ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΑΙ: ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΕΠΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

ΜΕΡΟΣ Ι : ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ας δούμε κατ΄ αρχάς ποιος είναι ο βαθμός εισαγωγής των συστημάτων ΑΙ στην παραγωγική διαδικασία στις επιχειρήσεις και βιομηχανίας της ΕΕ και των χωρών της.

Γεωγραφικά, τα υψηλότερα ποσοστά υιοθέτησης της τεχνητής νοημοσύνης παρατηρούνται στη Δανία και τη Φινλανδία (και οι δύο 15%), ακολουθούμενες από το Λουξεμβούργο και το Βέλγιο (και οι δύο 14%).

Αντίθετα, χώρες όπως η Ρουμανία (2%), η Βουλγαρία, η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Ελλάδα (4%) έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά υιοθεσίας στην ΕΕ (στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής).

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει θέσει πολύ φιλόδοξους στόχους για τον ψηφιακό μετασχηματισμό έως το 2030, με στόχο πάνω από το 75% των εταιρειών της ΕΕ να χρησιμοποιούν υπηρεσίες τεχνητής νοημοσύνης, ανάλυσης μεγάλων δεδομένων ή υπηρεσίες υπολογιστικού νέφους.

Επί του παρόντος, περίπου το 60% των επιχειρήσεων της ΕΕ έχουν επιτύχει ένα βασικό επίπεδο ψηφιακής έντασης, με τις μεγάλες επιχειρήσεις να είναι πιο προηγμένες ψηφιακά σε σύγκριση με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ).

Η ενσωμάτωση της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να ενισχύσει σημαντικά την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, βελτιώνοντας την αποτελεσματικότητα, μειώνοντας το κόστος και επιτρέποντας νέες δυνατότητες στην ανάλυση δεδομένων, τη λήψη αποφάσεων και την αυτοματοποίηση.

Όμως η ουσιαστική και ολοκληρωμένη ένταξη τέτοιων συστημάτων στην παραγωγική διαδικασία θα εξαρτηθεί σημαντικά από τον διεθνή ανταγωνισμό (και τον εσωτερικό που δεν μένει ανεπηρέαστος) και την ικανότητα μετασχηματισμού της εσωτερικής οργάνωσης και λειτουργίας των επιχειρήσεων για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν σε αυτόν.

Ο ρυθμός εφαρμογής των συστημάτων ΑΙ στην παραγωγική διαδικασία, καθώς επίσης και οι επιδράσεις τους στο εργασιακό, λειτουργικό και διοικητικό κομμάτι (πέραν του παραγωγικού) εξαρτώνται και από άλλους παράγοντες, όπως είναι το μέγεθος της επιχείρησης, η μορφή της, η ικανότητα αυτο-εκπαίδευσης, ο κλάδος δραστηριοποίησης, το επίπεδο και οι συνθήκες ανταγωνισμού, το θεσμικό πλαίσιο και οι περιφερειακές οικονομικές συνθήκες.

Απαιτούνται συνεπώς εκτεταμένες αλλαγές σε πολλά διαφορετικά πεδία (στελεχιακό, γνωσιακό, λειτουργικό, διοικητικό, θεσμικό, λήψη απόφαση, συλλογή στοιχείων και ανάλυση, ασφάλεια, έλεγχο και αξιολόγηση, κουλτούρα και ηθική κλπ).