Αγαπητοί φίλοι καλημέρα
Η ''κοινωνία αξιών'' πολλούς μήνες πριν είχε αναφερθεί στη κακοδιαχείριση του Μεγάρου Μουσικής και στις αυξημένες ανάγκες χρηματοδότησης από το κράτος, που θα προκύψουν. Δυστυχώς επαληθευθήκαμε δυσάρεστα. Δείτε τι γράφαμε τότε:
''Το Σάββατο βράδυ βρήκα την ευκαιρία να δω με την κόρη μου μία παράσταση στο μέγαρο μουσικής. Η παράσταση λίγο άνευρη, μου έδωσε την ευκαιρία να σκεφθώ οικονομοτεχνικά για το Μέγαρο.
Οι ερωτήσεις που προκύπτουν είναι απλές:
Προσφέρει το Μέγαρο της Μουσικής στον Πολιτισμό; Αναμφισβήτητα ναι!!!
Ήταν ανάγκη να γίνει τόσο μεγάλο και τόσο κοστοβόρο λειτουργικά, χωρίς να έχει οικονομική αυτονομία; Αναμφισβήτητα όχι!!!
Όταν το φτιάχνανε, έγινε κάποια οικονομοτεχνική μελέτη που να δείχνει αν θα μπορεί να επιβιώσει χωρίς να χρειάζεται συνέχεια δανεικά και επιδοτήσεις απ’ το Δημόσιο; Είναι προφανές ότι αυτό το τεράστιο έργο (για το οποίο καταστρατηγήθηκε όλη η πολεοδομική νομοθεσία), δεν μπορεί να είναι αυτοχρηματοδοτούμενο (για κέρδη ούτε λόγος όπως αποδεικνύει και η πορεία του μέχρι σήμερα).
Έκανα λοιπόν μια γρήγορη έρευνα η οποία κατάληξε στα εξής:
Το μέγαρο μουσικής χτίστηκε (και συνέχισε να μεγαλώνει) με παντελή αδιαφορία για την ικανότητα επιβίωσης του, με μια αδικαιολόγητη μεγαλομανία που φόρτωσε τεράστια χρέη στο Ελληνικό δημόσιο. Πήρε δάνεια ύψους 245 εκατ. ευρώ (πέραν της τεράστιας χρηματοδότησης από το κράτος). Από αυτά, ανεξόφλητα σήμερα είναι τα 230 εκατ., τα οποία εξυπηρετεί το ελληνικό δημόσιο ως εγγυητής.
Το Μέγαρο στην πράξη έχει χρεοκοπήσει και χρωστάει όσα περίπου και η ΛΑΡΚΟ. Το ελληνικό δημόσιο, εξακολουθεί να πληρώνει την χρόνια κακοδιοίκηση και κακοδιαχείριση του μεγάρου και την εμμονή των κυβερνήσεων να καλύπτουν τα δάνεια των διοικήσεων του.
Για το τρέχον οικονομικό έτος, έχει εγκριθεί μέχρι τώρα επιχορήγηση 6 εκατ. ευρώ για τις λειτουργικές δαπάνες του Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης.
Θα περιέγραφα συνοπτικά την επιμονή αυτή να μην γίνονται οι απαραίτητες περικοπές και λειτουργικές μειώσεις στο Μέγαρο μουσικής ως:
‘’Το σύνδρομο του Τιτανικού’’, η επιμονή του να θέλει κανείς να είναι πρώτος σε ένα πλοίο που βυθίζεται.''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου