ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ

Εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Άμυνας με τίτλο « Έρευνα, ανάπτυξη και καινοτομία στις Ένοπλες Δυνάμεις, εκσυγχρονισμός θεσμικού

πλαισίου των ΑΣΕΙ, σύσταση Κοινού Σώματος Πληροφορικής και λοιπές διατάξεις».

Ο Υπουργός κος Δένδιας δήλωσε ότι ως πρότυπο ελήφθη υπόψη το Ισραηλινό και το Βρετανικό μοντέλο.

Αν και το νομοσχεδιο κινείται προς την σωστή κατεύθυνση εν τούτοις μου δημιουργούνται οι εξής προβληματισμοί:

1. Το Ισραηλινό μοντέλο διοικείται από Brigadier General του Ισραηλινού στρατού. Συνεπώς δεν ελέγχεται μόνο από το Υπουργείο Άμυνας αλλά διοικείται άμεσα και από μάχιμο ανώτατο αξιωματικό εν ενεργεία.

2. Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει και ζητήματα που αφορούν τα ΑΣΕΙ (εκσυγχρονισμός θεσμικού πλαισίου ΑΣΕΙ), δημιουργώντας στην ουσία δυνατότητες μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών και ανάπτυξης των ερευνητικών τμημάτων τους. Η διεύρυνση αυτή δημιουργεί αρκετά ζητήματα στην επιχειρησιακή εκπαίδευση των δοκίμων και νέων αξιωματικών, αφού οι σχολές ΑΣΕΙ έχουν ως βασικό σκοπό να βγάζουν μαχητές για να στελεχώσουν άμεσα τις μάχιμες θέσεις.

Συνεπώς η οιαδήποτε μεταπτυχιακή ή διδακτορική ενασχόληση θα πρέπει να γίνεται αφού περάσουν αρκετά χρόνια οι αξιωματικοί στις μάχιμες θέσεις (με μία διασυνδεδεμένη σχέση των ΑΣΕΙ με τις σχολές επιτελών των Κλάδων και ΑΔΙΣΠΟ). Γιατί αλλιώς θα δημιουργηθούν πολλά προβλήματα απόκτησης μάχιμης εμπειρίας στα στελέχη (εάν επιλέξουν να συνεχίσουν σπουδές αμέσως μετά την αποφοίτηση από τα ΑΣΕΙ), στελέχωσης στις μάχιμες μονάδες των Ε.Δ. και σταδιοδρομίας, τα οποία από μελέτες που έχουν γίνει είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεπερασθούν.

Κατά συνέπεια η πρόβλεψη αυτή θα έπρεπε να συμπεριληφθεί σε ειδικό ξεχωριστό νομοσχέδιο που να αφορά το σύνολο της εκπαίδευσης των Ενόπλων Δυνάμεων και μόνο αυτήν.

3. Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι το ΕΚΑΕΑΚ και οι άμεσες θυγατρικές του δεν ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο ή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και δεν υπάγονται στις διατάξεις των νόμων 3429/2005 (Α΄314), 4270/2014 (Α΄143), 4369/2016 (Α΄33), 4972/2022 (Α΄181) και 5062/2023 (Α΄183), πλην των περιπτώσεων που ορίζονται ρητά σε αυτό.

4. Εκτιμώ ότι αυτή η διάταξη δημιουργεί πολλά γκρίζα σημεία εφαρμογής και οπωσδήποτε η εξαίρεση από τις προβλέψεις του νόμου 4270/2014, (ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ για την «Έρευνα, Τεχνολογική Ανάπτυξη και Καινοτομία»), είναι εξόχως προβληματική, αφενός γιατί εξαιρείται από την Εθνική Στρατηγική, αφετέρου δεν έγινε προσπάθεια να υπάρξουν τροποποιήσεις που να ολοκληρώνουν την νομοθεσία από το να την αποσυνθέτουν.

5. Σήμερα υπάρχει η Γενική Διεύθυνση Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων (ΓΔΑΕΕ) η Διεύθυνση Άμυνας και Τεχνολογίας (ΔΑΕΤΕ) και το σχετικά πρόσφατα (ν.2019/01) δημιουργηθέν Συμβούλιο Αμυντικής Έρευνας, Τεχνολογίας και Βιομηχανίας, το οποίο εμπλέκει πολλούς φορείς μεταξύ των οποίων ΑΕΙ και ΑΣΕΙ και το οποίο όμως ποτέ δεν δούλεψε. Ο προβληματισμός είναι ότι δημιουργούμε πάλι κάτι νέο χωρίς να έχουμε αξιοποιήσει αυτά που έχουμε. Και ναι μεν μετέχει μόνο ο επικεφαλής της ΓΔΑΕΕ στο ΔΣ του ΕΚΑΕΑΚ, αλλά είναι προφανές ότι αποδυναμώνονται οι δομές που υπάρχουν εντός του Υπουργείου.

 ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟ

Ο Ερντογάν ξεσάλωσε πάλι, Υπουργοί της κυβέρνησής του ξεκαθαρίζουν ότι δεν θα ανεχθούν την ενέργεια της Ελλάδας να οριοθετήσει θαλάσσια πάρκα στις Κυκλάδες και στο Ιόνιο, θεωρώντας αφενός ότι περιλαμβάνονται νησιά που διεκδικούν και αφετέρου ότι είναι μονομερής πρωτοβουλία αντίθετη με την διακήρυξη των Αθηνών.

Παρ΄ όλα αυτά η συνάντηση κορυφής Μητσοτάκη Ερντογάν θα γίνει.

Ας δούμε τι γράφει ο γνωστός δημοσιογράφος που προβάλλει με δέος τον Ερντογάν νυχθημερόν στην Ελλάδα, επηρεάζοντας σιγά σιγά και τους ανύποπτους ακροατές:

" Πάντως, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, στόχος της τουρκικής πλευράς εξακολουθεί να είναι η διατήρηση της «νηνεμίας» με την Αθήνα, η εστίαση στα ζητήματα που μπορούν να προχωρήσουν οι δύο χώρες, ωστόσο αναγνωρίζουν πως το θέμα της διαφοράς με την απόφαση της Αθήνας να οριοθετήσει τα θαλάσσια πάρκα στο Αιγαίο, είναι μια αφορμή που δείχνει πως οι δύο πλευρές πρέπει να συζητήσουν όλα τα ζητήματα με ειλικρίνεια και να προχωρήσουν, αν μπορούν, στην επίλυσή τους".

Δηλαδή μας λέει ότι οι παράλογες και παράνομες διεκδικήσεις της Τουρκίας που συνεχίζονται και διευρύνονται και μάλιστα εκφράζονται και ως απαγορεύσεις προς εμάς στο να διαχειριστούμε τους χώρους κυριαρχίας μας (ακόμη και στις Κυκλάδες), δεν αποτελούν στοιχείο που διαταράσσει την νηνεμία, γιατί η Τουρκία θέλει νηνεμία με την Αθήνα (εκφράζει με βεβαιότητα μάλιστα τους στόχους της Τουρκίας).

Ναι, εάν υποχωρεί η Ελλάδα στις διεκδικήσεις της Τουρκίας, και αποδέχεται να συζητάει γι' αυτές, τότε η Τουρκία δεν έχει λόγο να μην θέλει νηνεμία.

Η επιτομή του ραγιαδισμού και υποταγής στον Ερντογάν, που όπως ο ίδιος το δήλωσε πάλι πρόσφατα θέλει να ανακτήσει τις κτήσεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Και μάλιστα αυτό και η γαλάζια πατρίδα διδάσκονται πλέον και στα Τουρκικά σχολεία ώστε να γαλουχηθεί η νέα γενιά με αυτό το όραμα.

Και συνεχίζει ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος: "Στόχος της Τουρκίας είναι η εστίαση στα ζητήματα που μπορούν να προχωρήσουν οι δύο χώρες και το θέμα της διαφοράς με την απόφαση της Αθήνας να οριοθετήσει θαλάσσια πάρκα στο Αιγαίο (γενικά αναφέρεται σε όλο το Αιγαίο) είναι μία αφορμή που δείχνει πως οι δύο πλευρές ΠΡΕΠΕΙ να συζητήσουν όλα τα ζητήματα με ειλικρίνεια και να προχωρήσουν εάν μπορούν στην επίλυσή τους".

Προσέξτε τα θαλάσσια πάρκα είναι αφορμή γι΄ αυτόν ( αυτό άλλωστε θέλει και επιβάλλει η Τουρκία), για να συζητηθούν (ΠΡΕΠΕΙ γράφει) όλα τα θέματα και οι διεκδικήσεις που θέτει η Τουρκία, όχι μόνο αυτά που εμείς αναγνωρίζουμε ως ζήτημα προς διαπραγμάτευση με βάση το Διεθνές Δίκαιο που επικαλούμαστε πάντα.

ΣΗΜ: Η Κύπρος όμως δεν το είδε σαν αφορμή, αλλά οριοθέτησε κανονικότατα και έστειλε μάλιστα στην ΕΕ πλήρες χωροταξικό με ΟΛΗ την ΑΟΖ της νήσου Κύπρου ως Κυπριακή Δημοκρατία, αφού η κατοχή είναι παράνομη.

 ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Στο πλαίσιο του Συνεδρίου Γεωπολιτικής που έγινε στο Athens Marriott (19,2
0,21 Απριλίου), εξετάσθηκε και το θέμα του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος Ευτυχίας , όχι μόνο ως ατομική επιδίωξη και ατομικό ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά και ως πρωτεύων κοινωνικός σκοπός της πολιτικής διακυβέρνησης.

Θα αναφερθώ στο ζήτημα σε συνέχειες (για λόγους οικονομίας και καλύτερης εποπτείας και κατανόησης).

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Η ευτυχία είναι ένα πολυδιάστατο και πολυσύνθετο συναισθηματικό κατάσταση που περιλαμβάνει αίσθηση ικανοποίησης, χαράς, ευχαρίστησης και ευεξίας. Είναι η γενική αίσθηση ευημερίας και ικανοποίησης που ένα άτομο αισθάνεται στη ζωή του.

Μπορεί να προκύψει από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των ικανοποιητικών σχέσεων, της επαγγελματικής επίτευξης, της υγείας, της προσωπικής ανάπτυξης και της αίσθησης αυτο-πραγμάτωσης. Κάθε άτομο μπορεί να έχει διαφορετικές πηγές ευτυχίας και η ευτυχία μπορεί να αλλάξει με την πάροδο του χρόνου και τις διάφορες συνθήκες της ζωής. Επίσης, η ευτυχία έχει παρατηρηθεί ότι επηρεάζεται και από γενετικούς, περιβαλλοντικούς και προσωπικούς παράγοντες (ψυχολογικούς κ.α.).

ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν Ευτυχίας (ΑΕΠΕ) είναι ένας δείκτης που χρησιμοποιείται για να μετρήσει την ευτυχία των πολιτών ενός έθνους (αναγκαστικά με συλλογικά στατιστικά στοιχεία-η μεγαλύτερη ευτυχία για τους περισσότερους) με βάση παράγοντες πέρα από το κατά κεφαλήν οικονομικό ΑΕΠ. Αυτός ο δείκτης δίνει περισσότερη έμφαση στην ποιότητα ζωής, την ικανοποίηση και την εύχαρι διάθεση των πολιτών ατομικά και κοινωνικά, παρά στο απλό μέγεθος της οικονομίας.

Ο δείκτης αυτός συνήθως περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές μετρήσεις και παραμέτρους, όπως η εσωτερική ευχαρίστηση των πολιτών για την ατομική ολοκλήρωση στην κοινωνία (που συναρτάται με τις συνθήκες που διαμορφώνει η πολιτική διακυβέρνηση εντός ενός κράτους οι οποίες καθιστούν τον πολίτη ευχαριστημένο), η ικανοποίηση από την κοινωνική ζωή και την ελευθερία επιλογών που έχει ο πολίτης, η κοινωνική συνοχή, η αίσθηση ασφάλειας και εμπιστοσύνης που υπάρχει στους πολίτες, η ποιότητα του περιβάλλοντος, η ποικιλομορφία των δραστηριοτήτων των πολιτών η ποιότητα του περιβάλλοντος και η περιβαλλοντική αειφορία.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Πολλοί συγγραφείς, φιλόσοφοι, ψυχολόγοι και ερευνητές έχουν γράψει για το θέμα της ευτυχίας:

1) Ο Αριστοτέλης ανέπτυξε την έννοια της ευδαιμονίας, η οποία συχνά μεταφράζεται ως ευτυχία ή ευημερία. Υποστήριξε ότι η ευδαιμονία πηγάζει από την ηθική αρετή και την επίτευξη των προσπαθειών μας.

2) Ο Επίκουρος πίστευε ότι η ευτυχία προέρχεται από την ηρεμία και την αποφυγή του πόνου και της δυσαρέσκειας.

3) Ο Martin Seligman (αμερικανός ψυχολόγος ) ανάπτυξε την θεωρία της αυθεντικής ευτυχίας εστιάζοντας στην θετική ψυχολογία. Υποστηρίζει ότι η ευτυχία δεν προέρχεται απαραίτητα από εξωτερικούς παράγοντες όπως το χρήμα ή η δόξα, αλλά από εσωτερικούς παράγοντες και συμπεριφορές. Αυτό που ονομάζει "αυθεντική ευτυχία" είναι μια βαθύτερη, διαρκής και πιο ουσιαστική κατάσταση που προέρχεται από την αίσθηση ευχαρίστησης, ικανοποίησης και αξίας, συναισθήματα που προκύπτουν από την εκπλήρωση των προσωπικών μας αξιών και στόχων. Θεωρεί ότι η ευτυχία μπορεί να επιτευχθεί μέσω πρακτικών στρατηγικών που συμβάλλουν στην ανάπτυξη των θετικών συναισθημάτων και την ενίσχυση των εσωτερικών παραγόντων και ικανοτήτων μας, όπως η ανάπτυξη καλών σχέσεων με τους άλλους, η μεγαλοψυχία, η έκφραση ευγνωμοσύνης και η επίτευξη της αυτογνωσίας.

4) Ο Δαλάι Λάμα εστιάζει στην επίτευξη της ευτυχίας μέσω της πνευματικής ανάπτυξης, της ενσυναίσθησης και της αγάπης. Διδάσκει ότι η ευτυχία προέρχεται από την εσωτερική ειρήνη και την αγάπη προς τον εαυτό μας και τους άλλους. Προωθεί την πρακτική της μετάνοιας, της ευστάθειας και της ευγνωμοσύνης ως τους βέλτιστους τρόπους για να αναπτύξουμε την εσωτερική μας ευτυχία. Επισημαίνει την σημασία του μετασχηματισμού των αρνητικών συναισθημάτων και σκέψεων, όπως ο θυμός, οργή και η ζήλια, σε θετικά συναισθήματα όπως η αγάπη, η ευγένεια και η ευγνωμοσύνη. Η προσέγγιση του Δαλάι Λάμα βασίζεται στην εσωτερική αλλαγή, την αγάπη και την ενσυναίσθηση, και την έννοια της πνευματικής ευημερίας.

5) Ο Richard Layard, ( καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ - γνωστός για την έρευνά του σχετικά με τον Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν Ευτυχίας (ΑΕΠΕ)) στο βιβλίο του "Happiness: Lessons from a New Science" υποστηρίζει ότι η παραδοσιακή μέτρηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) δεν αντικατοπτρίζει πλήρως την πραγματική ευημερία και ειδικότερα ευτυχία των μελών μιας κοινωνίας. Θεωρεί ότι πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη πολλούς άλλους παράγοντες πέρα από το απλό εισόδημα (ατομικό και συλλογικό) για να αξιολογήσουμε την ευημερία μιας κοινωνίας. Αυτοί οι παράγοντες περιλαμβάνουν την υγεία, την άσκηση της ευγνωμοσύνης και την εστίαση στο παρόν, την εργασία, την εκτίμηση των σχέσεών μας, την εκπαίδευση, την κοινωνική συνοχή, την ποιότητα του περιβάλλοντος, την περιβαλλοντική αειφορία και την αίσθηση ευτυχίας και ικανοποίησης από τη ζωή. Διερευνά τη σχέση μεταξύ του χρήματος και της ευτυχίας, καθώς και πώς οι προσπάθειες για υλική ευημερία μπορούν να επηρεάσουν την ευτυχία μας.

6) Ο Daniel Gilbert, συγγραφέας του βιβλίου "Stumbling on Happiness" εξετάζει το θέμα της ευτυχίας από την ψυχολογική οπτική γωνία. Ερευνά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε και αναζητούμε την ευτυχία και πως οι προσδοκίες, οι προκαταλήψεις και οι αντιλήψεις μας επηρεάζουν στις προσπάθειές μας και τις αποφάσεις που λαμβάνουμε για να την αποκτήσουμε. Μέσα από παραδείγματα, αναλύσεις και ερευνητικά ευρήματα, παρουσιάζει τον τρόπο που η ανθρώπινη νοημοσύνη επιδιώκει και αντιμετωπίζει την ευτυχία, και πώς αυτή η αντίληψη μπορεί να είναι συχνά παραπλανητική.

7) Η φιλοσοφική προσέγγισή της Hannah Arendt διαφέρει σημαντικά από άλλους συγγραφείς και φιλοσόφους. Εστιάζει στη σχέση μεταξύ ευτυχίας και ατομικής ελευθερίας, υποστηρίζοντας ότι η ελευθερία είναι ένα κεντρικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης και ότι η ευτυχία συνδέεται στενά με την ικανότητα του ατόμου να δραστηριοποιείται ελεύθερα και να εκφράζει τον εαυτό του. Επισημαίνει επίσης ότι η αναζήτηση της ευτυχίας δεν πρέπει να οδηγεί σε εγωισμό ή απομόνωση από την κοινότητα, αναδεικνύοντας έτσι ως πηγή ευτυχίας την σημασία της κοινωνικής ευθύνης, της ενεργητικής συμμετοχής στην κοινωνία και της συνεργασίας με άλλους για την επίτευξη του κοινού καλού.

8 ) Ο Daniel M. Haybron (καθηγητής φιλοσοφίας στο Saint Louis University) κάνει σημαντικές διακρίσεις ανάμεσα στην ευχαρίστηση και την ευδαιμονία. Η ευτυχία δεν περιορίζεται απλά στην ευχαρίστηση ή την ικανοποίηση συγκεκριμένων αναγκών ή επιθυμιών, αλλά περιλαμβάνει επίσης έναν γενικότερο αίσθημα ευημερίας και ευδαιμονίας, που συνδέεται με την δυνατότητα εκπλήρωσης των ανθρώπινων προσδοκιών και στόχων σε μία κοινωνία και την αίσθηση του να ζει κανείς μια αξιοπρεπή, εμπλουτισμένη ζωή.

9) Ο αμερικανός ερευνητής και συγγραφέας Tal Ben-Shahar

στο βιβλίο του "Happier: Learn the Secrets to Daily Joy and Lasting Fulfillment" εξερευνά πώς μπορούμε να επιτύχουμε μια πιο ευτυχισμένη ζωή μέσω αλλαγών στις συνήθειες και τις σκέψεις μας, εστιάζοντας σε κοινά "μυστικά" και πρακτικές που μπορούν να οδηγήσουν σε καθημερινή χαρά και διαρκή εκπλήρωση. Θεωρεί ότι η ευτυχία δεν είναι μια κατάσταση που προκύπτει από εξωτερικές περιστάσεις ή επιτυχίες, αλλά μια διαδικασία και μια επιλογή που κάνουμε καθημερινά όπως η άσκηση της ευγνωμοσύνης, η ανάπτυξη των σχέσεων και η ανακάλυψη της σημασίας της αλληλεγγύης.

Η ευτυχία γι’ αυτόν συνδέεται με την εσωτερική ικανοποίηση και την προσωπική εκπλήρωση, και πώς μπορούμε να ανακαλύψουμε τις πηγές της αληθινής ευτυχίας εντός του εαυτού μας, αντί να την αναζητούμε αποκλειστικά σε εξωτερικές πηγές όπως ο πλούτος ή η κοινωνική αποδοχή.

ΣΗΜ:

1) Ο όρος "Ακαθάριστη Εθνική Ευτυχία" εννοήθηκε από τον 4ο Βασιλιά του Μπουτάν, Jigme Singye Wangchuck, το 1972 ανακηρύχθηκε ως μία ολιστική προσέγγιση απέναντι στις έννοιες της προόδου η οποία δίνει βαρύτητα στις μη οικονομικές πτυχές της ευημερίας, που εν πολλοίς εκφράζεται με οικονομικούς όρους.

2) Το 2011, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε το ψήφισμα 65/309, «Ευτυχία: προς μια ολιστική προσέγγιση στην ανάπτυξη», προτρέποντας τα κράτη μέλη να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Μπουτάν και να μετρήσουν την ευτυχία και την ευημερία και αποκαλώντας την ευτυχία «θεμελιώδη ανθρώπινο στόχο».

3) Το 2012, ο Πρωθυπουργός του Μπουτάν Jigme Thinley και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Ban Ki-moon συγκάλεσαν τη Σύνοδο Κορυφής με θέμα «Ευημερία και Ευτυχία: Καθορισμός ενός Νέου Οικονομικού Παραδείγματος

Μετά την Σύνοδο εκδόθηκε η πρώτη «Παγκόσμια Έκθεση Ευτυχίας» και η 20η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Διεθνής Ημέρα Ευτυχίας με την απόφαση 66/28 της ΓΣ του ΟΗΕ.

 

ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ "5 ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ - ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ" ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του Συνεδρίου που διεξήχθη στο ATHENS MARRIOTT την Παρ-Σαβ-Κυρ. (19,20,21 Απριλίου).

Ευχαριστούμε θερμά όσους συμμετείχαν στα στρογγυλά τραπέζια διαλόγου, (ακαδημαϊκούς, επιστήμονες, στρατιωτικούς, δημοσιογράφους και πολιτικούς), οι οποίοι προσέφεραν πραγματική αξία στην εξέταση των θεμάτων του Συνεδρίου με την επιστημονική τους κατάρτιση, τις γνώσεις τους και τις πολύτιμες εμπειρίες τους.

Ευχαριστούμε επίσης όσους μας τίμησαν με την παρουσία τους παρακολουθώντας τις εργασίες και συνεισφέροντας με τις τοποθετήσεις και ερωτήσεις τους.

Το μόνο δυσάρεστο ήταν η συμπεριφορά κάποιων πολιτικών (προβεβλημένων μάλιστα), οι οποίοι μερικά λεπτά μόνο πριν ξεκινήσει το session στο οποίο είχε προγραμματισθεί να συμμετάσχουν επικαλέστηκαν αστείες δικαιολογίες, ενώ ήταν γνωστό τοις πάσι ότι απλά προτίμησαν άλλες εκδηλώσεις ψηφοθηρικού χαρακτήρα.

ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΩΣ ΘΕΣΜΟΣ - ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ

Όπως είχαμε οραματισθεί με τα άλλα επιστημονικά ιδρύματα που συνδιοργανώσαμε το συνέδριο αυτό, γίνεται πλέον θεσμός, όπου αφενός θα διοργανώνεται σε ετήσια βάση όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε διαφορετικά μέρη σε όλη την Ελλάδα.

Οι εργασίες του δεν διαρκούν μόνο το τριήμερο διεξαγωγής αλλά όλο το χρόνο μέχρι τον επόμενο, για επεξεργασία των συμπερασμάτων, προώθησή τους στην εκτελεστική εξουσία και σε όλους τους συναφείς φορείς και προετοιμασία για το επόμενο.

Η προσπάθειά μας είναι η συνεργασία με όλα τα επιστημονικά ιδρύματα της χώρας, στην λογική ενός έξυπνου δικτύου συνεργασίας, μία διεπιστημονική συνεργασία που ελπίζουμε ότι θα δώσει προστιθέμενη αξία σε όλους μας και θα μπορεί να ανταγωνισθεί ανάλογες διεθνείς προσπάθειες.

Σημαντική θεωρούμε την ισχυρή τάση για εισαγωγή καινοτομιών, προς βελτίωση των εργασιών του Συνεδρίου, καινοτομιών τις οποίες μας δίνει απλόχερα η διανόηση και η επιστήμη.

Όλες οι αντιδράσεις:

10Emmanouil Schoinarakis, Konstantinos Kousantas και 8 ακόμη

 5 ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ - ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΣΤΟ ATHENS MARRIOT 19,20,21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Επειδή πολλές συνεδριάσεις θα είναι ΚΛΕΙΣΤΕΣ, με περιορισμένο αριθμητικά κοινό (με προσκλήσεις μόνο) και με "Chatham House Rule", όποιος εκ των φίλων μου θέλει να συμμετάσχει, μπορεί να μου στείλει μήνυμα στο messenger, ποιο από όλα τα sessions θα επιθυμούσε να παρακολουθήσει .

Οι ΑΝΟΙΚΤΕΣ συνεδριάσεις είναι ελεύθερης πρόσβασης, ιδιαίτερα αυτή της συνέντευξης των υποψήφιων Ευρωβουλευτών την Κυριακή 21 Απρίλιου, 14.00-16.00, όπου υπάρχει μεγάλη χωρητικότητα στην αίθουσα του ξενοδοχείου "ΔΗΛΟΣ".

Όλες οι άλλες συνεδριάσεις θα γίνουν στην αίθουσα "ΜΥΚΟΝΟΣ" με περιορισμένο κοινό με προσκλήσεις.

 ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΜΑΖΕΨΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Αποδεικνύεται πλέον ξεκάθαρα ότι η διακήρυξη των Αθηνών όχι μόνο δεν διασφαλίζει τίποτε, αφετέρου δίνει έδαφος να απαιτεί η Τουρκία να μην αναληφθεί καμία ενέργεια από την Ελλάδα για οιοδήποτε θέμα στο Αιγαίο χωρίς αυτή να έχει λόγο.

Τόσο καιρό ακούγαμε κάθε είδους κουταμάρα από τους υμνητές αυτής της κατευναστικής πολιτικής που δομήθηκε με μόνιμες υποχωρήσεις από την πλευρά μας, και τώρα αποκαλύπτονται οι απαράδεκτες αυτοδεσμεύσεις που επέβαλλε η ανερμάτιστη πολιτική Μητσοτάκη.

Η ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών είναι άτολμη, δεν ξεκαθαρίζει και δεν απαντάει με σαφήνεια για το ζήτημα και στρογγυλεύει τα πράγματα φοβικά.

Ευτυχώς που υπάρχει και ο Δένδιας που ξεκαθαρίζει με σαφήνεια τα πράγματα και δηλώνει ότι κάθε τέτοια πρόκληση πρέπει να την απαντάμε με σαφήνεια και ξεκάθαρα, αυτονομούμενος προφανώς από την πολιτική κατευνασμού του πρωθυπουργού.

ΣΗΜ: (1) Η προπαγάνδα συνεχίζεται στο γνωστό κανάλι, όπου κάθε κίνηση του Ερντογάν παρουσιάζεται με δέος (ακόμη και η επικοινωνία του με το κινητό) και τα θέματα στρογγυλεύονται για να γίνονται εύπεπτα από το κοινό.

(2) Προσπαθούν πάλι να παρουσιάσουν την επεκτατική κι επιθετική Τουρκική πολιτική ως πρόσκαιρο εσωτερικό ζήτημα της Τουρκίας και η επωδός είναι ότι ότι και να κάνουν εμείς πρέπει να συζητάμε. Είναι αστείες οι θέσεις πόσο μάλλον όταν οι συζητήσεις σε επίπεδο ηγεσίας ακυρώνονται de facto.

Δεν καταλαβαίνει ο πρωθυπουργός ότι αποδυναμώνεται σοβαρά όταν συζητάει ο ίδιος με τον Ερντογάν και αμέσως μετά αυτός τον αδειάζει με τέτοιες διεκδικήσεις;

 Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΕΣΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ

Δεσμευτήκαμε με την κοινή διακήρυξη των Αθηνών ότι δεν θα αναλάβουμε καμία πρωτοβουλία στο Αιγαίο.

Και τώρα εισπράττουμε τα αποτελέσματα.

Θέμα προέκυψε με το θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, τον οποίο δεν έχει ολοκληρώσει η Ελλάδα ως υποχρέωση της προς την ΕΕ.

Αντί η χώρα μας να στηριχτεί από την πρώτη στιγμή στην μελέτη του Πανεπιστημίου της Σεβίλλης (που έγινε με επίσημη ανάθεση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή), για τις ΑΟΖ των χωρών της ΕΕ και να την χρησιμοποιήσει για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, εμείς μόνοι μας αρνηθήκαμε εγγράφως να αποδεχθούμε την επιστημονική τουλάχιστον εγκυρότητα της μελέτης αυτής.

Και αντί να προχωρήσουμε με τόλμη και με βάση αυτήν στον συνολικό θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕ Η ΚΥΠΡΟΣ, εμείς καθυστερήσαμε με ατολμία, φοβίες, με ημίμετρα και υπεκφυγές.

Η Κύπρος μάλιστα υπέβαλε συγκεκριμένους χάρτες, όπου όχι μόνο αναφέρεται σε όλη την ΑΟΖ του νησιού (αφού η Κυπριακή Δημοκρατία εκπροσωπεί όλο το νησί – η Τουρκική κατοχή είναι και έχει κριθεί παράνομη) αλλά αναγνωρίζει και την ΑΟΖ της Ελλάδος (έτσι όπως σχεδιάστηκε από το Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης και ενσωματώθηκε σε κείμενα τόσο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσο και της UNESCO).

Αντί λοιπόν τόσα χρόνια να προχωρήσουμε σύμφωνα με τις οδηγίες της ΕΕ (όπως κάνουν όλες οι άλλες χώρες της ΕΕ), εμείς φοβικά κωλυσιεργούμε μεταθέτοντας τα προβλήματα στο μέλλον και ελπίζοντας ότι η διακήρυξη των Αθηνών θα εξομαλύνει τις σχέσεις μας με την Τουρκία στο διηνεκές, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι δεν πρόκειται η Τουρκία να υποχωρήσει ούτε κατ' ελάχιστο από τις διεκδικήσεις της.

Αντίθετα σε κάθε ευκαιρία θα τις επαναφέρει και θα τις διευρύνει μάλιστα.

Και αμέσως μόλις προέκυψε το ζήτημα (λόγω των προστίμων που μας επιβάλλει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο γιατί καθυστερούμε και λόγω της αποσπασματικής ελλιπούς προσέγγισής μας), η Τουρκία προβαίνει άμεσα στην εξής απειλητική δήλωση:

«Η Ελλάδα να μην εμπλέξει τα εκκρεμή ζητήματα του Αιγαίου και τα ζητήματα που αφορούν το καθεστώς ορισμένων νησιών, νησίδων και βράχων των οποίων η κυριαρχία δεν έχει εκχωρηθεί στην Ελλάδα από τις διεθνείς συνθήκες, στο πλαίσιο της δικής της ατζέντας».

ΣΗΜ:

(1) Ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός αποσκοπεί στην οργάνωση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στις θαλάσσιες περιοχές κατά τέτοιον τρόπο ώστε να επιτυγχάνονται διάφοροι οικολογικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί στόχοι. Σ’ αυτούς τους στόχους συγκαταλέγονται η ανάπτυξη βιώσιμης γαλάζιας οικονομίας, η βιώσιμη χρήση των θαλάσσιων πόρων και η διατήρηση υγιών θαλάσσιων οικοσυστημάτων και βιοποικιλότητας.

(2) Όσον αφορά την Κύπρο, ο εκπρόσωπος του Τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, Οντζού Κετσελί, με δήλωσή του τον Δεκέμβριο του 2023, ισχυρίσθηκε ότι το Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχέδιο της Κύπρου παραβιάζει τα δικαιώματα τόσο της Τουρκίας, όσο και των Τουρκοκυπρίων και ζήτησε από την ΕΕ και τον ΟΗΕ να μην ληφθεί υπ’ όψη. Ανέφερε ότι η Τουρκία έχει καταθέσει στον ΟΗΕ τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας της και τονίζει ότι η Άγκυρα δεν πρόκειται να κάνει δεκτές τις θέσεις της Λευκωσίας όσον αφορά στις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας.

ΟΜΩΣ ΠΛΕΟΝ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΌΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ και κανείς πλην της Τουρκίας δεν τον αμφισβητεί.

 ΤΟ "ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ" (ΙΝ.Α.Π.) ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ ΣΤΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε η "Ακαδημία Πολιτικής Αλέξανδρος Παπαναστασίου", εισήγαγε πολλές καινοτομίες στις εκδηλώσεις της.

Ξεκινώντας από τον αρχικό σκοπό που ήταν η εκπαίδευση των στελεχών που ήθελαν να ασχοληθούν με τα κοινά (πολιτική και αυτοδιοίκηση), εξ ου και ο τίτλος Ακαδημία και συνεχίζοντας στον τρόπο και τους σκοπούς που διοργάνωνε επιστημονικές εκδηλώσεις και συνέδρια.

Π.χ. "Ο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ" με τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, μία εκδήλωση που έγινε στο «Μουσείο Αλέξανδρος Παπαναστασίου» στην ιδιαίτερη πατρίδα του στο Λεβίδι, έδειξε ένα νέο τρόπο για να προσεγγίζουμε προσωπικότητες που άφησαν το στίγμα τους στην δημόσια πολιτική και επιστημονική σφαίρα.

Εκεί, με παραστατικό τρόπο, τέθηκαν ερωτήματα τα οποία στην πράξη απασχολούν την σημερινή κοινωνική και πολιτική ζωή και απαντήθηκαν μέσα από τα γραπτά και το έργο του Παπαναστασίου, ως ένα ζωντανός διαχρονικός διάλογος με τον ίδιο, στο ιστορικό γίγνεσθαι.

Ο τίτλος "Ακαδημία" αναγκαστικά πλέον δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί, αφού η Ακαδημία Αθηνών έχει επιβάλλει, και δια νόμου δεν εγκρίνεται η χρήση του όρου από άλλους φορείς επίσημα.

Και έκτοτε ονομάσθηκε «Ινστιτούτο Αλέξανδρος Παπαναστασίου» (ΙΝ.Α.Π.) , με διευρυμένους πλέον σκοπούς και με πολλές καινοτομίες στον τρόπο που διενεργεί τις εκδηλώσεις και τα συνέδρια.

Σκοπός των εκδηλώσεων και συνεδρίων δεν είναι οι αυτάρεσκοι μονόλογοι και οι στείρες παρουσιάσεις, αλλά οι δυναμικοί, δημιουργικοί και διεπιστημονικοί διάλογοι μεταξύ προσωπικοτήτων που γνωρίζουν σε βάθος τα θέματα που εξετάζονται και καλούνται να συνθέσουν νέες προσεγγίσεις και ιδέες στον τρόπο που τα αντιμετωπίζουμε, στον τρόπο που τα αντιλαμβάνεται η πολιτική, επιστημονική και ακαδημαϊκή κοινότητα.

Οι εργασίες γίνονται με την αξιοποίηση πολλών σημαντικών μεθόδων διευκόλυνσης των διαλόγων και της δημιουργικής σύνθεσης, όπως:

1. "Συνεδριάσεις σε στρογγυλά τραπέζια με διεπιστημονική συμμετοχή", επί συγκεκριμένων ερωτημάτων και με αυστηρά περιορισμένο κοινό με προσκλήσεις.

2. "Εφαρμογή "Chatham House Rule", όπου η συζήτηση γίνεται ελεύθερα, χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες, καθηλωτικές πολιτικές ορθότητες και κατά συνθήκη ψεύδη. Το αποτέλεσμα της διαλεκτικής διεργασίας καταγράφεται στα συμπεράσματα αλλά δεν δημοσιεύεται το ποιος το είπε.

3. Αξιοποίηση της "Τεχνητής νοημοσύνης- ΑΙ" ως Σύνεδρο": Στο 2ο Συνέριο στη Θεσσαλονίκη εφαρμόσθηκε πιλοτικά για πρώτη φορά με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η Τεχνητή Νοημοσύνη (ΑΙ) θα ενταχθεί τώρα σε όλες τις συνεδριάσεις, ως συμμετέχων στο Τραπέζι του διαλόγου, παρέχοντας τις απαντήσεις σε κατάλληλα υποβληθέντα ερωτήματα.

Η χρήση της ΑΙ μας δίνει την δυνατότητα να διερευνήσουμε τα όρια της και τον τρόπο που θα μπορούσε να είναι εκμεταλλεύσιμη ως δημιουργικό εργαλείο σε εφαρμοσμένα ζητήματα.

Σε βάθος χρόνου και με δεδομένο ότι σε όλο τον κόσμο πολλοί καταφεύγουν με ερωτήματα στην ΑΙ, οι απαντήσεις της θα είναι ένα άμεσο δείγμα, για το πως επηρεάζει τις απόψεις όλων αυτών που την ερωτούν για ανάλογα θέματα εθνικού ενδιαφέροντος μας.

4. "Oxford Style Debate (Τροπ.)": Στις συνεδριάσεις των στρογγυλών Τραπεζιών έχει υιοθετηθεί και η μέθοδος "Oxford Style Debate” (κυρίως ως εργαλείο διαμόρφωσης εφαρμόσιμων θέσεων και όχι ως διδακτικό), όπου η διαλεκτική εξέταση των κρίσιμων ερωτημάτων και των εφαρμοσμένων πολιτικών επιλογών γίνεται από εκπροσώπους διαφορετικών σχολών σκέψης.

5. ΠΑΙΓΝΙΑ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ: Για πρώτη φορά σε συνεδριάσεις αυτής της μορφής, (με πρακτικό χαρακτήρα δημόσιου διαλόγου και αντιπαράθεσης επί συγκεκριμένων πολιτικών και στρατηγικών επιλογών), εφαρμόζονται δύο ειδών παίγνια:

α) Προσομοίωσης επί στρατηγικών επιλογών σε πραγματικά προβλήματα και πιθανά σενάρια.

β) Παίγνια ορθολογικής στάθμισης των πολιτικών επιλογών (με χρήση matrices και Decision Trees).

6. ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΧΕΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ, όπως η γεωπολιτική της κλιματικής αλλαγής, η γεωπολιτική της διαστημικής εξερεύνησης, η Ψηφιακή γεωπολιτική (ο ρόλος των ψηφιακών τεχνολογιών στη διαμόρφωση των γεωπολιτικών σχέσεων και των στρατηγικών επιλογών, όπως η κυβερνοασφάλεια, η ψηφιακή προπαγάνδα και η επιρροή των κοινωνικών δικτύων), οι Κοινωνικές διαστάσεις της γεωπολιτικής (ο τρόπος με τον οποίο οι γεωπολιτικές εξελίξεις επηρεάζουν τις κοινωνίες και τις πολιτισμικές διαφορές, όπως οι μεταναστευτικές ροές, οι εθνοτικές συγκρούσεις και οι ανθρώπινες δικαιώματα).

7. Η εξέταση των θεμάτων με την μέθοδο της "ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΣ ΑΙΤΙΟΤΗΤΑΣ (Reverse Causality)", όπου αμφισβητούνται οι συμβατικές προσεγγίσεις και η ισχύς παραδοσιακών αντιλήψεων στις σχέσεις αιτίου και αιτιατού (π.χ. αντί να αναλυθεί πώς η πολιτική αλληλεπίδραση μεταξύ χωρών επηρεάζει τις οικονομικές εξελίξεις, διερευνάται η αντίστροφη δυνητική σχέση, πώς δηλαδή οι εσωτερικές οικονομικές συνθήκες μπορούν να επηρεάσουν την πολιτική δυναμική). Αυτή η προσέγγιση δημιουργεί νέες προοπτικές για την αμφίδρομη σχέση των γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών διεργασιών.

8. Η εξέταση των "ΑΦΗΡΗΜΕΝΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ (Abstract Impact Approach)", όπου εξετάζονται οι πιθανές επιπτώσεις από τις σχέσεις/αντιπαλότητες/συγκρούσεις μεταξύ δύο κρατών, όχι μόνο στο απομονωμένο διμερές περιβάλλον αλλά και ως προς τις πιθανές αφηρημένες επιπτώσεις σε διάφορους τομείς, όπως είναι οι επιπτώσεις στο περιβάλλον, στην περιβαλλοντική αειφορία, στην παγκοσμιοποίηση, στις κοινωνίες/κοινωνική συνοχή, στην παγκόσμια ασφάλεια κλπ.

Αυτή η προσέγγιση οδηγεί σε αναπάντεχες συνειδητοποιήσεις και αποκαλύπτει δυνατότητες ή απειλές που δεν είχαν ληφθεί υπόψη προηγουμένως, λόγω περιορισμένου πεδίου ανάλυσης.

Πόσο μάλλον όταν μέσα στον πολύπλοκο αλγόριθμό των διεθνών σχέσεων και των γεωπολιτικών εξελίξεων υπεισέρχονται και νέες ραγδαίες εξελίξεις, τόσο στο περιβάλλον όσο και στην τεχνολογία, που δημιουργούν νέα ανταγωνιστικά πεδία, νέες προκλήσεις, προσδοκίες και φιλοδοξίες μεταξύ των κρατών.

9. Οι ραγδαίες αυτές εξελίξεις μας αναγκάζουν πάψουμε να σκεφτόμαστε με παραδοσιακούς τρόπους και να εξετάσουμε τα θέματα με την μέθοδο της "ΑΝΑΣΤΡΟΦΗΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΩΝ" (priority inversion approach). Συνήθως, σε συνέδρια και εκδηλώσεις αυτής της μορφής οι προτεραιότητες στην εξέταση θεμάτων είναι δεδομένες και επικεντρώνονται σε παραδοσιακά ζητήματα αντιπαλότητας/κρίσεων/συγκρούσεων. Η αντισυμβατική προσέγγιση που προτείνουμε, της αναστροφής προτεραιοτήτων, έχει ως στόχο την ανατροπή αυτής της συμβατικής λογικής, όπου εξετάζονται νέες προκλητικές ιδέες διευρύνοντας το φάσμα της γνώσης που προκύπτει από ένα συνέδριο (όπως κάναμε πριν μερικά χρόνια όταν εξετάσαμε σε συγκεκριμένη συνεδρίαση τις δυνατότητες να αξιοποιηθούν δυνητικά πεδία συνεργασίας με την Τουρκία αντί για την παραδοσιακή αντιπαλότητα).

10. Και αφήνω για το τέλος την μέθοδο της «ΑΝΤΙΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΥ (counterfactual thinking/reasoning)» για διερεύνηση εναλλακτικών λύσεων σε προηγούμενα γεγονότα (ιστορικά / κρίσεις/ κλπ), για το πώς τα πράγματα μπορεί να είχαν διαφορετική εξέλιξη. Αυτές οι αντιπαραστατικές σκέψεις/ συλλογισμοί, είναι γνωσιακές διαδικασίες που συγκρίνουν την πραγματικότητα του σήμερα όπως προέκυψε από αποφάσεις, τρόπους ενεργείας ή γεγονότα που συνέβησαν στο απώτερο ή εγγύς παρελθόν, με εναλλακτικούς τρόπους και αποφάσεις που θα μπορούσαν να είχαν αναληφθεί και τι πιθανά αποτελέσματα /επιπτώσεις/εξελίξεις δυνητικά θα μπορούσαν να υπάρξουν.

Δύο είναι οι βασικοί τύποι αντιπαραστατικών σκέψεων: ΑΝΟΔΙΚΕΣ και ΚΑΘΟΔΙΚΕΣ (upward & downward). Με την ανοδική αντιπαραστατική σκέψη εξετάζουμε τρόπους με τους οποίους τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί καλύτερα εάν γίνονταν διαφορετικές επιλογές. Ενώ με την καθοδική αντιπαραστατική σκέψη εξετάζουμε τις αποφάσεις και τις δράσεις με τις οποίες τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί χειρότερα από τον τρόπο που εξελίχθηκαν.

ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ

Κάποιοι εκ των συνεργατών μας ανησυχούν ότι δημοσιοποιώντας ευρέως τον τρόπο που εξετάζουμε τα θέματα και οργανώνουμε τις εκδηλώσεις, καθώς και τα εργαλεία ανάλυσης που χρησιμοποιούμε, δουλεύουμε για άλλους, που θα καρπωθούν ακούραστα τα πλεονεκτήματα της δικής μας έρευνας και εργασίας, και μάλιστα ότι επειδή ακριβώς δεν θα είναι δικό τους έργο θα τα εφαρμόσουν στρεβλά.

Η θέση μας στο ΙΝ.Α.Π. είναι ότι η γνώση πρέπει να διασπείρεται και τα θετικά της αποτελέσματα να είναι προς όφελος όλων και μάλιστα εάν κάποιοι μπορούν να την εξελίξουν ακόμη καλύτερα. Και κάθε εξελικτικό βήμα που γίνεται τελικά αφορά όλους μας και επιστρέφει σε εμάς ατομικά και συλλογικά με μεγαλύτερη και καλύτερη επίδραση.

Κι έτσι θα συνεχίσουμε, έστω και αν κάποιοι δεν αναφέρουν ποιου ήταν η αρχική ιδέα εφαρμογής.

Όλες οι αντιδράσεις:

9Peter Dennis Kapsaskis, Costas Vallis και 7 ακόμη

 ΚΑΘΕ ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ARTIFICIAL INTELLIGENCE"

Άκουγα το πρωί Υπουργό της Κυβέρνησης να διαφημίζει την εφαρμογή εργαλείων "Artificial Intelligence" στην παρακολούθηση έργων του δημοσίου τομέα και την αξιολόγηση των Υπαλλήλων με βάση τα στατιστικά στοιχεία.

Αγαπητοί Υπουργοί και Πολιτικοί

Κάθε αλγόριθμος δεν είναι "Artificial Intelligence".

Ο ορισμός που δίνεται για ΑΙ είναι :

"Artificial intelligence (AI) refers to computer systems capable of performing complex tasks that historically only a human could do, such as reasoning, making decisions, or solving problemsμ and learning from experience."

Προσέξτε: "Reasoning-Making Decisions - Solving Problems - learning from experience"

Δεν είναι οι εφαρμογές που διαχειρίζονται στατιστικά στοιχεία και σας δίνουν γραφήματα, οι οποίες έχουν εφαρμοσθεί εδώ και πολλές δεκαετίες σε πολλά διαφορετικά πεδίο διαχείρισης και ανάλυσης στατιστικών στοιχείων.

Το αξιοσημείωτο είναι, ότι πριν ένα ακριβώς χρόνο που άρχισε να συζητιέται το ΑΙ στον χώρο της πολιτικής (και αυτό λόγω των ρυθμίσεων που ξεκίνησαν από την ΕΕ), στην ίδια εκπομπή μάλιστα, άκουγα πληθώρα κυβερνητικών και πολιτικών να μιλάνε με όρους φοβικούς για τους κινδύνους του ΑΙ στην κοινωνία (σαν να μιλούσαν για τις μάγισσες του Σάλεμ).

ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ

Οι περισσότεροι πολιτικοί τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις με περιορισμένες γνώσεις και το χειρότερο, δεν θέλουν και να μάθουν.

Απλά αναπαράγουν κάθε φορά ότι θεωρούν επίκαιρο και σημαντικό, ότι τυχάρπαστα ακούνε, διαφημίζοντας το ελάχιστο σαν την επιτομή του εκσυγχρονισμού στην πρωτοπόρο (κατ' αυτούς) χώρα μας.

Θα έδινα ένα ορισμό προκλητικό για τους πολιτικούς σαν κι αυτούς που θα την ονόμαζα "Η τέχνη της μπαρούφας":

Η τέχνη του να φουσκώνεις τα επιτεύγματά σου, να καμώνεσαι ότι φέρνεις επανάσταση αναπαράγοντας τυχάρπαστα έννοιες που δεν τις κατέχεις, να θέλεις γύρω σου κατώτερους από εσένα κουρεύοντας κάθε τι που σε ξεπερνάει και ακόμη χειρότερα να μην έχεις την διάθεση να μάθεις σε γνωσιακό επίπεδο (γιατί θέλει κόπο και χρόνο).

Όλες οι αντιδράσεις:

7Poly Paschou, Christos Bissias και 5 ακόμη