Αγαπητοί Φίλοι
Η Κοινωνία Αξιών αρκετούς μήνες πριν έχει τοποθετηθεί για τις ενέργειες της κυβέρνησης και για τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις της με την Τρόικα. Επίσης και για την συνολική θέση που πρέπει να τηρήσουμε ως χώρα σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δυστυχώς σήμερα αποδεικνύεται με πόσο μεγάλη ακρίβεια είχαμε προβλέψει τις σημερινές εξελίξεις ως και τον λανθα
σμένο τρόπο που κινείται η κυβέρνηση στα θέματα αυτά
Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι,
1. Η διαπραγμάτευση με την τρόικα έληξε πρόσκαιρα, αφού δεν οριστικοποιήθηκε το ένα τρίτο των μέτρων του πακέτου των 11,5 δια ευρώ (όπως είχαμε προειδοποιήσει). Επίσης η τρόϊκα απαιτεί προσδιορισμό νέων μέτρων εντός του 2014 (εάν δεν υπάρξει πλεονασματικός προϋπολογισμός), ώστε να καλυφθεί το κενό αυτό των 2 δις που υπολογίζει (εμείς εκτιμάμε ότι θα είναι μεγαλύτερο - είχαμε προβλέψει ότι θα υπάρξει μια τρύπα 4-6 δις στα μέτρα και επιβεβαιωνόμαστε με απόλυτη ακρίβεια).
2. Ο ικανότατος κος Στουρνάρας δέσμιος των κόκκινων γραμμών του κ. Βενιζέλου και κ. Κουβέλη, δεν έχει τη δυνατότητα να συγκρουσθεί με τα συνδικαλιστικά συμφέροντα του δημοσίου και όχι μόνο δεν απολύει (τους επίορκους, τους καταχραστές, τους καταδικασθέντες και αυτούς που δεν ανταποκρίνονται στα έργα τους), αλλά δεν τολμά να προβεί ούτε και σε μείωση των τεράστιων (σε σχέση με τη κατάσταση της χώρας ) μισθών των ρετιρέ του Δημοσίου, των ΔΕΚΟ και κλείσιμο των άχρηστων Δημόσιων οργανισμών.
Η σπατάλη δε στο Δημόσιο συνεχίζεται, όπως αποκαλύπτεται και αποδεικνύεται καθημερινά (κρατικά αυτοκίνητα, έξοδα δημόσιων λειτουργών κλπ). Οι μισθοί των βουλευτών και όλων των συμβούλων, των υπαλλήλων της Βουλής, των τοπικών αρχόντων και των παρατρεχάμενων, εξακολουθούν να βρίσκονται σε δυσθεώρητα ύψη για τον απλό Έλληνα που δύσκολα πλέον καλύπτει τις βασικές του ανάγκες.
3. Δεν κατέστη δυνατόν μέχρι σήμερα, μετά από δύο σχεδόν χρόνια των ίδιων ανθρώπων στη πολιτική διακυβέρνηση, να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο και συνεπές φορολογικό νομοσχέδιο, αλλά διάσπαρτες τροποποιήσεις και ρυθμίσεις που επιβαρύνουν περισσότερο την πολυπλοκότητα και την αναποτελεσματικότητα του φορολογικού συστήματος. Θύματα όλοι οι Έλληνες πολίτες αλλά περισσότερο οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ο ικανότατος κ. Μαυραγάνης, αν και προσπαθεί αόκνως, δεν είναι δυνατόν να διορθώσει τα πράγματα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, όταν οι προκάτοχοί του ήταν τόσο αναποτελεσματικοί και ενίοτε καταστροφικοί.
4. Ουσιαστικά μέτρα για τη φοροδιαφυγή δεν είδαμε, ούτε πρόκειται να δούμε σύντομα, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να ανθεί (έστω και αν βελτιώθηκαν τα έσοδα για άλλους λόγους και όχι γιατί έγινε αποτελεσματικό το σύστημα) και μάλιστα η φοροδιαφυγή απενοχοποιείται, με τη λογική: ‘’…τι να κάνω;… εάν συνεχίσω να κόβω αποδείξεις θα το κλείσω το μαγαζί… ’’. Οι περισσότεροι δε καταναλωτές, προκειμένου να γλιτώσουν αρκετά ευρώ (ευρισκόμενοι σε ανέχεια), συμφωνούν για την μη καταβολή ΦΠΑ και αγοράζουν χωρίς αποδείξεις.
5. Ο κος Βενιζέλος μετέχει μεν στη κυβέρνηση, αλλά προσπαθεί να μην καρπωθεί την οιαδήποτε επιτυχία της ο κος Σαμαράς, Πέραν τούτου δεν θα ήθελε να αναδειχθεί νέα ηγετική προσωπικότητα στο ΠΑΣΟΚ στο πρόσωπο του κου Στουρνάρα και βάζει τρικλοποδιές (στον κ. Στουρνάρα αλλά και στη κυβέρνηση-όπως προβλέψαμε) με τις αντιφατικές κόκκινες γραμμές του (που είναι τελείως αντίθετες με την πολιτική και τα μέτρα που ακολούθησε όταν ήταν Υπουργός Οικονομικών και βασικός υπεύθυνος για τα μνημόνια και την καθήλωση της Οικονομίας).
Στη λογική αυτή της σύγκρουσης, ο κος Στουρνάρας δεν διστάζει ν τον εκθέσει, αποκαλύπτοντας με αριθμούς τις καταστροφικές συμφωνίες της χώρας για τα ομόλογα που αγόρασε η ΕΚΤ (στο 35% της αξίας και συμφώνησε με τη κυβέρνηση να πληρωθούν στο 100% και με τους τόκους!!!), αλλά και για την ληστρική μετακύληση του χρέους από τις τράπεζες στα ασφαλιστικά ταμεία (και το συνακόλουθο κούρεμα).
6. Και ενώ είναι προφανές ότι η τρόικα θα συνεχίσει το ‘’στρίψιμο της βίδας’’ η κυβέρνηση πλέον ελπίζει μόνο σε πολιτική λύση από τους κυρίαρχους της ΕΕ (Γερμανία πρωτίστως και μετά Γαλλία)
7. Επίσης ο κ. Σαμαράς, αν και μιλούσε για αναπτυξιακά μέτρα, αν και διαρρήγνυε τα ιμάτια του για την ανάγκη ανάπτυξης δεν είδαμε τίποτε τέτοιο. Και ο κάθε εχέφρων αναρωτιέται. Μα είναι ανόητοι όλοι αυτοί της Τρόϊκας και δεν βλέπουν την ανάγκη της αναπτυξιακής διάστασης ώστε να προβλεφθούν κάποια χρήματα γι αυτή.;; Γιατί να πηγαίνουν όλα στην εξυπηρέτηση του χρέους;
Μα είναι προφανές:
- Το πρώτο που τους ενδιαφέρει είναι να πάρουν πίσω (με κέρδος) τα χρήματα τους.
- Δεν έχουν εμπιστοσύνη με τα μέτρα και τους ρυθμούς που κινείται η κυβέρνηση, αν τα χρήματα αυτά θα πιάσουν τόπο.
- Μόνο έτσι μπορούν να ασκήσουν ουσιαστική πίεση στη κυβέρνηση, διότι αν ξεκινούσε τώρα μια έστω και μικρή ανάπτυξη, δεν θα μπορούσαν να είναι σίγουροι ότι θα συνέχιζαν να εφαρμόζονται τα μέτρα, λόγω του κλίματος αισιοδοξίας που θα δημιουργείτο.
- Και θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος: γιατί να ανησυχούν αν η οικονομία πάει καλά και μπορούν έτσι να εξυπηρετούνται τα δάνεια; Κατ αρχάς το θεωρούν απίθανο. Επίσης τους ενδιαφέρουν οι υπογραφές και οι συμφωνίες που επιτυγχάνονται με την πίεση, έτσι ώστε να μην βρεθούν χωρίς να είναι κατοχυρωμένοι για την αποπληρωμή (μακροπρόθεσμα και σε όλες τις ενδεχόμενες περιπτώσεις). Και τέλος γιατί θα υπάρξουν ευκαιρίες τεράστιου κέρδους για τους ‘’καθοδηγητές’’ της Τρόικας, όταν η ελληνική οικονομία θα είναι στο ναδίρ, με τους μισθούς και εργασιακά κόστη στο κατώτατο σημείο, έχοντας ακυρωθεί οι συλλογικές διαπραγματεύσεις (που ισχύουν σε όλη της Ευρώπη), με το ασφαλιστικό σε σημείο ώστε να επιβαρύνει ελάχιστα τους εργοδότες / επενδυτές, που θα μπορούν να αγοράσουν τα πάντα σε εξευτελιστικές τιμές.
8. Όμως όπως είχαμε τονίσει είμαστε ανύπαρκτοι εκεί που θα έπρεπε να δράσουμε από τη πρώτη στιγμή. Στο κοινό μέτωπο με τις χώρες του Νότου. Αντί ο κος Σαμαράς να το κάνει από τη πρώτη στιγμή, έχασε σημαντικές ευκαιρίες, επί δύο μήνες δεν έκανε τίποτε προς αυτή τη πλευρά (στόχευσε πρώτα στην επιρροή στην κ. Μερκελ), με αποτέλεσμα να απουσιάζει η Ελλάς και να εξαιρείται από τις ευνοϊκές για τους άλλους (και καθόλου για μας), ρυθμίσεις Ντράγκι.
Τώρα τουλάχιστον αντιλαμβάνεται το λάθος του και προστρέχει στον κ. Μόντι. Κατά την άποψή μας θα πρέπει να χτίσει πάνω στα ‘’κοινά συμφέροντα’’ με Πορτογαλία, Κύπρο, Ιρλανδία, Ιταλία και Ισπανία, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα κλαμπ ‘’κοινών συμφερόντων’’. Γιατί ακόμη δεν έχει δημιουργηθεί το κλαμπ. Όλοι τους εξακολουθούν να κινούνται ως επί το πλείστον με τα δικά τους προβλήματα.
9. Αλλά για να έχει τέτοια διαπραγματευτική ισχύ στο εξωτερικό ο κος Σαμαράς, θα έπρεπε πρώτα να έχει διευθετήσει τα ζητήματα στο εσωτερικό, στη λογική που περιγράψαμε παραπάνω, ζητήματα που είτε καθυστερούν να γίνουν, είτε δεν υπάρχει η βούληση να γίνουν.
Στέλιος Φενέκος
Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι,
1. Η διαπραγμάτευση με την τρόικα έληξε πρόσκαιρα, αφού δεν οριστικοποιήθηκε το ένα τρίτο των μέτρων του πακέτου των 11,5 δια ευρώ (όπως είχαμε προειδοποιήσει). Επίσης η τρόϊκα απαιτεί προσδιορισμό νέων μέτρων εντός του 2014 (εάν δεν υπάρξει πλεονασματικός προϋπολογισμός), ώστε να καλυφθεί το κενό αυτό των 2 δις που υπολογίζει (εμείς εκτιμάμε ότι θα είναι μεγαλύτερο - είχαμε προβλέψει ότι θα υπάρξει μια τρύπα 4-6 δις στα μέτρα και επιβεβαιωνόμαστε με απόλυτη ακρίβεια).
2. Ο ικανότατος κος Στουρνάρας δέσμιος των κόκκινων γραμμών του κ. Βενιζέλου και κ. Κουβέλη, δεν έχει τη δυνατότητα να συγκρουσθεί με τα συνδικαλιστικά συμφέροντα του δημοσίου και όχι μόνο δεν απολύει (τους επίορκους, τους καταχραστές, τους καταδικασθέντες και αυτούς που δεν ανταποκρίνονται στα έργα τους), αλλά δεν τολμά να προβεί ούτε και σε μείωση των τεράστιων (σε σχέση με τη κατάσταση της χώρας ) μισθών των ρετιρέ του Δημοσίου, των ΔΕΚΟ και κλείσιμο των άχρηστων Δημόσιων οργανισμών.
Η σπατάλη δε στο Δημόσιο συνεχίζεται, όπως αποκαλύπτεται και αποδεικνύεται καθημερινά (κρατικά αυτοκίνητα, έξοδα δημόσιων λειτουργών κλπ). Οι μισθοί των βουλευτών και όλων των συμβούλων, των υπαλλήλων της Βουλής, των τοπικών αρχόντων και των παρατρεχάμενων, εξακολουθούν να βρίσκονται σε δυσθεώρητα ύψη για τον απλό Έλληνα που δύσκολα πλέον καλύπτει τις βασικές του ανάγκες.
3. Δεν κατέστη δυνατόν μέχρι σήμερα, μετά από δύο σχεδόν χρόνια των ίδιων ανθρώπων στη πολιτική διακυβέρνηση, να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο και συνεπές φορολογικό νομοσχέδιο, αλλά διάσπαρτες τροποποιήσεις και ρυθμίσεις που επιβαρύνουν περισσότερο την πολυπλοκότητα και την αναποτελεσματικότητα του φορολογικού συστήματος. Θύματα όλοι οι Έλληνες πολίτες αλλά περισσότερο οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ο ικανότατος κ. Μαυραγάνης, αν και προσπαθεί αόκνως, δεν είναι δυνατόν να διορθώσει τα πράγματα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, όταν οι προκάτοχοί του ήταν τόσο αναποτελεσματικοί και ενίοτε καταστροφικοί.
4. Ουσιαστικά μέτρα για τη φοροδιαφυγή δεν είδαμε, ούτε πρόκειται να δούμε σύντομα, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να ανθεί (έστω και αν βελτιώθηκαν τα έσοδα για άλλους λόγους και όχι γιατί έγινε αποτελεσματικό το σύστημα) και μάλιστα η φοροδιαφυγή απενοχοποιείται, με τη λογική: ‘’…τι να κάνω;… εάν συνεχίσω να κόβω αποδείξεις θα το κλείσω το μαγαζί… ’’. Οι περισσότεροι δε καταναλωτές, προκειμένου να γλιτώσουν αρκετά ευρώ (ευρισκόμενοι σε ανέχεια), συμφωνούν για την μη καταβολή ΦΠΑ και αγοράζουν χωρίς αποδείξεις.
5. Ο κος Βενιζέλος μετέχει μεν στη κυβέρνηση, αλλά προσπαθεί να μην καρπωθεί την οιαδήποτε επιτυχία της ο κος Σαμαράς, Πέραν τούτου δεν θα ήθελε να αναδειχθεί νέα ηγετική προσωπικότητα στο ΠΑΣΟΚ στο πρόσωπο του κου Στουρνάρα και βάζει τρικλοποδιές (στον κ. Στουρνάρα αλλά και στη κυβέρνηση-όπως προβλέψαμε) με τις αντιφατικές κόκκινες γραμμές του (που είναι τελείως αντίθετες με την πολιτική και τα μέτρα που ακολούθησε όταν ήταν Υπουργός Οικονομικών και βασικός υπεύθυνος για τα μνημόνια και την καθήλωση της Οικονομίας).
Στη λογική αυτή της σύγκρουσης, ο κος Στουρνάρας δεν διστάζει ν τον εκθέσει, αποκαλύπτοντας με αριθμούς τις καταστροφικές συμφωνίες της χώρας για τα ομόλογα που αγόρασε η ΕΚΤ (στο 35% της αξίας και συμφώνησε με τη κυβέρνηση να πληρωθούν στο 100% και με τους τόκους!!!), αλλά και για την ληστρική μετακύληση του χρέους από τις τράπεζες στα ασφαλιστικά ταμεία (και το συνακόλουθο κούρεμα).
6. Και ενώ είναι προφανές ότι η τρόικα θα συνεχίσει το ‘’στρίψιμο της βίδας’’ η κυβέρνηση πλέον ελπίζει μόνο σε πολιτική λύση από τους κυρίαρχους της ΕΕ (Γερμανία πρωτίστως και μετά Γαλλία)
7. Επίσης ο κ. Σαμαράς, αν και μιλούσε για αναπτυξιακά μέτρα, αν και διαρρήγνυε τα ιμάτια του για την ανάγκη ανάπτυξης δεν είδαμε τίποτε τέτοιο. Και ο κάθε εχέφρων αναρωτιέται. Μα είναι ανόητοι όλοι αυτοί της Τρόϊκας και δεν βλέπουν την ανάγκη της αναπτυξιακής διάστασης ώστε να προβλεφθούν κάποια χρήματα γι αυτή.;; Γιατί να πηγαίνουν όλα στην εξυπηρέτηση του χρέους;
Μα είναι προφανές:
- Το πρώτο που τους ενδιαφέρει είναι να πάρουν πίσω (με κέρδος) τα χρήματα τους.
- Δεν έχουν εμπιστοσύνη με τα μέτρα και τους ρυθμούς που κινείται η κυβέρνηση, αν τα χρήματα αυτά θα πιάσουν τόπο.
- Μόνο έτσι μπορούν να ασκήσουν ουσιαστική πίεση στη κυβέρνηση, διότι αν ξεκινούσε τώρα μια έστω και μικρή ανάπτυξη, δεν θα μπορούσαν να είναι σίγουροι ότι θα συνέχιζαν να εφαρμόζονται τα μέτρα, λόγω του κλίματος αισιοδοξίας που θα δημιουργείτο.
- Και θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος: γιατί να ανησυχούν αν η οικονομία πάει καλά και μπορούν έτσι να εξυπηρετούνται τα δάνεια; Κατ αρχάς το θεωρούν απίθανο. Επίσης τους ενδιαφέρουν οι υπογραφές και οι συμφωνίες που επιτυγχάνονται με την πίεση, έτσι ώστε να μην βρεθούν χωρίς να είναι κατοχυρωμένοι για την αποπληρωμή (μακροπρόθεσμα και σε όλες τις ενδεχόμενες περιπτώσεις). Και τέλος γιατί θα υπάρξουν ευκαιρίες τεράστιου κέρδους για τους ‘’καθοδηγητές’’ της Τρόικας, όταν η ελληνική οικονομία θα είναι στο ναδίρ, με τους μισθούς και εργασιακά κόστη στο κατώτατο σημείο, έχοντας ακυρωθεί οι συλλογικές διαπραγματεύσεις (που ισχύουν σε όλη της Ευρώπη), με το ασφαλιστικό σε σημείο ώστε να επιβαρύνει ελάχιστα τους εργοδότες / επενδυτές, που θα μπορούν να αγοράσουν τα πάντα σε εξευτελιστικές τιμές.
8. Όμως όπως είχαμε τονίσει είμαστε ανύπαρκτοι εκεί που θα έπρεπε να δράσουμε από τη πρώτη στιγμή. Στο κοινό μέτωπο με τις χώρες του Νότου. Αντί ο κος Σαμαράς να το κάνει από τη πρώτη στιγμή, έχασε σημαντικές ευκαιρίες, επί δύο μήνες δεν έκανε τίποτε προς αυτή τη πλευρά (στόχευσε πρώτα στην επιρροή στην κ. Μερκελ), με αποτέλεσμα να απουσιάζει η Ελλάς και να εξαιρείται από τις ευνοϊκές για τους άλλους (και καθόλου για μας), ρυθμίσεις Ντράγκι.
Τώρα τουλάχιστον αντιλαμβάνεται το λάθος του και προστρέχει στον κ. Μόντι. Κατά την άποψή μας θα πρέπει να χτίσει πάνω στα ‘’κοινά συμφέροντα’’ με Πορτογαλία, Κύπρο, Ιρλανδία, Ιταλία και Ισπανία, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα κλαμπ ‘’κοινών συμφερόντων’’. Γιατί ακόμη δεν έχει δημιουργηθεί το κλαμπ. Όλοι τους εξακολουθούν να κινούνται ως επί το πλείστον με τα δικά τους προβλήματα.
9. Αλλά για να έχει τέτοια διαπραγματευτική ισχύ στο εξωτερικό ο κος Σαμαράς, θα έπρεπε πρώτα να έχει διευθετήσει τα ζητήματα στο εσωτερικό, στη λογική που περιγράψαμε παραπάνω, ζητήματα που είτε καθυστερούν να γίνουν, είτε δεν υπάρχει η βούληση να γίνουν.
Στέλιος Φενέκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου