ΥΓΕΙΑ-ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ: ‘’Ο καλύτερος τρόπος για να αξιολογείς μια ηγεσία είναι να διερωτάσαι τι σφάλματα είναι ικανοί να κάνουν’’. (Karl Popper)

Δεν πέρασαν δύο εβδομάδες από το κλείσιμο του νοσοκομείου της Σαντορίνης και άλλο ένα νοσοκομείο έκλεισε.
Το νοσοκομείο της Αγ. Βαρβάρας δεν ‘’ήταν’’ ένα νοσοκομείο μη λειτουργικό, άχρηστο ή ‘’πολυτέλεια’’ για μία συνοικία συμπολιτών μας που δεν εντάσσονται στα πλούσια στρώματα της κοινωνίας. Πέρυσι μόνο εξυπηρέτησε 550.000 πολίτες, με την πλειονότητα εξ αυτών να έχουν ελάχιστα εισοδήματα.

Όπως πολλάκις έχουμε επισημάνει στη κυβέρνηση, το να καταστρέψεις πολύτιμους πόρους είναι εύκολο αλλά αρνητικό. Το να αυξήσεις τη χρησιμότητα τους και να δημιουργήσεις αξία είναι το αναγκαίο και δύσκολο. Και μέχρι τώρα βλέπουμε μόνο καταστροφή, καθόλου δημιουργία, και τεράστια απαξίωση της δημόσιας περιουσίας.
Είμαστε υπέρ του εξορθολογισμού και του νοικοκυρέματος του τομέα της υγείας, αλλα επ' ουδενί στην άκριτη και κακοσχεδιασμένη καταστροφή πολύτιμων δυνατοτήτων.

Ο κατά τα άλλα λαλίστατος υπουργός, κάνει τη βρώμικη δουλειά για την κυβέρνηση, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση της υγείας, συνεισφέροντας με τις ενέργειες του στη μείωση του κοινωνικού ρόλου και της κοινωνικής ευθύνης του κράτους έναντι των πολιτών.

Θα πρέπει να σταματήσει η κάκιστη πρακτική που ακολουθείται, να αλλάζει ο στρατηγικός σχεδιασμός της κυβέρνησης κάθε φορά που αλλάζει και ο υπουργός. Η πρακτική αυτή επιβεβαιώνει την κοινή πλέον αντίληψη ότι δεν υπάρχει κεντρικός στρατηγικός σχεδιασμός, αφήνοντας τεράστια περιθώρια ‘’ασυδοσίας’’ στους εκάστοτε υπουργούς και υφυπουργούς. Την ανυπαρξία αυτή επιβεβαιώνει και η καθημερινή –πλέον- ανάγκη προσωπικής παρέμβασης του ίδιου του πρωθυπουργού, που επισπεύδει να καλύψει τις γκάφες και τις αδυναμίες των υπουργών του. Κλασσική εφαρμογή του ‘’ηρωϊκού’’ μοντέλου μάνατζμεντ, που τόσα δεινά επιφέρει στο τόπο μας.

Η κάκιστη συνταγή που ακολουθήθηκε στην ΕΡΤ και επαναλαμβάνεται και σε άλλους οργανισμούς του δημοσίου, είναι καινοφανής από πλευράς διαχείρισης και ανορθολογική από πλευράς μάνατζμεντ, εκ των πραγμάτων αποτυχημένη, με μεγάλη κοινωνική και οικονομική επιβάρυνση του δημοσίου.

Οι καλοί δημόσιοι λειτουργοί και διαχειριστές, αν πρέπει να κλείσει ένας οργανισμός γιατί δεν εξυπηρετεί το σκοπό του στη συνεκτική λειτουργία του κράτους, τον κλείνουν ταχύτατα και εάν χρειάζεται να αλλάξει κάτι το διορθώνουν. Όλα αυτά όμως με βάση ένα καλά μελετημένο και συνεκτικό σχέδιο, με ευρεία ενημέρωση και αξιοπιστία και με τις λιγότερες δυνατόν κοινωνικές και οικονομικές επιβαρύνσεις.

Η επαναλαμβανόμενη πλέον πρακτική, του να ‘’κλείνω ότι δεν έχω τις ικανότητες να διαχειριστώ’’, εύλογα δημιουργεί έντονο κοινωνικό προβληματισμό, αυξάνει το έλλειμμα αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και στερεί ανορθολογικά πολύτιμες υπηρεσίες και πόρους από τους πολίτες, ισοπεδώνοντας τη ποιότητα της ζωής τους.