Βρέθηκα χθές το απόγευμα στη αίθουσα του Πολεμικού Μουσείου όπου παρακολούθησα μία εκδήλωση του tvxs, ομολογουμένως πολύ πετυχημένη οργανωτικά.
Πλην όμως οι πολιτικοί που μετείχαν στο πάνελ δεν μπόρεσαν να στηρίξουν τις θέσεις τους, αφού είναι τόσο αντιφατικές που αν κάποιος τους άκουγε και δεν τους γνώριζε, θα ενέτασσε τους περισσότερους σε τελείως διαφορετικό ιδεολογικό στρατόπεδο.
Οι ερωτήσεις πολύ καλές και σαφείς από τον κ. Κούλογλου, για τις απαντήσεις όμως θα αναφερθώ διεξοδικότερα.
Ο κ. Παυλόπουλος, έψαχνε με αφέλεια, στα όρια του θράσους, να βρει ‘’τις πταίει’’ για την κατάντια της χώρας, ανεύθυνος, άσπιλος, αμόλυντος σαν ένα βρέφος της πολιτικής. Μελίρρυτη ρητορική κατά των ‘’κοινωνικών αυτοματισμών’’, υπέρ των κοινωνικών δικαιωμάτων, του δίκιου του εργάτη, τον πόνο για τον συνάνθρωπο, ένας γνήσιος ρεβιζιονιστής αριστερός ινστρούχτορας.
Ο κ. Σταθάκης, κινήθηκε πιο δεξιά σίγουρα από τον Κ. Παυλόπουλο και πιο αριστερά από τον κ. Σκυλακάκη που πήγε δεξιότερα απ΄ όλους. Ο κ. Σταθάκης επειδή η επιχειρηματολογία που καλείται να αναπτύξει για να υποστηρίξει τις συνεχείς ‘’κυβιστήσεις’’ του ΣΥΡΙΖΑ δεν βγαίνει, δεν έχει πρόβλημα να επικαλεσθεί ότι στοιχεία είναι χρήσιμα, τοποθετώντας τα σε λάθος χρόνο, εστιάζοντας αποσπασματικά, χρησιμοθηρικά, καταλήγοντας σε επιφανειακά συμπεράσματα.
Ο κ. Σκυλακάκης, λαύρος υποστηρικτής πλέον των παραδοσιακών εμμονών της Δράσης, προέβαλλε τις γνωστές ‘’δραστικές’’ λύσεις.
Και ενώ όλοι περιμέναμε να κλιμακωθεί όμορφα η συζήτηση, να μπουν και άλλα θέματα στο τραπέζι και να ανοίξει ο διάλογος, άρχισε το σόου.
Δημοσιογράφοι και φωτογράφοι άρχισαν να τρέχουν στην αίθουσα δεξιά κι αριστερά.
Φωνές αγανάκτησης ακούσθηκαν από το κοινό. Η σειρήνα του κτιρίου άρχισε να κτυπάει ασταμάτητα προμηνύοντας την έλευση του κ. Τσίπρα.
''Θαύμα'', φώναξε κάποιος, διακωμωδώντας ακόμη περισσότερο την κατάσταση που είχε ξεπεράσει τα όρια του γελοίου.
Ο κ. Τσίπρας χωρίς ίχνος σεμνότητας, με αυτό το αναχρονιστικό προφίλ παλαιοκομματικού ηγέτη, μπήκε στην αίθουσα και κάθησε στη μέση, μπροστά, δίπλα στο κ. Δασκαλόπουλο του ΣΕΒ. Αυτός, είχε στηθεί εκεί νωρίς και επιμελώς, αναμένοντας να έλθει ο κ. Τσίπρας για να βγουν φωτογραφίες δίπλα-δίπλα.
Εκεί κάπου, μόλις τελείωσαν οι φωτογραφίες, ευτυχώς με ‘’θεία’’ πάλι παρέμαβαση, σταμάτησε και ο συναγερμός του κτιρίου.
Η απορία μου είναι πως ένας νέος άνθρωπος, κάποιος που θέλει να εμφανίζεται ως σύγχρονος ηγέτης, δέχεται αυτές τις γελοίες παράτες που προσβάλλον τον ίδιο αλλά και όλους μας, για το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού μας.
Και το Σόου συνεχίσθηκε. Το σκηνικό στήθηκε. Οι ιστορικές συμφωνίες έχουν γίνει. Τώρα είμαστε στη τελευταία φάση του ιστορικού συμβιβασμού, στη φάση της απόλυτης επικοινωνίας, τη κυριαρχίας της εικόνας, γιατί περί ιδεών ας μην συζητάμε.
Μετά μίλησε ο κ. Δασκαλόπουλος, σαν γνήσιος κονφερανσιέ στη παράστασή του, με καθαρά επικοινωνιακούς όρους.
Το τι είπε ο κ. Τσίπρας δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε σοβαρά, γιατί έτσι κι αλλιώς αύριο θα λέει άλλα.
Ένα μόνο μου έμεινε :
Οι πολιτικοί υποτάσσονται στην επικοινωνία και αυτάρεσκα κάνουν ‘’πολιτική πασαρέλα’’.
Κάπου εκεί έφυγα και πήγα ανακουφισμένος σε μία εκδήλωση ‘’ανθρώπινη’’ για τον Απόδημο Ελληνισμό, όπου φυσιολογικοί άνθρωποι, μιλούσαν φυσιολογικά και κατέληγαν σε λογικά και ανεπιτήδευτα συμπεράσματα, αβίαστα και με συνέπεια, όπου και εκεί όμως ένα κυριαρχούσε:
Ότι η πολιτική δεν έχει πεθάνει, αλλά ‘’οι πολιτικοί μας΄΄ κάνουν ότι μπορούν για την ενταφιάσουν οριστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου