ΟΙ "ΠΗΓΕΣ" ΠΟΥ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΣΕ "ΠΗΓΕΣ" ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΕΠΙΠΛΕΥΣΕΙ Ο κος ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ

Εξετάζοντας το επεισόδιο στην Κάσο με το Ιταλικό πλοίο πόντισης καλωδίων ας δούμε τι λέει η κάθε πλευρά:

1) Τουρκικές κυβερνητικές πηγές σε Τουρκική εφημερίδα: «το εν λόγω πλοίο προειδοποιήθηκε να μην εισέλθει στη θαλάσσια δικαιοδοσία της Τουρκίας στις 22 Ιουλίου, εμποδίστηκε από τουρκικά σκάφη και εγκατέλειψε την υφαλοκρηπίδα μας».
«Ως αποτέλεσμα του συντονισμού που έγινε αργότερα, του επετράπη να εκτελέσει εργασίες στις συντεταγμένες που δηλώθηκαν και εγκατέλειψε την υφαλοκρηπίδα μας ολοκληρώνοντας τη δραστηριότητά του υπό τη συνοδεία των πλοίων που ανήκουν στις ναυτικές μας δυνάμεις. Οι δραστηριότητες του εν λόγω πλοίου παρακολουθούνται στενά από τα στοιχεία των ναυτικών μας δυνάμεων στην περιοχή. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τις ελληνικές και ιταλικές αρχές για τον σεβασμό τους στη θαλάσσια δικαιοδοσία μας και τη συνεργασία τους» κατέληγαν οι διαρροές από τις πηγές του Τουρκικού υπουργείο Άμυνας.

2) Ο Έλληνας Υπουργός εξωτερικών απαντάει στις «Τουρκικές πηγές» στα δημοσιεύματα της εφημερίδας:
«Η έρευνα ολοκληρώθηκε απολύτως με βάση τον σχεδιασμό. Δηλαδή δεν υπήρξε καμία απολύτως παραχώρηση σε σχέση με τον αρχικό σχεδιασμό. Η έρευνα έλαβε χώρα όχι μόνο στα χωρικά μας ύδατα, αλλά και στα διεθνή ύδατα της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Και άρα αυτή τη στιγμή εκείνο το οποίο συνέβη είναι ότι εμείς αναδείξαμε το ζήτημα ότι μπορούμε να κάνουμε έρευνες και εκτός των δικών μας χωρικών υδάτων, σε δική μας Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη».

3) "Πηγές" από το ΓΕΕΘΑ απαντούν επίσης:
«Ουδείς "σεβασμός" επεδείχθη ή θα επιδειχθεί στο μέλλον από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις σε παράνομες ενέργειες της Τουρκίας στη νομίμως οριοθετημένη ζώνη Ελλάδας – Αιγύπτου, όπως το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας προβλέπει και επιβάλλει» ξεκαθάριζαν πηγές του υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

ΜΕΙΝΑΜΕ ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ

Όλα αυτά μου θυμίζουν αντίστοιχες ρητορικές προσπάθειες που έχουν σκοπό να διαστρεβλώσουν επικοινωνιακά τα γεγονότα, υπερτονίζοντας τα θετικά και υποβαθμίζοντας τα αρνητικά.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Ιταλού ναυάρχου Persano, ο οποίος όταν τελείωσε η ναυμαχία της Lissa (1886, Αδριατική, Vis-Croatia), ανήγγειλε στην Ρώμη ότι ο πολύ μικρότερος εχθρικός στόλος του Αυστριακού ναυτικού υπό τον Αντιπλοίαρχο Tegetthoff, ο οποίος του βύθισε τα μισά πλοία, επέστρεψε στις βάσεις του, με την παρακάτω ιστορική φράση:

“Μείναμε κυρίαρχοι των υδάτων”.

ΣΗΜ:
1) Η απάντηση του κου Γεραπετρίτη δεν έπρεπε να γίνει, αφού απαντάει επίσημα (λόγω του κυβερνητικού λειτουργήματός του) σε «πηγές» που διέρρευσαν τις Τουρκικές θέσεις σε εφημερίδα, και θα μπορούσε να τις απαξιώσει με απλό τρόπο.

2) Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι λέει: «εμείς αναδείξαμε το ζήτημα ότι μπορούμε να κάνουμε έρευνες και εκτός των δικών μας χωρικών υδάτων, σε δική μας Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη».
Μα πως το αναδείξαμε (πέραν του προφανούς ότι από πλευράς διεθνούς δικαίου, είναι κυριαρχικό δικαίωμά μας που δεν χρειάζεται καμία ανάδειξη), αφού η έρευνα σταμάτησε αμέσως μετά την Τουρκική επιθετική/στρατιωτική παρέμβαση , χωρίς να ελεγχθεί όλη η περιοχή που περιλαμβανόταν στην Ελληνική NAVTEX;

3) Καλύτερα να άφηνε «τις πηγές» να απαντήσουν «στις πηγές».

4) Η απορία μου είναι πως θα διαχειριστούμε το ζήτημα της πόντισης του καλωδίου στην συνέχεια. Πολύ φοβάμαι ότι το θέμα θα πάει στις καλένδες, και θα αναγκαστούμε να διαχειριστούμε και το ζήτημα της χρηματοδότησης από την ΕΕ με δυσμενείς για μας όρους.
Θα έχουμε μείνει όμως «κυρίαρχοι των υδάτων».

 ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ – ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΝΙΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΣΤΟ ΠΛΑΣΙΟ ΤΗΣ ΚΕΠΑΑ

Πολλές φορές έχω αναφερθεί στην δυνατότητα που υπάρχει να ενισχυθεί αμυντικά η Κύπρος εκμεταλλευόμενη το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ και τις δυνατότητες που δίνονται από την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Άμυνα της ΕΕ, την PESCO και την CARD σε συνεργασία με την Ελλάδα ως μέλη της ΕΕ.

Μάλιστα έχω εξηγήσει γιατί το εγκαταλειφθέν δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου, μπορεί να μετασχηματισθεί σε «ενιαία πολιτική ασφαλείας» με αφορμή τις συγκυρίες που υπάρχουν τώρα στο διεθνές περιβάλλον (νέες απειλές, η Κύπρος ως διαμετακομιστικό κέντρο για ανθρωπιστική βοήθεια, η ανάγκη της ΕΕ να βελτιώσει τις αμυντικές της δυνατότητες) με αξιοποίηση του πλαισίου, των προβλέψεων και των δυνατοτήτων που παρουσιάζονται στην ΚΕΠΑΑ της ΕΕ.

Ανακοινώθηκε η δημιουργία ναυστάθμου στα Νότια της Κύπρου, στο πλαίσιο της ανάπτυξης δυνατοτήτων της ΕΕ και για κάθε προκύπτουσα ανάγκη παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας και υποστήριξης επιχειρήσεων της ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή (π.χ. υποστήριξη πλοίων χωρών μελών της ΕΕ που δρουν στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Ερυθρά και στον κόλπο του Άντεν).

Εξαιρετική στρατηγική σκέψη και ελπίζω να υλοποιηθεί σύντομα χωρίς να υποκείψουμε σε οιεσδήποτε πιέσεις.

Το κακό είναι ότι ακόμη και στην κυβέρνηση υπάρχουν στελέχη/σύμβουλοι που δεν γνωρίζουν τα θέματα.

Όταν εντεταλμένοι σύμβουλοι στο Υπουργείο Εξωτερικών και του ίδιου του πρωθυπουργού, δηλώνουν δημόσια για την ανάγκη συμπληρωματικότητα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό ακριβώς είναι ο μεγάλος στόχος της Τουρκίας.

Μέσα από αυτήν την συμπληρωματικότητα να ελέγξει κάθε αμυντική πρωτοβουλία της ΕΕ είτε παρεισδύοντας για να συμμετάσχει (όπως κάνει ήδη στην σχεδιαζόμενη αντιβληματική προστασία της ΕΕ) είτε προβάλλοντας αιτιάσεις και πιέσεις για να ελέγξει δράσεις της ΕΕ που θεωρεί ότι δεν την συμφέρουν. Και η ομηρία της Κύπρου είναι ένας από τους βασικότερους στόχους της.

ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ

Είναι αναγκαία η συνεργασία μας με την Κύπρο σε μία «ενιαία Πολιτική ασφαλείας» στο πλαίσιο της ΚΕΠΑΑ της ΕΕ (πόσο μάλλον όταν η Τουρκία καθίσταται αδιάλλακτη και επιθετική).

Και όσο πιο γρήγορα προωθήσουμε τις κατάλληλες ενέργειες γι αυτό, τόσο καλύτερα για την Κύπρο και το Κυπριακό ζήτημα.

 Η ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΟΥΡΚΟΛΥΒΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Από την πρώτη στιγμή που υπογράφηκε το Τουρκολυβικό μνημόνιο για την ΑΟΖ (την ίδια κιόλας ημέρα) όταν όλο το πολιτικό και μεγάλο μέρος του επιστημονικού κόσμου μιλούσε περί ακυρότητας του μνημονίου, είχα τοποθετηθεί ότι δεν μπορεί να ακυρωθεί το μνημόνιο αυτό ει μη μόνο εάν προσέκρουε σε αναγκαστικό κανόνα του διεθνούς δικαίου, δηλαδή την χωρική θάλασσα των 12 νμλ σε Κρήτη, Κάρπαθο, Κάσο.

Επίσης, ότι άλλο και να κάναμε στον αντίποδα σε διμερές επίπεδο, όπως η οριοθέτηση με την Αίγυπτο, δεν θα μπορούσε να το ακυρώσει. Η μόνη άλλη λύση (που την είχα προβάλλει με επιχειρήματα) ήταν η προσφυγή μας στο ΔΔΔ (ή του Διεθνούς Δικαστηρίου για το Δίκαιο της Θάλασσας) με Αίγυπτο και Κύπρο, όπου θα αναγκαζόταν η Τουρκία να συμμετάσχει είτε να υποβάλλει υπόμνημα με τα επιχειρήματά της αλλιώς θα κινδύνευε να ληφθούν αποφάσεις ερήμην της.

Καμία από τις προτάσεις δεν εισακούσθηκε αλλά συνεχίσαμε την αφελή ρητορική περί ακύρωσης του Τουρκολυβικού μνημονίου, λόγω της οριοθέτησης που κάναμε με την Αίγυπτο.

Σήμερα αποκαλύφθηκε όχι μόνο η ανερμάτιστη ρητορική που αναπτύχθηκε προσχηματικά από το πολιτικό/κυβερνητικό σύστημα αλλά και το ότι η οριοθέτηση με την Αίγυπτο δεν ακύρωσε τίποτε (θα είχε αξία εάν καθ’ οιονδήποτε τρόπο προσφεύγαμε σε Διεθνές Δικαστήριο για επίλυση), πόσο μάλλον εάν εμείς δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε τα νόμιμα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Εδώ κι ένα μήνα εξελίσσεται το συμβάν στην Κάσο με το Ιταλικό ερευνητικό πλοίο, όπου η Τουρκία από την πρώτη στιγμή το παρακολουθεί και δείχνει τις προσθέσεις της τόσο με τις NAVTEX όσο και με δηλώσεις και με την παρουσία πολεμικών πλοίων δίπλα στο Ιταλικό πλοίο πόντισης καλωδίων (που δρα εκ μέρους ιδιωτικής εταιρείας η οποία έχει αναλάβει το έργο της πόντισης).

Το Ιταλικό πλοίο, ερευνώντας τον βυθό για να βρει την κατάλληλη όδευση, αιτήθηκε άδεια και από Τουρκία και από Ελλάδα (και Κύπρο φυσικά), αδιαφορώντας για το ποιος έχει δίκιο (δεν είναι διεθνές δικαστήριο για να αποφασίζει ποιος έχει δίκιο). Και αυτό είναι το πρώτο δείγμα αποδυνάμωσης της πολιτικής μας.

Στην συνέχεια εμείς στείλαμε μία Φ/Γ, μία κανονιοφόρο και κάποιο πλοίο της ακτοφυλακής για να παρακολουθούν το Ιταλικό, κάναμε τις ανακοινώσεις μας με την NAVTEX και επαναπαυθήκαμε, αναμένοντας άραγε τι;

Ότι θα κάνει πίσω η Τουρκία, λόγω του «καλού κλίματος» που διακηρύσσουμε ότι έχει δημιουργηθεί;

Όμως η Τουρκία όχι μόνο δεν έκανε πίσω, αλλά ξεκίνησε συμβολικά και κάποιες παραβιάσεις με αεροσκάφη στο Αιγαίο, ενέτεινε την παρουσία της με 5 πολεμικά πλοία στην περιοχή και εγγύς του Ιταλικού πλοίου και ξεκαθάρισε ότι δεν θα κάνει πίσω.

Εμείς από την πλευρά μας προσφύγαμε στον «μηχανισμό επίλυσης» που υποτίθεται ότι έχει δημιουργηθεί (ποίος είναι άραγε και από τι συνίσταται;), μέσω του οποίου αποδεχθήκαμε τις Τουρκικές αιτιάσεις και κατά κάποιον μαγικό τρόπο το Ιταλικό πλοίο σταμάτησε τις έρευνες χωρίς να τις έχει ολοκληρώσει.

Και φυσικά αμέσως μετά, η Τουρκία επίσημα μας ευχαρίστησε (όπως και την Ιταλία) που αποδεχθήκαμε τις θέσεις της και κάναμε πίσω (δεν είπαμε κουβέντα γι' αυτήν την ευχαριστία).

Εεε δεν το λες και συνεπή εξωτερική πολιτική αυτό ως προς την ακυρότητα του Τουρκολυβικού μνημονίου, και ούτε φυσικά επιβεβαιώνονται οι διθυραμβικοί ισχυρισμοί μας περί άμεσης ακύρωσής του, λόγω μόνο της οριοθέτησης που κάναμε με την Αίγυπτο (όπου υποχωρήσαμε κιόλας ως προς την επήρεια των νησιών μας, άρον-άρον προκειμένου να επιτύχουμε το αδύναμο αυτό αποτέλεσμα).

Όπως αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά, η ικανότητα να υπερασπίζεις την κυριαρχία σου και τα κυριαρχικά δικαιώματά σου είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να εφαρμοσθούν οι προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου.

Και αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι όταν θα πάει το πλοίο να ποντίσει το καλώδιο, (όπου σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας θα πρέπει να έχει την σύμφωνη γνώμη της χώρας στην οποία ανήκει η ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα για την κατάλληλη όδευσή του) ποιου την συμφωνία θα αιτηθεί;

Το πιθανότερο είναι να αιτηθεί και από τους δύο και εμείς πάλι θα κάνουμε το ίδιο, θα αποδεχθούμε δηλαδή έμμεσα ότι το Τουρκολυβικό μνημόνιο ισχύει (;;;;) παρά τις δικές μας συμφωνίες οριοθέτησης με την Αίγυπτο.

Θα ήταν πολύ καλύτερο εάν απλά είχαμε ανακηρύξει ΑΟΖ, χωρίς οριοθέτηση με την Αίγυπτο, στην λογική της μελέτης του Πανεπιστημίου της Σεβίλλης (που έγινε υπέρ της ΕΕ) και να επιδιώκαμε την προσφυγή στο ΔΔΔ με την Αίγυπτο (και Κύπρο), παρά αυτό το ασαφές, αδύναμο και αποσπασματικό περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί.

Και όπως αποδεικνύεται καθημερινά στο πεδίο, η κοινή διακήρυξη των Αθηνών αποδεικνύεται αναποτελεσματική, αφού εμείς μόνο λειτουργούμε περιοριστικά και εις βάρος μας, όπως βασικά ήταν και ο πάγιος στόχος της Τουρκίας (με επιτυχημένη στρατηγική καρότου και μαστίγιου).

Όλες οι αντιδράσεις:

23Χαράλαμπος Θεοδοσιάδης, Δημήτρης Δεμαγκος και 21 ακόμη

 Η ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ & Η ΤΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 2004, σκηνοθετημένη από τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, υπήρξε ένα κομβικό σημείο και σημείο αναφοράς για τη σύγχρονη ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.

Επηρέασε την αντίληψη των χωρών για τις τελετές έναρξης, επισημαίνοντας τη σημασία της συνδυασμένης παρουσίασης πολιτιστικής κληρονομιάς, πλην όμως επέμεινε στην παρουσίαση της Ολυμπιακής ιδέας και του διαχρονικού συμβολισμού, με προηγμένα τεχνολογικά εφέ και καινοτόμες σκηνικές λύσεις και καλλιτεχνικά μέσα.

Η τελετή της Αθήνας στην ουσία ενίσχυσε τη σύνδεση του Ελληνικού πολιτισμού με τις ρίζες των Ολυμπιακών Αγώνων, δημιουργώντας μια συναισθηματικά φορτισμένη εμπειρία.

Ενέπνευσε μεθόδους και προσεγγίσεις που συνεχίστηκαν και εξελίχθηκαν στις επόμενες διοργανώσεις, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση των σύγχρονων προτύπων για τις τελετές έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Στην χθεσινή τελετή έναρξης στο Παρίσι, είδαμε να ακολουθείται εν πολλοίς η ίδια τάση, πλην όμως εξαιρετικά χαλαρή, λόγω του ότι είχε απλωθεί σε μεγάλη έκταση με κεντρικό σημείο αναφοράς τον Σηκουάνα, όπου επιδιώχθηκε η συνοχή (για τηλεοπτικούς λόγους) με το πραγματικά ευρηματικό και εντυπωσιακό εφεύρημα του λαμπαδηδρόμου (πραγματικός υπεραθλητής - superman) που μας περιήγησε σε όλο το Παρίσι, τόσο χωρικά όσο και ιστορικά και πολιτισμικά.

Το σημαντικότερο σε αυτήν την τελετή, κατά την εκτίμησή μου, ήταν αφενός η διάκριση κουλτούρας και πολιτισμού και ιδιαίτερα η σύνθεση (και φανερή σύγκρουση κάποτε) τεσσάρων ιδιαίτερων κουλτούρων:

Της Ολυμπιακής Ιδέας, της Γαλλικής Κουλτούρας, της σύγχρονης Woke κουλτούρας και της Αφρικανικής κουλτούρας. Αλλά ας τα δούμε αναλυτικότερα και συγκριτικά.

1. Ας επιχειρήσουμε την διάκριση Πολιτισμού και Κουλτούρας.

Η διαφορά μεταξύ κουλτούρας και πολιτισμού συχνά προκαλεί σύγχυση και οπωσδήποτε υπάρχουν επικαλύψεις. Ο πολιτισμός (με την έννοια που δόθηκε από την Γαλλία τον 18ο αιώνα) αναφέρεται στο σύνολο των υλικών και πνευματικών στοιχείων που χαρακτηρίζουν μια κοινωνία, πνευματικά όπως οι διαχρονικές αρχές μίας κοινωνίας, οι παραδόσεις, τα επιτεύγματα της διανόησης, τα ήθη και έθιμα, η τέχνη, η αρχιτεκτονική, οι τεχνολογικές εξελίξεις και τα υλικά επιτεύγματα της επιστήμης και των τεχνών και αγαθά.

Περιλαμβάνει δηλαδή τα επιτεύγματα των ανθρώπων σε διάφορους τομείς και την υλική έκφραση αυτών των επιτευγμάτων.

Από την άλλη πλευρά, η κουλτούρα αναφέρεται στο σύνολο των αξιών, πεποιθήσεων, τελετών και κοινωνικών πρακτικών που χαρακτηρίζουν μια κοινωνία ή ομάδα, με συλλογική ταυτότητα, κατά την διάρκεια μίας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου.

Εστιάζει στις κοινωνικές και πολιτισμικές ανταλλαγές/ αλληλεπιδράσεις, σε ένα κοινωνικό πρότυπο συμπεριφοράς και σε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής,.

2. Σύγκριση Κουλτούρας του Ολυμπισμού/Ολυμπιακού Ιδεώδους, Γαλλικού Πολιτισμού/κουλτούρας, των Αφρικανικών επιρροών και της Woke Κουλτούρας.

α) Η κουλτούρα του Ολυμπισμού αντιπροσωπεύει μια βαθιά πολιτισμική δημιουργία, με ρίζες στην κλασσική εποχή της Ελλάδα και αναβίωση στη σύγχρονη εποχή. Επικεντρώνεται σε αξίες όπως η ειρήνη, η αριστεία και η αλληλεγγύη, η ελευθερία και έχει έναν παγκόσμιο αντίκτυπο μέσω των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι αγώνες προάγουν την παγκόσμια συνύπαρξη και τη συνεργασία, διατηρώντας διαχρονικές αξίες που επηρεάζουν τις διεθνείς σχέσεις και την αθλητική κοινότητα.

β) Ο Γαλλικός Πολιτισμός είναι βαθιά πολιτισμική δημιουργία, με ιστορικές ρίζες που εκτείνονται από τη μεσαιωνική περίοδο έως τις σύγχρονες εποχές. Περιλαμβάνει σημαντικές συνεισφορές στις τέχνες, στα γράμματα, στην φιλοσοφία και στην πολιτική σκέψη, και οι αξίες του όπως η ελευθερία, η ισότητα και η αδελφότητα έχουν επηρεάσει παγκόσμια πολιτικά και κοινωνικά κινήματα σε όλο τον κόσμο.

Η Γαλλική κουλτούρα είναι πλούσια και πολυδιάστατη, με βαθιές ρίζες στην ιστορία και την τέχνη. Συνίσταται σε πολλούς τομείς που περιλαμβάνουν:

Την γαλλική γλώσσα που είναι κεντρικό στοιχείο της Γαλλικής κουλτούρας. Η χρήση της γλώσσας θεωρείται τέχνη και η Γαλλία είναι γνωστή για τη λογοτεχνική της παράδοση και φιλοσοφία.

Η Γαλλία έχει μια μακρά παράδοση στην ποίηση, το μυθιστόρημα και το θέατρο, στην Ζωγραφική και Γλυπτική. Το Παρίσι υπήρξε κέντρο του πουαντιγισμού, του ιμπρεσιονισμού αλλά και του Ντανταϊσμού όπως και άλλων σημαντικών καλλιτεχνικών κινημάτων.

Η Γαλλία είναι πρωτοπόρος στον κινηματογράφο και συνεχίζει να είναι σημαντικός δρων διεθνώς, έχει παράδοση στην κλασική μουσική, την όπερα και τη σύγχρονη μουσική.

Η γαλλική κουζίνα είναι διάσημη για την ποικιλία και ποιότητά της. Τα κρασιά, τα τυριά, τα γλυκά και τα αρτοποιήματα είναι αναπόσπαστο μέρος της γαλλικής διατροφικής κουλτούρας. Φιλοξενεί πολλά φεστιβάλ και πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως το Φεστιβάλ Καννών, το Φεστιβάλ της Αβινιόν και το Φεστιβάλ της Βουλώνης.

Η γαλλική αρχιτεκτονική είναι εντυπωσική, από τα γοτθικά αριστουργήματα όπως η Παναγία των Παρισίων, μέχρι τα σύγχρονα αριστουργήματα όπως το Κέντρο Πομπιντού.

Το Παρίσι θεωρείται παγκόσμια πρωτεύουσα της μόδας.

Και οπωσδήποτε, η Γαλλία έχει μακρά ιστορία επαναστάσεων και κοινωνικών αλλαγών. Η Γαλλική Επανάσταση και οι αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφότητας έχουν επηρεάσει όλον τον κόσμο.

γ) Η Woke Κουλτούρα είναι μια σύγχρονη κοινωνική τάση, που εστιάζει στην αποδοχή της διαφορετικότητας (αν και δημιουργείται μία τάση κατάχρησης υπερ της κάθε μορφής ιδιαιτερότητας), στην κοινωνική δικαιοσύνη, στην ισότητα και στην ελευθερία έκφρασης (συχνά ελευθεριότητα), στην ευαισθητοποίηση σε δικαιώματα (κι εδώ δημιουργείται μία καταχρηστική μη σταθμισμένη τάση) για τις κοινωνικές διακρίσεις κλπ.

Αν και είναι σχετικά πρόσφατη και πρωτοεμφανιζόμενη, έχει δημιουργήσει σημαντική συμπεριφορική τάση, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά από ομάδες έκφρασης, ο αντίκτυπός της είναι ακόμα υπό διαμόρφωση, αλλά έχει ήδη επηρεάσει τις κοινωνικές και πολιτικές συζητήσεις.

δ) Η Αφρικάνικη κουλτούρα και η επίδραση της (λόγω της μετανάστευσης) στην Γαλλική Κουλτούρα είναι προφανής σήμερα. Η επίδραση αυτή εκτείνεται σε πολλούς τομείς, όπως οι τέχνες, οι συμπεριφορές και τα γράμματα, και έχει συμβάλει στη δημιουργία μιας πολυδιάστατης πολιτισμικής ταυτότητας στη Γαλλία.

Η επίδραση της στην γαλλική τέχνη είναι ιδιαίτερα αισθητή. Στην μουσική, είδη όπως η zouk, η raï και η mbalax έχουν κατακτήσει τη γαλλική σκηνή. Στο χορό, αφρικανικά είδη χορού, όπως το coupé-décalé και το kizomba, έχουν γίνει δημοφιλή στη Γαλλία, με τα χορευτικά συγκροτήματα και δασκάλους να προωθούν αυτούς τους χορούς μέσω παραστάσεων και μαθημάτων.

Στις εικαστικές τέχνες, έχει προσφέρει νέα στοιχεία στη γαλλική τέχνη μέσω καλλιτεχνών όπως οι Chéri Samba και Barthélémy Toguo, που εκθέτουν τα έργα τους στις γκαλερί και τα μουσεία της χώρας.

Στη λογοτεχνία, η αφρικανική διασπορά έχει φέρει νέες προοπτικές, με συγγραφείς όπως η Léonora Miano και ο Alain Mabanckou να ενσωματώνουν θέματα της αφρικανικής εμπειρίας στις δουλειές τους. Η ποίηση και το θέατρο έχουν επηρεαστεί επίσης, και στην κοινωνική ζωή, η αφρικανική μετανάστευση έχει φέρει νέες γεύσεις και παραδόσεις, με αφρικανικά εστιατόρια, αγορές και φεστιβάλ να γίνονται μέρος της γαλλικής καθημερινότητας.

Επιπλέον, αφρικανικές εκφράσεις έχουν επηρεάσει τη γαλλική γλώσσα, με την ενσωμάτωσή τους στη νεανική αργκό και στην καθημερινή επικοινωνία.

3. Η Επίδραση όλων αυτών στην χθεσινή τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων στο Παρίσι.

Αναλύοντας τις επιδράσεις της αφρικανικής μετανάστευσης στη γαλλική κουλτούρα, συγκρίνοντας την κουλτούρα του Ολυμπισμού, του Γαλλικού Πολιτισμού και της woke κουλτούρας, και εξετάζοντας τις διαφορές μεταξύ κουλτούρας και πολιτισμού, θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε ομοιότητες και διαφορές που χρωμάτισαν την χθεσινή τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων στο Παρίσι.

α) Ολυμπισμός/Ολυμπιακό Ιδεώδες και Γαλλικός Πολιτισμός: Και οι δύο αντιπροσωπεύουν βαθιές πολιτισμικές δημιουργίες με μακροχρόνιο αντίκτυπο. Ο Ολυμπισμός προάγει διαχρονικές αξίες μέσω των Ολυμπιακών Αγώνων, ενώ ο Γαλλικός Πολιτισμός έχει διαμορφώσει τη σκέψη και τις τέχνες μέσω των πολιτιστικών συνεισφορών του.

Αυτά τα στοιχεία του Γαλλικού πολιτισμού, τα οποία συνθέτουν την πολύπλοκη και ποικιλόμορφη κουλτούρα της Γαλλίας, κάνοντάς την μοναδική και ελκυστική σε όλο τον κόσμο, παρά την αποσπασματικότητα και τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, οι διοργανωτές (και σκηνοθέτες) κατάφεραν να τα προβάλλουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Θα περιμέναμε από τους σχολιαστές καλύτερη παρουσίαση αλλά αυτό απαιτούσε μεγαλύτερη προετοιμασία εκ μέρους τους και βαθύτερη γνώση του Γαλλικού πολιτισμού και κουλτούρας (δυστυχώς αναλώθηκαν σε επιφανειακά στερεότυπα και κουραστικές περιγραφές του προφανούς και επαναλήψεις).

β) Η επίδραση της σύγχρονης Woke Κουλτούρας ήταν το σημείο αμφισβήτησης της όλης παρουσίασης και αυτό λόγω της επιφανειακής προβολής της τόσο από τους διοργανωτές όσο και από του παρουσιαστές που έλεγαν τα ίδια και τα ίδια μόνο περί αποδοχής της διαφορετικότητας κλπ κλπ.

Απέτυχαν να πουν για τις βαθύτερες επιρροές της στην Γαλλική αλλά και παγκόσμια κοινωνία σήμερα.

Η προσπάθεια των σκηνοθετών ήταν να προβάλλουν την woke κουλτούρα αλλά είχαν να αντιπαρατεθούν με τα μεγαθήρια του παγκόσμιου πολιτισμού όπως είναι ο Ολυμπισμός και Γαλλικός Πολιτισμός, βασιζόμενοι σε στοιχεία ομοιότητας και κρύβοντας τις τεράστιες διαφορές με αυτά και δυστυχώς καταχράστηκαν του χρόνου και της προβολής που τους παρασχέθηκε, προσπαθώντας κουραστικά και επαναλαμβανόμενα να κυριαρχήσουν έναντι αυτών, αναγκάζοντας πολλούς σε όλο το κόσμο να αλλάξουν κανάλι.

γ) Η αποσπασματικότητα των δρώμενων γύρω από τον Σηκουάνα, αναγκαστικά είχε ένα πρόβλημα συνοχής και οπωσδήποτε υφολογικής συνέχειας και συνέπειας με το πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων.

Και αυτό, αφού προφανώς κάθε δρώμενο είχε ανατεθεί σε διαφορετικό σκηνοθέτη (ενδεχομένως και με διαφορετικές οικονομικές δυνατότητες λόγω χορηγών), όπου ο καθένας παρουσίασε τις δικές του καταβολές και τα οράματά του, μέσα από τις δικές του σκηνοθετικές νόρμες και τρόπους έκφρασης (κι εδώ μπαίνουν οι αφρικανικές επιρροές κουλτούρας στα πολύβουα και πολυποίκιλα και αταβιστικά δρώμενα και κάποτε κακόγουστα δρώμενα που είδαμε).

δ) Σημαντική αδυναμία συνεπώς η απουσία ενιαίου υφολογικού στυλ, που ξέφευγε από το πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων, και δεν επέτρεψε στα πραγματικά σπουδαία Γαλλικά Πολιτισμικά στοιχεία να αναδειχθούν με την καθαρότητα και συνέπεια που περιμέναμε.

ε) Η επιλογή της Λαίδης Γκάγκα ως χορεύτριας ήταν ατυχέστατη (ως τραγουδίστρια μόνο, θα ήταν άριστη επιλογή), πλην όμως ήταν εξαιρετικοί άλλοι καλλιτέχνες, με κυρίαρχη την Celine Dion που ήταν εντυπωσιακή από κάθε άποψη (καλλιτεχνικά, υφολογικά, γλωσσικά και συνέπειας).

στ) Δεν θα αναφερθώ στο "μπουλούκι" των αθλητών με τις σημαίες τους, όπου χάθηκε η έννοια της παρουσίασης της συμμετοχής ικανότατων αθλητών, αφού σκηνοθετικά οι βάρκες στον Σηκουάνα δεν προσφέρονται για ευέλικτες πρακτικές και για εντυπωσιακές παρελάσεις. Πάντως ήταν χαρούμενοι όλοι και απέπνεαν αδελφοσύνη, ενθουσιασμό, χαρά και αισιοδοξία, αν και βρεγμένοι μέχρι το κόκκαλο.

ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ

Κρατάω για το τέλος τα βασικά μηνύματα της Ειρήνης, της Ελευθερίας, της Ισότητας, της Αδελφοσύνης και της Δικαιοσύνης που προβλήθηκαν σωστά, ως κυρίαρχα και συνεπή με τα Ολυμπιακά Ιδεώδη.

 Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΕ - Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΟΥ ΦΑΥΛΟΥ ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΕΝ ΟΨΕΙ

Έχοντας αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο μου στον «Φαύλο Κύκλο της Φτώχειας» και με δεδομένο ότι η Ελλάδα βρίσκεται πλέον στις τελευταίες θέσεις μεταξύ των χωρών της ΕΕ (μαζί με την Βουλγαρία, Ρουμανία), αναλύω γιατί το ζήτημα της φτώχειας καθίσταται σήμερα κορυφαίο ζήτημα γενικότερης πολιτικής για την Ελλάδα (και όχι μόνο οικονομικής μικροδιαχείρισης) και αποκτάει χαρακτηριστικά δομικής παθογένειας πλέον, εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα και δεν αλλάξει η πολιτική της κυβέρνησης.

Ο φαύλος κύκλος της φτώχειας αποτελεί ένα από τα πιο ανθεκτικά προβλήματα στις σύγχρονες κοινωνίες, επηρεάζοντας αρνητικά εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Η φτώχεια δεν είναι απλώς μια κατάσταση οικονομικής ανέχειας, αλλά ένας πολύπλοκος ιστός από παράγοντες που αλληλεπιδρούν και ενισχύουν ο ένας τον άλλον, δημιουργώντας συνθήκες που καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη την έξοδο από αυτήν.

Οι μικροοικονομικοί και μακροοικονομικοί παράγοντες, καθώς και οι γενικότερες πολιτικές αποφάσεις, παίζουν κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση αυτού του κύκλου.

1) Στο επίπεδο των μικροοικονομικών παραγόντων, τα άτομα και τα νοικοκυριά με χαμηλά εισοδήματα αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες στην κάλυψη των βασικών τους αναγκών, γεγονός που περιορίζει την ικανότητά τους να επενδύσουν σε εκπαίδευση, υγεία ή επιχειρηματικές δραστηριότητες.

- Τα χαμηλά εισοδήματα συχνά συνοδεύονται από περιορισμένες αποταμιεύσεις, περιορίζοντας περαιτέρω την ικανότητα των φτωχών να βελτιώσουν τη θέση τους μέσω επενδύσεων σε παραγωγικά περιουσιακά στοιχεία.

- Επιπλέον, η περιορισμένη πρόσβαση σε πιστώσεις δυσχεραίνει την απόκτηση δανείων με ευνοϊκούς όρους, καθιστώντας δύσκολη την έναρξη ή την επέκταση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αύξηση των εισοδημάτων.

- Στην αγορά εργασίας, οι φτωχοί συχνά βρίσκονται σε ασταθείς και χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, γεγονός που τους καθιστά ευάλωτους σε οικονομικά σοκ και μειώνει τις ευκαιρίες για οικονομική πρόοδο.

- Η έλλειψη πρόσβασης σε ποιοτική εκπαίδευση (το κόστος της ποιοτικής εκπαίδευσης έχει ανέβει πολύ δυσανάλογα με τα εισοδήματα στην Ελλάδα), σημαίνει ότι πολλά παιδιά από φτωχές οικογένειες δεν μπορούν να αποκτήσουν τις δεξιότητες που απαιτούνται για να ανταγωνιστούν σε υψηλότερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας, διαιωνίζοντας έτσι τη φτώχεια από γενιά σε γενιά.

- Η υγεία είναι ένας άλλος κρίσιμος παράγοντας στον κύκλο της φτώχειας. Οι φτωχοί συχνά δεν έχουν πρόσβαση σε άμεση και ποιοτική υγειονομική περίθαλψη, γεγονός που οδηγεί σε κακή υγεία και μειωμένη παραγωγικότητα. Η κακή υγεία, σε συνδυασμό με την υποσιτισμένη κατάσταση (και η κακή σίτιση είναι στοιχείο που υπάρχει στην Ελλάδα σήμερα στις φτωχές οικογένειες) , περιορίζει την ικανότητα εργασίας και την οικονομική απόδοση, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο όπου η φτώχεια επιδεινώνει την υγεία και η κακή υγεία επιδεινώνει τη φτώχεια.

2) Σε μακροοικονομικό επίπεδο, τα επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης επηρεάζουν άμεσα τη φτώχεια.

- Ένας υψηλός ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης μπορεί να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και να αυξήσει τα εισοδήματα, μειώνοντας τη φτώχεια.
Ωστόσο, αν η ανάπτυξη δεν συνοδεύεται από δίκαιη διανομή του εισοδήματος, τα οφέλη της ανάπτυξης μπορεί να συγκεντρωθούν σε ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού, χωρίς να μειώσουν ουσιαστικά τη φτώχεια.

- Η ανεργία είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντας, μαζί με τις χαμηλές αμοιβές. Υψηλά επίπεδα ανεργίας ή υποαπασχόλησης μειώνουν τα εισοδήματα και αυξάνουν την οικονομική ανασφάλεια των νοικοκυριών, ενισχύοντας τον κύκλο της φτώχειας. Η μακροχρόνια ανεργία, ιδιαίτερα, οδηγεί σε απώλεια δεξιοτήτων και μειωμένες πιθανότητες επανένταξης στην αγορά εργασίας.

- Ο πληθωρισμός μπορεί να επηρεάσει αρνητικά περισσότερο τους φτωχούς, καθώς μειώνει την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών, ειδικά εκείνων που ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες.
Ο συνδυασμός υψηλού πληθωρισμού και χαμηλής οικονομικής ανάπτυξης, γνωστός ως στασιμοπληθωρισμός, επιδεινώνει την οικονομική κατάσταση των φτωχών και αυξάνει τη φτώχεια.

- Η δημοσιονομική πολιτική είναι ένας ακόμη κρίσιμος παράγοντας. Οι προοδευτικοί φόροι (ακόμη και σε οριζόντιους φόρους χρειάζεται η κατανομή σε λιγότερα επίπεδα) και οι δαπάνες για κοινωνικά προγράμματα μπορούν να μειώσουν τις ανισότητες και να παράσχουν στήριξη στα φτωχά νοικοκυριά.

- Ωστόσο, τα μέτρα λιτότητας, που περιλαμβάνουν περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και τα προγράμματα πρόνοιας, μπορούν να επιδεινώσουν τη φτώχεια και να περιορίσουν την πρόσβαση των φτωχών σε βασικές υπηρεσίες.

- Παρομοίως, η νομισματική πολιτική, μέσω της διαχείρισης των επιτοκίων και της προσφοράς χρήματος, επηρεάζει την οικονομική δραστηριότητα και την απασχόληση.
Χαμηλά επιτόκια μπορούν να ενθαρρύνουν τις επενδύσεις και την οικονομική ανάπτυξη, ενώ η ανεπαρκής προσφορά χρήματος μπορεί να οδηγήσει σε ύφεση και αυξανόμενη φτώχεια.

- Το δημόσιο χρέος και η διαχείρισή του επηρεάζουν επίσης τη φτώχεια. Υψηλά επίπεδα δημόσιου χρέους μπορεί να περιορίσουν την ικανότητα της κυβέρνησης να δαπανήσει σε κοινωνικά προγράμματα και να υποστηρίξει την οικονομική ανάπτυξη. Τα μέτρα λιτότητας που υιοθετούνται για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους συχνά μειώνουν τις κοινωνικές δαπάνες και αυξάνουν τη φτώχεια.

3) Οι πολιτικές αποφάσεις σε επίπεδο γενικότερης πολιτικής μπορούν να επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά τον φαύλο κύκλο της φτώχειας.

- Οι εκπαιδευτικές πολιτικές που προωθούν την πρόσβαση σε ποιοτική εκπαίδευση και παρέχουν υποτροφίες σε ευάλωτες ομάδες μπορούν να βελτιώσουν τις δεξιότητες και τις ευκαιρίες απασχόλησης των φτωχών, βοηθώντας τους να ξεφύγουν από τη φτώχεια.

- Παρομοίως, οι υγειονομικές πολιτικές που εξασφαλίζουν την πρόσβαση σε ποιοτική υγειονομική περίθαλψη και προληπτικά μέτρα υγείας μπορούν να βελτιώσουν τη συνολική υγεία του πληθυσμού και την παραγωγικότητα.

- Οι κοινωνικές πολιτικές, (συνδυαστικά με τα άλλα μέτρα και όχι μονόπλευρα), η η εφαρμογή συγκεκριμένων μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων καταπολέμησης της φτώχειας και η παροχή συγκεκριμένων κοινωνικών επιδομάτων για άμεση και πρόσκαιρη αντιμετώπιση συγκεκριμένων δυσμενών καταστάσεων, μπορούν να παρέχουν στήριξη στα πιο ευάλωτα νοικοκυριά και να συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση αρχικά των άμεσων επιπτώσεων τους και μεσομακροπρόθεσμα το συνολικό επίπεδο φτώχειας της χώρας.

- Οι οικονομικές πολιτικές που υποστηρίζουν τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και επενδύουν σε υποδομές μπορούν να δημιουργήσουν ευκαιρίες για οικονομική ανάπτυξη και απασχόληση.

4) Από την άλλη πλευρά, οι πολιτικές που ενισχύουν τις ανισότητες και παραμελούν τις ανάγκες των φτωχών μπορούν να επιδεινώσουν τον κύκλο της φτώχειας.

- Η ανεπαρκής χρηματοδότηση της εκπαίδευσης και των υγειονομικών υποδομών, η ιδιωτικοποίηση βασικών υπηρεσιών και οι περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες μπορούν να οδηγήσουν σε ανισότητες στην πρόσβαση και την ποιότητα των υπηρεσιών, περιορίζοντας τις ευκαιρίες των φτωχών να βελτιώσουν τη θέση τους.

- Η έλλειψη εργασιακών δικαιωμάτων και η αδυναμία επιβολής κατώτατου μισθού μπορούν να οδηγήσουν σε εκμετάλλευση των εργαζομένων και διατήρηση της φτώχειας.

- Τέλος, η διαφθορά και η κακή διακυβέρνηση και διαχείριση των πόρων του δημοσίου, μειώνουν την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων κοινωνικής πρόνοιας και ανάπτυξης, εκτρέποντας τους πόρους από αυτούς που τους έχουν περισσότερο ανάγκη.

- Η κακή διοίκηση και η έλλειψη διαφάνειας και λογοδοσίας μπορούν να οδηγήσουν σε σπατάλη πόρων και αποτυχία στην εφαρμογή αποτελεσματικών πολιτικών καταπολέμησης της φτώχειας.

- Η διαφθορά μπορεί να προκαλέσει δυσπιστία στο σύστημα και να μειώσει την αποτελεσματικότητα των κυβερνητικών προγραμμάτων, με αποτέλεσμα οι πόροι να μη φτάνουν ποτέ σε εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Αυτό οδηγεί σε αναποτελεσματικότητα στην κατανομή των πόρων και την εφαρμογή των πολιτικών, διατηρώντας και επιδεινώνοντας την κατάσταση φτώχειας.

5) Η διαχείριση της αγοράς εργασίας παίζει επίσης κρίσιμο ρόλο.
- Οι πολιτικές που δεν προστατεύουν επαρκώς τους εργαζόμενους και δεν επιβάλλουν κατώτατο μισθό μπορούν να οδηγήσουν σε χαμηλές αποδοχές και εκμετάλλευση των εργαζομένων, διαιωνίζοντας τη φτώχεια.

- Παράλληλα, η περιορισμένη πρόσβαση σε προγράμματα κατάρτισης και επανακατάρτισης μειώνει τις δυνατότητες των φτωχών εργαζομένων να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους και να αποκτήσουν καλύτερες θέσεις εργασίας.

6) Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί η επίδραση των εμπορικών πολιτικών.

- Η ενσωμάτωση σε διεθνείς αγορές μπορεί να δημιουργήσει ευκαιρίες για οικονομική ανάπτυξη και απασχόληση, αλλά αν δεν συνοδεύεται από κατάλληλες πολιτικές προστασίας, μπορεί να προκαλέσει ανισότητες και φτώχεια.

- Η υιοθέτηση πολιτικών που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα και προστατεύουν τις ευάλωτες ομάδες μπορεί να βοηθήσει στην αξιοποίηση των ωφελημάτων του διεθνούς εμπορίου χωρίς να αφήνει πίσω τους φτωχούς.

- Οι πολιτικές για τη στέγαση είναι επίσης κρίσιμες. Η παροχή προσιτής στέγασης και η ανάπτυξη προγραμμάτων κοινωνικής κατοικίας μπορούν να μειώσουν τις στεγαστικές ανισότητες και να προσφέρουν σταθερότητα στα φτωχά νοικοκυριά.

- Η ασφάλεια στέγης είναι ζωτικής σημασίας για την παροχή μιας βάσης από την οποία τα άτομα και οι οικογένειες μπορούν να βελτιώσουν τη γενικότερη κοινωνική και οικονομική τους κατάσταση.

7) Οι πολιτικές για την αντιμετώπιση του δημοσίου χρέους και της δημοσιονομικής πολιτικής πρέπει να είναι προσεκτικά σχεδιασμένες ώστε να μην επιβαρύνουν τα φτωχά νοικοκυριά.

- Οι περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες ως μέρος των μέτρων λιτότητας συχνά πλήττουν τους φτωχότερους, αυξάνοντας τις ανισότητες και διαιωνίζοντας τον κύκλο της φτώχειας.

- Αντίθετα, η εφαρμογή λίγων πλην όμως αντικειμενικής κατανομής προοδευτικών φορολογικών συστημάτων και η στοχευμένη χρήση των εσόδων για την ενίσχυση των κοινωνικών προγραμμάτων μπορούν να συμβάλουν στη μείωση της φτώχειας.

- Τέλος, η ενίσχυση της διαφάνειας και της λογοδοσίας στις κυβερνητικές πρακτικές είναι κρίσιμη για την επιτυχή εφαρμογή πολιτικών κατά της φτώχειας. Η καταπολέμηση της διαφθοράς και η εξασφάλιση ότι οι πόροι χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά για την υποστήριξη των ευάλωτων ομάδων μπορεί να ενισχύσει την εμπιστοσύνη στο σύστημα και να διασφαλίσει ότι οι πολιτικές αποδίδουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

ΣΗΜ: Για την συγγραφή του συγκεκριμένου άρθρου, αξιοποίησα και στοιχεία από τα συγγράμματα των: Amartya Sen "Development as Freedom", Jeffrey Sachs "The End of Poverty", Esther Duflo και Abhijit Banerjee "Poor Economics", Muhammad Yunus "Banker to the Poor", Joseph Stiglitz "The Price of Inequality", Angus Deaton "The Great Escape: Health, Wealth, and the Origins of Inequality", Barry Asmus και Wayne Grudem "The Poverty of Nations: A Sustainable Solution").

 TA F-16 BLOCK 30 ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΟΥΣ

Πολλά ακούγονται για τον παροπλισμό των παλαιότερων F-16 Block 30 και για την πιθανή μεταφορά τους στην Ουκρανία.

Σήμερα δημοσιεύθηκε ότι θα τα πουλήσουμε πρώτα στις ΗΠΑ και αφού αυτά υποστούν κάποια συντήρηση και βελτιώσεις, μετά θα δοθούν από τις ΗΠΑ στην Ουκρανία.

Ας δούμε το ζήτημα από όλες τις πλευρές:

1. Το να αδυνατίζουμε εμείς αμυντικά και να ενισχύουμε την Ουκρανία (μία χώρα που δεν μας υποστηρίζει ούτε καν στο Κυπριακό, που είναι ταυτόσημο ζήτημα εισβολής και κατοχής όπως αυτό της Ρωσίας για να μην δυσαρεστήσει την Τουρκία), είναι εξόχως προβληματικό για τα εθνικά μας συμφέροντα.
Άλλωστε συνεισφέρουμε στην Ουκρανία (με οπλικά συστήματα και χρήματα) αναλογικά πολύ περισσότερα από πολλές Ευρωπαϊκές χώρες και χώρες του ΝΑΤΟ.

2. Επίσης δεν μπορεί εμείς να δίνουμε ότι μας ζητάνε και να είμαστε ΄πιστοί σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ και η Τουρκία να μην τηρεί τις κυρώσεις, να βοηθάει τον Πούτιν και την Ρωσία να ξεπεράσουν τις κυρώσεις (που εμείς εφαρμόζουμε πιστά και μας πονάει πολύ) και να συνεχίζει η Τουρκία να έχει την εύνοια του ΓΓ/ΝΑΤΟ κι εμείς να μην λέμε τίποτε γι΄ αυτό (ούτε και για το θέμα της εισβολής και κατοχής στην Κύπρο, όπως κάνει ο Πούτιν στην Ουκρανία).

Και όχι μόνο αυτό αλλά να την υποστηρίζουμε να πάρει και την θέση του ΓΓ στον ΟΑΣΕ.

3. Εάν το ΓΕΑ κρίνει με βάση τις μελέτες για την δομή δυνάμεων, ότι πρέπει να παροπλισθούν τα F-16 Block 30, δύσκολα μπορεί να αμφισβητήσει ο οιοσδήποτε την τεχνοκρατική αυτή θέση. Συνεπώς εάν πρέπει να παροπλισθούν είναι καλύτερα να πουληθούν. Πόσο μάλλον όταν η πώληση μπορεί να γίνει σε τρίτη χώρα και όχι στην Ουκρανία άμεσα.

4. Συνεπώς το να πουληθούν πάλι στις ΗΠΑ (και οι ΗΠΑ ας τα κάνουν ότι θέλουν) είναι η καλύτερη λύση για εμάς (εφόσον φυσικά ισχύει ότι το ΓΕΑ απολύτως τεχνοκρατικά κρίνει ότι πρέπει να τα δώσει), πόσο μάλλον εάν συνοδευτούν και με άλλα ανταλλάγματα προς το συμφέρον της αμυντικής ικανότητας της χώρας μας.

5. Εάν όμως όλα έχουν σχεδιασθεί προσχηματικά και ψευδεπίγραφα, για να αρθούν είτε να αμβλυνθούν οι αιτιάσεις για την υπερβολική προσφορά μας στην Ουκρανία, αυτό θα είναι κόλαφος για την κυβέρνηση και τελείως αντιδημοκρατικό.

6. Γι' αυτό η συγκεκριμένη πώληση θα πρέπει να εξετασθεί ενδελεχώς από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής και με διαφάνεια ώστε να διασφαλισθούν οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί της Δημοκρατίας μας.

 ΟΙ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΜΟΝΙΜΑ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ ΕΠΙΔΟΜΑΤΙΚΉ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Η «Κοινωνία Αξιών» ως πολιτικός σχηματισμός εφαρμόζει τις αρχές του «Κοινωνικού Φιλελευθερισμού» και όλες οι επιλογές και προτάσεις βασίζονται σε αυτές.

Βασικές αρχές του «κοινωνικού Φιλελευθερισμού» είναι η ανάγκη για παρέμβαση της κυβέρνησης για έλεγχο και ρύθμιση της ελεύθερης αγοράς σε περιπτώσεις στρεβλής λειτουργίας και όχι η κυριαρχία των επιδοματικών πολιτικών με σκοπό την επιφανειακή λαϊκίστικη πολιτική της κυβέρνησης, και ως αποτέλεσμα την αδυναμία διόρθωσης των διαρθρωτικών και δομικών προβλημάτων στην λειτουργία του υγιούς ανταγωνισμού της αγοράς.

Η ανεξέλεγκτη επιβολή υπέρογκων τιμών ρεύματος στους καταναλωτές από τις μεγάλες εταιρείες παροχής, δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην οικονομία της χώρας αλλά και εξόχως κοινωνικά προβλήματα.
Η κυβέρνηση, ως πάγια πολιτική της σε ανάλογες περιπτώσεις, αυξάνει την φορολογία στα υπερ-κέρδη των παρόχων και στην συνέχεια μέρος αυτών, το δίνει ως επιδότηση σε καταναλωτές χαμηλών εισοδηματικών κριτηρίων για να απαλυνθούν οι επιπτώσεις σε αυτούς.

ΟΜΩΣ

1. Οι καταναλωτές αντιμετωπίζουν αυξημένο κόστος ζωής λόγω της αύξησης της ενέργειας άμεσα και έμμεσα, γιατί οι επιχειρήσεις (παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών) μπορεί να μεταφέρουν το κόστος της ενέργειας (που έχει αυξηθεί) στους καταναλωτές, δημιουργώντας έναν ανοδικό φαύλο κύκλο.

2. Αν οι μεγάλες εταιρείες έχουν τη δυνατότητα να επιβάλλουν υπέρογκες τιμές, αυτό μπορεί να μειώσει τον ανταγωνισμό. Οι μικρότερες εταιρείες δεν θα μπορούν να αντέξουν τον ανταγωνισμό και αναγκάζονται συχνά να κλείσουν, κυριαρχώντας έτσι οι μονοπωλιακές καταστάσεις, που περιορίζουν την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα (και την καινοτομία εν πολλοίς) και επιφέρουν περαιτέρω αύξηση των τιμών.

3. Οι υψηλές τιμές πλήττουν περισσότερο τους καταναλωτές χαμηλού εισοδήματος, ακόμη και με την παροχή επιδοτήσεων. Οι επιδοτήσεις δεν μπορούν να καλύψουν πλήρως το αυξημένο κόστος (άμεσο και έμμεσο), δημιουργώντας μεγαλύτερη οικονομική πίεση στις πιο ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού.

4. Ενεργειακή Φτώχεια και ενίσχυση του φαύλου κύκλου της φτώχειας στην κοινωνία, που απειλεί όχι μόνο τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού αλλά όλα τα νοικοκυριά, γιατί δεν θα μπορούν να διατηρήσουν επαρκή θέρμανση (ή ψύξη) στην κατοικία τους σε λογικό κόστος.
Οι αυξημένες τιμές ρεύματος μπορούν να ωθήσουν πολλά νοικοκυριά σε ενεργειακή φτώχεια, κάτι που μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία και την ευημερία τους, στις δραστηριότητές τους καθώς και στις εκπαιδευτικές και επαγγελματικές τους ευκαιρίες.
Αυτό δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο ενίσχυσης του κύκλου της φτώχειας.

5. Η δημιουργία ενός συστήματος ανισότητας, όπου ορισμένοι καταναλωτές λαμβάνουν επιδοτήσεις (ακόμη χειρότερα γιατί συχνά γίνεται με ψευδή εισοδηματικά στοιχεία) μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικό διχασμό αλλά και στιγματισμό. Οι πολίτες που δεν λαμβάνουν επιδοτήσεις μπορεί να αισθάνονται αδικημένοι, ενώ οι δικαιούχοι μπορεί να αισθάνονται στιγματισμένοι. Αυτό μπορεί να αυξήσει την κοινωνική ένταση και να μειώσει την κοινωνική συνοχή.

6. Όταν υπάρχει μεγάλο χρηματικό ποσό σε φορολογικά έσοδα και επιδοτήσεις, αυξάνεται ο κίνδυνος διαφθοράς και κακοδιαχείρισης, καθώς μπορεί να υπάρξουν πιέσεις και τάσεις για ψευδή, επιλεκτική και ακατάλληλη διανομή των κονδυλίων.

7. Οι υψηλές τιμές ρεύματος και η ανάγκη για επιδοτήσεις μπορεί να επηρεάσουν τις επενδύσεις σε μακροπρόθεσμες υποδομές και σε εκπαιδευτικά προγράμματα, περιορίζοντας τις ευκαιρίες για μελλοντικές γενιές.
Η υπερβολική εστίαση στην κάλυψη των τρεχουσών αναγκών όπως γίνεται σήμερα και όχι ο έλεγχος και ρύθμιση και ακόμη καλύτερα η θεραπεία των διαρθρωτικών και δομικών παθογενειών, μπορεί να αποβεί εις βάρος των μακροπρόθεσμων κοινωνικών και οικονομικών επενδύσεων.

ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
Μια πιο ισορροπημένη προσέγγιση θα ήταν:

1. Η ρύθμιση των τιμών ρεύματος σε ορθολογικά επίπεδα που να περιορίζουν την ικανότητα των εταιρειών να επιβάλλουν αδικαιολόγητες υπέρογκες τιμές.

2. Η σωστή λειτουργία της ανεξάρτητης ρυθμιστικής αρχής (ΡΑΕ) για την ενέργεια είναι κρίσιμη, αν και στην χώρα μας έχει κυρίως γνωμοδοτικές αρμοδιότητες, παρακολούθησης και ελέγχου της αγοράς ενέργειας σε όλους τους τομείς, ήτοι στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από συμβατικά καύσιμα, από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και φυσικό αέριο και συγκεκριμένες αρμοδιότητες σε σχέση με την αγορά των πετρελαιοειδών.
Σε σχέση με τις ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας η ΡΑΕ έχει αποφασιστικό ρόλο στην Χορήγηση αδειών παραγωγής, Παρακολούθηση και εποπτεία της αγοράς ενέργειας, Προστασία των καταναλωτών, Παρακολούθηση της ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας, κλπ και Λήψη ρυθμιστικών μέτρων για την εύρυθμη λειτουργία των ενεργειακών αγορών, κατ’ επιταγήν της Τρίτης Ευρωπαϊκής Ενεργειακής Δέσμης, η οποία και ανάγει τις εθνικές ρυθμιστικές αρχές ενέργειας σε «εγγυητές» της εύρυθμης λειτουργίας των ενεργειακών αγορών, χωρίς να επηρεάζεται από πολιτικές ή επιχειρηματικές πιέσεις.

3. Η αρχή αυτή, μετά από τους αναγκαίους ελέγχους της αγοράς σχετικά με τη διαμόρφωση των τιμών τους, μπορεί να απαιτήσει την παροχή λεπτομερών πληροφοριών για το κόστος παραγωγής, διανομής και άλλες δαπάνες που επηρεάζουν τις τιμές και ακόμη να προτείνει στην κυβέρνηση Ανώτατα Όρια Τιμών (Price Caps), τα οποία θα προστατεύουν τους καταναλωτές από υπερβολικές χρεώσεις (γνωμοδοτικό το έργο της). Αυτά τα όρια πρέπει να βασίζονται σε αντικειμενικά κριτήρια και να αναθεωρούνται τακτικά.

4. Η συνεχής παρακολούθηση της αγοράς για την ανίχνευση αθέμιτων πρακτικών είναι απαραίτητη. Η ρυθμιστική αρχή πρέπει να έχει την εξουσία να επιβάλλει αυστηρές κυρώσεις σε εταιρείες που παραβιάζουν τους κανονισμούς ή που εκμεταλλεύονται την αγορά.

5. Η ενίσχυση του υγιούς ανταγωνισμού και η αποφυγή μονοπωλιακών πρακτικών, με την υποστήριξη νέων και μικρών εταιρειών μέσω κινήτρων και με μείωση των εμποδίων εισόδου στην αγορά ενέργειας, που μπορεί να ενθαρρύνει την καινοτομία και να προσφέρει πιο προσιτές επιλογές στους καταναλωτές.

6. Η στρατηγική επιλογή της κυψελωτής διάρθρωσης, γνωστή και ως "κυψελωτή δομή" ή "κυψελωτά ενεργειακά συστήματα", μια στρατηγική που χρησιμοποιείται στη δημιουργία ανανεώσιμων μορφών ενέργειας και περιλαμβάνει τη δημιουργία μικρότερων, αποκεντρωμένων ενεργειακών μονάδων, που εξυπηρετούν τις ιδιαίτερες ενεργειακές ανάγκες συγκεκριμένων περιοχών ή κοινοτήτων.

7. Η εκπαίδευση και η ενημέρωση των καταναλωτών σχετικά με την κατανάλωση ενέργειας και τις διαθέσιμες επιλογές μπορεί να τους βοηθήσει να μειώσουν την κατανάλωσή τους και να επιλέξουν πιο οικονομικές και βιώσιμες λύσεις.

8. Η διαφάνεια και η λογοδοσία στις διαδικασίες τιμολόγησης και στην κατανομή των επιδοτήσεων είναι κρίσιμες. Οι εταιρείες ενέργειας πρέπει να είναι διαφανείς ως προς το πώς καθορίζουν τις τιμές και το κράτος πρέπει να διασφαλίζει ότι οι επιδοτήσεις κατανέμονται δίκαια και αποδοτικά.

9. Μακροπρόθεσμα, οι αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία (που δεν έχουν γίνει) μπορούν να συμβάλουν στη μείωση των ανισοτήτων και στην ενίσχυση της οικονομικής ευημερίας. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις μπορεί να περιλαμβάνουν φορολογικές μεταρρυθμίσεις, πολιτικές υποστήριξης της απασχόλησης και επενδύσεις στην εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη.

10. Η δημιουργία γραφείων υποστήριξης καταναλωτών που παρέχουν πληροφόρηση και βοήθεια για την αντιμετώπιση προβλημάτων με τους παρόχους ενέργειας είναι σημαντική. Οι καταναλωτές πρέπει να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και να έχουν πρόσβαση σε μηχανισμούς επίλυσης διαφορών.

11. Συνδυαστικά όλων των άλλων που προαναφέρθηκαν είναι και η υποστήριξη των ευάλωτων καταναλωτών μέσω στοχευμένων πολιτικών επιδοτήσεων , μέσω της ανάπτυξης ενός αξιόπιστου συστήματος αξιολόγησης των αναγκών των καταναλωτών, που δεν δημιουργούν στρεβλώσεις στην αγορά, ούτε ενισχύουν τον φαύλο κύκλο της φτώχειας.

ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΕΠΙΔΟΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΥΠΕΡΚΕΡΔΩΝ;

Ο πρώτος και βασικότερος λόγος είναι η Πολιτική Σκοπιμότητα. Η φορολόγηση των κερδών των μεγάλων εταιρειών εμφανίζεται να είναι πολιτικά δημοφιλής, καθώς οι πολίτες συχνά θεωρούν τις μεγάλες εταιρείες υπεύθυνες για τις υψηλές τιμές.

Επίσης η πολιτική επιδοτήσεων επιδιώκει να δείξει στους ψηφοφόρους ότι η κυβέρνηση ενεργεί άμεσα υπέρ του λαού, για να τους βοηθήσει τοις ευάλωτες ομάδας στο συγκεκριμένο αυξημένο κόστος ζωής, κάτι που έχει αποδεχθεί ότι έχει θετικό αντίκτυπο στις επόμενες εκλογές.

Υπάρχουν επίσης και άμεσοι οικονομικοί παράγοντες, όσον αφορά σημαντικά έσοδα για το κράτος (πολύ πέραν των επιδοτήσεων) από την αυξημένη φορολόγηση των κερδών των εταιρειών/επιχειρήσεων, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για άλλες ανάγκες και πολιτικές.

Η χρήση των εσόδων από τους φόρους για την παροχή επιδοτήσεων μπορεί να θεωρηθεί ως εργαλείο δημοσιονομικής πολιτικής που επιτρέπει στην κυβέρνηση να διαχειριστεί την οικονομία με μεγαλύτερη ευελιξία.

Πέραν τούτων φορολόγηση και η παροχή επιδοτήσεων μπορεί να είναι πιο εύκολα εφαρμόσιμες από την πλήρη ρύθμιση της αγοράς ενέργειας, η οποία απαιτεί σύνθετες διοικητικές διαδικασίες και εξειδικευμένη γνώση.
Η ρύθμιση της αγοράς μπορεί να είναι μια χρονοβόρα διαδικασία που απαιτεί τη δημιουργία/καλή λειτουργία ισχυρών θεσμών και μηχανισμών εποπτείας (που όπως διαπιστώνουμε καθημερινά κι έμπρακτα είναι ο βασικός λόγος που χωλαίνει το κράτος), ενώ η φορολόγηση και η επιδότηση μπορούν να εφαρμοστούν σχετικά γρήγορα.

 ΕΝΟΧΟΣ Ο ΜΕΝΕΝΤΕΣ ΓΙΑ 16 ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΧΡΗΜΑΤΣΜΟΥ ΣΤΟ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

Όταν πριν μερικά χρόνια πολλά στελέχη της κυβέρνησης επένδυαν πολιτικά στον Μενέντεζ και μάλιστα πολλοί κομπορρημονούσαν για την ιδιαίτερη σχέση που είχαν μαζί του, και πρόβαλλαν τις παρεμβάσεις του ως υποκινούμενες από τους ίδιους, είχα αντιδράσει από την πρώτη στιγμή κατηγορώντας τους για εξόφθαλμο ερασιτεχνισμό που εξέθετε την χώρα μας.

Και μάλιστα είχα επιπλήξει δημόσια σε τηλεοπτικό κανάλι που συμμετείχαμε μαζί σε συζήτηση, τον υπερφίαλο ομογενή μας, που μας έλεγε με στόμφο και ανευθυνότητα δημόσια "θα βάλουμε τον Μενέντεζ να κάνει αυτό και να πει εκείνο..". Αυτόν τον υπερφίαλο πρόβαλε και το Υπεξ ως τον άμεσο συνεργάτη της χώρας μας.

Αυτή η αφελής μικροπολιτική κυβερνητικών στελεχών εξέθετε την εξωτερική πολιτική της χώρας μας, προβάλλοντας διθυραμβικά τα έργα του Μενεντεζ ως προστάτη της χώρας μας .

Ακόμη χειρότερα, κατά την τελευταία του επίσκεψη στην Ελλάδα, είχε παρασημοφορηθεί από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το παράσημο του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της Τιμής, για τη συνεισφορά του στην εμβάθυνση των σχέσεων Ελλάδας και ΗΠΑ και την προώθηση της ειρήνης και της συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή.

Σήμερα που καταδικάστηκε από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο και μπορεί να καθίσει δεκαετίες στην φυλακή, οι χειροκροτητές του δεν λένε κουβέντα. Προσπαθούν να ξεχάσουν και να σβήσουν κάθε αναφορά, φωτογραφία τους και σχέση με αυτόν.

Κύριοι
Η Εξωτερική Πολιτική είναι ιδιαίτερα απαιτητική και θεμελιώδες εθνικό έργο για να την ενασκούν κάποιοι με ερασιτεχνισμό, με ανερμάτιστες φανφάρες και με αφέλεια.

ΟΙ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΕ ΤΑ ΕΑΣ

Πρώτα δήλωσε ο Μητσοτάκης την δημιουργία Κυβερνητικού Παρκου στην περιοχή που είχαν τα ΕΑΣ την μονάδα παραγωγής των μεταλλικών κορμών των Βλημάτων 155 χιλιοστών , τα πλεον περιζήτητα σήμερα στο ΝΑΤΟ.

Μετά χάλασε η μηχανή-πρέσα που φτιάχνει το δακτύλιο (κόστους αντικατάστασης 3 εκατομμυρίων). Η άλλη, η μεγάλη που φτιάχνει τον κορμό, δούλευε και μάλιστα αποτελεσματικά, όπως και η μονάδα γομώσεων, αλλά πως θα φτιάξεις βλήμα χωρίς τον δακτύλιο;

Αντί να επισκευασθεί η αντικατασταθεί η πρέσα, σταματήσαμε να βγάζουμε το μεταλλικό κέλυφος και συμφωνήσαμε με την Σλοβάκικη εταιρεία να κάνουμε κοινοπραξία και να μας στέλνει το βλήμα κι εμείς να κάνουμε την γόμωση.

Το κόστος κάθε βλήματος 155 χιλιοστών από 800 ευρώ το ένα έχει εκτοξευθεί στα 2.500 σήμερα και οι εκτιμητές βλέπουν να ανεβαίνει κι άλλο στα 4.000 ευρώ το ένα.

Εμείς ξεπουλήσαμε την εταιρεία στην Σλοβάκικη διατηρώντας το 51% και την γόμωση μόνο και η Σλοβάκικη το 49% και όλο το βλήμα. Για την γόμωση θα παίρνει η κοινοπραξία 90 ευρώ το βλήμα (45 στην ουσία μένουν για εμάς, εάν λάβουμε υπ' όψη ότι συμφωνήθηκε τα παραγόμενα να πωλούνται ξεχωριστά από τα δύο μέρη, σε αναλογία 50-50) και η Σλοβάκικη εταιρεία 2.500 το βλήμα.

Και δεν φθάνει αυτό, η χρηματοδότηση της ΕΕ ύψους 33 εκατομμυρίων ευρώ θα πάει στην Σλοβακική, η οποία με μία επένδυση 51 εκατομμυρίων (+33 της ΕΕ) θα βγάλει πάνω από 6 δις για πωλήσεις 2,5 εκατομμυρίων βλημάτων 155 χιλ στην Ουκρανία (τόσα προβλέπει η κοινοπραξία και δεν υπολογίζω τις εκατοντάδες χιλιάδες από τα υπόλοιπα εκατοντάδες χιλιάδες βλήματα που προβλέπονται, 105 και 120 χιλ., ΤΝΤ. κλπ).

Σημειωτέον ότι η Ουκρανία έφθασε να ρίχνει 10.000 βλήματα 155 χιλ την ημέρα εναντίον των Ρωσικών θέσεων.

Εεεε δεν το λες και την καλύτερη δυνατή επένδυση για την χώρα μας.
Κατά τα άλλα μας μένουν οι υπερφιλόδοξες διακηρύξεις κάθε μέρα του ΥΠΕΘΑ, που έρχονται να αυτοαναιρεθούν με άλλες λίγες μόνο μέρες μετά.

 Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΓΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ F-16 ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Η τοποθέτησή μου από την πρώτη στιγμή ήταν ότι είχαν υπάρξει ευκαιρίες για να σταματήσει η κρίση και δεν τις αξιοποίησαν οι εμπλεκόμενοι, αλλά άφησαν να εξελιχθεί η σύγκρουση εις βάρος της Ουκρανίας.

Από την στιγμή που χάθηκαν αυτές οι ευκαιρίες (εάν πραγματικά το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ ήθελαν να πιέσουν την Ρωσία να κάτσει στο τραπέζι των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων), σκεπτόμενοι το μέλλον της Ουκρανίας θα έπρεπε να επιβάλλουν άμεσα κι επιτακτικά το σύνολο των σκληρών κυρώσεων (και όχι σταδιακά που έδωσε την δυνατότητα στην Ρωσία να προετοιμασθεί και να βρει τρόπους να τις ξεπεράσει),

και να ενισχύσουν επίσης άμεσα την Ουκρανία με το σύνολο των εξελιγμένων οπλικών συστημάτων,

ώστε να λειτουργήσει η έννοια της αποτροπής στο πεδίο, να εμποδισθεί η Ρωσία να διευρύνει τις κατακτήσεις της των πόλεων και περιοχών και να μην της δοθεί χρόνος για να εγκαθιδρύσει εκεί ισχυρές δομές άμυνας, που θα την καθιστούσαν μετά αδιάλλακτη (όπως συμβαίνει σήμερα).

ΣΗΜ: Αυτό ακριβώς υποστηρίζει με καθυστέρηση δύο χρόνων πλέον ο Μπλίνκεν σήμερα: «ενισχύοντας την Ουκρανία αναγκάζουμε με όρους ισχύος την Ρωσία να καθίσει στο τραπέζι των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων».
Μάλλον πολύ αργά το σκέφθηκε.

Δεν έγιναν όμως έτσι τα πράγματα.
Οι κυρώσεις ξεκίνησαν δειλά και σταδιακά (η Ρωσία μαζί με τους φίλους της βρήκε τρόπους να τις ξεπεράσεις, αποφεύγοντας το άμεσο καταστροφικό σοκ) .

Τα οπλικά συστήματα δόθηκαν με το δράμι, (ας θυμηθούμε ότι η Γερμανία, που σήμερα κόπτεται, έδωσε κράνη και σωσίβια ως ενίσχυση τον πρώτο χρόνο) και κανένας λόγος δεν υπήρξε για εξελιγμένα και όπλα ισχύος στον πρώτο χρόνο (κάτι ληγμένα ρωσικά δόθηκαν).

Ως αποτέλεσμα δόθηκε χρόνος στην Ρωσία να ενεργοποιήσει την πολεμική της οικονομία και την βιομηχανική της δυνατότητα, να προωθηθεί, να καταλάβει τεράστιες περιοχές, να εγκαθιδρύσει εκεί ισχυρές γραμμές άμυνας και να αναπληρώσει τις απώλειες στο έδαφος.

Σήμερα, με καθυστέρηση δυο χρόνων, αποφασίσθηκε στο ΝΑΤΟ (ως τελευταίο σπουδαίο έργο του απερχόμενου ΓΓ), να δοθούν F-16 στην Ουκρανία και συστοιχίες αεράμυνας (οι οποίες έπρεπε να έχουν δοθεί ευθύς εξ αρχής, από τα πρώτα).

Και όσον αφορά τις συστοιχίες αεράμυνας είναι μία ορθολογική απόφαση, μπροστά στην επιθετικότητα της Ρωσίας με τα βλήματα και τα αεροσκάφη (αν και εδώ γεννιέται ένα ζήτημα επάρκειας του αριθμού βλημάτων των συστημάτων αεράμυνας, τα οποία είναι τεράστιου κόστους).

Όμως η αποστολή των F-16 τώρα, εκτιμώ ότι είναι υψηλού ρίσκου για το ΝΑΤΟ.

Αφενός θα είναι τα παλιότερης γενιάς F-16 (Block 30 ή στην καλύτερη περίπτωση Block 50), με χιλιάδες ώρες πτήσης και αυξημένης ανάγκης συντήρησης, και πολλά βέβαια θα εξαρτηθούν και από τον τύπο των όπλων που θα φέρουν και θα δοθούν σε επαρκείς αριθμούς.

Το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι εάν οι δυνατότητες των Ουκρανών πιλότων είναι τέτοιες, που να έχουν υψηλό βαθμό βιωσιμότητας και επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας (φθάνει η ολιγόμηνη εκπαίδευση για να τα πετάξουν αποτελεσματικά και να εμπλακούν σε αερομαχίες και επιθετικές αποστολές σε εχθρικό σύστημα αεράμυνας που απαιτούνται ιδιαίτερες ικανότητες).

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι θα τα πετάξουν μαζί και απόστρατοι πιλότοι του Δυτικού κόσμου.
Είναι μία πιθανότητα. Όπως και το ποιοι θα σχεδιάσουν τις επιχειρήσεις τους και ποιοι θα αναλάβουν την συντήρησή τους.

Εάν όμως αφεθούν στα χέρια μόνο των Ουκρανών, πολύ φοβάμαι ότι εάν καταρριφθούν τα πρώτα, τότε θα τεθεί υπό αμφισβήτηση η υποστήριξη του ΝΑΤΟ και θα ενισχυθεί η εικόνα της Ρωσίας, που δεν θα διστάσει να το εκμεταλλευθεί προπαγανδιστικά.

Δυστυχώς τα αδιέξοδα αυξάνονται μέρα με την μέρα και επιδιώκεται η λύση με την ίδια στρατηγική μόνο, της "μαύρης τρύπας", (χωρίς καμία διάθεση και πρωτοβουλία για έναρξη ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων - η σύσκεψη και η επικύρωση της ειρηνευτικής πρωτοβουλίας των 78 κρατών στην Ελβετία πήγε στις καλένδες) , η οποία "μαύρη τρύπα" καταναλώνει χρήμα, όπλα, πόρους, διεθνές δίκαιο, ηθικές αρχές και δυστυχώς εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.

 ΗΛΙΘΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΝΕΥΘΥΝΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ

Διαβάζω ότι στην Σύνοδο του ΝΑΤΟ, 6 χώρες μέλη του συμφώνησαν να αναπτύξουν νάρκες στην Βαλτική, για να αποτρέψουν την Ρωσία να δράσει εκεί (Γερμανία, η Πολωνία, η Δανία, η Νορβηγία, η Σουηδία και η Φινλανδία).

Πιο ηλίθια κι επικίνδυνη απόφαση δεν μπορούσε να ληφθεί, με δεδομένο ότι οι νάρκες είναι τεράστιος κίνδυνος για το περιβάλλον (ακόμη και οι ελεγχόμενες σε μόνιμα ναρκοπέδια) και οπωσδήποτε για την ελευθεροναυσιπλοϊα, αλλά κυρίως γιατί κλιμακώνουν κάθετα την αντιπαράθεση με την Ρωσία και αυξάνουν τους ανταγωνισμούς στο πεδίο, χωρίς να έχουν προκληθεί ή απειληθεί οι χώρες αυτές από την Ρωσία καθ' οιονδήποτε τρόπο.

Το κακό είναι ότι η απόφαση αυτή ελήφθη στην σύσκεψη του ΝΑΤΟ και χαρακτηρίζει ολόκληρο το ΝΑΤΟ, οδηγώντας και τις άλλες χώρες σε μία ανοικτή και ξεκάθαρη αντιπαλότητα εξοπλισμών κάθε μορφής, που οδηγεί τον κόσμο όλο σε μεγαλύτερη αστάθεια .

Και απορώ: Ο ΓΓ/ΝΑΤΟ το αποδέχθηκε έτσι, χωρίς να σκεφθεί τις επιπτώσεις; (δεν περίμενα φυσικά κάτι καλύτερο από αυτόν).

Αλλά και μεταξύ των ηγετών των άλλων χωρών, δεν βρέθηκε ούτε ένας να επισημάνει ότι κάνουμε τα ίδια λάθη που μας οδήγησαν στον Α'ΠΠ;

Ως μέλη της συμμαχίας έχουν ευθύνη για τις ενέργειες των άλλων μελών που μπορεί να μας σύρουν σε επικίνδυνες πολιτικές για όλον τον πλανήτη.

Σε κούρσες εξοπλισμών και πολεμικές απειλές, την ίδια ώρα που η σημαντικότερη απειλή για τον πλανήτη ολόκληρο είναι η καταστροφή του περιβάλλοντος;

Πάμε να τον καταστρέψουμε γρηγορότερα και οδυνηρότερα;

Υπάρχει κάποιος που να αντιλαμβάνεται που οδηγούμαστε και επιτέλους να εκφράσει την αντίθεσή του και να τους συγκρατήσει;

 ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΕΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΗΣ ΤΟΥ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Ο λόγος είναι ότι, όπως φαίνεται από την επιστολή της, η Κολομβιανή Μαρία Άνχελα Ολγκίν Κουεγιάρ οδηγεί την διαπραγμάτευση σε εντελώς νέα βάση, άγνωστη τελείως, μη αναφερόμενη καν στα ψηφίσματα του ΣΑ/ΟΗΕ ούτε σε δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία, ούτε και σε οιαδήποτε σύνδεση με τις διακοπείσες συνομιλίες του 2017 στο Κραν Μοντανά.

Η Λευκωσία με δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου χαρακτηρίζει ως θετική την επιστολή, επειδή γράφει σε αυτήν πως η αποστολή της δεν τερματίζεται (όπως ήθελε η τουρκική πλευρά) αλλά θα συνεχιστεί.

Η απεσταλμένη του ΟΗΕ έχει έτοιμη την έκθεσή της προς τον ΓΓ/ΟΗΕ για τις επαφές που είχε τους τελευταίους μήνες στη Κύπρο στην Αθήνα, στην Άγκυρα, στο Λονδίνο και στις Βρυξέλλες.

Προφανώς δεν κατέληξε σε θετικά αποτελέσματα και γι' αυτό προτίθεται να προτείνει κάτι νέο, με δεδομένο ότι η τουρκική πλευρά έχει ξεκαθαρίσει "πως δεν πρόκειται να λάβει μέρος σε συνομιλίες, για συζήτηση λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας".

Αναφέρει δε στην επιστολή ότι «είναι σημαντικό να υπάρξει απομάκρυνση από λύσεις που στο παρελθόν δημιούργησαν προσδοκίες που δεν εκπληρώθηκαν και οδήγησαν σε μεγαλύτερες διαφωνίες και απογοητεύσεις» και πως «τώρα, πρέπει να σκεφτούμε διαφορετικά, παραμένοντας πεπεισμένοι ότι ένα κοινό μέλλον θα φέρει μεγάλες ευκαιρίες σε όλους τους Κύπριους».
Επίσης ότι πιστεύει ότι οι Κύπριοι θα μπορούσαν να έχουν μια πιο λαμπρή και πιο θετική προοπτική εάν μπορούσαν να ξεπεράσουν "την ιστορία του πόνου" (ΣΗΜ: εξισώνει τα πάντα και το έγκλημα που δημιούργησαν με την εισβολή και την μακροχρόνια κατοχή οι Τούρκοι)..

Η ρητορική της δείχνει και την άγνοιά της στα ζητήματα της Κύπρου. Και με την ενθουσιώδη αντίληψη ότι μπορεί να προτείνει κάτι νέο απομακρυνόμενη από τα ψηφίσματα του ΣΑ/ΟΗΕ που έγιναν με τόσο μεγάλες προσπάθειες, στην ουσία κινδυνεύει να τα αποδυναμώσει σταδιακά και να πάει σε ένα επικίνδυνο ασταθές βαλτώδες περιβάλλον, όπως ακριβώς θέλει η Τουρκία όταν μιλάει περί νέας πραγματικότητα που δημιούργησε η κατοχή και αυτό πρέπει να το αποδεχθούμε.

Δηλαδή να αποδεχθούμε ότι η κατοχή ως νέα πραγματικότητα δεν είναι διαρκές έγκλημα και ότι η εγκατάσταση 30.000 εκ των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας και των εποίκων δεν είναι παράνομη.

Και όλο αυτό η Κυπριακή κυβέρνηση το αντιλαμβάνεται ως θετικό; Καμία επιφύλαξη και επισήμανση που να θέτει πλαίσιο διαλόγου στην ανακοίνωση, όπως με σαφήνεια κάνει η Τουρκία;

Η Ελληνική κυβέρνηση τι λέει για την "νέα βάση διαλόγου" χωρίς να υπάρχουν στο τραπέζι οι δεσμεύσεις και οι περιορισμοί που θέτει το ΣΑ/ΟΗΕ;

Θα το ξαναπώ με επίταση: Οιαδήποτε απομάκρυνση από τις αποφάσεις του ΣΑ/ΟΗΕ είναι εσφαλμένη, γιατί δημιουργεί νέα δυναμική υπέρ της σκληρής Τουρκίας και οδηγεί επί τα χείρω το Κυπριακό.