ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
0,21 Απριλίου), εξετάσθηκε και το θέμα του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος Ευτυχίας , όχι μόνο ως ατομική επιδίωξη και ατομικό ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά και ως πρωτεύων κοινωνικός σκοπός της πολιτικής διακυβέρνησης.
Θα αναφερθώ στο ζήτημα σε συνέχειες (για λόγους οικονομίας και καλύτερης εποπτείας και κατανόησης).
Η ευτυχία είναι ένα πολυδιάστατο και πολυσύνθετο συναισθηματικό κατάσταση που περιλαμβάνει αίσθηση ικανοποίησης, χαράς, ευχαρίστησης και ευεξίας. Είναι η γενική αίσθηση ευημερίας και ικανοποίησης που ένα άτομο αισθάνεται στη ζωή του.
Μπορεί να προκύψει από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των ικανοποιητικών σχέσεων, της επαγγελματικής επίτευξης, της υγείας, της προσωπικής ανάπτυξης και της αίσθησης αυτο-πραγμάτωσης. Κάθε άτομο μπορεί να έχει διαφορετικές πηγές ευτυχίας και η ευτυχία μπορεί να αλλάξει με την πάροδο του χρόνου και τις διάφορες συνθήκες της ζωής. Επίσης, η ευτυχία έχει παρατηρηθεί ότι επηρεάζεται και από γενετικούς, περιβαλλοντικούς και προσωπικούς παράγοντες (ψυχολογικούς κ.α.).
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν Ευτυχίας (ΑΕΠΕ) είναι ένας δείκτης που χρησιμοποιείται για να μετρήσει την ευτυχία των πολιτών ενός έθνους (αναγκαστικά με συλλογικά στατιστικά στοιχεία-η μεγαλύτερη ευτυχία για τους περισσότερους) με βάση παράγοντες πέρα από το κατά κεφαλήν οικονομικό ΑΕΠ. Αυτός ο δείκτης δίνει περισσότερη έμφαση στην ποιότητα ζωής, την ικανοποίηση και την εύχαρι διάθεση των πολιτών ατομικά και κοινωνικά, παρά στο απλό μέγεθος της οικονομίας.
Ο δείκτης αυτός συνήθως περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές μετρήσεις και παραμέτρους, όπως η εσωτερική ευχαρίστηση των πολιτών για την ατομική ολοκλήρωση στην κοινωνία (που συναρτάται με τις συνθήκες που διαμορφώνει η πολιτική διακυβέρνηση εντός ενός κράτους οι οποίες καθιστούν τον πολίτη ευχαριστημένο), η ικανοποίηση από την κοινωνική ζωή και την ελευθερία επιλογών που έχει ο πολίτης, η κοινωνική συνοχή, η αίσθηση ασφάλειας και εμπιστοσύνης που υπάρχει στους πολίτες, η ποιότητα του περιβάλλοντος, η ποικιλομορφία των δραστηριοτήτων των πολιτών η ποιότητα του περιβάλλοντος και η περιβαλλοντική αειφορία.
ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Πολλοί συγγραφείς, φιλόσοφοι, ψυχολόγοι και ερευνητές έχουν γράψει για το θέμα της ευτυχίας:
1) Ο Αριστοτέλης ανέπτυξε την έννοια της ευδαιμονίας, η οποία συχνά μεταφράζεται ως ευτυχία ή ευημερία. Υποστήριξε ότι η ευδαιμονία πηγάζει από την ηθική αρετή και την επίτευξη των προσπαθειών μας.
2) Ο Επίκουρος πίστευε ότι η ευτυχία προέρχεται από την ηρεμία και την αποφυγή του πόνου και της δυσαρέσκειας.
3) Ο Martin Seligman (αμερικανός ψυχολόγος ) ανάπτυξε την θεωρία της αυθεντικής ευτυχίας εστιάζοντας στην θετική ψυχολογία. Υποστηρίζει ότι η ευτυχία δεν προέρχεται απαραίτητα από εξωτερικούς παράγοντες όπως το χρήμα ή η δόξα, αλλά από εσωτερικούς παράγοντες και συμπεριφορές. Αυτό που ονομάζει "αυθεντική ευτυχία" είναι μια βαθύτερη, διαρκής και πιο ουσιαστική κατάσταση που προέρχεται από την αίσθηση ευχαρίστησης, ικανοποίησης και αξίας, συναισθήματα που προκύπτουν από την εκπλήρωση των προσωπικών μας αξιών και στόχων. Θεωρεί ότι η ευτυχία μπορεί να επιτευχθεί μέσω πρακτικών στρατηγικών που συμβάλλουν στην ανάπτυξη των θετικών συναισθημάτων και την ενίσχυση των εσωτερικών παραγόντων και ικανοτήτων μας, όπως η ανάπτυξη καλών σχέσεων με τους άλλους, η μεγαλοψυχία, η έκφραση ευγνωμοσύνης και η επίτευξη της αυτογνωσίας.
4) Ο Δαλάι Λάμα εστιάζει στην επίτευξη της ευτυχίας μέσω της πνευματικής ανάπτυξης, της ενσυναίσθησης και της αγάπης. Διδάσκει ότι η ευτυχία προέρχεται από την εσωτερική ειρήνη και την αγάπη προς τον εαυτό μας και τους άλλους. Προωθεί την πρακτική της μετάνοιας, της ευστάθειας και της ευγνωμοσύνης ως τους βέλτιστους τρόπους για να αναπτύξουμε την εσωτερική μας ευτυχία. Επισημαίνει την σημασία του μετασχηματισμού των αρνητικών συναισθημάτων και σκέψεων, όπως ο θυμός, οργή και η ζήλια, σε θετικά συναισθήματα όπως η αγάπη, η ευγένεια και η ευγνωμοσύνη. Η προσέγγιση του Δαλάι Λάμα βασίζεται στην εσωτερική αλλαγή, την αγάπη και την ενσυναίσθηση, και την έννοια της πνευματικής ευημερίας.
5) Ο Richard Layard, ( καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ - γνωστός για την έρευνά του σχετικά με τον Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν Ευτυχίας (ΑΕΠΕ)) στο βιβλίο του "Happiness: Lessons from a New Science" υποστηρίζει ότι η παραδοσιακή μέτρηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) δεν αντικατοπτρίζει πλήρως την πραγματική ευημερία και ειδικότερα ευτυχία των μελών μιας κοινωνίας. Θεωρεί ότι πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη πολλούς άλλους παράγοντες πέρα από το απλό εισόδημα (ατομικό και συλλογικό) για να αξιολογήσουμε την ευημερία μιας κοινωνίας. Αυτοί οι παράγοντες περιλαμβάνουν την υγεία, την άσκηση της ευγνωμοσύνης και την εστίαση στο παρόν, την εργασία, την εκτίμηση των σχέσεών μας, την εκπαίδευση, την κοινωνική συνοχή, την ποιότητα του περιβάλλοντος, την περιβαλλοντική αειφορία και την αίσθηση ευτυχίας και ικανοποίησης από τη ζωή. Διερευνά τη σχέση μεταξύ του χρήματος και της ευτυχίας, καθώς και πώς οι προσπάθειες για υλική ευημερία μπορούν να επηρεάσουν την ευτυχία μας.
6) Ο Daniel Gilbert, συγγραφέας του βιβλίου "Stumbling on Happiness" εξετάζει το θέμα της ευτυχίας από την ψυχολογική οπτική γωνία. Ερευνά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε και αναζητούμε την ευτυχία και πως οι προσδοκίες, οι προκαταλήψεις και οι αντιλήψεις μας επηρεάζουν στις προσπάθειές μας και τις αποφάσεις που λαμβάνουμε για να την αποκτήσουμε. Μέσα από παραδείγματα, αναλύσεις και ερευνητικά ευρήματα, παρουσιάζει τον τρόπο που η ανθρώπινη νοημοσύνη επιδιώκει και αντιμετωπίζει την ευτυχία, και πώς αυτή η αντίληψη μπορεί να είναι συχνά παραπλανητική.
7) Η φιλοσοφική προσέγγισή της Hannah Arendt διαφέρει σημαντικά από άλλους συγγραφείς και φιλοσόφους. Εστιάζει στη σχέση μεταξύ ευτυχίας και ατομικής ελευθερίας, υποστηρίζοντας ότι η ελευθερία είναι ένα κεντρικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης και ότι η ευτυχία συνδέεται στενά με την ικανότητα του ατόμου να δραστηριοποιείται ελεύθερα και να εκφράζει τον εαυτό του. Επισημαίνει επίσης ότι η αναζήτηση της ευτυχίας δεν πρέπει να οδηγεί σε εγωισμό ή απομόνωση από την κοινότητα, αναδεικνύοντας έτσι ως πηγή ευτυχίας την σημασία της κοινωνικής ευθύνης, της ενεργητικής συμμετοχής στην κοινωνία και της συνεργασίας με άλλους για την επίτευξη του κοινού καλού.
8 ) Ο Daniel M. Haybron (καθηγητής φιλοσοφίας στο Saint Louis University) κάνει σημαντικές διακρίσεις ανάμεσα στην ευχαρίστηση και την ευδαιμονία. Η ευτυχία δεν περιορίζεται απλά στην ευχαρίστηση ή την ικανοποίηση συγκεκριμένων αναγκών ή επιθυμιών, αλλά περιλαμβάνει επίσης έναν γενικότερο αίσθημα ευημερίας και ευδαιμονίας, που συνδέεται με την δυνατότητα εκπλήρωσης των ανθρώπινων προσδοκιών και στόχων σε μία κοινωνία και την αίσθηση του να ζει κανείς μια αξιοπρεπή, εμπλουτισμένη ζωή.
9) Ο αμερικανός ερευνητής και συγγραφέας Tal Ben-Shahar
στο βιβλίο του "Happier: Learn the Secrets to Daily Joy and Lasting Fulfillment" εξερευνά πώς μπορούμε να επιτύχουμε μια πιο ευτυχισμένη ζωή μέσω αλλαγών στις συνήθειες και τις σκέψεις μας, εστιάζοντας σε κοινά "μυστικά" και πρακτικές που μπορούν να οδηγήσουν σε καθημερινή χαρά και διαρκή εκπλήρωση. Θεωρεί ότι η ευτυχία δεν είναι μια κατάσταση που προκύπτει από εξωτερικές περιστάσεις ή επιτυχίες, αλλά μια διαδικασία και μια επιλογή που κάνουμε καθημερινά όπως η άσκηση της ευγνωμοσύνης, η ανάπτυξη των σχέσεων και η ανακάλυψη της σημασίας της αλληλεγγύης.
Η ευτυχία γι’ αυτόν συνδέεται με την εσωτερική ικανοποίηση και την προσωπική εκπλήρωση, και πώς μπορούμε να ανακαλύψουμε τις πηγές της αληθινής ευτυχίας εντός του εαυτού μας, αντί να την αναζητούμε αποκλειστικά σε εξωτερικές πηγές όπως ο πλούτος ή η κοινωνική αποδοχή.
ΣΗΜ:
1) Ο όρος "Ακαθάριστη Εθνική Ευτυχία" εννοήθηκε από τον 4ο Βασιλιά του Μπουτάν, Jigme Singye Wangchuck, το 1972 ανακηρύχθηκε ως μία ολιστική προσέγγιση απέναντι στις έννοιες της προόδου η οποία δίνει βαρύτητα στις μη οικονομικές πτυχές της ευημερίας, που εν πολλοίς εκφράζεται με οικονομικούς όρους.
2) Το 2011, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε το ψήφισμα 65/309, «Ευτυχία: προς μια ολιστική προσέγγιση στην ανάπτυξη», προτρέποντας τα κράτη μέλη να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Μπουτάν και να μετρήσουν την ευτυχία και την ευημερία και αποκαλώντας την ευτυχία «θεμελιώδη ανθρώπινο στόχο».
3) Το 2012, ο Πρωθυπουργός του Μπουτάν Jigme Thinley και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Ban Ki-moon συγκάλεσαν τη Σύνοδο Κορυφής με θέμα «Ευημερία και Ευτυχία: Καθορισμός ενός Νέου Οικονομικού Παραδείγματος
Μετά την Σύνοδο εκδόθηκε η πρώτη «Παγκόσμια Έκθεση Ευτυχίας» και η 20η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Διεθνής Ημέρα Ευτυχίας με την απόφαση 66/28 της ΓΣ του ΟΗΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου