Ένα από τα μεγάλα ζητήματα της παθογένειας του πολιτικού μας συστήματος είναι και η εφαρμογή των δημοκρατικών αρχών στην εσωτερική λειτουργία των κομμάτων.
Αυτό που μας έχει συνηθίσει το παλαιοκομματικό κατεστημένο, είναι η καταστρατήγηση των δημοκρατικών αρχών, ο αυταρχικός τρόπος λήψης αποφάσεων, το αρχηγικό στυλ λειτουργίας, η οικογενειοκρατία, οι πελατειακές σχέσεις, η ικανοποίηση προβεβλημένων στελεχών και η εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων.
Η εσωτερική λειτουργία των κομμάτων κακώς θεωρείται ότι ανήκει στη σφαίρα αρμοδιοτήτων του «αρχηγού» η μίας «κλειστής ηγετικής ομάδας».
Το Σύνταγμα θεωρεί ως φορείς της εκπροσώπησης της βούλησης του λαού τα κόμματα. Συγκεκριμένα στο άρθρο 12 μιλάει για την σύσταση ενώσεων και μη κερδοσκοπικών σωματείων, ενώ στο άρθρο 29 αναφέρεται στα πολιτικά κόμματα ως «ειδικής θεσμικής ποιότητας συλλογικά υποκείμενα».
Μάλιστα η νομιμοποίηση του κόμματος για να είναι δημοκρατικά αποδεκτή, προϋποθέτει την ακριβή περιγραφή του, ώστε να νομιμοποιείται η κομματική ιδιότητα και η παροχή κρατικής ενίσχυσης.
Η θεσμική συνεπώς λειτουργία των κομμάτων αναγνωρίζεται από το Σύνταγμα με την αρχή της Λαϊκής κυριαρχίας, διότι ο λαός μέσω του κόμματος αποκτά τη συνταγματικά εγγυημένη δυνατότητα συγκεκριμένης και επίκαιρης πολιτικής έκφρασης.
Η συνταγματική κατοχύρωση για το κόμμα έρχεται μέσα από το παρακάτω τριπλό θεσμικό καθεστώς λειτουργίας:
• ‘’Την ισότητα των συμμετεχόντων’’: Διασφαλίζει την ισότητα ευκαιριών και της ισοπολιτείας σε όλα τα μέλη του κόμματος (προϋποθέτει οπωσδήποτε την διασφάλιση της αρχής της ουδετερότητας του κράτους απέναντι στα κόμματα). Η αρχή αυτή κινδυνεύει όχι μόνο από κακόβουλη κρατική εμπλοκή (χαριστική η καταχρηστική) αλλά κυρίως από την ιδιωτική χρηματοδότηση που δεν είναι διαφανής και δεν υπόκειται σε ελέγχους, κανόνες και περιορισμούς
• ‘’Την ελευθερία έκφρασης’’: 1) «Εσωτερική» ελευθερία έκφρασης που αφορά το δικαίωμα ίδρυσης κόμματος και συμμετοχής στους πολίτες αλλά και την ελευθερία του εσωκομματικού διαλόγου. 2)«Εξωτερική» ελευθερία έκφρασης που προστατεύει το κόμμα από τις εξωτερικές παρεμβάσεις (κρατικές και ιδιωτικές-οικονομικές και άλλες αθέμιτες παρεμβάσεις).
• ‘’Τον δημόσιο χαρακτήρα’’: Δηλαδή το κόμμα αποτελεί «θεσμό του Συντάγματος». Είναι δηλαδή μία ένωση πολιτών Συνταγματικά κατοχυρωμένη, το καταστατικό του περιγράφει με ακρίβεια την σύσταση και τη δημοκρατική λειτουργία του. Η συγκρότηση και η δράση του είναι θεμελιώδες δικαίωμα για κάθε πολίτη. Επίσης έχει θεσμική «δημόσια αποστολή» και «δημόσια ευθύνη». Με απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας, έχει την ικανότητα να είναι «υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων», λειτουργικά αναγκαία για την εκπλήρωση της συνταγματικής του αποστολής και ευθύνης.
Σύμφωνα δε με το άρθρο 29 παρ.1, εδ.2 του Συντάγματος, «..οφείλει να υπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του Δημοκρατικού πολιτεύματος».
Εύκολα συνάγεται ότι η αρχή της «εσωκομματικής δημοκρατίας» είναι αναγκαία για την ελευθερία της Δημοκρατικής διαδικασίας στο βασικό κύτταρο πολιτικής έκφρασης στη πολιτική ζωή του τόπου, που είναι το πολιτικό κόμμα.
Συνεπώς η «εσωτερική δημοκρατική λειτουργία» των κομμάτων είναι θεσμική υποχρέωση που κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα.
Η ''κοινωνία αξιών'' έχοντας πλήρη γνώση και συναίσθηση της συνταγματικής αποστολής και ευθύνης της έναντι των μελών της και της Δημοκρατίας, ενισχύει τις εσωκομματικές δημοκρατικές λειτουργίες σε όλα τα όργανά της, με συνέπεια και σταθερότητα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου