Το δίλημμα του μημονίου εξακολουθεί να βασανίζει τα κόμματα, αλλά περισσότερο απ΄όλους βασανίζει τους Έλληνες, που υφίστανται τις επιπτώσεις και βλέπουν τις θέσεις των κομμάτων να παραμένουν ασαφείς και ευμετάβλητες στο ζήτημα αυτό.
Οι απαντήσεις που δίνουν είναι κυρίως απαντήσεις υπεκφυγής, ή στη καλύτερη περίπτωση αόριστες και εικοτολογικές.
Η δική μας απάντηση βασίζεται σε μία αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα
Βασίζεται στο ότι οι στόχοι του μνημονίου δεν έχουν επιτευχθεί, τα περισσότερα μεγέθη έχουν ξεφύγει τα δε μεταρρυθμιστικά μέτρα είτε προχωρούν εξαιρετικά αργά ώστε να αυτό-ακυρώνονται είτε δεν έχουν γίνει καθόλου.
Το μνημόνιο έχει στην ουσία τριών ειδών ρυθμίσεις με τα εξής χαρακτηριστικά:
- Η δανειακή σύμβαση, που είναι πολύ καλύτερη από οιονδήποτε δανεισμό μας από τις αγορές. Το πρόβλημα που προκύπτει είναι το διάστημα αποπληρωμής, που θα μπορούσαμε να το διαπραγματευθούμε.
- Τα μεταρρυθμιστικά μέτρα, που τα περισσότερα θα έπρεπε να τα έχουμε κάνει μόνοι μας. Το πρόβλημα με αυτά είναι ότι επιβλήθηκαν επιτακτικά χωρίς μια ορθολογική διαδοχή, με αποτέλεσμα πολλά να μην έχουν το κατάλληλα προετοιμασμένο έδαφος για να εφαρμοσθούν και άλλα να απαιτούν σημαντικό χρόνο εφαρμογής. Σε κάθε περίπτωση, οι μεταρρυθμίσεις αυτές δεν σχεδιάσθηκαν σωστά, ώστε να είναι συνεκτικές και συνεργατικές.
- Τα εισπρακτικά μέτρα, που είναι εξαιρετικά επαχθή και τα περισσότερα από αυτά κοινωνικά άδικα, σε λάθος χρόνο και σε λάθος κατεύθυνση. Όλα αυτά θέλουν επαναδιαπραγμάτευση ή αν αποφασίσουμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα φοροδιαφυγής και διαφθοράς κατάματα, ειδικό εθνικό στρατηγικό σχέδιο, που να παράγει βραχυπρόθεσμα ισοδύναμα μέτρα και μακροπρόθεσμα να βελτιώνει τα δημοσιονομικά. Και όλα αυτά με γνώμονα την κοινωνικής δικαιοσύνη και την ελάφρυνση των ασθενέστερων συμπολιτών μας.
- Και βέβαια τα ζητήματα εθνικής κυριαρχίας που θελουν όλα επανεξέταση στη βάση μόνο των υποχρεώσεων που έχουμε αναλάβει από την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη και όχι παραπέρα.
Κατά συνέπεια το δίλημμα μνημόνιο ή όχι έχει ήδη ξεπερασθεί.
Σε λίγο θα χρειασθούμε de facto μια νέα συμφωνία για την αναδιάρθρωση του χρέους και de facto επανέναρξη των διαβουλεύσεων για νέες ρυθμίσεις, εάν θέλουμε να μείνουμε στην ευρωζώνη.
Και αυτό το αντιλαμβάνονται και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας.
Και μάλιστα οι απαιτήσεις φαίνεται ότι θα είναι επί τα χείρω.
Τα μεγέθη επιβαρύνονται, οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται, οι ενέργειες που έχουμε δεσμευθεί να προωθήσουμε καθυστερούν και οι δανειακές ανάγκες αντί να μειώνονται αυξάνονται, μέσα σε αυτό το περιβάλλον αναποφασιστικότητας και ακυβερνησίας.
Η σωτηρία της χώρας μας στο σημείο αυτό που την έχει φέρει το πολιτικό κατεστημένο, δεν εξαρτάται πλέον μόνο από εμάς. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει Ελληνικό αυτόνομο σχέδιο ανασύνταξης της οικονομίας και ανασυγκρότησης της χώρας εάν θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ.
Χρειαζόμαστε την Ευρώπη και κανείς δεν θα μπορούσε να ισχυρισθεί το αντίθετο.
Αντί να δείξουμε ομόνοια, ενότητα, να συσπειρωθούμε με ενότητα προσπαθειών, επιλέξαμε άκαιρες και άκαρπες εκλογικές αναμετρήσεις που επιτείνουν το πρόβλημα ακυβερνησίας.
Σε αυτήν την επανέναρξη των συζητήσεων θα πρέπει να έχουμε ενιαία φωνή, μία πανεθνική εκπροσώπηση μέσα από μια κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας και ενότητας προσπαθειών και να αναδιαπραγματευθούμε με τους καλύτερους δυνατούς όρους:
- Για να διαφυλάξουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα
- Για να ελαφρύνουμε το κοινωνικό άχθος
- Για να βελτιώσουμε τα εξαιρετικά επαχθή μέτρα με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων και συγκεκριμένο προοδευτικό χρονοδιάγραμμα μεταρρυθμίσεων που να είναι εφικτό.
- Να εντάξουμε στη διαπραγμάτευση και τα αναγκαία αναπτυξιακά μέτρα για την επανεκκίνηση και την αναθέρμανση της οικονομίας.
- Σε αυτά να επιδιώξουμε διάθεση κοινοτικών πόρων και ταχύτερη και αποτελεσματική αξιοποίηση τους.
- Και βέβαια να αλλάξουμε το θεσμικό περιβάλλον για διευκόλυνση των επενδύσεων.
Μόνο έτσι θα μπορούσαμε να επιτύχουμε μια ουσιαστική αναδιάρθρωση του χρέους και ελάφρυνση των επαχθών και αντικοινωνικών μέτρων του μνημονίου.
Κυβέρνηση που διαπραγματεύεται χωρίς την ισχυρή στήριξη του Ελληνικού λαού και χωρίς συναίνεση από την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων δεν θα μπορούσε να επιτύχει αυτούς τους στόχους.
Αν συνεχίσουμε την κούφια και υπερφίαλη ρητορική εντός και εκτός Ελλάδος για εσωτερική κατανάλωση και για εντυπωσιασμό, απλά θα επιταχύνουμε την κατάρρευση.
Αυτή ήταν η θέση μας από τη πρώτη στιγμή.
Στέλιος Φενέκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου