεγκτη μονόπλευρη επένδυση στον τουρισμό, σε real estate, η καταχρηστική επιλογή -ποιοτικά-σε συγκεκριμένης μορφής ΑΠΕ - και μάλιστα με σκοπό την εξαγωγή ενέργειας σε άλλες χώρες - οι επενδύσεις από επιχειρήσεις-νομάδες κλπ, δεν αποτελούν παράγοντες που ευνοούν την παραγωγικότητα και την απόδοση της οικονομίας και της βιώσιμης ανάπτυξης στην χώρα μας)

Καθημερινά σε άρθρα και συνεντεύξεις πολιτικών ακούμε να μιλάνε για την οικονομία, επισημαίνοντας την ανάγκη για επενδύσεις για ανάπτυξη, για αύξηση της παραγωγικότητας, για την αύξηση του ΑΕΠ κλπ.
Και ο απλός πολίτης αναρωτιέται για το εάν υπάρχει συγκεκριμένο περιεχόμενο σε αυτούς τους όρους ή αν χρησιμοποιούνται στερεοτυπικά, αλλά και ποιο τέλος πάντων είναι αυτό το περιεχόμενο, αφού δεν ανταποκρίνεται απτά στην καθημερινότητά του και στις ανάγκες διαβίωσης.

Τα σημερινά μας πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικά για το περιβάλλον και για μας τους ίδιους και παρουσιάζουν χειροπιαστούς κινδύνους για την κοινωνία ως σύνολο.

Οι επίμονες ανισότητες στο εισόδημα, στην εργασία, στην υγεία και στην εκπαίδευση επηρεάζουν την οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία των πολιτών.
Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι δεν ήταν ποτέ πιο συνειδητοποιημένοι για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και της υποβάθμισης του οικοσυστήματος στη ζωή μας.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ - ΠΟΛΙΤΗΣ

Οι επιχειρήσεις, ως ιδιαίτερες οντότητες, με την οργάνωση, τις λειτουργίες και την παραγωγική τους δυνατότητα αποτελούν θεμελιώδεις συνιστώσες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Η ιδιαίτερη αυτή μορφή που έχουν αναπτύξει τους παρέχει ευελιξία, μέσα και ικανότητες να αναπτύσσουν καινοτόμες λύσεις για τον οικονομικό μετασχηματισμό ώστε να αντιμετωπίζουν αυτές τις προκλήσεις, μετέχουσες στην ανάπτυξη με την παραγωγική διαδικασία, την οικονομική απόδοση και την κοινωνική ζωή ενός τόπου.

Η έννοια της “επιχείρησης-πολίτης”, της επιχείρησης με δικαιώματα και υποχρεώσεις, που προσφέρει αξία στην οικονομία, στο περιβάλλον και στη κοινωνία, όπως την περιγράφουμε, είναι το ζητούμενο για τις επιχειρήσεις που θέλουμε να επενδύουν, να λειτουργούν και να αναπτύσσονται στην Ελλάδα.

Ο χαρακτήρας μίας τέτοιας υπεύθυνης εταιρείας, που την καθιστά αναγνωρίσιμη ως “Εταιρεία Πολίτης” με “Εταιρική Ιθαγένεια/Υπηκοότητα”, ορίζεται από το πόσο καλά οι εταιρείες διαχειρίζονται όχι μόνο τις χρηματοοικονομικές τους επιδόσεις, την παραγωγικότητά τους και τις εργασιακές σχέσεις αλλά την συνολική απόδοσή τους, καθώς και τον περιβαλλοντικό και κοινωνικό αντίκτυπό τους.

ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Και όπως η "κοινωνία αξιών" λέει συγκεκριμένα και με σαφήνεια, οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται και επενδύουν στην χώρα μας οφείλουν να εκσυγχρονίσουν τις λειτουργίες τους, με στόχο την Βιώσιμη Ανάπτυξη και η αξιολόγησή τους να γίνεται με βάση τη μεθοδολογία του "Sustainability Performance Directory", ο οποίος αποτελεί τον "Επιχειρηματικό Δείκτη Βιώσιμης Ανάπτυξης", και της "Υπεύθυνης Επιχειρηματικότητας" στην χώρα. Διαμορφώνεται δε ως προς τις εξής λειτουργίες:

α) Τις λειτουργίες που αναπτύσσονται για να υποστηρίξουν τους 5 θεματικούς Πυλώνες της Βιώσιμης Ανάπτυξης (Διακυβέρνηση, Αγορά, Περιβάλλον, Κοινωνία και Συνεργασίες).

β) Της ανάπτυξης διαλόγου με το σύνολο των ενδιαφερομένων κοινών των επιχειρήσεων, των κυβερνητικών/δημόσιων φορέων και της ελληνικής κοινωνίας, μέσω του θεσμού διαλόγου Bravo .
Ο θεσμός αυτός, άγνωστος εν πολλοίς στου πολίτες και απαξιωμένος από τις κυβερνήσεις, αν και σκοπός του είναι η προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης, μέσω της συμμετοχής όλων των ενδιαφερόμενων μερών, όπως κρατικούς/κυβερνητικούς φορείς, επιχειρήσεις, δημόσιες αρχές, αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης, ακαδημαϊκά ιδρύματα, ΜΚΟ και οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών.

γ) Τις πολιτικές και ενδοσυστημικές διαδικασίες για την υπεύθυνη πληροφόρηση επί θεμάτων ESG (environment, social, governance), αφού αυτές οι μη χρηματοοικονομικές επιδόσεις διαδραματίζουν καίριο ρόλο στη λήψη επενδυτικών αποφάσεων και στην προσέλκυση σημαντικών επενδύσεων για την χώρα μας.

δ) Τις παρεχόμενες πληροφορίες που είναι σχετικές με το Κλίμα TCFD (Task Force on Climate-related Financial Disclosures), ως μέρος των αξιολογήσεων των εταιρειών και ως σημαντικό στοιχείο για προσέλκυση βιώσιμων επενδύσεων που ενισχύουν την απόδοση της οικονομίας.
Το TCFD (Task Force on Climate-related Financial Disclosures) είναι μια πρωτοβουλία που δημιουργήθηκε από το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Financial Stability Board - FSB) το 2015, με σκοπό την ανάπτυξη ενός συνόλου κατευθυντήριων γραμμών για τις επιχειρήσεις σχετικά με την αναφορά των χρηματοοικονομικών κινδύνων που σχετίζονται με το κλίμα.

Σύμφωνα με το ρυθμιστικό πλαίσιο, το TCFD προτείνει ότι οι εταιρείες πρέπει να αποκαλύπτουν πληροφορίες που σχετίζονται με τους περιβαλλοντικούς κινδύνους, τις επιπτώσεις, τις διαδικασίες εκτίμησης τους, τις μετρήσεις που κάνει αλλά και τις ευκαιρίες όπως: Διακυβέρνηση (Governance), Στρατηγική (Strategy), Διαχείριση κινδύνων (Risk Management), Δείκτες και στόχους (Metrics and Targets).

ε) Των απαιτήσεων συμπλήρωσης των κριτηρίων του Ελληνικού Κώδικα Βιωσιμότητας, ο οποίος είναι η εθνική προσαρμογή του “The Sustainability Code”, αναγνωρισμένου ευρωπαϊκά προτύπου, και αποτελεί επίσημο πλαίσιο αναφοράς για την μη χρηματοοικονομική πληροφόρηση, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Απαντά στις απαιτήσεις της ελληνικής νομοθεσίας όπως αυτές διατυπώνονται στις διατάξεις του ν.4403/2016 σε συνδυασμό με την υπ’αριθ. 62784/06-06-2017 εγκύκλιο του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης. Αποτελείται από 4 Πυλώνες (Στρατηγική Βιώσιμης Ανάπτυξης, Πολιτικές, Αρχές και διαδικασία διαχείρισης, Κοινωνία, Περιβάλλον), και 20 κριτήρια για την υιοθέτηση πολιτικών Βιώσιμης Ανάπτυξης και των ESG (environment, social, governance).

ΣΗΜ:
1) Τι από όλα αυτά γνωρίζουν και εφαρμόζουν ευρέως οι επιχειρηματίες (πλην ενδεχομένως μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων), σε ποιο βαθμό υποστηρίζονται και αξιοποιούνται από τις κυβερνήσεις και ακόμη χειρότερα, πόσα λίγα εξ αυτών γνωρίζουν οι αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης και οι πολίτες;

2) Ακολουθεί συνέχεια στο άρθρο με ανάλυση και προτάσεις για την βιώσιμη ανάπτυξη.

#ΒιώσιμηΑνάπτυξη #ΑπόδοσηΟικονομίας #Παραγωγικότητα #Αειφορία #SustainabilityPerformanceDirectory #ESGEnvironmentSocialGovernance #ΕπιχείρησηςΠολίτης #TCFD #ΘεσμόςΔιαλόγουBravo

 ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΕΚΥΨΑΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΒΥΘΙΣΗ ΤΟΥ BAYESIAN

ΜΕΤΡΟ-ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ-ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ-ΥΠΕΡΒΑΣΗ - ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ – ΠΡΟΟΔΟΣ –ΝΕΟ ΜΕΤΡΟ

Μέσα από συζητήσεις και δημοσιεύσεις διαπίστωσα το μεγάλο δημόσιο ενδιαφέρον για την βύθιση του «αβύθιστου» αυτού σκάφους, με το δεύτερο μεγαλύτερο κατάρτι στον κόσμο, που έφερνε στα άκρα την συνολική κατασκευή, προκειμένου να επιτύχει λίγους κόμβους παραπάνω ταχύτητα. Και συχνά η συζήτηση προχώρησε και σε άλλα υπερβολικά ανθρώπινα δημιουργήματα, όπως τα τεράστια κρουαζιερόπλοια, οι πανύψηλοι ουρανοξύστες και τα ρεκόρ μεγαλείου που διεκδικούν ιστορικά τα υπερμεγέθη φαραωνικά έργα.

Η κατάληξη των συζητήσεων είναι ο προβληματισμός για τις έννοιες του μέτρου και της μετριότητας, της τόλμης του πρωτοπόρου και της “αλαζονείας” της υπέρβασης του μέτρου.
Η διαφορά μεταξύ του "μέτρου" και της "μετριότητας" είναι ουσιαστική και αφορά τη θετική ή αρνητική αξία που προσδίδεται σε κάθε έννοια.

1. Το "μέτρο" αναφέρεται στην έννοια της ισορροπίας, της αυτοσυγκράτησης, της αίσθησης του κατάλληλου βαθμού, της εύρεσης της κατάλληλης ποσότητας και ποιότητας. Στην ουσία είναι η αρχή της χρυσής τομής, όπου σταθμίζονται οι θετικές και αρνητικές παράμετροι και επιλέγεται η σύνθεση με την καλύτερη σχέση μεταξύ τους, σταθερότητας, αρμονίας και λειτουργικότητας.
Είναι μία έννοια δημιουργική, υποδηλώνει μια θετική ποιότητα, καθώς χαρακτηρίζει την ικανότητα κάποιου να δρα με σύνεση και κρίση και αντανακλά την ανάγκη της κοινωνίας αλλά και του ατόμου για γραμμική εξέλιξη με σταθερότητα, εφικτότητα, μείωση των κινδύνων και αποδοχή.
- Ο Αριστοτέλης, για παράδειγμα, στο έργο του Ηθικά Νικομάχεια, θεωρεί ότι η αρετή βρίσκεται στη μέση οδό μεταξύ δύο άκρων (υπερβολής και έλλειψης) και ότι το μέτρο είναι το κλειδί για μια ενάρετη και ευτυχισμένη ζωή.
- Στους διάλογους του Πλάτωνα, ιδιαίτερα στο Φαίδρος και την Πολιτεία, υπάρχουν αναφορές στη σημασία της ισορροπίας και του μέτρου στην ψυχή και την πολιτεία.
- Ο Λατίνος ποιητής Οράτιος, στο έργο του Ars Poetica και τα Satires, εξυμνεί το "χρυσούν μέτρον" (aurea mediocritas). Αναφέρεται στην έννοια του μέτρου ως την επιθυμητή μέση οδό, αποφεύγοντας τα άκρα.
- Ο Μπλεζ Πασκάλ στις “Σκέψεις” του αναλύει την ανθρώπινη φύση, το πάθος γιε εξέλιξη ταυτόχρονα με την αναζήτηση της ισορροπίας. Αναγνωρίζει την τάση του ανθρώπου να πέφτει σε άκρα και επισημαίνει τη σημασία του μέτρου στην αναζήτηση της αλήθειας και της αρετής.

2. Η "μετριότητα", από την άλλη, έχει αρνητική χροιά και σημαίνει την έλλειψη εξαιρετικών ικανοτήτων, ενδιαφέροντος ή αξίας. Αναφέρεται σε κάτι που είναι απλά μέσο ή συνηθισμένο, χωρίς να ξεχωρίζει ή να φτάνει σε υψηλά επίπεδα αριστείας. Η μετριότητα συχνά συνδέεται με την έλλειψη φιλοδοξίας, δημιουργικότητας ή πάθους, και εκφράζει μια κατάσταση στασιμότητας ή ανικανότητας να υπερβεί κανείς το μέσο όρο.
- Στα Δοκίμια του, ο Μονταίν αναλύει την ανθρώπινη φύση και προωθεί την ιδέα της αυτογνωσίας και της ισορροπίας. Συχνά προτρέπει στην αναζήτηση του μέτρου μεν (καθώς θεωρεί την εσωτερική ισορροπία ως κλειδί για μια αυθεντική ζωή), αλλά στην αποφυγή της μετριότητας που είναι ανασταλτική έννοια των ανθρώπινων δυνατοτήτων.
- Ο Φρίντριχ Νίτσε στα έργα του, όπως το “Τάδε έφη Ζαρατούστρα” και “Η Γέννηση της Τραγωδίας" κριτικάρει τη μετριότητα και εξυμνεί την υπέρβαση του μέσου ανθρώπου προς το "Υπεράνθρωπο". Εδώ η μετριότητα αντιμετωπίζεται ως εχθρός της ανθρώπινης δημιουργικότητας και εξέλιξης.

Το "μέτρο" δηλαδή είναι μια θετική αρχή που μας καθοδηγεί προς την αρετή και την ισορροπία, ενώ η "μετριότητα" είναι μια αρνητική κατάσταση που υποδηλώνει την απουσία αριστείας και την παραμονή στο μέσο επίπεδο.

ΟΜΩΣ

Η ιστορική εμπειρία μας δείχνει ότι η ανθρώπινη πρόοδος, η επιδίωξη της αριστείας, τα επιτεύγματα σε κάθε τομέα, η τέχνη, η επιστήμη και η καινοτομία απαιτούν την υπέρβαση του μέσου όρου, την διαρκή ώθηση πέρα από το "μέτρο", προς τα άνω άκρα, την νέα δημιουργικότητα και την προοδευτική επέκταση των δυνατοτήτων, με αμφισβήτηση του κατεστημένου της καθεστηκυίας γνώσης και των καθιερωμένων ορίων.

ΜΕΤΡΟ ΕΝΑΝΤΙ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑΣ

Η αντιπαράθεση μεταξύ του "μέτρου" και της "αλαζονείας" είναι ένα κεντρικό θέμα στα ανθρώπινα πράγματα, ηθικά και πνευματικά, ως προς τις ανθρώπινες αρετές και τα ελαττώματα. Αυτές οι δύο έννοιες αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στη συμπεριφορά και τη ζωή, με διαφορετικές συνέπειες για το άτομο και την κοινωνία.

1. Η "αλαζονεία" είναι η υπέρμετρη αυτοπεποίθηση, η υπεροψία και η υπερβολική εκτίμηση των ικανοτήτων ή της αξίας κάποιου, η υπέρβαση των ορίων που επιβάλλονται από την λογική και την ηθική, που αγνοεί τις φυσικές ή κοινωνικές νόρμες, οδηγώντας σε συμπεριφορές που διαταράσσουν την κοινωνική αρμονία και τη δικαιοσύνη.
Στην ελληνική σκέψη, η αλαζονεία (ύβρις) θεωρείται σοβαρό ηθικό ελάττωμα και στους κλασσικούς χρόνους συνδεόταν (και συνδέεται) με την αδικία και την προσβολή των θεών ή των άλλων ανθρώπων. Η αλαζονεία οδηγεί σε υπερβολές, στην περιφρόνηση του μέτρου, και συχνά σε καταστροφικά αποτελέσματα.

2. Η αντιπαράθεση του μέτρου με την αλαζονεία αντανακλά την αιώνια μάχη μεταξύ της αρετής και του ελαττώματος. Το μέτρο προϋποθέτει σοφία (κατά τον Αριστοτέλη, η ικανότητα να μπορείς να διακρίνεις το τι συνιστά μέτρο ποιοτικά και ποσοτικά), αυτογνωσία και επίγνωση των προσωπικών δυνατοτήτων και των ορίων τους, προσφέροντας έναν δρόμο προς την ισορροπία, την ευδαιμονία και την κοινωνική αρμονία, ενώ η αλαζονεία από την άλλη, είναι η έλλειψη αυτής της αυτογνωσίας, οδηγεί στην υπερβολή, στην “ύβρη”, στο ηθικό "τύφλωμα", στην διάσπαση και συχνά στην καταστροφή.

Μπορεί κάποτε να φέρει βραχυπρόθεσμη επιτυχία, αλλά τελικά οδηγεί στην πτώση, καθώς οι πράξεις της αλαζονείας μπορεί να απομονώσουν το άτομο, προκαλούν εχθρότητα γιατί συχνά προσβάλλουν τους άλλους και την φυσική τάξη.
Στην φιλοσοφική σκέψη, το μέτρο θεωρείται ως ο ιδανικός δρόμος που αποφεύγει τις παγίδες της υπερβολής και της αλαζονείας.

Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΣΧΈΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΜΕΤΡΟΥ-ΟΡΑΜΑΤΟΣ - ΑΛΑΖΟΝΕΙΑΣ - ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ – ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ – ΝΕΟΥ ΜΕΤΡΟΥ

Οι πρωτοπόροι, είτε σε επιστημονικούς είτε σε τεχνολογικούς είτε σε κοινωνικούς τομείς, συχνά επιτυγχάνουν σπουδαία επιτεύγματα ακριβώς επειδή έχουν όραμα, τολμούν να αμφισβητήσουν (ΟΡΑΜΑ) και να υπερβούν τα καθιερωμένα όρια, το υπάρχον κατεστημένο μέτρο και την καθεστηκυία γνώση (ΘΕΣΗ), θέτοντας νέες προκλήσεις και στόχους (ΑΝΤΙΘΕΣΗ) που μέχρι τότε θεωρούνταν αδιανόητοι.

Όταν αυτές οι καινοτομίες ή οι νέες μέθοδοι γίνονται αποδεκτές και υιοθετούνται ευρέως, δημιουργούν το “ΝΕΟ ΜΕΤΡΟ”, ένα νέο κανονιστικό πλαίσιο (ΣΥΝΘΕΣΗ). Αυτό το νέο μέτρο αντιπροσωπεύει τα νέα όρια του εφικτού, τα οποία αντικαθιστούν τα προηγούμενα.

Με άλλα λόγια, οι υπερβάσεις του χθες γίνονται τα στάνταρ του σήμερα. Στο ηθικό και πνευματικό πεδίο, το νέο μέτρο μπορεί να αντικατοπτρίζει μια εξέλιξη στις αντιλήψεις μας για την αρετή και την ανθρώπινη αριστεία. Αυτό που κάποτε θεωρούνταν υπερβολή ή ακραίο, με την πάροδο του χρόνου μπορεί να γίνει το νέο πρότυπο αρετής ή επιτυχίας.

Η κοινωνία, με την αποδοχή και υιοθέτηση αυτών των νέων προτύπων, επιβεβαιώνει και ενσωματώνει τις αλλαγές, δημιουργώντας έτσι ένα νέο σύνολο προσδοκιών και στόχων. Αυτό το νέο μέτρο καθοδηγεί τις επόμενες γενιές, μέχρι να εμφανιστούν νέοι πρωτοπόροι που θα αμφισβητήσουν και αυτό το μέτρο.

Η εξέλιξη αυτή συνήθως είναι μη γραμμική, γιατί η πρόοδος δεν ακολουθεί μια σταθερή, προβλέψιμη πορεία, αλλά αντίθετα μπορεί να περιλαμβάνει άλματα, διακυμάνσεις, ξαφνικές αλλαγές και ασυνέχειες. Αυτή η μη γραμμική φύση της εξέλιξης είναι εμφανής σε πολλούς τομείς, όπως η επιστήμη, η τεχνολογία, η κοινωνία, η εκπαίδευση, ο αθλητισμός και ο πολιτισμός.

ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ – ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑΣ;

Αυτή η διαλεκτική εξέλιξη είναι ουσιαστική για την πρόοδο της ανθρώπινης γνώσης και της κοινωνίας.
Η υπέρβαση του μέτρου από τους τολμηρούς πρωτοπόρους δεν καταργεί το μέτρο αλλά το επαναπροσδιορίζει, διαμορφώνοντας ένα νέο πλαίσιο που καθορίζει τις μελλοντικές επιδιώξεις και προκλήσεις.
Αυτή η διαδικασία είναι αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης προόδου και της συνεχούς αναζήτησης για αριστεία και καινοτομία. Το νέο μέτρο, που προκύπτει από την υπέρβαση, θέτει τους όρους για την επόμενη φάση εξέλιξης και προόδου.

Μήπως τελικά η έννοια της αλαζονείας πρέπει να επαναπροσδιορισθεί, με άλλα ηθικά και ουσιαστικά χαρακτηριστικά και όχι μόνο με την τάση υπέρβασης της κατεστημένης γνώσης και δυνατότητας, ένα στοιχείο που συχνά σχετίζεται με την αλαζονεία, όμως έχει θετικό χαρακτήρα, ειδικά όταν αυτό οδηγεί σε επιστημονική, τεχνολογική, περιβαλλοντική, κοινωνική και ατομική πρόοδο;

Ο επιχειρούμενος επαναπροσδιορισμός αυτός της αλαζονείας θα μπορούσε να περιλαμβάνει την εξής διάκριση:

1. Της δημιουργικής υπέρβασης ή θετικής αλαζονείας με όραμα, όταν η αλαζονεία βασίζεται στην αυτογνωσία (ικανότητα, δυνατότητες, προετοιμασία) και τη βαθιά κατανόηση των δυνατοτήτων και των συνεπειών των πράξεων ( η έννοια του μέτρου ενυπάρχει εδώ ως δυναμικό πλέον στοιχείο), ενσωματώνει το θάρρος, την τόλμη και τη φιλοδοξία να ξεπεράσει κανείς τα όρια της υπάρχουσας γνώσης και να φέρει αλλαγές που προάγουν την ανθρώπινη κατάσταση, τότε αυτή μπορεί να θεωρηθεί δημιουργική και απαραίτητη για την πρόοδο.

2. Της καταστροφικής υπέρβαση ή αρνητικής αλαζονείας, όταν ελλείποντος του μέτρου ως αυτογνωσία και ως ηθικό χαρακτηριστικό, η αλαζονεία οδηγεί σε υπεροψία, περιφρόνηση των άλλων και των ηθικών κανόνων, και στην αδιαφορία για τις συνέπειες των πράξεων, καθιστάμενη καταστροφική, θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο το άτομο, αλλά και την κοινωνία.

Συνεπώς,
τα ηθικά και ουσιαστικά χαρακτηριστικά που διέπουν την δημιουργική/ θετική αλαζονεία με όραμα, ενσωματώνουν την έννοια του μέτρου (ως χαρακτηριστικό που προάγει την υπευθυνότητα και την αυτογνωσία, την ικανότητα, προετοιμασία, επίγνωση των συνεπειών των πράξεων και την προθυμία να αναλάβει κανείς τις συνέπειες), τον σεβασμό στην συλλογική ευημερία (που δεν αποσκοπεί στην αποκλειστικά στην προσωπική δόξα, αδιαφορώντας για τις αρνητικές επιπτώσεις στους άλλους) στην βελτίωση της κοινωνίας ως σύνολο, μέσω της καινοτομίας, της δημιουργικότητας και της νέας γνώσης (που δημιουργούν το ΝΕΟ ΜΕΤΡΟ, δυναμικό εξελισσόμενο και μη γραμμικό).

#Μέτρο #Μετριότητα #Αλαζονεία #Όραμα #Υπέρβαση #καινοτομία #Bayesian

                     

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΒΥΘΙΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΙΟΦΟΡΟΥ "BΑYESSIAN" ΑΠΟ ΥΔΡΟΣΤΡΟΒΙΛΟ ΣΤΟ PORTΙCELLO

Πριν μερικές ημέρες ένας ξαφνικός υδροστρόβιλος, στον όρμο Porticello της Ιταλίας, βύθισε ένα μεγάλο ιστιοφόρο 56 μέτρων που ήταν αγκυροβολημένο χωρίς μηχανές αναμμένες.

Όλοι προβληματισθήκαμε για την σφοδρότητα του φαινομένου αλλά κυρίως για το πόσο ευάλωτο κατέστη το συγκεκριμένο σκάφος, αν και μεγάλο, με 9μελες πλήρωμα, εξαιρετικής κατασκευής και με σύγχρονα συστήματα ασφαλείας.

Και θα πρέπει ταυτόχρονα να αναλογισθούμε εάν το πλήθος των σκαφών που πλέουν στις θάλασσές μας (που ενοικιάζονται εύκολα, με προϋπόθεση να έχουν πτυχίο από ιστιοπλοϊκό όμιλο δύο άτομα από τους επιβαίνοντες), πληρούν τις αυξημένες προϋποθέσεις εκπαίδευσης και έχουν τις απαιτούμενες διατάξεις ασφαλείας ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν σε δυσμενείς καταστάσεις.

Ας δούμε τα στοιχεία, όπως έχουν δημοσιευθεί.

1. Ο ξαφνικός υδροστρόβιλος που κτύπησε τον όρμο Porticello και βύθισε το μεγάλο ιστιοφόρο, αποτελεί ένα ακραίο φυσικό φαινόμενο που μπορεί να είναι δύσκολο να προβλεφθεί ή να αντιμετωπιστεί.
Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις για την δημιουργία του, οι οποίες εάν αναγνωριστούν εγκαίρως, μπορούν να προειδοποιήσουν το πλήρωμα για την επικείμενη απειλή.

α) Απότομη Αλλαγή στον Καιρό:
• Η απότομη πτώση της ατμοσφαιρικής πίεσης μπορεί να είναι πρόδρομος έντονων καιρικών φαινομένων, όπως ένας υδροστρόβιλος.
• Η ταχεία ανάπτυξη σύννεφων, πυκνών σωρειτομελανιτών (cumulonimbus) ή σύννεφων με χαμηλή βάση, είναι ένα από τα πρώτα σημάδια ότι η ατμόσφαιρα είναι ασταθής και μπορεί να ευνοήσει τη δημιουργία υδροστρόβιλου.

β) Έντονα και ξαφνικά στροβιλίσματα στην επιφάνεια του νερού και κυματισμός από διαφορετικές κατευθύνσεις, χωρίς να υπάρχει προηγούμενη αιτία λόγω συνεχούς ανέμου.

γ) Οπτικές ενδείξεις στον ορίζοντα, όπως σκοτεινές στήλες ή σύννεφα που περιστρέφονται ή κατεβαίνουν τα σύννεφα προς τη θάλασσα. Επίσης ύπαρξη σύννεφων σε σχήμα χωνιού που κατεβαίνει προς το νερό, (αυτά είναι μια σοβαρή ένδειξη δημιουργίας υδροστρόβιλου).

δ) Ξαφνική αλλαγή στον άνεμο, με απότομη αλλαγή κατεύθυνσης ή ένταση, που μπορεί να υποδηλώνει την δημιουργία έντονων ξαφνικών τοπικών καιρικών φαινομένων. Ακόμη πιο επικίνδυνο γίνεται όταν υπάρχει κυκλική κίνηση του αέρα, που μπορεί να είναι ένδειξη της αρχικής φάσης ενός ανεμοστροβίλου/ υδροστρόβιλου.

ε) Η αυξημένη ηλεκτρική δραστηριότητα στην ατμόσφαιρα, όπως είναι οι ηλεκτρικές εκκενώσεις/αστραπές και κεραυνοί είναι σημάδι έντονης καταιγίδας που μπορεί να προκαλέσει υδροστρόβιλο. Μερικές φορές, ένας υδροστρόβιλος συνοδεύεται από έναν χαρακτηριστικό ήχο στροβιλισμού ή βουητό, παρόμοιο με αυτόν που κάνει ένας ανεμοστρόβιλος στην ξηρά.

στ) Ενδείξεις από ηλεκτρονικά και μετεωρολογικά όργανα, όπως θολά σημάδια στο ραντάρ ( μπορεί να ανιχνεύσει κυκλικές κινήσεις στον αέρα ή στον άνεμο, που είναι χαρακτηριστικές ενός ανεμοστροβίλου/υδροστρόβιλου), μετρήσεις από μετεωρολογικά συστήματα (είναι αναγκαίο το σκάφος να είναι εξοπλισμένο) και πρόσβαση σε τέτοιες πληροφορίες από τη σταθμούς ξηράς.

ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΕΣΟΥΣΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΣΚΑΦΟΣ

2. Ο σχεδιασμός εναλλακτικών στρατηγικών αγκυροβολίας και μεθόρμησης σε ασφαλή λιμάνια και καταφύγια, καθώς και η προετοιμασία για γρήγορη αποχώρηση, αν η κατάσταση το απαιτήσει, είναι αναγκαίο στοιχείο της σχεδίασης κάθε πλού. Αυτό περιλαμβάνει την ετοιμότητα των μηχανών και την ετοιμότητα αγκυρών.
Όπως και για το σχέδιο ασφαλούς λιμανιού, πρέπει να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τα κοντινότερα ασφαλή λιμάνια ή καταφύγια όπου μπορούμε να καταφύγουμε σε περίπτωση ακραίων καιρικών συνθηκών.

3. Η συνεχής επαγρύπνηση του πληρώματος, με εναλλαγή βαρδιών (ακόμη και στο αγκυροβόλιο), ώστε να υπάρχει πάντα τουλάχιστον ένα μέλος του πληρώματος σε βάρδια, για να παρακολουθεί την κατάσταση και να μπορεί να αντιδράσει και να ενεργοποιήσει τους πάντες άμεσα.

4. Η συνεχής παρακολούθηση των καιρικών φαινομένων και η αναγνώριση αυτών των ενδείξεων, μπορεί να δώσει στο πλήρωμα πολύτιμο χρόνο για να λάβει προληπτικά μέτρα, όπως η γρήγορη προετοιμασία του σκάφους, η αλλαγή της κατεύθυνσης ή ακόμα και η απομάκρυνση από την επικίνδυνη περιοχή, εφόσον αυτό είναι εφικτό.

5. Η άμεση ενεργοποίηση των μηχανών (αν και το σκάφος είναι αγκυροβολημένο) είναι η πρώτη και σημαντικότερη ενέργεια από ένα πλήρωμα με ετοιμότητα, εάν παρατηρηθούν τέτοιες ενδείξεις ξαφνικής μεταβολής των τοπικών καιρικών συνθηκών, ώστε να μπορεί να απομακρυνθεί από τον υδροστρόβιλο εάν έχει χρόνο. Η απομάκρυνση από την περιοχή χαμηλής πίεσης που δημιουργείται είναι κρίσιμη.

6. Ο χειρισμός του σκάφους (ακόμη κι επ’ αγκύρα, εάν δεν είναι δυνατή η απομάκρυνση), ώστε να στραφεί η πλώρη απέναντι στον άνεμο και τα κύματα, μπορεί να μειώσει την έκθεση στις πλευρικές πιέσεις. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην αποτροπή της ανατροπής ή της κατάρρευσης των ιστίων.
Για να διατηρηθεί η μέγιστη ευστάθεια σε περίπτωση ξαφνικού υδροστρόβιλου ή άλλων ακραίων καιρικών συνθηκών, είναι προτιμότερο η ανασυρόμενη καρίνα (εάν είναι τέτοια) να είναι στη μέγιστη έκταση (π.χ. 11 μέτρα, από τα 4 μέτρα που ήταν ανεβασμένη επ ΄αγκύρα σε αυτό το σκάφος), εφόσον είναι εφικτό και το βάθος της θάλασσας είναι επαρκές.
Αυτό θα κατεβάσει το κέντρο βάρους, θα ενισχύσει την ευστάθεια σε πλευρικές πιέσεις και θα βοηθήσει το σκάφος να αντισταθεί καλύτερα και να παραμείνει πιο σταθερό και ασφαλές στο αγκυροβόλιο.

7. Η ασφάλιση και η ενίσχυση της άγκυρα (ή των αγκυρών) είναι αναγκαία, εάν δεν είναι δυνατή η απομάκρυνση από την περιοχή. Η ετοιμότητα χρήσης πρόσθετων αγκυρών ή παρέασης μεγαλύτερου μήκους αλυσίδας, μπορεί να βοηθήσει στην απόσβεση των πιέσεων που ενασκούνται για αντιμετώπιση τέτοιων ακραίων συνθηκών. Φυσικά, πρωτεύουσα ενέργεια είναι να έχει επιλεγεί για την αγκυροβολία του σκάφους θέση προστατευμένη από τέτοια φαινόμενα. Επίσης σε περίπτωση που οι μηχανές είναι αναμμένες και είναι αναγκαία η άμεση άπαρση, τότε θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα άμεσης αποκρίκωσης της αλυσίδας της άγκυρας και άφεσής της στο νερό.

8. Η μείωση των επιφανειών των ιστιοπλοϊκών μέσων και η εξασφάλιση ότι το σκάφος δεν είναι εκτεθειμένο σε μεγάλες δυνάμεις από τον άνεμο, θα μπορούσε να μειώσει τις πιέσεις που ασκούνται στο σκάφος. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το κατάρτι των 75 μέτρων μπορεί να λειτούργησε με το υψηλό κέντρο βάρος του επιβαρυντικά για την πλευρική ευστάθεια του πλοίου.

9. Η μείωση αντίστασης και της έκθεσης από την μετακίνηση αντικειμένων απαιτεί ώστε το πλήρωμα να κλείσει άμεσα κάθε ελεύθερη επιφάνεια πανιού ή τέντας και να εξασφαλίσει ότι όλα τα κινούμενα αντικείμενα πάνω στο κατάστρωμα είναι δεμένα και ασφαλισμένα. Αυτό μειώνει σημαντικά την αντίσταση και τις πιέσεις που ασκούνται στο σκάφος, πέρα από την μείωση της πιθανότητας τραυματισμού από μετακινούμενα αντικείμενα.

10. Κλείσιμο παραθύρων, ανοιγμάτων και φινιστρινιών για να αποφευχθεί η εισροή νερού.

11. Έγερση όλου του πληρώματος αλλά και των επιβατών και συγκέντρωσή τους σε κατάλληλα σημεία του σκάφους, με πρόσβαση στα σωστικά μέσα, ώστε να μπορούν να αντιδράσουν άμεσα.

12. Οι ασκήσεις έκτακτης ανάγκης είναι επιτακτικό να έχουν γίνει κατά την επιβίβαση, αλλά και σε κάθε ευκαιρία εν πλώ, ώστε το πλήρωμα να είναι καλά εκπαιδευμένο και οι επιβάτες να μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ασφαλείας και να αντιδράσουν γρήγορα και αποτελεσματικά σε κακή κατάσταση θαλάσσης, σε ξαφνικά και σε ακραία φαινόμενα, σε περιπτώσεις αντιμετώπισης διαρροών και ανθρώπου στην θάλασσα.

13. Προγραμματισμός της διαδρομής εξόδου που θα ακολουθηθεί σε περίπτωση εκκένωσης/εγκατάλειψης του σκάφους, τα σημεία ενδιαφέροντος, καθώς και τους πιθανούς κινδύνους (π.χ. θαλάσσια ρεύματα, βραχώδεις ακτές κλπ).

14. Προστασία κατά την πλεύση, με διδασκαλία των επιβατών για τη σημασία της διατήρησης της ισορροπίας στο κατάστρωμα, καθώς και του πώς να κινούνται με ασφάλεια όταν το σκάφος είναι σε κλίση.
Επίσης ενημέρωση τους άμεσα κατά την επιβίβαση για τα σωστικά μέσα, την χρήση τους, τα βασικά σημεία του σκάφους, πού βρίσκονται οι βασικές εγκαταστάσεις, πως λειτουργούν τα δίκτυα, οι συσκευές κουζίνας, κλιματισμού και οι τουαλέτες, οι χώροι αποθήκευσης και οι έξοδοι από το εσωτερικό του σκάφους, καθώς και τα σημεία εγκατάλειψης.

15. Η αντιμετώπιση του πανικού και της σύγχυσης με την έγκαιρη και σωστή κατανομή ρόλων, τόσο για το πλήρωμα που οφείλει να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να ακολουθήσει καθορισμένες διαδικασίες έκτακτης ανάγκης, αλλά και μεταξύ των επιβατών, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις οδηγίες και να συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση της δυσμενούς κατάστασης.

16. Η σήμανση έκτακτης ανάγκης και κινδύνου και η επικοινωνία από το πλήρωμα αμέσως με τις τοπικές αρχές λιμένα ή άλλα σκάφη στην περιοχή είναι κρίσιμη ενέργεια, για να ληφθεί βοήθεια το συντομότερο δυνατό.

17. Η μεθόρμηση του σκάφους σε ασφαλή λιμάνια και καταφύγια είναι εξαιρετικό προνοητικό μέτρο, εάν υπάρχει πρόβλεψη για επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα.

Αν και κανένα από τα παραπάνω μέτρα δεν μπορεί να εγγυηθεί την πλήρη αποφυγή του κινδύνου σε περίπτωση τόσο ακραίων φαινομένων, μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της πιθανότητας δυστυχήματος, βύθισης και να συνεισφέρουν στην προστασία του σκάφους, των επιβατών και του πληρώματος.

 Η "ΠΑΤΑΦΥΣΙΚΗ" ΩΣ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΖΩΗΣ

Η 'Παταφυσική (στα γαλλικά ’pataphysique με απόστροφο πριν από τη λέξη) είναι η επιστήμη που επινοήθηκε από το συγγραφέα Αλφρέντ Ζαρί ως η "επιστήμη των φανταστικών λύσεων".
Ορίζει και αποδίδει τις ιδιότητες των πραγμάτων από την πιθανότητα που τους αποδίδεται για να συμβούν. (Έτσι μπορούν να συνδυασθούν θεωρίες συνομωσίας, αβάσιμες υποθέσεις, φαντασιακές καταστάσεις, στερεότυπα, προκαταλήψεις, δογματισμοί, επιφανειακές προσεγγίσεις κλπ).

Πρόκειται φυσικά για μία παρωδία επιστημονικότητας, με ιδιαίτερη λογική για τη μελέτη των φαινομένων ακόμη και πιό πέρα από τα μεταφυσικά. Ο όρος προέρχεται ως παραφθορά από το ελληνικό «ἐπὶ τὰ φυσικά».

Το κολλέγιο Παταφυσικής (Collège de Pataphysique) ιδρύθηκε το 1948 στο Παρίσι, και ξαναλειτούργησε το 2000. Το κολλέγιο διαθέτει πολυάριθμες επιτροπές και απίστευτα πολλές υποεπιτροπές, ιδανικό πρότυπο της Ελληνικής δημόσιας ζωής:

• Γαληνότατη Υπέρεπιτροπή των Γενικών Προνοητών
• Διαεπιτροπή & Υποεπιτροπή Επιτετραμμένη & Σατραπική δια τον ορισμό της λέξεως Επιτροπή
• Προεπιτροπή των ΔΕΚΑ Υποεπιτροπών των Εφημεριών
• Επιτροπή των Επιτρεπομένων και Αρμονιών
• Επιτροπή των απροβλέπτων
• Επιτροπή των Προχείρων & Πρακτικών
• Επιτροπή της τάξεως και του χρόνου
• Επιτροπή των Πρωτοκαθεδριών
• Επιτροπή των Διαπενταπληστών Περιφορών
• Επιτροπή των ελλείψεων, των εκλείψεων και των αναισθησιών

Ας δούμε μερικές εφαρμογές στην δημόσια σφαίρα της Ελληνικής παταφυσικής πραγματικότητας:

1. Τις φωτιές τις βάζουν οι εχθροί της κυβέρνησης για να την ρίξουν, οι περιβαλλοντικές συνθήκες φταίνε είτε κάποιοι συγκεκριμένοι διοικητικοί είναι υπόλογοι για τις αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού. Η πιθανότητα είναι βολική και άρα διαμορφώνεται η "παταφυσική" λύση της αποποίησης και της μετάθεσης των ευθυνών, η οποία ειρήσθω εν παρόδω καλύπτει τις αδυναμίες για να τις σβήνουμε έγκαιρα, με αποτέλεσμα τα ίδια προβλήματα να επαναλαμβάνονται τραγικά κάθε χρόνο..

2. Όσοι κάνουν κριτική στις αδύναμες κυβερνητικές επιλογές, το κάνουν γιατί κατά πάσα πιθανότητα έχουν ίδιον πολιτικό συμφέρον (αφού η πιθανότητα καθορίζεται υποκειμενικά από προσωπικές εμπειρίες) και ως εκ τούτου δίδεται η "παταφυσική" λύση της κακόπιστης, καιροσκοπικής ( υποκινούμενης) πολιτικής αντιπαλότητας, η οποία πέραν του ότι συσπειρώνει επιχειρεί να δικαιολογήσει και τις οιεσδήποτε κυβερνητικές αδυναμίες, τις θεσμικές δυσλειτουργίες, την προσπάθεια για χειραγώγηση του τύπου και την νομή της εξουσίας.

3. Ο πληθωρισμός στην χώρα μας υποθέτουμε ότι οφείλεται σε κακές πρακτικές ξένων (που πουλάνε φθηνότερα στις άλλες χώρες της ΕΕ και ακριβότερα στην Ελλάδα, άσχετα εάν οι εταιρείες που πουλάνε ακριβότερα στην Ελλάδα είναι ελληνικές όπως π.χ. στο αλάτι, στο λάδι, στα φρούτα κλπ.) αλλά οφείλεται και στα καύσιμα (που οι τιμές τους όμως έχουν μειωθεί στις άλλες χώρες και όχι στην δική μας) και όχι στα δικά μας δομικά προβλήματα της οικονομίας μας και στις κυβερνητικές αδυναμίες ελέγχου της αγοράς και άρα καταλήγουμε στην "παταφυσική" λύση της μετάθεσης ευθυνών στους ξένους και σε τρίτους.

4. «Με την υπερήφανη και διεθνούς κύρους εξωτερική μας πολιτική υποχρεώσαμε τον Ερντογάν σε αυτό που ήθελε να αποφύγει. Να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου. Ο Ερντογάν δηλαδή υποχρεώθηκε να μπει σε διάλογο και να υπογράψει την διακήρυξη των Αθηνών, λόγω των επιτυχημένων πιέσεων μας». Φανταστική υπόθεση, υποβάθμιση και παρερμηνεία γεγονότων, που δίνει μία "παταφυσική" λύση σε όλες τις μέχρι τώρα υποχωρήσεις.

5. «Το ερευνητικό Ιταλικό σκάφος υποθέτουμε ότι ολοκλήρωσε τις έρευνες και έτσι δίνεται η "παταφυσική" λύση ότι δεν χρειάζεται να αντιδράσουμε». Και θα είναι ακόμη χειρότερα, εάν δοθεί η "παταφυσική" λύση της ακύρωσης της συμφωνίας πόντισης του ηλεκτρικού καλωδίου, ρίχνοντας τις ευθύνες στην αδυναμία ανάληψης "γεωπολιτικού κινδύνου" από τις ανάδοχες εταιρείες

6. «Για τις ΝΟΤΑΜ που εκδίδει η Τουρκία και χωρίζει το μισό Αιγαίο στην μέση και κάνει εκεί γυμνάσια έρευνας διάσωσης, έχοντας δώσει αυθαίρετα με νόμο αρμοδιότητα στην ακτοφυλακή της για το μισό Αιγαίο, κάνουμε μία φανταστική υπόθεση ότι αυτό γίνεται για εσωτερική πολιτική κατανάλωση στην Τουρκία και δίνουμε την "παταφυσική" λύση ότι δεν χρειάζεται να αντιδράσουμε, αφού πιθανολογούμε ότι δεν το κάνει για να επιβεβαιώσει de facto τις διεκδικήσεις της εις βάρος μας».

Τα γεγονότα που δεν επιβεβαιώνουν τις υποθέσεις που έχουμε κάνει, και οδηγούν σε αντίθετη αξιολόγηση της κατάστασης, δεν μας αφορούν-δεν έχουν σημασία, για αυτό γίνεται επιλεκτική επίκληση σε αυτά μόνο τα λίγα (πολλές φορές άσχετα κιόλας) που τις επιβεβαιώνουν είτε δίνουμε μεγαλύτερη πιθανότητα να συμβούν άλλα απίθανα, που όμως θα επιβεβαιώνουν τις υποθέσεις και τις "παταφυσικές" ερμηνείες μας.

Και φυσικά, δημιουργούνται πλείστες όσες επιτροπές, οι οποίες εξετάζουν όλα τα ζητήματα και δίνουν λύσεις, μα φυσικά “επί τα φυσικά ή παταφυσικά”!

Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΛΕΓΙΟΥ ΠΑΤΑΦΥΣΙΚΗΣ

Το "Κολλέγιο της Παταφυσικής" ως οργανισμός με διεθνή ακτινοβολία, έχει παραρτήματα σε πολλές χώρες: Αργεντινή, Ιταλία, Αγγλία, Σκωτία, Ουγγαρία, Βέλγιο, Γερμανία, Σουηδία, Ελβετία, Ολλανδία, Καναδά και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Η Ελλάδα αν και έχει εξαιρετικό δυναμικό παταφυσικής (και εγγενή τάση στον δημόσιο βίο), εν τούτοις δεν έχει δημιουργήσει ακόμη παράρτημα του κολλεγίου.

 Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΚΟΥΡΔΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Όπως έχω αναλύσει σε παλαιότερο άρθρο μου, οι ΗΠΑ έχασαν μία τεράστια ευκαιρία να ευνοήσουν την δημιουργία Κουρδικού κράτους στην περιοχή μεταξύ Ιράκ, Συρίας και Τουρκίας, βασισμένοι στο πρωτοποριακό εγχείρημα της Ροζάβα στην Βόρεια Συρία αλλά και στους κουρδικούς πληθυσμούς του Βόρειου Ιράκ.

Σήμερα που η Μέση Ανατολή βράζει και κυοφορούνται πολλές γεωπολιτικές ανακατατάξεις, με την Τουρκία να παλινδρομεί και να θέλει να επιβάλει την βούλησή της στην περιοχή και συχνά να παίρνει αντιδυτικό δρόμο , με το Ισραήλ να βλέπει ευνοϊκά την δημιουργία Κουρδικού κράτους, και την Ρωσία αποδυναμωμένη και εμπλακείσα σε πόλεμο με την Ουκρανία, είναι ευκαιρία για τις ΗΠΑ να υποστηρίξουν την ίδρυση Κουρδικού κράτους προκειμένου να εγκαθιδρύσουν ισχυρή παρουσία στην περιοχή και να μπορούν να ελέγξουν την Τουρκία αλλά και το Ιράν.

Η ίδρυσή του θα λειτουργούσε ως συντελεστής γεωπολιτικού μετασχηματισμού σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Όλες οι αντιδράσεις:

39Agis Rakopoulos, Alexandros Tzirkotis και 37 ακόμη

3

1

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

 ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΟΠΩΣ ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ

Δυστυχώς οι περισσότεροι δημόσιοι λειτουργοί (που ψηφίζονται για να επιτελέσουν νομοθετικό έργο) είναι παντελώς άσχετοι και ανίκανοι να ανταποκριθούν στο έργο που τους εμπιστεύθηκε ο λαός και ακόμη χειρότερα είναι αδιάβαστοι και αδιάφοροι, εάν ακούσει κανείς τις διεργασίες στην βουλή, διαβάσει τις αποφάσεις επιτροπών και διαπιστώσει τα προβλήματα που έχουν οι νόμοι που ψηφίζονται.

Και φυσικά όταν οι περισσότεροι υπουργοί, υφυπουργοί και ΓΓ έχουν αναδειχθεί αποκλειστικά και μόνο από τον κομματικό σωλήνα, χωρίς να έχουν κάποια επαγγελματική εξειδίκευση, ούτε να έχουν τα πρακτικά εχέγγυα ότι γνωρίζουν το θέμα θεωρητικά και πρακτικά ώστε να μπορούν να διοικήσουν και να φέρουν εις πέρας το έργο που τους ανατίθεται, τότε φυσικό είναι να αμφισβητείται τόσο έντονα ο κρατικός μηχανισμός, αλλά και οι θεσμοί, όπως αμφισβητούνται σήμερα από τους πολίτες.
Ας δούμε το θέμα των δημόσιων αγαθών, όπως είναι οι παραλίες της χώρας, ώστε να ολοκληρώσουμε το ζήτημα του προηγούμενου άρθρου μου, για την ανυπαρξία ελέγχων στην εφαρμογή των νόμων.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ - ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

Τα δημόσια αγαθά, όπως οι παραλίες, αποτελούν σημαντικό αντικείμενο μελέτης στην οικονομική θεωρία και τη δημόσια πολιτική.
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες που εξηγούν τη φύση, τη διαχείριση και τα προβλήματα που σχετίζονται με τα δημόσια αγαθά αλλά το θέμα είναι πρωτίστως ιδεολογικό.
Οι νεοφιλελεύθεροι υποστηρίζουν την απόλυτη ελευθερία της αγοράς, όπου οι τιμές και η πρόσβαση καθορίζεται από τον ανταγωνισμό, ενώ οι κοινωνικά φιλελεύθεροι, αλλά και οι σοσιαλιστές, έχουν τελείως διαφορετική αντίληψη για τα δημόσια αγαθά, την χρήση, πρόσβαση και αξιοποίηση αυτών ως δημόσιων πόρων.

1. Με βάση την Θεωρία των Δημόσιων Αγαθών (Public Goods Theory - κλασσικά συγγράμματα από τον Paul Samuelson, James Buchanan, Richard Musgrave), όπως έχει εκφρασθεί από σημαντικούς οικονομολόγους, υπάρχουν δύο βασικά χαρακτηριστικά στα δημόσια αγαθά όπως οι παραλίες.

• Η μη ανταγωνιστικότητα (non-rivalry), και η μη αποκλεισιμότητα (non-excludability - δηλαδή η αρχή της ίσης μεταχείρισης μεταξύ των προσώπων προς τα οποία κατανέμεται η χρήση και πρόσβαση). Η μη ανταγωνιστικότητα σημαίνει ότι η άδεια εκμετάλλευσης σε κάποιον επιχειρηματία (που του έχει εκχωρηθεί ως δικαίωμα χρήσης υπέρ των πολιτών, διατηρώντας πάντα τον δημόσιο χαρακτήρα του), είτε χρήσης του αγαθού από ένα άτομο, δεν μειώνει τη διαθεσιμότητά για όλους τους άλλους.

Η μη αποκλεισιμότητα σημαίνει ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί κανείς από τη χρήση του αγαθού με τεχνητούς τρόπους και με την καταπάτηση της αρχής της ίσης μεταχείρισης μεταξύ των προσώπων προς τα οποία κατανέμεται η χρήση, αλλά υπάρχει δυνατότητα ίσης πρόσβασης σε όλους. Οι παραλίες, ο αέρας, ο δημόσιος φωτισμός, η δημόσια ασφάλεια και η εθνική άμυνα είναι παραδείγματα δημόσιων αγαθών.

• Το συχνότερο παρατηρούμενο είναι η αποτυχία της αγοράς (Market Failure), επειδή τα δημόσια αγαθά δεν πρέπει να ευνοούν κίνητρα για υπερεκμετάλλευση, καταστρατήγηση των προηγούμενων αρχών, αποκλεισμό και ιδιωτική επιλεκτικότητα και ανεξέλεγκτο ελεύθερο ανταγωνισμό.
Είναι αναγκαίο ότι απαιτείται κρατική παρέμβαση για τη διασφάλιση της διαθεσιμότητάς των δημόσιων αγαθών και την πιστή τήρηση των δύο αρχών "της μη ανταγωνιστικότητας" και "της μη αποκλειστικότητας".

• Γι αυτό χρειάζεται δημόσια παρέμβαση και καθορισμός ανώτατης τιμής για τις ρεζερβέ πρακτικές και τις τιμές ενοικίασης των ομπρελοκαθισμάτων (εάν είναι πολύ υψηλές ευνοούν την καταπάτηση της αρχής της μη αποκλειστικότητας), την απαγόρευση για τις ρεζερβέ πρακτικές, καθώς και ο συνεχής έλεγχος για την καταπολέμηση κάθε είδους κατάχρησης του δικαιώματος εκμετάλλευσης του δημόσιου αγαθού που πρέπει να γίνεται πάντα υπέρ του κοινωνικού συνόλου.

• Το στοιχείο ισορροπίας στην χρήση των δημόσιων αγαθών (όπως οι παραλίες), πάνω στο οποίο βασίζεται η εκχώρηση της εκμετάλλευσης των δημόσιων αγαθών (ώστε να υπάρχει μέριμνα καθαρισμού, προστασίας κλπ), βασίζεται στην Θεωρία της Τραγωδίας των Κοινών (Tragedy of the Commons), όπως διαμορφώθηκε από την ανάλυση της ανεξέλεγκτης χρήσης τους (χωρίς ρυθμιστικό πλαίσιο και αρχές ελέγχου) .

Και αυτό συμβαίνει, όταν ένα αγαθό είναι κοινόχρηστο και ανοιχτό σε όλους χωρίς εποπτεία και έλεγχο (όπως τότε οι παραλίες), υπάρχει κίνδυνος υπερβολικής εκμετάλλευσής του.
Επειδή όλοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το κοινό αγαθό για το προσωπικό τους όφελος, τελικά το αγαθό καταστρέφεται ή εξαντλείται.
Όμως στο ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να οδηγήσει και η κατάχρηση και υπερεκμετάλλευση του δημόσιου αγαθού από τον ιδιώτη επιχειρηματία (π.χ. μια παραλία που δεν διαχειρίζεται σωστά μπορεί να υποστεί ρύπανση, υπερπληθυσμό ή άλλη υποβάθμιση). Για αυτό είναι αναγκαίοι να υπάρχουν οι περιορισμοί στην εκμετάλλευση και αυστηροί κρατικοί/δημοτικοί έλεγχοι.

2. Νομοθετική προστασία: Πολλές χώρες έχουν θεσπίσει νόμους που κατοχυρώνουν το δικαίωμα πρόσβασης στις παραλίες.
Η ΕΕ ενθαρρύνει την προστασία των ακτών και την ελεύθερη πρόσβαση του κοινού. Σε πολλές χώρες, όπως η Ιταλία και η Ελλάδα, οι παραλίες θεωρούνται κοινόχρηστα αγαθά και προστατεύονται από το Σύνταγμα ή ειδικούς νόμους.
Στις ΗΠΑ, πολλές πολιτείες έχουν νόμους που διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού στις παραλίες, όπως ο "Public Trust Doctrine" που αναγνωρίζει την ακτή ως δημόσια περιουσία.

3. Η τοπική αυτοδιοίκηση παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαχείριση και προστασία των παραλιών.
Οι τοπικές αρχές μπορούν να επιβάλλουν κανόνες που απαγορεύουν την αποκλειστική χρήση ή τον περιορισμό της πρόσβασης και να αναπτύξουν υποδομές, όπως μονοπάτια και δημόσιες εισόδους, για να διευκολύνουν την πρόσβαση του κοινού και οφείλουν να κάνουν συνεχείς ελέγχους καλής λειτουργίας τους ( αλήθεια τι κάνουν οι Δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες στην χώρα μας; Ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλο και δεν κάνουν τα όσα τους αναλογούν).

4. Πολύ συχνά τα δικαστήρια διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην προστασία της πρόσβασης στις παραλίες και στην τήρηση των δύο αυτών σημαντικών αρχών, Όμως εάν η εκτελεστική εξουσία δεν θέλει ή δεν μπορεί να εφαρμόσει τους νόμους και τις δικαστικές αποφάσεις, τότε κανένα δικαιϊκο σύστημα δεν μπορεί να διασφαλίσει τα δικαιώματα των πολιτών και τα δημόσια αγαθά.

ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ

Συνολικά, η προστασία των παραλιών, ως δημόσιων αγαθών, απαιτεί συνδυασμό νομικών, διοικητικών και περιβαλλοντικών μέτρων που εξασφαλίζουν την ελεύθερη πρόσβαση και χρήση τους από το κοινό, επί τη βάσει των δύο σημαντικών αρχών, "της μη αποκλειστικότητας" και "της μη ανταγωνιστικότητας" (τα όρια τα θέτει το κράτος), διατηρώντας ταυτόχρονα την περιβαλλοντική τους αξία.

ΣΗΜ: Το Σύνταγμα της Ελλάδας (και νόμοι) περιλαμβάνουν διατάξεις που αναφέρονται στα δημόσια αγαθά και την προστασία τους, καθώς και στη διασφάλιση της πρόσβασης των πολιτών σε αυτά (Σ Άρθρο 24, άρθρο 18, άρθρο 106).