ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ & ΑΝΟΗΤΟΙ: ΣΤΡΩΝΕΤΕ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

Τι τελευταίες μέρες ακούσαμε τις ‘’βαθυστόχαστες’’ διαπιστώσεις του κ. Λοβέρδου για την Χρυσή Αυγή, σαν να ήταν όλο αυτό τον καιρό απλός θεατής, παρατηρητής.
Και όλοι μας αναρωτιόμαστε για την ανευθυνότητα των ρήσεων του ομιλητή.
Ο φασισμός δεν είναι αυθύπαρκτη ιδεολογία αλλά παρεκτροπή.
Εδράζεται και αντλεί την δύναμή του στην αποτυχία και στο έλλειμμα.
Στην αποτυχία της Δημοκρατίας και στο έλλειμμα αξιών του πολιτικού συστήματος.
Κύριοι,
απαξιώσατε το Σύνταγμα, διαχειριστήκατε με ανευθυνότητα τη δημόσια περιουσία, ανεχθήκατε την διαφθορά, νομοθετήσατε αντιδημοκρατικά, δημιουργήσατε ανεργία, φτώχεια, απελπισία, και κοινωνική αποσάρθρωση.
Δείξατε έλλειμμα ηγεσίας, οράματος, συνέπειας λόγων και έργων, ήθους και παρρησίας, ικανότητας διακυβέρνησης και άλλα πολλά μαζί.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι υπονομεύσατε την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και την ατομική μας ελευθερία.
Και τώρα προ των ευθυνών σας, δεν αναγνωρίζετε τα λάθη σας ώστε τουλάχιστον την ύστατη στιγμή να αλλάξετε πορεία (εάν έχετε τις ικανότητες).
Απλά προβάλετε τον κίνδυνο του Φασισμού για να καλύψετε τις ευθύνες σας (και γιατί όχι για να εξακολουθήσετε να προβάλλεσθε ως σωτήρες), σαν να δημιουργήθηκε μόνος του και να μην βασίσθηκε στο δικό σας έλλειμμα, αναγνωρίζοντας του κοινωνικά ερείσματα και νομιμοποιώντας στην ουσία την παρεκτροπή.
Η Χρυσή Αυγή δεν είναι κοινωνικό κίνημα, ούτε έρχεται να δώσει όραμα και ελπίδα στην κοινωνία για ένα καλύτερο αύριο όπως κάνουν τα κοινωνικά κινήματα και τα κινήματα ακτιβισμού.
Είναι ένα αυταρχικό, ανελεύθερο, φασιστικό μόρφωμα, το οποίο καλύπτοντας προσχηματικά το δικό σας έλλειμμα και την καταστροφή που δημιουργήσατε εκμεταλλεύεται την συγκυρία και μεγαλώνει σαν κοινωνικό καρκίνωμα.
Και σαν καρκίνωμα θα μείνει και θα μεγαλώνει εάν δεν ενισχύσετε τους Δημοκρατικούς θεσμούς, εάν δεν σεβαστείτε το Σύνταγμα, εάν δεν δημιουργήσετε μια ανεξάρτητοι δικαιοσύνη, εάν δεν μεριμνήσετε για την ανεργία, εάν δεν στραφείτε στην κοινωνία, εάν δεν πολεμήσετε την διαφθορά…εάν…εάν…εάν…εάν ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΚΥΡΩΣΕΤΕ!!!!
Εσείς στρώνετε το έδαφος στο Φασισμό !!!!

354

‘’ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ’’, ''POSITIONING'' ΚΑΙ Η ΣΚΥΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

Αυτό που κυκλοφορεί ευρέως στη ‘’πιάτσα’’ σήμερα είναι ο όρος ‘’positioning’’ και αναφέρεται στις θέσεις ‘’κλειδιά’’ που στοχεύουν όλοι οι επιτήδειοι και μη για τις αποκρατικοποιήσεις ή αλλιώς την σκύλευση του πτώματος της Ελληνικής οικονομίας και των περιουσιακών στοιχείων που πουλιούνται ''μπιτ παρα'' (και ούτε καν στο σφυρί).
Όλοι μας περιμέναμε ότι με την πολλά υποσχόμενη ‘’μεταρρύθμιση’’ της Ελληνικής οικονομίας, οι όροι και οι συνθήκες θα άλλαζαν. Θα αποκτούσαν τα πράγματα την αξία που έπρεπε, θα έμπαιναν οι σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις, θα δημιουργούνταν σωστοί και δίκαιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, θα υπήρχε διαφάνεια, θα έφτιαχνε το θεσμικό πλαίσιο για το ‘’επιχειρείν’’ προς όφελος όλων των επιχειρηματιών (μικρών και μεγάλων, παλαιών και νέων), το κράτος θα είχε τον διαμεσολαβητικό ρόλο που έπρεπε, θα διευκόλυνε την επιχειρηματικότητα και τελικά όλα αυτά θα ήταν προς όφελος του Ελληνικού λαού.
Σήμερα μετά από τρία χρόνια ‘’μεταρρυθμίσεων’’ και μεγαλοστομιών τι βλέπουμε;
Το θεσμικό πλαίσιο να μην έχει βελτιωθεί στην ουσία αλλά να έχει επιβαρυνθεί με καινούριες πολύπλοκες ρυθμίσεις, ένα φορολογικό σύστημα που είναι αντικίνητρο για την επιχειρηματικότητα, δεν αντιμετωπίζει την φοροαποφυγή και την φοροδιαφυγή η οποία έχει γενικευθεί, ούτε πιάνει το μαύρο χρήμα, ούτε φορολογεί δίκαια, ούτε, ούτε, ούτε…
Η περιουσία του Δημοσίου δεν έγινε δυνατόν να πωληθεί σε χαμηλές έστω τιμές και όλα οδηγήθηκαν στην αποτυχία. Τώρα όλα πωλούνται σε ευτελείς τιμές χωρίς δυνατότητα αξιοποίησης.
Νέες μπίζνες ξεκινάνε στα μουλωχτά, η ''πίττα'' μοιράζεται πάλι μεταξύ των ιδίων και με το πρόσχημα του ‘’επιχειρηματικού απορρήτου’’, χωρίς έλεγχο και διαφάνεια (η διαπλοκή ιδιωτικού τομέα και κράτους ελάχιστα διαφέρει σε αυτό το σημείο από τα διεφθαρμένα και τα μπολσεβικικά στρατιωτικά καθεστώτα που στο όνομα του απόρρητου έκρυβαν εγκλήματα).
Πλήθος ‘’κομματικών ημέτερων’’ προσπαθεί να διατηρηθεί σε κρίσιμες θέσεις στην διακυβέρνηση ώστε με την καλύτερη τοποθέτηση (positioning) να μπορέσει να καρπωθεί τα ωφελήματα από τις νέες μπίζνες.
Στα κρατικά ταμεία εξακολουθεί να μην μπαίνει κάτι σημαντικό (0,8 δις μόνο από τα αρχικά 50 δις που προβλέφθηκαν στην αρχή και έπεσαν στα 8.8 δις!!! στη συνέχεια, μέχρι το 2016). .
Στο παρασκήνιο μένεται μία σκληρή μάχη μεταξύ των Γερμανικών συμφερόντων και των εγχώριων συμφερόντων της κυρίαρχης ελληνικής οικονομικής ελίτ (που μέχρι τώρα στήριζε τα μνημόνια και την κυβέρνηση).
Πρώτα θύματα είναι οι διοικήσεις του ΤΑΙΠΕΔ.
Το μεγαλύτερο θύμα όμως θα είναι η ίδια ή χώρα εάν η κυβέρνηση δεν αναλάβει την πρωτοβουλία να ηγηθεί και να κάνει αυτό που είναι αναγκαίο να κάνει, να διαμορφώσει τις συνθήκες και άμεσα να βελτιώσει το θεσμικό πλαίσιο, για ένα τίμιο και ανοικτό παιχνίδι για όλους, με τους ίδιους διαφανείς και σταθερούς όρους και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ τηρώντας την υποχρέωση για συνεχή δημοσιοποίηση των ενεργειών και των αποτελεσμάτων.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Μετά από δύο χρόνια εσφαλμένων επιλογών και αναποτελεσματικών περικοπών που οδήγησαν την οικονομία της χώρας μας σε διαρκή ύφεση, απαξίωσαν τα περιουσιακά στοιχεία, υποβάθμισαν την ζωή μας και εκμηδένισαν τα εισοδήματα, έρχεται το ΔΝΤ, πολλοί ‘’επίσημοι’’ Ευρωπαίοι και Γερμανοί (ιδιαίτερα), να αποδεχθούν ότι η συνταγή ήταν λάθος.
Το πειραματόζωο (θυμηθείτε το ευφυέστατο γαλλικό σκωπτικό βίντεο δυο χρόνια πριν), υπέστη μεν πολλές βλάβες, εξακολουθεί όμως να επιβιώνει (και κανένας δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι δεν θα του μείνει μόνιμο κουσούρι).
Για λόγους όμως τυπικούς αλλά και θεσμικούς (έτσι που τα ‘’καταφέραμε’’), θα πρέπει το πειραματόζωο να συνεχίσει να παίρνει τα ίδια φάρμακα, γιατί εάν σταματήσει τις δόσεις και τη θεραπεία, αφενός θα καταστραφεί η επαγγελματική εικόνα του θεραπευτή, αφετέρου δεν θα ξέρουμε και τα τελικά αποτελέσματα της θεραπείας.
Όποτε ας ολοκληρώσουμε την θεραπεία στο υποταγμένο από την αδυναμία να αντιδράσει πειραματόζωο και ας καταγράψουμε τα αποτελέσματα (να μην πάνε χαμένα για να τα ξανα-εφαρμόσουμε ή όχι κατά περίπτωση στο μέλλον).
Αυτή είναι δυστυχώς η διαπίστωση που εύλογα προκύπτει από τις εγκληματικά ανεύθυνες και αφελείς δηλώσεις των αξιωματούχων του ΔΝΤ και όχι μόνο.
Παρ όλα αυτά βλέπουμε σήμερα πολλούς συμπολίτες μας να τάσσονται αναφανδόν υποστηρικτές των μνημονίων (και στο σύνολό τους, σαν τον μόνο δρόμο που υπήρχε), κωφεύοντας στις διαπιστώσεις αυτών των ιδίων που τα επέβαλαν.
Όσοι έχουν θητεύσει σε διεθνείς οργανισμούς ξέρουν πολύ καλά ότι στο διεθνές περιβάλλον ισχύει πολύ αυστηρά και κυνικά η ‘’αρχή της υποστήριξης του εθνικού συμφέροντος’’. Και όλες οι χώρες το υποστηρίζουν με σκληρές διαπραγματεύσεις, με την δημιουργία συμμαχιών και με κάθε δυνατότητα που τους παρέχεται στο ‘’διεθνές σύστημα’’.
Αντί λοιπόν να οικτίρουμε τον εαυτό μας, να αλληλοκατηγορούμαστε και να καννιβαλίζουμε στο αδύναμο σώμα της χώρας μας, ας αντιληφθούμε ότι η προστασία της είναι το πρώτο και βασικό μας χρέος, ότι η υποστήριξη του συμφέροντός της είναι η πρωταρχική μας αποστολή και ότι δεν είναι εθνικισμός αλλά έτσι λειτουργούν όλοι στο διεθνές περιβάλλον και εκεί ακριβώς βασίζεται η αποτελεσματικότητα και η ισορροπία του συστήματος.
Ας προσπαθήσουμε να συνεργασθούμε για να ξαναστήσουμε την οικονομία της χώρας μας πάλι στα πόδια της, με ένα δικό μας επιτέλους ‘’Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης’’ που ακόμη δεν το είδαμε από τις αναποτελεσματικές κυβερνήσεις μας που αναλώνονται σε προσχηματικούς διαπληκτισμούς και ανούσιες ρητορικές.
Ας σταματήσουμε να ομφαλοσκοπούμε χωρίς δράσεις, ενοχοποιώντας ο ένας τον άλλον, δημιουργώντας προσκόμματα και δυσκολίες στους συμπολίτες μας και ας στραφούμε εκεί που πραγματικά πρέπει να στραφούμε: Στην απαίτησή μας για αποτελεσματικότητα από το πολιτικό σύστημα και το σύστημα διακυβέρνησης, αλλιώς κινδυνεύουμε να πάνε οι θυσίες χαμένες χωρίς καμία ελπίδα αναγέννησης.

Θέλουμε επιτέλους ένα ‘’Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης’’ που να εφαρμοσθεί.
Θέλουμε ένα σχέδιο αποδέσμευσης από τις κακές ρυθμίσεις των μνημονίων.
‘’’Θέλουμε την ΕΛΛΑΔΑ πίσω στα χέρια μας’’.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΞΙΩΝ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ

Με αφορμή τους διαλόγους που διαμείβονται κατά καιρούς, επεξηγούμε συνοπτικά τα παρακάτω, σε ό,τι αφορά την ιδεολογική πολιτική τοποθέτηση της ‘’κοινωνίας αξιών’’.

Τα προβλήματα που υπάρχουν σε όλες τις πολιτικές ιδεολογίες αναφύονται στο πεδίο της πρακτικής εφαρμογής. Σ΄ αυτό το πεδίο ο πολίτης και η κοινωνία επιδοκιμάζουν ή αποδοκιμάζουν τις πολιτικές, στην εφαρμογή τους.

Καθημερινά γίνεται αλληλεπίδραση και δοκιμασία των πολιτικών ιδεολογιών, μία συνεχής διαδικασία σύνθεσης. Η σύνθεση που προβάλει η ”κοινωνία αξιών”, είναι ο ”κοινωνικός φιλελευθερισμός”, μια πολιτική θεώρηση διατυπωμένη και εφαρμοσμένη εδώ και αρκετά χρόνια, σε πολλές χώρες του δυτικού κόσμου και η οποία αναλύεται επαρκώς στα επίσημα κείμενα μας.

Τέσσερις είναι οι βασικές αρχές της ‘’κοινωνίας αξιών’’ για την πρακτική εφαρμογή του ‘’κοινωνικού φιλελευθερισμού’’:

Η πρώτη είναι το ‘’κοινό καλό’’. Η αγορά πρέπει να διασφαλίζει στον πολίτη, αγαθά και υπηρεσίες καλύτερης ποιότητας σε χαμηλότερες τιμές. Η ελευθερία της αγοράς υπάρχει για το καλό του πολίτη και πρέπει να ελέγχεται όταν είναι αντίθετη προς τα συμφέροντα του.
Η δεύτερη είναι ‘’η θετική θεώρηση της ελευθερίας’’. Το κράτος πρέπει να βοηθά τους πολίτες στην πραγματοποίηση των στόχων τους, να μην στέκεται εμπόδιο αλλά να διευκολύνει.
Η τρίτη είναι ‘’η ισότητα των ευκαιριών για όλους’’. Δηλαδή, η αξιοκρατία. Το κράτος οφείλει να παρέχει ευκαιρίες προόδου σε όλους, ανεξάρτητα από το που προέρχονται. Δεν μπορεί να εγγυάται ότι θα τα καταφέρουν, πρέπει όμως να δίνει σε όλους την ευκαιρία να προσπαθήσουν.
Η τέταρτη αρχή είναι ‘’η δυνατότητα του κράτους να παρεμβαίνει υπέρ των μη προνομιούχων’’. Το κράτος οφείλει να προστατεύει τους πολίτες ιδίως τους ασθενέστερους. Η έννοια της ‘’θετικής διάκρισης’’ στους νόμους, νοείται μόνο υπέρ των πιο αδυνάμων.

Με βάση τις αρχές αυτές οι θέσεις της ‘’κοινωνίας αξιών’’ ουσιαστικά επικεντρώνονται στην ισορροπία μεταξύ της ελευθερίας των αγορών και του διαμεσολαβητικού ρόλου του κράτους. Αναγνωρίζουν την αξία των αγορών, αλλά ταυτόχρονα αποδέχονται τον σημαντικό ρόλο της ελεγχόμενης κρατικής δράσης, για να υπάρξει σωστή λειτουργία και εξισορρόπηση τους σε περιπτώσεις στρεβλώσεων. Η κρατική δράση στην ουσία, επιδιώκει να απαλλάξει τις αγορές από δύο ισχυρούς ‘’ανασταλτικούς παράγοντες’’:

Ο ένας είναι οι υπερβολικές κρατικές παρεμβάσεις, με την μεγάλη φορολόγηση, τις υπερβολικές ρυθμίσεις και τη γραφειοκρατία.
Και ο δεύτερος, είναι οι μονοπωλιακές πρακτικές, τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα και οι διαπλεκόμενοι με το κράτος κολοσσοί, που δυναστεύουν την αγορά. Όλα αυτά δημιουργούν τεράστια εμπόδια στις νέες επιχειρήσεις, εμποδίζοντας τες να έχουν θέση στην αγορά.

Η ‘’κοινωνία αξιών’’ γνωρίζει τους κινδύνους που υπάρχουν από την εγγενή τάση του συστήματος διακυβέρνησης, να συγκεντρώνει εξουσία και να αυξάνει τις κρατικές δομές. Το κράτος θα πρέπει να είναι περιορισμένο, ελεγχόμενο, αλλά ταυτόχρονα πιο υπεύθυνο και αποτελεσματικό προς τους πολίτες, και αυτό θα γίνει μέσω της διοικητικής αποκέντρωσης, της δημιουργίας αποτελεσματικών δομών σε όλη την περιφέρεια, της μεταρρύθμισης των δομών του, της σωστής αξιολόγησης του προσωπικού, της διαφάνειας, της ηλεκτρονικής ολοκλήρωσης των υπηρεσιών του και οπωσδήποτε του περιορισμού του εντός των συνταγματικών προβλέψεων.

Το κράτος απαιτείται να παρέχει ευκαιρίες προόδου σε όλους και να ευνοεί την επιχειρηματικότητα. Αν και η ανάπτυξη της οικονομίας βασίζεται και στις Δημόσιες Επενδύσεις, εν τούτοις το κράτος δεν διεκδικεί ρόλο επιχειρηματία, αναλαμβάνει κυρίως τον διαμεσολαβητικό του ρόλο υπέρ της επιχειρηματικότητας και τον ρυθμιστικό ρόλο του σε βάρος των μονοπωλιακών καταστάσεων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Έχει ως σκοπό να ενισχύσει τους αναπτυξιακούς παράγοντες της οικονομίας, να εξουδετερώσει τις στρεβλώσεις της αγοράς και να απελευθερώσει τη δημιουργικότητά της.
Ο ‘’κοινωνικός φιλελευθερισμός’’ δεν αντιπαλεύεται το μεγάλο κεφάλαιο, το ελέγχει όμως για να μην δημιουργεί ασφυξία στην οικονομία, στην διευρυμένη επιχειρηματική δραστηριότητα, στις μικρότερες οικονομικές μονάδες και στην κοινωνία.
Λειτουργεί υπέρ των μικρο-μεσαίων επιχειρήσεων, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας, έχουν ανάγκη λιγότερης φορολογικής επιβάρυνσης και μείωσης της γραφειοκρατίας για να γίνουν ανταγωνιστικές. Θέλουν επίσης ένα υγιές, ανοικτό χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Υποστηρίζει τον διαμεσολαβητικό ρόλο του κράτους στην ισορροπημένη ρύθμιση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, ώστε να μην υποβαθμίζεται το περιβάλλον που αποτελεί παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης στη χώρα μας.
Ο ‘’κοινωνικός φιλελευθερισμός” έχει ως κεντρική του θέση την ατομική ελευθερία. Θεωρεί ότι η φτώχεια, η ανεργία, η κακή υγεία, η αδυναμία και η έλλειψη εκπαίδευσης, είναι σοβαροί περιορισμοί στην ελευθερία του ατόμου. Βασική επιδίωξη του είναι να λειτουργήσει υπέρ της κοινωνικής ευημερίας με κοινωνική δικαιοσύνη, που να δημιουργεί ένα περιβάλλον ασφάλειας και αλληλεγγύης για τον πολίτη, με ορθολογικά κοινωνικά κριτήρια.

Στέλιος Φενέκος

ΟΒΙΔΙΑΚΕΣ ...ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ

''Η υπόθεση με το χαμένο CD που εμφανίσθηκε ξαφνικά, μεταμορφούμενο σε ..’’στικάκι’’… είναι μια από τις απαράλλαχτες ‘’οβιδιακές μεταμορφώσεις’’ του σάπιου πολιτικού συστήματος.

Η “Σαλμακίς” είναι μια πηγή νερού με κακή φήμη. Στα νερά της, όποιος τολμήσει να βουτήξει ή έστω να βραχεί, νοιώθει τα μέλη του να παραλύουν, να γίνονται ανίκανα για κάθε αντίδραση, γίνεται πειθήνιο όργανό της, διαφθείρεται, αλλάζει.

Οι πολιτικοί, που στο ρόλο του Ερμαφρόδιτου, βούτηξαν και σφιχταγκαλιάστηκαν στα νερά της Σαλμακίδας, μεταμορφώθηκαν σε ένα ον, με σάρκα και ψυχή μία, αδύνατον να ξεχωρίσουν, δέσμιοι για πάντα…. στην πνιγηρή αγκαλιά της.

Στέλιος Φενέκος

Η παραπάνω ανάρτηση που έγινε αρκετούς μήνες πρίν, αναδημοσιεύεται με αφορμή τις εξελίξεις της ''λίστας Λαγκάρντ'' και τα...  ''φαντάσματα'' που προέκυψαν, για να δείξουμε ότι η τελματώδης, ζέουσα και πνιγηρή κατάσταση... δεν έχει τέλος....

144

''ΚΑΙΝΟΤΟΜΑ ΜΕΣΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ'' ΑΝΑΓΚΗ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ

Η μεγαλύτερη πρόκληση για την Ελλάδα σήμερα είναι η δυνατότητα χρηματοδότησης της ανάπτυξης. Εκεί βασίζεται εν πολλοίς και η επιτυχία του νέου οικονομικού προγράμματος.
Όπως όμως διαπιστώνεται, δεν υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι γι’ αυτό και τα χρήματα που θα δοθούν στις τράπεζες δεν φθάνουν για να δώσουν επαρκή ρευστότητα στην αγορά.

Για να υπάρξει συνεπώς σοβαρή χρηματοδότηση, θα πρέπει να συμβάλουν ουσιαστικά και άλλοι μη παραδοσιακοί τρόποι, όπως τα λεγόμενα "καινοτόμα μέσα χρηματοδότησης".
Για να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα αυτών των ‘’καινοτόμων μέσων χρηματοδότησης’’, απαιτείται ο συντονισμός με βασικούς διεθνείς οικονομικούς παράγοντες, ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κλπ. Δηλαδή απαιτείται μία εξωστρεφής δυναμική πολιτική διευρυμένων συνεργασιών, με στόχο το κοινό όφελος και με την πλήρη εκμετάλλευση όλων των παρεχομένων δυνατοτήτων συγχρηματοδότησης.

Τέτοιες δυνατότητες μπορεί να περιλαμβάνουν τα διαρθρωτικά ταμεία, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕ), το ‘’European investment fund, το πρόγραμμα ‘’Jeremie’’, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD) κλπ, σε συνδυασμό με ιδιωτικά κεφάλαια επενδύσεων. Επίσης συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα με χρήματα που θα μπορούν να διοχετευθούν για την επιχειρηματικότητα από τις Τράπεζες(έστω και περιορισμένα), αμέσως μετά την ανακεφαλαίωση που θα τους χορηγηθεί.

Αναγκαία βέβαια είναι και η προώθηση στοχευμένων παραγωγικών δημοσίων επενδύσεω. Οι επενδύσεις αυτές μπορούν να είναι με την συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ συμπεριλαμβανομένων και κοινοτικών πόρων) και θα έχουν ισχυρή θετική επίδραση στη αναθέρμανση της οικονομίας και θα δημιουργήσουν πολλές θέσεις εργασίας.

Η ‘’κοινωνία αξιών’’ από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας της, είχε τοποθετηθεί υπέρ της αξιοποίησης των ‘’καινοτόμων μέσων χρηματοδότησης’’, των μεικτών αυτών επενδυτικών κεφαλαίων, για την παροχή της απαιτούμενης ρευστότητας στην αγορά. Και μάλιστα είχε ζητήσει τον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας, που αυτή την στιγμή είναι ελλιπής ως προς τα ιδιωτικά αυτά κεφάλαια επενδύσεων όπως είναι τα Κεφάλαια Επιχειρηματικών Συμμετοχών (Venture Capital), οι Επιχειρηματικοί Άγγελοι (Business Angels), οι Θερμοκοιτίδες Επιχειρήσεων (Business Incubators), κλπ.

Απαιτείται συνεπώς άμεσα, (πέραν του σταθερού φορολογικού) και εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας, που να δίνει τις δυνατότητες να λειτουργήσουν αποτελεσματικά τα ‘’καινοτόμα αυτά κεφάλαια επενδύσεων’’, προκειμένου να υπάρξει ένα δίκτυο πολλών εναλλακτικών επιλογών στις δυνατότητες χρηματοδότησης της επιχειρηματικότητας, για την βέλτιστη ανάπτυξη της οικονομίας.

Στέλιος Φενέκος

9

Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ ΜΕ ΑΡΓΥΡΙΑ

Γίναμε μάρτυρες ενός φρικτού γεγονότος που σκηνοθέτησε βάναυσα το αρρωστημένο μυαλό μίας ανηλεούς γραφειοκρατίας, με την ανοχή μίας αδιάφορης για την κοινωνία κυβέρνησης.

Ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου για μερικά ‘’αργύρια’’ δεν ενδείκνυται για πολιτική εκμετάλλευση, πρέπει όμως να το καυτηριάσουμε, γιατί θυσιάζονται άδικα ζωές νέων ανθρώπων, εξιλαστήρια θύματα στο βωμό της αδιαφορίας αυτών που έχουν αναλάβει τις τύχες όλης της χώρας και των πολιτών της.

Η απαίτηση για να μην πληρώνουν εισιτήρια οι αποδεδειγμένα άνεργοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι καθολική εδώ και τρία χρόνια. Παρ’ όλα αυτά κανείς από την κυβέρνηση δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον

 Το θέμα όμως δεν είναι μόνο αυτό. Το θέμα είναι ότι ζητάς από ένα άνεργο νέο, που ένας θεός ξέρει πόσες πόρτες έχει κτυπήσει για να βρει μία δουλειά, να πληρώσει εδώ και τώρα ένα βαρύτατο πρόστιμο, λες και δεν είναι πιο λογικό να του δώσεις μια κλήση που να καλείται να πληρώσει το πρόστιμο σε έναν εύλογο χρόνο.

Ο ελεγκτής επιφορτίζεται με αρμοδιότητες που ούτε έχει εκπαιδευτεί ούτε μπορεί να τις διαχειριστεί.

Γίνεται ο ‘’κατής’’ του οθωμανικού κράτους (που οι πρακτικές του συνεχίζουν να επιβιώνουν στο δημόσιο σήμερα), σκληρός δικαστής, θύτης και θύμα τελικά κι αυτός ενός άδικου, σκληρού, ανεγκέφαλου και απάνθρωπου γραφειοκρατικού συστήματος διακυβέρνησης, που ενδιαφέρεται μόνο για εισπράξεις, σε μία σύγχρονη εκδοχή των ‘’τριάκοντα αργυρίων’’, όπου προδίδουμε τις ανθρώπινες αξίες μας ως κοινωνία συνολικά.

Στέλιος Φενέκος