Η ΣΠΑΤΑΛΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Με αφορμή την αναφορά του διπλωμάτη που υπηρετεί στον ΟΑΣΑ για τις σπατάλες ενοικίων, θυμίζω ότι η θέση της ‘’κοινωνίας αξιών’’ από τη πρώτη στιγμή , ήταν η αναθεώρηση όλων αυτών των εξόδων στις αντιπροσωπείες μας.
Επίσης η αναθεώρηση της στελέχωσης των θέσεων εκπροσώπησης σε πρεσβείες, προξενεία, διεθνείς οργανισμούς, κλπ. της χώρας μας, από μηδενι

κή βάση, για διπλωμάτες, υπάλληλους, συμβούλους, στρατιωτικούς, αστυνόμους, λιμενικούς, , δημόσιους υπάλληλους, κλπ. και με κριτήρια την οικονομία, την αναγκαιότητα, και την καλύτερη τελικά εκπροσώπηση με τους πλέον ικανούς και όχι ως κοινωνική παροχή στους ''ημέτερους''.
Και ζητήσαμε συγκεκριμένα στοιχεία γι αυτά.
Δυστυχώς η κυβέρνηση όχι μόνο δεν κοινοποίησε τέτοια στοιχεία, αλλά αποδεικνύεται καθημερινά ότι δεν έχει κάνει τίποτε σε αυτή τη κατεύθυνση, αλλά από την άλλη κόβει ανάλγητα από την υγεία, από την ασφάλεια, από την παιδεία, συντάξεις, αναπηρικά επιδόματα κλπ. χωρίς σταματημό.
Και απορίας άξιο είναι γιατί η Τρόϊκα που στοχεύει στις αδύναμες τάξεις συνεχώς, δεν έχει κάνει τίποτε προς αυτή τη κατεύθυνση.
Έχω εξήγηση και πιστεύω ότι είναι η εγγενής τάση των διεθνών οργανισμών και υπαλλήλων τους ,να προστατεύουν τα συμφέροντά τους. (Υπάρχει πλήρης επιστημονική ανάλυση γι αυτό). Θα έλεγε κανείς συναδελφική αλληλεγγύη.
Ας απαιτήσουμε λοιπόν να υπάρξει ουσιαστική αντίδραση έστω και τώρα, (πάρα πολύ αργά ομολογουμένως).
Στέλιος Φενέκος

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Σημαντικά ζητήματα ανάδειξε η υπόθεση του νεαρού με την ιστοσελίδα που αναφερόταν στον γέροντα Παϊσιο.
Συγκεκριμένα αναδείχθηκαν ζητήματα για την ελευθερία του λόγου, για το ρόλο της δικαιοσύνης, για το ρόλο της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος, και για τον ρόλο της θρησκείας. Θα μπορούσε ο κατάλογος να είναι μεγα

λύτερος αλλά ας περιοριστούμε σ αυτά για να έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε αρκετά αναλυτικοί.
Το γεγονός αυτό μάλιστα συνέπεσε και με τις συγκρούσεις των μουσουλμάνων με την αστυνομία. Όπως όλοι θα θυμόσαστε, η θέση που αναπτύχθηκε από εμάς στην περίπτωση εκείνη, είναι ότι υπάρχει νομικό προηγούμενο και επαρκές νομικό πλαίσιο στη χώρα μας, για να διευθετεί με δίκαιο τρόπο τα ζητήματα αυτά, χωρίς φανατισμούς και συγκρούσεις που μόνο κακό κάνουν. Αυτή ακριβώς είναι και η θέση που θα υποστηριχθεί κι εδώ.
Συγκεκριμένα:
Ο νόμος προβλέπει ως αδίκημα την προσβολή τεθνεόντος (αδιακρίτως αν αυτός είναι κοινός θνητός ή άγιος). Και από τη στιγμή που θίγεται έννομο συμφέρον κάποιου (οιουδήποτε το αισθάνεται ως τέτοιο), έχει το δικαίωμα να προσφύγει στη δικαιοσύνη.
Αυτή είναι μία αρχή πάνω στην οποία στηρίζεται η κοινωνία μας και είναι η βάση της Δημοκρατίας μας , χωρίς φανατισμούς, αντεγκλήσεις, κλπ.
Ας δούμε τώρα το ζήτημα της ελευθερίας του λόγου.
Ως αρχή θα συμφωνήσουμε όλοι μας.
Πλην όμως, ούτε αυτή η αρχή είναι πάνω από την αποδοχή του Συντάγματος και του νόμου ως το δικαϊκό σύστημα που ρυθμίζει τις σχέσεις των ανθρώπων στην κοινωνία μας.
Αν δε κάποιος για αντίλογο, φέρει ως παράδειγμα: π.χ. μα με τον νόμο και τις ρυθμίσεις του οι κυβερνήσεις στα απολυταρχικά κράτη ελέγχουν τους πάντες και τα πάντα, θα έλεγα ότι αφού έχουμε αποδεχθεί το Σύνταγμα και τον συμβατικό τρόπο λειτουργίας της Δημοκρατίας μας, οφείλουμε να αποδεχθούμε και το ρυθμιστικό τους πλαίσιο.
Πόσο μάλλον, όταν η ισχύς κάθε νόμου μπορεί να προσβληθεί σε πολλά επίπεδα του δικαστικού μας συστήματος και να κριθεί η συνταγματικότητα του ή όχι και η ισχύς του.
Συνεπώς, η ελευθερία του λόγου, εντάσσεται σ τις προβλέψεις του Συντάγματος και ελέγχεται από τις λειτουργίες της Δημοκρατίας με την εφαρμογή των νόμων.
Μπορεί δηλαδή ο καθένας να προσφύγει στη δικαιοσύνη, εάν θεωρεί ότι θίγεται έννομο συμφέρον του όταν κάποιος εκφράσει ελεύθερα μία ιδέα και θεωρήσει ότι τον θίγει. Στη συνέχεια επαφίεται στη δικαιοσύνη να αποφασίσει για τη βασιμότητα της προσφυγής ή όχι και την παραπομπή ενώπιον του δικαστηρίου.
Τώρα εάν η ηλεκτρονική δίωξη εγκλήματος κινήθηκε σύννομα ή όχι για να συλλέξει στοιχεία, είναι ζήτημα της δικαιοσύνης και πάλι, γιατί εάν συνελέγησαν παράνομα ,τότε ενδεχόμενα να μην γίνουν και αποδεκτά από το δικαστήριο.
Μόνο αν αποφορτίζουμε τα γεγονότα από τη θρησκευτική τους διάσταση, που προκαλεί φανατισμούς και στερεότυπα, θα μπορέσουμε να δούμε τον Συνταγματικό, Δημοκρατικό, νόμιμο, αλλά και προς όφελος της κοινωνίας τρόπο που μπορούν να επιλύονται ζητήματα σαν κι αυτό.
Υ.Γ.: (Σκοπίμως δεν αναφέρομαι στη ΧΑ για να μην δίνουμε αξία στις πρακτικές της)
Στέλιος Φενέκος

ΣΧΕΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΕ ΗΘΙΚΗ

Αγαπητοί φίλοι
Ετέθη ένα κρίσιμο ερώτημα από μία φίλη της ''Κοινωνίας Αξιών''
Συγκεκριμένα:
''Θα ήθελα την άποψη σας για το ρητό του Daniel O’ Connell που αναφέρει ότι:
"Τίποτε δεν μπορεί να είναι πολιτικά ορθό, αν είναι ηθικά λάθος."

Stelios Fenekos
Απάντηση:
Θεσατε ένα εξαιρετικό ζήτημα για μία ουσιαστική συζήτηση σε ζητήματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν αν θέλουμε ν

α είμαστε ενεργοί πολίτες.
Οι σχέσεις των εννοιών Δημοκρατία, Νόμος, Ηθική και η εφαρμογή τους στη ζωή μας, είναι το σημαντικότερο πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα, ιδιαίτερα σήμερα που η σχέση αυτή περνάει από ''σαράντα κύμματα''.

Αν και η ρήση αυτή φαίνεται άριστη εν τούτοις πάσχει. Και για να γίνω αναλυτικότερος:
1. Η ηθική εάν δεν εντέλλεται από κανόνα πίστεως, τότε είναι συμβατική κοινωνική θέσπιση. Υπάρχει βέβαια η οντολογική και φυσιοκρατική εξήγηση με αρκετά επιχειρήματα. Αυτά όμως αναφέρονται σε περιορισμένο αριθμό ηθικών αρχών, που εμφανίζονται ενστικτωδώς σε όλα τα όντα λιγότερο ή περισσότερο.
2. Αν αποδεχθούμε στον άνθρωπο, το θειο προορισμό της, τότε θα πρέπει για να είναι κοινά αποδεκτή σε όλο τον κόσμο, να αποδεχόμαστε όλοι μας την ίδια θεία πηγή, και το ίδιο θρησκευτικό πλαίσιο (αναφέρομαι στην ίδια εφαρμογή χωρίς πληθώρα αντιφατικών ερμηνειών). Βλέπουμε όμως ότι δεν είναι έτσι, με αποτέλεσμα να έχουν γίνει πολύ μεγάλες ακρότητες στο όνομα της πίστεως από όλες τις θρησκείες στο βάθος του χρόνου.
3. Εάν αποδεχθούμε ότι η ηθική είναι μια κοινωνική συμβατική θέσπιση για το καλό της κοινωνίας, τότε αποδεχόμαστε ότι αφορά τις κοινωνίες με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά σε σχέση με την κοινωνία και ανάλογα με τις διαφοροποιήσεις που έχει η κάθε μία.
4. Συνεπώς η μόνη κοινή αποδοχή της ηθικής, ως γενικό κανόνα σε μία κοινωνία, είναι να υπάρχει πολιτισμική ομογενοποίηση (που δεν υπάρχει) ή θρησκευτική ομογενοποίηση (που πάλι δεν υπάρχει).
5. Ας προσπαθήσουμε τώρα να δούμε την ηθική σε σχέση με την πολιτική. Εάν αποδεχθούμε την Δημοκρατία ως πολίτευμα, θα πρέπει να αποδεχθούμε και τον κανόνα της πλειοψηφίας (ενισχυμένης με κάποιο σύστημα στάθμισης, ή απλή). Στον κανόνα αυτό έχουν γίνει πολλά εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αν αποδεχθούμε την έννοια της τυραννίας της πλειοψηφίας έναντι της μειοψηφίας, τότε θα χρειασθούμε ένα άλλο ηθικό πλαίσιο για να αξιολογήσουμε την δίκαιη (λόγω κοινωνικής σύμβασης) απόφαση της πλειοψηφίας, έναντι της μειοψηφίας. Και ποιος είναι αυτό το πλαίσιο; Συμβατικό ή θεϊκό; Όπως είδαμε και τα δύο πλαίσια δεν αντιπροσωπεύουν επαρκώς τη ρήση.
6. Από τη στιγμή δε που η δημοκρατία, όπως έχει εγκαθιδρυθεί σήμερα, βασίζεται στην αρχή του ‘’ορθολογισμού’’ (το περισσότερο καλό για τους περισσότερους), αμέσως ξεπηδά και η πρώτη μη ηθική πράξη (εάν δεν έχουμε παραδεχθεί το συμβατικό της χαρακτήρα), να επιβάλουμε τη βούλησή μας σε μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας που πιθανόν δεν αντέχει τις αποφάσεις της πλειοψηφίας. Άρα βάζουμε ένα συμβατικό κανόνα ηθικής, την αποδοχή των συμβατικών λειτουργιών της Δημοκρατίας, έτσι όπως εφαρμόζεται σήμερα.
7. Συνεπώς η ρήση όπως εύκολα γίνεται κατανοητό, είναι υπερβολικά υπεραπλουστευμένη, και πρωτίστως επικοινωνιακή και ελάχιστα αγγίζει τα σημαντικά ζητήματα της ηθικής, πόσο μάλλον σε σχέση με την εφαρμοσμένη πολιτική.
8. Τώρα θα μου πείτε, ποια θα πρέπει να είναι η σχέση της ηθικής με την πολιτική. Η πολιτική οφείλει να υιοθετεί στην καθημερινή πρακτική της την κοινή αντίληψη περί ηθικού. Το αναγνωρίζει και το δικαστικό μας σύστημα. Και ο νομοθέτης οφείλει να νομοθετεί συνεκτιμώντας την έννοια αυτή. Όμως ο νομοθέτης, θα είναι πάντα δέσμιος του κανόνα της πλειοψηφίας στη σημερινή δημοκρατία, οπότε η μόνη λύση είναι η συνεχής διεύρυνση της αμεσότητας συμμετοχής στη δημοκρατία, ώστε να μειώνεται ο η επίδραση της τυραννίας της πλειοψηφίας μέσα από τον πλουραλισμό άμεσης συμμετοχής πολλών και διαφορετικών σε πολλά ζητήματα, καθώς και η δυνατότητα αμφισβήτησης ενός νόμου από την μειοψηφία (εάν ξεπερνά ένα κρίσιμο αριθμό συμμετοχής έστω κι αν ακόμη είναι μειοψηφία), ακύρωσής και επανέναρξη του διαλόγου γι αυτόν.
9. Θα έλεγα καταλήγοντας, ότι τέτοιου είδους απόλυτες έννοιες μάλλον δεν εκφράζουν πάντα με αξιοπιστία την πραγματικότητα και πολλές φορές μπορούν να οδηγήσουν σε εσφαλμένες επιλογές.
Στέλιος Φενέκος

‘’ ΤΟ ΣΤΡΙΨΙΜΟ ΤΗΣ ΒΙΔΑΣ ’’

Αγαπητοί Φίλοι
Η Κοινωνία Αξιών αρκετούς μήνες πριν έχει τοποθετηθεί για τις ενέργειες της κυβέρνησης και για τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις της με την Τρόικα. Επίσης και για την συνολική θέση που πρέπει να τηρήσουμε ως χώρα σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δυστυχώς σήμερα αποδεικνύεται με πόσο μεγάλη ακρίβεια είχαμε προβλέψει τις σημερινές εξελίξεις ως και τον λανθα

σμένο τρόπο που κινείται η κυβέρνηση στα θέματα αυτά
Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι,
1. Η διαπραγμάτευση με την τρόικα έληξε πρόσκαιρα, αφού δεν οριστικοποιήθηκε το ένα τρίτο των μέτρων του πακέτου των 11,5 δια ευρώ (όπως είχαμε προειδοποιήσει). Επίσης η τρόϊκα απαιτεί προσδιορισμό νέων μέτρων εντός του 2014 (εάν δεν υπάρξει πλεονασματικός προϋπολογισμός), ώστε να καλυφθεί το κενό αυτό των 2 δις που υπολογίζει (εμείς εκτιμάμε ότι θα είναι μεγαλύτερο - είχαμε προβλέψει ότι θα υπάρξει μια τρύπα 4-6 δις στα μέτρα και επιβεβαιωνόμαστε με απόλυτη ακρίβεια).
2. Ο ικανότατος κος Στουρνάρας δέσμιος των κόκκινων γραμμών του κ. Βενιζέλου και κ. Κουβέλη, δεν έχει τη δυνατότητα να συγκρουσθεί με τα συνδικαλιστικά συμφέροντα του δημοσίου και όχι μόνο δεν απολύει (τους επίορκους, τους καταχραστές, τους καταδικασθέντες και αυτούς που δεν ανταποκρίνονται στα έργα τους), αλλά δεν τολμά να προβεί ούτε και σε μείωση των τεράστιων (σε σχέση με τη κατάσταση της χώρας ) μισθών των ρετιρέ του Δημοσίου, των ΔΕΚΟ και κλείσιμο των άχρηστων Δημόσιων οργανισμών.
Η σπατάλη δε στο Δημόσιο συνεχίζεται, όπως αποκαλύπτεται και αποδεικνύεται καθημερινά (κρατικά αυτοκίνητα, έξοδα δημόσιων λειτουργών κλπ). Οι μισθοί των βουλευτών και όλων των συμβούλων, των υπαλλήλων της Βουλής, των τοπικών αρχόντων και των παρατρεχάμενων, εξακολουθούν να βρίσκονται σε δυσθεώρητα ύψη για τον απλό Έλληνα που δύσκολα πλέον καλύπτει τις βασικές του ανάγκες.
3. Δεν κατέστη δυνατόν μέχρι σήμερα, μετά από δύο σχεδόν χρόνια των ίδιων ανθρώπων στη πολιτική διακυβέρνηση, να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο και συνεπές φορολογικό νομοσχέδιο, αλλά διάσπαρτες τροποποιήσεις και ρυθμίσεις που επιβαρύνουν περισσότερο την πολυπλοκότητα και την αναποτελεσματικότητα του φορολογικού συστήματος. Θύματα όλοι οι Έλληνες πολίτες αλλά περισσότερο οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ο ικανότατος κ. Μαυραγάνης, αν και προσπαθεί αόκνως, δεν είναι δυνατόν να διορθώσει τα πράγματα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, όταν οι προκάτοχοί του ήταν τόσο αναποτελεσματικοί και ενίοτε καταστροφικοί.
4. Ουσιαστικά μέτρα για τη φοροδιαφυγή δεν είδαμε, ούτε πρόκειται να δούμε σύντομα, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να ανθεί (έστω και αν βελτιώθηκαν τα έσοδα για άλλους λόγους και όχι γιατί έγινε αποτελεσματικό το σύστημα) και μάλιστα η φοροδιαφυγή απενοχοποιείται, με τη λογική: ‘’…τι να κάνω;… εάν συνεχίσω να κόβω αποδείξεις θα το κλείσω το μαγαζί… ’’. Οι περισσότεροι δε καταναλωτές, προκειμένου να γλιτώσουν αρκετά ευρώ (ευρισκόμενοι σε ανέχεια), συμφωνούν για την μη καταβολή ΦΠΑ και αγοράζουν χωρίς αποδείξεις.
5. Ο κος Βενιζέλος μετέχει μεν στη κυβέρνηση, αλλά προσπαθεί να μην καρπωθεί την οιαδήποτε επιτυχία της ο κος Σαμαράς, Πέραν τούτου δεν θα ήθελε να αναδειχθεί νέα ηγετική προσωπικότητα στο ΠΑΣΟΚ στο πρόσωπο του κου Στουρνάρα και βάζει τρικλοποδιές (στον κ. Στουρνάρα αλλά και στη κυβέρνηση-όπως προβλέψαμε) με τις αντιφατικές κόκκινες γραμμές του (που είναι τελείως αντίθετες με την πολιτική και τα μέτρα που ακολούθησε όταν ήταν Υπουργός Οικονομικών και βασικός υπεύθυνος για τα μνημόνια και την καθήλωση της Οικονομίας).
Στη λογική αυτή της σύγκρουσης, ο κος Στουρνάρας δεν διστάζει ν τον εκθέσει, αποκαλύπτοντας με αριθμούς τις καταστροφικές συμφωνίες της χώρας για τα ομόλογα που αγόρασε η ΕΚΤ (στο 35% της αξίας και συμφώνησε με τη κυβέρνηση να πληρωθούν στο 100% και με τους τόκους!!!), αλλά και για την ληστρική μετακύληση του χρέους από τις τράπεζες στα ασφαλιστικά ταμεία (και το συνακόλουθο κούρεμα).
6. Και ενώ είναι προφανές ότι η τρόικα θα συνεχίσει το ‘’στρίψιμο της βίδας’’ η κυβέρνηση πλέον ελπίζει μόνο σε πολιτική λύση από τους κυρίαρχους της ΕΕ (Γερμανία πρωτίστως και μετά Γαλλία)
7. Επίσης ο κ. Σαμαράς, αν και μιλούσε για αναπτυξιακά μέτρα, αν και διαρρήγνυε τα ιμάτια του για την ανάγκη ανάπτυξης δεν είδαμε τίποτε τέτοιο. Και ο κάθε εχέφρων αναρωτιέται. Μα είναι ανόητοι όλοι αυτοί της Τρόϊκας και δεν βλέπουν την ανάγκη της αναπτυξιακής διάστασης ώστε να προβλεφθούν κάποια χρήματα γι αυτή.;; Γιατί να πηγαίνουν όλα στην εξυπηρέτηση του χρέους;
Μα είναι προφανές:
- Το πρώτο που τους ενδιαφέρει είναι να πάρουν πίσω (με κέρδος) τα χρήματα τους.
- Δεν έχουν εμπιστοσύνη με τα μέτρα και τους ρυθμούς που κινείται η κυβέρνηση, αν τα χρήματα αυτά θα πιάσουν τόπο.
- Μόνο έτσι μπορούν να ασκήσουν ουσιαστική πίεση στη κυβέρνηση, διότι αν ξεκινούσε τώρα μια έστω και μικρή ανάπτυξη, δεν θα μπορούσαν να είναι σίγουροι ότι θα συνέχιζαν να εφαρμόζονται τα μέτρα, λόγω του κλίματος αισιοδοξίας που θα δημιουργείτο.
- Και θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος: γιατί να ανησυχούν αν η οικονομία πάει καλά και μπορούν έτσι να εξυπηρετούνται τα δάνεια; Κατ αρχάς το θεωρούν απίθανο. Επίσης τους ενδιαφέρουν οι υπογραφές και οι συμφωνίες που επιτυγχάνονται με την πίεση, έτσι ώστε να μην βρεθούν χωρίς να είναι κατοχυρωμένοι για την αποπληρωμή (μακροπρόθεσμα και σε όλες τις ενδεχόμενες περιπτώσεις). Και τέλος γιατί θα υπάρξουν ευκαιρίες τεράστιου κέρδους για τους ‘’καθοδηγητές’’ της Τρόικας, όταν η ελληνική οικονομία θα είναι στο ναδίρ, με τους μισθούς και εργασιακά κόστη στο κατώτατο σημείο, έχοντας ακυρωθεί οι συλλογικές διαπραγματεύσεις (που ισχύουν σε όλη της Ευρώπη), με το ασφαλιστικό σε σημείο ώστε να επιβαρύνει ελάχιστα τους εργοδότες / επενδυτές, που θα μπορούν να αγοράσουν τα πάντα σε εξευτελιστικές τιμές.
8. Όμως όπως είχαμε τονίσει είμαστε ανύπαρκτοι εκεί που θα έπρεπε να δράσουμε από τη πρώτη στιγμή. Στο κοινό μέτωπο με τις χώρες του Νότου. Αντί ο κος Σαμαράς να το κάνει από τη πρώτη στιγμή, έχασε σημαντικές ευκαιρίες, επί δύο μήνες δεν έκανε τίποτε προς αυτή τη πλευρά (στόχευσε πρώτα στην επιρροή στην κ. Μερκελ), με αποτέλεσμα να απουσιάζει η Ελλάς και να εξαιρείται από τις ευνοϊκές για τους άλλους (και καθόλου για μας), ρυθμίσεις Ντράγκι.
Τώρα τουλάχιστον αντιλαμβάνεται το λάθος του και προστρέχει στον κ. Μόντι. Κατά την άποψή μας θα πρέπει να χτίσει πάνω στα ‘’κοινά συμφέροντα’’ με Πορτογαλία, Κύπρο, Ιρλανδία, Ιταλία και Ισπανία, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα κλαμπ ‘’κοινών συμφερόντων’’. Γιατί ακόμη δεν έχει δημιουργηθεί το κλαμπ. Όλοι τους εξακολουθούν να κινούνται ως επί το πλείστον με τα δικά τους προβλήματα.
9. Αλλά για να έχει τέτοια διαπραγματευτική ισχύ στο εξωτερικό ο κος Σαμαράς, θα έπρεπε πρώτα να έχει διευθετήσει τα ζητήματα στο εσωτερικό, στη λογική που περιγράψαμε παραπάνω, ζητήματα που είτε καθυστερούν να γίνουν, είτε δεν υπάρχει η βούληση να γίνουν.
Στέλιος Φενέκος

ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ Ή ΑΤΥΠΗ ΟΜΗΡΙΑ;

Αγαπητοί φίλοι
Με αφορμή τα επεισόδια που δημιουργήθηκαν στο κέντρο της Αθήνας, από τις διαδηλώσεις των μουσουλμάνων, επιτρέψτε μου να εκφράσω τις απόψεις μου.
Για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα, αλλά και ένα ανάλογο παράδειγμα, ας ξεκινήσουμε με μια υπόθεση:
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος στην Ελλάδα έγραφε προσβλητικά σχόλια για τη θρησκεία μας, είτε γυρνούσε μια προσβλητική (πάντα για μας) ταινία κλπ. Πως θα αντιδρούσαμε;

Κάποιοι θα το προσπερνούσαν αδιάφορα, κάποιοι άλλοι θα απαξίωναν την ταινία ή το σύγγραμμα με κάποια απαξιωτικά σχόλια και ενδεχόμενα πολλοί θα φώναζαν στα τηλε-παράθυρα για την ασέβεια κλπ.
Ίσως και μερικοί, οι πιο φανατικοί, να αντιδρούσαν εκτοξεύοντας αυγά ή γιαούρτια ή θα φώναζαν έξω από τη αίθουσα που θα προβαλλόταν η ταινία. Η εκκλησία θα προσέφευγε στη δικαιοσύνη και είτε η ταινία θα απαγορευόταν να προβληθεί είτε θα αφαιρούνταν τα επίμαχα σημεία. Ενδεχόμενα το δικαστήριο να αποφάσιζε ότι δεν υπάρχει τίποτε μεμπτό και σιγά σιγά οι αντιδράσεις θα κόπαζαν .
Το σενάριο αυτό έχει επαναληφθεί αρκετές φορές στη χώρα μας με ταινίες, βιβλία κλπ. και υπήρξε ακριβώς η εξέλιξη που περιγράψαμε.
Εάν η ταινία γυριζόταν σε άλλο μέρος του κόσμου, αρκετοί θα έστελναν επιστολές, άλλοι θα ζητούσαν κυβερνητική παρέμβαση και κάποιοι θα προσέφευγαν στη δικαιοσύνη είτε σε ευρωπαϊκά ή άλλα δικαστήρια. Και κάπως έτσι θα ξεχνιόταν η υπόθεση.
Στην περίπτωση που αντιμετωπίζουμε σήμερα τι συμβαίνει;
Κάποιος σκηνοθέτης, σε κάποια άλλη χώρα, έκανε μια ταινία την οποία ελάχιστοι την έχουν δει (ώστε να αξιολογηθεί το μέγεθος της προσβολής) και ξεσηκώθηκαν όλες οι μουσουλμανικές χώρες, με φρικτά επεισόδια και εγκλήματα από τους φανατικούς.
Στη χώρα μας, οι κατά πλειονότητα παράνομα διαμένοντες μουσουλμάνοι, αποφάσισαν να διεκδικήσουν το δίκιο τους έναντι ποιου; Όχι του ελληνικού κράτους και της κυβέρνησης που δεν τους αδίκησε, αλλά έναντι της Αμερικανικής πρεσβείας (το σύμβολο του κακού γι αυτούς).
Και με τι τρόπο; Με διαδηλώσεις που κανείς δεν ξέρει τι κατάληξη θα είχαν, αν αναλογισθεί τι συμβαίνει σε άλλες χώρες και που μπορεί να οδηγήσει ο φανατισμός αυτός.
Και βέβαια ως όφειλε, η Ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να προστατέψει την αμερικανική πρεσβεία κατά τον νόμο και την κοινή πρακτική σε όλα τα κράτη του Δυτικού και όχι μόνο κόσμου, όπως άλλωστε κάνει και με τους Έλληνες διαδηλωτές χρόνια τώρα.
Στην άρνηση δε της αστυνομίας να τους αφήσει να πάνε στην αμερικανική πρεσβεία, οι μουσουλμάνοι διαδηλωτές επιτέθηκαν στην αστυνομία , έσπασαν μάρμαρα εκτοξεύοντάς τα στους αστυνομικούς και κατέστρεψαν μαγαζιά και αυτοκίνητα βιαιοπραγώντας εις βάρος της περιουσίας των πολιτών (που δεν τους έφταιξαν σε τίποτε).
Και αναρωτιέται κανείς: Αυτοί όλοι σεβάστηκαν την πολιτισμική ταυτότητα της χώρας που τους φιλοξενεί, όταν μάλιστα δεν εμπλέκεται σε κάτι που έγινε κάπου άλλου, στην άλλη άκρη του κόσμου;
Σεβάστηκαν την νομιμότητα και τις δυνατότητες που τους δίνουν οι νόμοι του κράτους για να προστατεύσουν την θρησκευτική τους υπόσταση, όπως κάνει η Ελληνική Εκκλησία;
Σεβάστηκαν τις περιουσίες των δοκιμαζόμενων πολιτών αυτής της χώρας, που προσπαθούν να επιβιώσουν σε συνθήκες ανέχειας, εργαζόμενοι σκληρά για την επιβίωσή τους, κινδυνεύοντας να χάσουν τα μαγαζιά τους και την ζωή τους ολόκληρη;
Εύκολα λοιπόν καταλήγει κανείς, ότι η αστυνομία καλώς έκανε και απώθησε όλο αυτό το πλήθος, όπως επίσης ότι θα έπρεπε να προβεί και σε εκτεταμένες συλλήψεις για τις καταστροφές περιουσιών και τις βιαιοπραγίες.
Εκτός αν είμαστε σε καθεστώς άτυπης ομηρίας (έτσι ίσως δικαιολογούνται και οι σε πρώτη ανάγνωση ‘’άστοχες’’ δηλώσεις του Υπουργού εξωτερικών την προηγούμενη των επεισοδίων).
Και θα πρέπει όλοι μας να αποδεχθούμε, ότι το πρόβλημα δεν λύνεται πλέον με ανεύθυνες μεγαλοψυχίες και μεγαλοστομίες, αλλά με δραστικά και αποφασιστικά μέτρα, συνεπή σταθερά, με συνέχεια και εμμονή υπέρ της νομιμότητας προς κάθε πλευρά. Όπως άλλωστε κάνουν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποίο ανήκουμε και εμείς.
Στέλιος Φενέκος

ΕΛΙΤ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΑΣ

Πολύς λόγος γίνεται για τις ελίτ και τον ρόλο τους.
Η ‘’κοινωνία αξιών’’ θεωρεί ότι η νεολαία είναι το πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας μας και τελικά αυτοί μπορούν με την δυναμική τους, τις ικανότητες τους, την κοινωνική τους συνείδηση και την αγάπη τους για την πατρίδα να δώσουν μια νέα πνοή στη χειμάζουσα χώρα μας. Ας τους δημιουργήσουμε το κατάλληλο έδαφος για να δημιουργήσουν.
Γιατί αυτοί είναι η ΕΛΙΤ, και αυτοί μόνο μπορούν να δώσουν προοπτική και ελπίδα στο τόπο.
Στέλιος Φενέκος

ΣΧΕΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΕ ΗΘΙΚΗ

Ετέθη ένα κρίσιμο ερώτημα από μία φίλη της ''Κοινωνίας Αξιών''
Συγκεκριμένα:
''Θα ήθελα την άποψη σας για το ρητό του Daniel O’ Connell που αναφέρει ότι:
"Τίποτε δεν μπορεί να είναι πολιτικά ορθό, αν είναι ηθικά λάθος."

Stelios Fenekos
 Απάντηση:
Θεσατε  ένα εξαιρετικό ζήτημα για μία ουσιαστική συζήτηση σε ζητήματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν αν θέλουμε να είμαστε ενεργοί πολίτες.
Οι σχέσεις των εννοιών Δημοκρατία, Νόμος, Ηθική και η εφαρμογή τους στη ζωή μας, είναι το σημαντικότερο πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα, ιδιαίτερα σήμερα που η σχέση αυτή περνάει από ''σαράντα κύμματα''.

Αν και η ρήση αυτή φαίνεται άριστη εν τούτοις πάσχει. Και για να γίνω αναλυτικότερος:
1. Η ηθική εάν δεν εντέλλεται από κανόνα πίστεως, τότε είναι συμβατική κοινωνική θέσπιση. Υπάρχει βέβαια η οντολογική και φυσιοκρατική εξήγηση με αρκετά επιχειρήματα. Αυτά όμως αναφέρονται σε περιορισμένο αριθμό ηθικών αρχών, που εμφανίζονται ενστικτωδώς σε όλα τα όντα λιγότερο ή περισσότερο.
2. Αν αποδεχθούμε στον άνθρωπο, το θειο προορισμό της, τότε θα πρέπει για να είναι κοινά αποδεκτή σε όλο τον κόσμο, να αποδεχόμαστε όλοι μας την ίδια θεία πηγή, και το ίδιο θρησκευτικό πλαίσιο (αναφέρομαι στην ίδια εφαρμογή χωρίς πληθώρα αντιφατικών ερμηνειών). Βλέπουμε όμως ότι δεν είναι έτσι, με αποτέλεσμα να έχουν γίνει πολύ μεγάλες ακρότητες στο όνομα της πίστεως από όλες τις θρησκείες στο βάθος του χρόνου.
3. Εάν αποδεχθούμε ότι η ηθική είναι μια κοινωνική συμβατική θέσπιση για το καλό της κοινωνίας, τότε αποδεχόμαστε ότι αφορά τις κοινωνίες με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά σε σχέση με την κοινωνία και ανάλογα με τις διαφοροποιήσεις που έχει η κάθε μία.
4. Συνεπώς η μόνη κοινή αποδοχή της ηθικής, ως γενικό κανόνα σε μία κοινωνία, είναι να υπάρχει πολιτισμική ομογενοποίηση (που δεν υπάρχει) ή θρησκευτική ομογενοποίηση (που πάλι δεν υπάρχει).
5. Ας προσπαθήσουμε τώρα να δούμε την ηθική σε σχέση με την πολιτική. Εάν αποδεχθούμε την Δημοκρατία ως πολίτευμα, θα πρέπει να αποδεχθούμε και τον κανόνα της πλειοψηφίας (ενισχυμένης με κάποιο σύστημα στάθμισης, ή απλή). Στον κανόνα αυτό έχουν γίνει πολλά εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αν αποδεχθούμε την έννοια της ''τυραννίας'' της πλειοψηφίας έναντι της μειοψηφίας, τότε θα χρειασθούμε ένα άλλο ηθικό πλαίσιο για να αξιολογήσουμε την δίκαιη (λόγω κοινωνικής σύμβασης) απόφαση της πλειοψηφίας, έναντι της μειοψηφίας. Και ποιος είναι αυτό το πλαίσιο; Συμβατικό ή θεϊκό; Όπως είδαμε και τα δύο πλαίσια δεν αντιπροσωπεύουν επαρκώς τη ρήση.
6. Από τη στιγμή δε που η δημοκρατία, όπως έχει εγκαθιδρυθεί σήμερα, βασίζεται στην αρχή του ‘’ορθολογισμού’’ (το περισσότερο καλό για τους περισσότερους), αμέσως ξεπηδά και η πρώτη μη ηθική πράξη (εάν δεν έχουμε παραδεχθεί το συμβατικό της χαρακτήρα), να επιβάλουμε τη βούλησή μας σε μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας που πιθανόν δεν αντέχει τις αποφάσεις της πλειοψηφίας. Άρα βάζουμε ένα συμβατικό κανόνα ηθικής, την αποδοχή των συμβατικών λειτουργιών της Δημοκρατίας, έτσι όπως εφαρμόζεται σήμερα.
7. Συνεπώς η ρήση όπως εύκολα γίνεται κατανοητό, είναι υπερβολικά υπεραπλουστευμένη, και πρωτίστως επικοινωνιακή και ελάχιστα αγγίζει τα σημαντικά ζητήματα της ηθικής, πόσο μάλλον σε σχέση με την εφαρμοσμένη πολιτική.
8. Τώρα θα μου πείτε, ποια θα πρέπει να είναι η σχέση της ηθικής με την πολιτική. Η πολιτική οφείλει να υιοθετεί στην καθημερινή πρακτική της την κοινή αντίληψη περί ηθικού. Το αναγνωρίζει και το δικαστικό μας σύστημα. Και οφείλει να νομοθετεί συνεκτιμώντας την έννοια αυτή. Όμως ο νομοθέτης, θα είναι πάντα δέσμιος του κανόνα της πλειοψηφίας στη σημερινή δημοκρατία, οπότε η μόνη λύση είναι η συνεχής διεύρυνση της αμεσότητας συμμετοχής στη δημοκρατία, ώστε να μειώνεται ο η επίδραση της τυραννίας της πλειοψηφίας μέσα από τον πλουραλισμό άμεσης συμμετοχής πολλών και διαφορετικών σε πολλά ζητήματα, καθώς και η δυνατότητα αμφισβήτησης ενός νόμου από την μειοψηφία (εάν ξεπερνά ένα κρίσιμο αριθμό συμμετοχής έστω κι αν ακόμη είναι μειοψηφία), ακύρωσής και επανέναρξη του διαλόγου γι αυτόν.
9. Θα έλεγα καταλήγοντας, ότι τέτοιου είδους απόλυτες έννοιες μάλλον δεν εκφράζουν πάντα με αξιοπιστία την πραγματικότητα και πολλές φορές μπορούν να οδηγήσουν σε εσφαλμένες επιλογές.
Στέλιος Φενέκος

Η ΓΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Έχουμε γράψει πολλά για την διαπραγμάτευση που γίνεται με την τροικα και τους ελιγμούς που προσπαθεί η Κυβέρνηση σε σχέση με την απελευθέρωση της δόσης του δανείου ύψους 31,5 δις.
Και ενώ γίνεται προφανές ότι η Γερμανία δεν ‘’καταλαβαίνει’’ από παιχνίδια, αλλά απαιτεί την απόλυτη συμμόρφωση της Ελληνικής πλευράς στα ‘’συμφωνημένα’’, η Ελληνική πλευρά εξακολουθεί να προσπαθεί να ξεγλιστρήσει και να αποποιηθεί των ευθυνών της.
Συγκεκριμένα, αφού βλέπει ότι δεν μπορεί να παρασύρει την τρόϊκα, έπαιξε το χαρτί του Eurogroup και της παρουσίασης των μέτρων εκεί, επιδιώκοντας μια εκ νέου πολιτική επιρροή της Τρόϊκας. Έρχεται όμως άμεσα η ΕΕ πλέον, να κλείσει συλλογικά και αυτή τη τρύπα. ‘’Δεν θα συζητηθεί’’ αποφάσισαν, το Ελληνικό θέμα στο Eurogroup.
Και τι λέει η Ελληνική πλευρά για να σώσει τα προσχήματα στο εσωτερικό; Ότι θα θέσει τα ζητήματα στη συνάντηση αρχηγών στα μέσα Οκτωβρίου.
Ποια ζητήματα όμως εάν η διαπραγμάτευση με την Τρόϊκα δεν αποδώσει τα επιδιωκόμενα;
Ή υπονοεί η κυβέρνηση ότι η διαπραγμάτευση θα παραταθεί μέχρι τότε και άρα μας προετοιμάζει με τις δηλώσεις της και την είδηση ότι η δόση θα εκταμιευθεί πολύ αργότερα από το προσδοκώμενο;
Όσον αφορά την εκταμίευση της δόσης, είναι εξαιρετικά πιθανό ότι θα εκταμιεύεται με το σταγονόμετρο σε ένα ψυχοφθόρο παιχνίδι τύπου ΠΑΒΛΩΦ, όπως παίζεται μέχρι τώρα, μήπως και τελικά εθισθεί η κυβέρνηση σε νέες συμπεριφορές, ενστίκτου περισσότερο, παρά εξ ολοκλήρου νοητικές;
Βέβαια θα πρέπει να σκεφθούμε γιατί η κυβέρνηση συμπεριφέρεται με τον τρόπο αυτό. Μελετώντας τα γεγονότα θα κατέληγε κανείς στους παρακάτω λόγους:
1. Επειδή την ενδιαφέρει το εσωτερικό κυρίως και η αποφυγή συγκρούσεων με τα οργανωμένα συμφέροντα και τους συνδικαλιστές του Δημοσίου, των ΔΕΚΟ κλπ. Όσον αφορά το εξωτερικό, ο μόνος άμεσος στόχος είναι η εκταμίευση της δόσης (όπως η παροχή τροφής στο κατά ΠΑΒΛΩΦ πείραμα).
2. Επειδή το εσωτερικό πρόβλημα συνοχής της βάλλεται από τις προσωπικές φιλοδοξίες ηγετίσκων.
3. Επειδή τα συνθετικά μέρη της κυβέρνησης έχουν εγκλωβισθεί σε μία στείρα ρητορική και δεν μπορούν εύκολα να την αναιρέσουν και προσπαθούν να μετακυλήσουν τις ευθύνες αλλού.
4. Επειδή η Κυβέρνηση δεν δεσμεύθηκε εξ αρχής επί τη βάσει ενός ‘’memorandum’’, που να προβλέπει και να προλαμβάνει όλες αυτές τις αναδυόμενες διαφωνίες
5. Επειδή ο κ. Στουρνάρας, ως άριστος γνώστης των ελιγμών, θέλει να κλείσει τα ζητήματα με την τρόικα χωρίς να επωμισθεί αυτός το κόστος των δύσκολων αποφάσεων, αλλά μεταθέτοντας το σε αυτούς που το δημιούργησαν και που πραγματικά ανήκει.
6. Επειδή ο κ. Βενιζέλος καταλαβαίνει το παιχνίδι του κ. Στουρνάρα και επειδή θέλει να παραμείνει αρχηγός ενός υπαρκτού κόμματος και θέλει να κρατήσει την κρίσιμη αυτή μάζα του ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα δεν θα ήθελε να δει στο πρόσωπο του κ. Στουρνάρα μία φιλόδοξη και δυναμική νέα αρχηγική υποψηφιότητα.
7. Και τελικά επειδή η Νέα Δημοκρατία αντιλαμβάνεται ότι τα προβλήματα ασυμφωνίας και συγκρούσεων που ανάδειξε η διαπραγμάτευση με την Τρόϊκα, θα ενταθούν και θα πρέπει να προετοιμασθεί έγκαιρα και κατάλληλα για το χειρότερο σενάριο της αποσύνθεσης αυτής της Κυβέρνησης, μεταθέτοντας βέβαια την ευθύνη στους άλλους, ώστε να μην ακυρώσει τη ρητορική της για την σωτηρία της Ελλάδος (Ευρωπαϊκή ει δυνατόν) και να διατηρήσει αφ΄ ετέρου αλώβητο το ηγετικό προφίλ του κ. Σαμαρά.
Και όλα αυτά όπως συνήθως, στην πλάτη κυρίως των πιο αδύναμων κοινωνικών ομάδων του λαού και της ραχοκοκαλιάς της Ελληνικής οικονομίας, των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων.
Στέλιος Φενέκος