ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΣ, ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΜΜΑ, ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ

Τελείωσε μία ακόμη πετυχημένη εκδήλωση της ‘’κοινωνίας αξιών’’ και των ‘’Δημοκρατικών’’ που έδειξε το εξωστρεφές και δημοκρατικό χαρακτήρα μας.

Πολλές οι διαπιστώσεις, τα συμπεράσματα και οι ιδέες που αποκόμισαν όλοι όσοι παρακολούθησαν τις εργασίες του διεθνούς αυτού συνεδρίου.

1.       Η εκδήλωση ήταν πολιτική και όχι κομματική και η πλειοψηφία των ομιλητών δεν ήταν μέλη της ‘’κοινωνίας αξιών’’ ή των ‘’Δημοκρατικών’’, αλλά μας τίμησαν με την πολύτιμη συμμετοχή τους, και μας βοήθησαν να συνθέσουμε καλύτερες πολιτικές, με τις γνώσεις τους, την κριτική τους σκέψη  και την αντικειμενικότητά τους.

2.       Στην εκδήλωση μας επίσης μας τίμησαν με την παρουσία και εκπρόσωποι άλλων κομμάτων στους οποίους δόθηκε βήμα για ουσιαστικές τοποθετήσεις. Είναι μία πολύ θετική παρακαταθήκη για την διεύρυνση της προσπάθειας συνεργασίας.

3.       Οι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών κομμάτων και οργανισμών, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν νεότατοι, ήταν απόλυτα καταρτισμένοι, εξωστρεφείς και αποτελεσματικοί.

4.       Διαπιστώσαμε ότι η οργάνωση μας ταυτίζεται στο μεγαλύτερο βαθμό με την οργάνωση και τις δημοκρατικές αρχές λειτουργίας σύγχρονων ευρωπαϊκών κομμάτων.

5.       Η επιλογή της ‘’κοινωνίας αξιών’’ και των ‘’Δημοκρατικών’’  να έχουν ως πρόταγμα τους νέους και να τους δίνουν στην πράξη πεδίο έκφρασης, δημιουργίας και συμμετοχής  με αποτελέσματα, επιβεβαιώθηκε από όλους τους συμμετέχοντες στο συνέδριο.

6.       Η Ακαδημία πολιτικής ‘’Αλέξανδρος Παπαναστασίου’’, που είναι το ερευνητικό και εκπαιδευτικό ινστιτούτο της ‘’κοινωνίας αξιών’’,  οι τομείς ‘’Διεθνών Σχέσεων’’, ‘’Οργάνωσης’’ και ‘’το Δημιουργικό μας τμήμα’’,  λειτουργούν αποτελεσματικά και με όραμα, έχοντας την δυνατότητα να διεκπεραιώνουν αποτελεσματικά εκδηλώσεις αυτής της μορφής.

7.       Τελειώνοντας τις εργασίες του συνεδρίου αυτού είμαστε περισσότερο ενισχυμένοι σε ότι αφορά την ιδεολογική μας τοποθέτηση και τις πολιτικές μας επιλογές.  

8.       Η κοινωνία αξιών, θα συνεχίσει με εξωστρέφεια την  δύσκολη και απαιτητική πορεία της, με σίγουρο και σταθερό βηματισμό, χωρίς ολιγωρίες, δημιουργώντας ένα σύγχρονο πολιτικό οργανισμό με ξεκάθαρη και συνεπή πολιτική ιδεολογία,  απαλλαγμένο από τις παλαιοκομματικές αντιλήψεις.  Έναν οργανισμό που να μην είναι προσωποπαγής, και ο οποίος να επιδιώκει τις συνεργασίες και σύνθεση.

9.       Για να συνεχισθεί αυτή η ανοδική πορεία όμως θα πρέπει να ανανεωθεί το στελεχιακό δυναμικό μας. Θα πρέπει να ενταχθούν στις δομές νέοι άνθρωποι με όραμα, ικανότητες και θέληση για δουλειά. Το επερχόμενο συνέδριο που θα γίνει στις 15 Δεκεμβρίου 2013, είναι η χρυσή ευκαιρία για ανανέωση και ενίσχυση θεσμών και ανθρώπων σε όλα τα επίπεδα. Όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να ενισχύσουν την δυνατότητα να υλοποιήσουμε όσα οραματιζόμαστε και διακηρύττουμε ας έλθουν να συμμετάσχουν ενεργά και να συνδράμουν στην ευγενή αυτή προσπάθεια.   

10.   Οι ‘’κοινωνία αξιών’’ και οι ‘’Δημοκρατικοί’’ συνεχίζουμε την αγαστή συνεργασία μας με σταθερότητα, συνέπεια και πρακτικότητα, προσανατολισμένοι πάντα στα αποτελέσματα και στις λύσεις.

ΤΟ ‘’ΟΡΑΤΟ’’ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΤΟ ‘’ΑΟΡΑΤΟ’’ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ

Αφορμή γι αυτό το κείμενο στάθηκε άρθρο του Α. Παπαχελά στην καθημερινή την Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013, με τίτλο, ‘’επιχειρηματικότητα με κανόνες’’.
Ένα από τα βασικότερα ζητήματα της πολιτικής με άμεσο οικονομικό, περιβαλλοντικό και συνολικά κοινωνικό αντίκτυπο, είναι η σχέση του κράτους με την επιχειρηματικότητα και συνακόλουθα με τις εταιρείες. Σε όλο τον κόσμο διαπιστώνεται ένα σφιχταγκάλιασμα πολιτικών και κομμάτων με τις εταιρείες, κυρίως για λόγους χρηματοδότησης και ιδιοτελών συμφερόντων, εις βάρος του οικονομικού, ηθικού και τελικά κοινωνικού περιβάλλοντος. Οι οικονομικές κρίσεις που δημιουργούνται, οδήγησαν τις κυβερνήσεις των κρατών να ανταγωνίζονται για την εύνοια τους, πολλές μάλιστα μεγάλες εταιρείες επηρεάζουν προς όφελός τους και τις πολιτικές αποφάσεις.

Μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers όμως και την οικονομική κρίση που πυροδοτήθηκε, η τάση που δημιουργείται σήμερα σε όλον τον Δυτικό κόσμο είναι να αυξάνονται οι έλεγχοι και οι ρυθμίσεις στις εταιρείες. Τα κράτη αναθεωρούν βάναυσα εν πολλοίς την σχέση τους με αυτές.
Δύο είναι τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν αυτήν την σχέση:
1) Τα εταιρικά σκάνδαλα: Η τάση προς την απάτη ήταν και θα παραμείνει πρόβλημα για τις εταιρείες, ιδίως σε περιόδους ραγδαίας ανόδου του χρηματιστηρίου. Το πρόβλημα επικεντρώνεται στο εάν τα έμμισθα διευθυντικά στελέχη θα αποδειχθούν άξια εμπιστοσύνης για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των μετόχων με σύννομο και δεοντολογικό τρόπο. Η σύννομη και δεοντολογική λειτουργία των επιχειρήσεων αποδεικνύεται στη πράξη, ότι είναι προς το συμφέρον των μετόχων.
2) Η εταιρική ευθύνη σε σχέση με την κοινωνική και περιβαλλοντική ευθύνη:
- Η μία αντίληψη θεωρεί ότι οι εταιρείες φέρουν ευθύνη μόνο έναντι των μετόχων. Αυτή η αντίληψη βρίσκεται σήμερα σε υποχώρηση σε όλο τον κόσμο.
- Αλλά και η κοινωνική και περιβαλλοντική ευθύνη υποχωρεί. Οι εταιρείες σήμερα στην Ευρώπη, από την Γερμανία ως την Ελλάδα αλλά και στις χώρες του πάλαι ποτέ κομμουνιστικού κόσμου, προσπαθούν να ανατρέψουν το εργασιακό καθεστώς καταφανώς σε βάρος των εργαζομένων , να μειώσουν τη συμμετοχή τους στις κοινωνικές τους υποχρεώσεις και να υποβαθμίσουν τις περιβαλλοντικές ευθύνες τους. Τα συνδικάτα εμφανίζονται αδύναμα να αντιδράσουν αφού έχασαν πολλή από την δύναμη του παρελθόντος. Ως αποτέλεσμα βλέπουμε σε αρκετές χώρες πολύ χαμηλούς μισθούς, άνοδο της εποχιακής, της ευκαιριακής και της ανασφάλιστης εργασίας, κατακόρυφη άνοδο της ανεργίας, σημαντικές υστερήσεις στις ασφαλιστικές καλύψεις των εργαζομένων και στασιμότητα αν όχι οπισθοδρόμηση στις περιβαλλοντικές μέριμνες . Το ίδιο συμβαίνει και στην Ιαπωνία αλλά και στην Κίνα όπου ιδιωτικοποιημένες εταιρείες επιχειρούν να απαλλαγούν από τις κοινωνικές υποχρεώσεις που τους είχε επιβάλλει το κράτος.

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΣ ΛΥΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Δεν θα πρέπει όμως παρά τα όσα κρίσιμα ζητήματα προαναφέρθηκαν, να δούμε τις εταιρείες σαν πρόβλημα αλλά σαν μια τεράστια δυνατότητα που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο ολόκληρο. Το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά παθογενή στοιχεία στην οικονομική λειτουργία τους δεν οφείλονται μόνο σε αυτές, αλλά κυρίως στο σύνολο της λειτουργίας του πολιτικο-οικονομικού περιβάλλοντος στα διάφορα κράτη. Θα πρέπει συνεπώς να αναγνωρίσουμε, τα προβλήματα, να δούμε τα δυναμικά στοιχεία, να ερευνήσουμε τις τάσεις που δημιουργούνται σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο για την επιχειρηματικότητα και να προσπαθήσουμε να τα διορθώσουμε.
Ας σταματήσουμε να δαιμονοποιούμε την επιχειρηματικότητα και τις εταιρείες για τα δεινά της οικονομικής μας κατάστασης.
Η εταιρεία αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και κληροδοτήματα της Δύσης σε όλο το κόσμο. Η επιτυχία της ως μορφή οργάνωσης εδράζεται οπωσδήποτε στο ανήσυχο πνεύμα, στην δημιουργικότητα και στον ανταγωνισμό, στην προαγωγή της τεχνολογίας και στις φιλελεύθερες αρχές της. Πέραν της συνεισφοράς τους στην οικονομία του κράτους με την βελτίωση της παραγωγικότητας και την πρόοδο της τεχνολογίας, συνεισέφεραν πολλά περισσότερα στην κοινωνία. Πχ. Μία εταιρεία που παράγει ζώνες ασφαλείας για τα αυτοκίνητα, μας έμαθε και να τις φοράμε και πολλές ανθρώπινες ζωές σώζονται από αυτήν την προσπάθεια.
Οι εταιρείες έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται και να ενσωματώνουν τις κοινωνικές αλλαγές στις δράσεις τους. Η παραγωγή ζωτικών προϊόντων, η μείωση του κόστους τους και οι καινοτομίες, πέραν του ότι αλλάζουν την φυσιογνωμία της κοινωνίας, ανατρέπουν τις παλιές κοινωνικές ιεραρχίες και βελτιώνουν την συνολική παραγωγικότητα μίας κοινωνίας μεταβάλλοντας τον ρυθμό ζωής. Η τάση αυτή των εταιρειών θα συνεχίσει να εξελίσσεται προκαλώντας ρήξεις με το παρελθόν που θα μας επηρεάζουν καθοριστικά.

Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η έννοια της επιχειρηματικότητας είναι μια από τις πιο ζωτικές έννοιες στην Ελλάδα της κρίσεως σήμερα. Η αιχμή του δόρατος σε αυτήν την επιχειρηματικότητα είναι οι εταιρείες, μικρές και μεγάλες. Οι μεγαλύτερες ιδίως, έχουν δυσφημισθεί πολύ στη χώρα μας από την αριστερή ρητορική . Κατηγορούνται για πολλά δεινά για τα οποία δεν ευθύνονται οπωσδήποτε, χωρίς μάλιστα να τους αναγνωρίζεται η σημαντική προσφορά τους στην ανάπτυξη, στην οικονομία και στην ίδια την εξέλιξη και βελτίωση της ζωής μας.
Στην Ελλάδα σήμερα οι εταιρείες κινδυνεύουν να πέσουν σε καθεστώς αρτηριοσκλήρωσης. Στο σύγχρονο ανταγωνιστικό οικονομικό περιβάλλον η επιχειρηματικότητα χρειάζεται μια μορφή εταιρείας που να είναι απαλλαγμένη από την ασφυκτική κρατική παρέμβαση, από ιεραρχικές γραφειοκρατικές δομές, και να παρουσιάζει μεγάλη ικανότητα προσαρμογής με μια οργάνωση λιτή και ευέλικτη. Οι κρατικοί έλεγχοι στο βαθμό που είναι αναγκαίοι, πρέπει να ενισχύουν την υγιή ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Το αντι-επιχειρηματικό θεσμικό πλαίσιο μαζί με την έλλειψη επενδυτικών κεφαλαίων που υπάρχει δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως μηχανισμός αναζωογόνησης της επιχειρηματικότητας και της οικονομίας.

Σήμερα το σημαντικότερο πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι τόσο τι προβλήματα προκαλούν οι εταιρείες στο κράτος, αλλά τι προκαλεί το κράτος στις εταιρείες.
Το ‘’ορατό χέρι’’ του κράτους αντικατέστησε βάναυσα, το ‘’αόρατο χέρι’’ της αγοράς.

‘’ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΔΙΑΛΟΓΟΙ’’ - ΤΟ ΚΑΡΟΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΣΤΙΓΙΟ

Όποιος έχει θητεύσει σε μεγάλους διεθνείς οργανισμούς εκπροσωπώντας την Ελλάδα, γνωρίζει ότι οι χώρες βλέπουν τους διεθνείς οργανισμούς σαν οχήματα προώθησης των εθνικών τους συμφερόντων. Για να επιβάλλουν μάλιστα την θέλησή τους (όπως προβάλλεται μέσα από τις θέσεις των διεθνών οργανισμών), χρησιμοποιείται ευρέως η μέθοδος πειθαναγκασμού των ‘’μικρών’’ χωρών για να συμφωνήσουν στις αποφάσεις που προωθούνται από τους ‘’ισχυρούς’’. Είναι η μέθοδος του καρότου και του μαστίγιου, που μακροπρόθεσμα δημιουργεί συμπλεγματική συμπεριφορά στο ‘’θύμα’’ όπως ακριβώς το πείραμα των εξαρτημένων αντανακλαστικών του Παβλώφ.
Στα εργαλεία πειθαναγκασμού εκτός από το καρότο και το μαστίγιο, έρχεται να προστεθεί και η εκμετάλλευση από τους ισχυρούς των σφαιρών επιρροής που δημιουργούν, η επιλεκτική ερμηνεία των διεθνών θεσμών, μαζί με την εξαντλητική προετοιμασία για την διεκδίκηση και προστασία των συμφερόντων τους.

Σε αυτό το σκληρό και αδιάλειπτο παιχνίδι, η Ελλάδα προσέρχεται πάντα με την ίδια συμπλεγματική συμπεριφορά:
Με ελλιπή προετοιμασία, ανάδελφη, χωρίς να έχει δυνατότητα ούτε να έχει προσπαθήσει για να δημιουργήσει σφαίρες επιρροής και υποστήριξης κοινών συμφερόντων, προσπαθώντας συνήθως να αποφύγει τα προβλήματα αοριστολογώντας, στη λογική ‘’ας δούμε πως θα ξεφύγουμε από την πίεση τώρα και βλέπουμε μετά’’ και με κουτοπόνηρους τακτικισμούς σε ατομικό (υπουργοί- κυβερνητικοί εκπρόσωποι) αλλά και σε συλλογικό επίπεδο (κυβέρνηση).

Αυτό ακριβώς συνέβη και με το μνημόνιο.
Το μνημόνιο έτσι όπως διαμορφώθηκε καταλήγει να είναι ένα ‘’τιμωρητικό’’ κείμενο για την Ελλάδα, που μαζί με τις υπόλοιπες συμπεριφορές των ισχυρών, καταλήγει να είναι το μαστίγιο, γιατί εμείς είδαμε μόνο το καρότο (δανεικό χρήμα).

Ας τολμήσουμε να φαντασθούμε τον ‘’ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟ’’, που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα:

ΤΡΟΪΚΑ: Πάρτε αυτά τα διαρθρωτικά μέτρα τα οποία είναι απαραίτητα για την αναδιάρθρωση της οικονομίας σας και θα σας βοηθήσουμε να τα λύσετε (γιατί κινδυνεύει να παρασυρθεί σε ντόμινο όλη η Ευρώπη - ταυτόχρονα θα κάνουμε τις δέουσες ενέργειες για να μην υπάρξει ντόμινο και να διασφαλισθούμε από ενδεχόμενη χρεοκοπία σας). Μόλις τα πάρετε τα μέτρα (και αυτά που μας διασφαλίζουν) θα σας δώσουμε τα καρότα (χρήμα).
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Ξέρετε τα διαρθρωτικά αυτά μέτρα είναι δύσκολο να τα περάσουμε (γιατί θίγουν το κομματικό κράτος και την πελατεία μας), και προτείνουμε κάποια άλλα οριζόντια μέτρα πιο εύκολα για μας.
ΤΡΟΪΚΑ: Μα είναι λάθος αυτά τα οριζόντια μέτρα, αλλά αφού επιμένετε πάρτε τα, αλλά υπογράψτε και δεσμευθείτε ότι θα τα υλοποιήσετε.

‘’Η κυβέρνηση χαρούμενη που ξέφυγε πρόσκαιρα υπογράφει και θριαμβολογεί στο πόπολο για την επιτυχία της. Τα οριζόντια όμως μέτρα έχουν κάκιστο αποτέλεσμα για την οικονομία και την κοινωνία (μα την κυβέρνηση δεν την νοιάζει η κοινωνία γιατί ‘’γκαιμπελικά’’ θα βρει τρόπο να την χειραγωγήσει, κινδυνολογώντας, εκβιάζοντας, πολώνοντας κλπ.)
Και καταναλώνει πάλι άσκοπά το καρότο (δανεικό χρήμα, ανεβάζοντας τον δανεισμό)
ΤΡΟΪΚΑ: Για να δούμε αν υλοποιήσατε τα μέτρα!!! Μα δεν κάνατε σχεδόν τίποτα και πάλι δεν κλείσατε το χρηματοδοτικό χάσμα (κενό θα ήταν λίγο). Πάρτε επιτέλους διαρθρωτικά μέτρα!!!
ΚΥΒ: Εμείς προσπαθούμε σκληρά, αλλά υπάρχει κοινωνική αντίδραση (που για την κυβέρνηση είναι προτιμότερη από την κομματική αντίδραση), οπότε δεν μπορούμε να πάμε τόσο βαθιά, προτείνουμε νέα οριζόντια μέτρα (στη λογική του βάτραχου στη κατσαρόλα που συνηθίσει την ζέστη και δεν πηδάει όταν καίγεται).
ΤΡΟΪΚΑ: Μα είναι λάθος, πρέπει να πάρετε διαρθρωτικά μέτρα για να συνέλθετε και όχι οριζόντια, αλλά αφού δεν θέλετε να το καταλάβετε, πάρτε ότι οριζόντιο μέτρο θέλετε αλλά θα σας ελέγχω σε κάθε βήμα, θα κραδαίνω συνεχώς το μαστίγιο (κόψιμο της χρηματοδότησης), θα δέσω καλά το γαϊδαρό μου (συμφέροντά μου) γιατί με σας δεν βγάζω άκρη. Επειδή μάλιστα τα μέτρα τα οριζόντια που προτείνετε και τα έχετε συνηθίσει, έχουν κάποιο αποτέλεσμα πρόσκαιρα (μέχρι να καεί ο βάτραχος στο τσουκάλι), θα ζητήσω περισσότερα τώρα για να μην μου πείτε μετά ότι πάλι δεν βγαίνουν.
ΚΥΒ: Ουφ πάλι τη σκαπουλάραμε και πήραμε το παραδάκι, ας πάρουμε πάλι τα οριζόντια μέτρα από αυτούς που μπορούμε να πιάσουμε, γιατί για να καταπολεμήσουμε τη διαφθορά (30δις λένε), να μαζέψουμε την φοροδιαφυγή (55 δις κι αυτή) και το χρήμα που βγήκε έξω την τελευταία 5ετία νόμιμο η μαύρο (260 δις τοα ανεβάζουν οι ξένοι), δεν γίνεται ούτε θέλουμε γιατί θα μας πολεμήσουν τα συμφέροντα, και που να χαλάς την πελατεία και την χρηματοδότηση τώρα.
Δεν πειράζει, θα απαξιώσουμε τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, θα κάνουμε μακροχρόνιες έρευνες, ΕΔΕ και προανακρίσεις, παραπομπές κλπ, για να περνάει ο χρόνος, θα δημιουργήσουμε ένα τέλμα για να κολλήσουν όλα και μετά θα ισχυρισθούμε ότι είναι πολύ δύσκολο να βρούμε άκρη (κι ας έχουν περάσει 5 χρόνια και ακόμη και πόσοι παίρνουν μαϊμού συντάξεις δεν γνωρίζουμε).
Κάπου-κάπου τάχαμου, θα βγάζουμε μια-δυο κραυγαλέες περιπτώσεις στη δημοσιότητα για να ξεγελάμε το πόπολο (που όπως είπαμε συνήθισε να βράζει χωρίς να αντιδρά).
ΤΡΟΪΚΑ: Χμ… με αυτούς δεν βγάζει κανείς άκρη, ας σταματήσουμε επιτέλους την πολιτική αυτή, κι ας βάλουμε χέρι στα περιουσιακά στοιχεία τους και στις καταθέσεις, αφού έχουν τόσα πολλά στις τράπεζες έξω, (άσπρα ή μαύρα δεν μας νοιάζει εμείς το χρήμα μας θέλουμε πίσω τώρα), γιατί δεν πρόκειται να δουλέψει κανένα μέτρο και καμία λογική μ’ αυτούς και άστους μετά να καίγονται (οι βάτραχοι)

Μένει να δούμε αν ο βάτραχος θα πηδήξει έξω απ’ το τσουκάλι μπας και σωθεί.

‘’ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΣΑ ΔΟΝΤΙΑ ΕΧΕΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ, ΚΑΝΕ ΤΟΝ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕΙ’’

Για ‘’επανασύσταση της κεντρο-αριστεράς’’ διαβάσαμε σήμερα, από μία ανακοίνωση που υπογράφουν οι 58, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν υπογράψει μία πλειάδα τέτοιων ανακοινώσεων από πολιτικές πρωτοβουλίες που εκδηλώθηκαν και έσβησαν, στον χώρο της ‘’θολής ιδεολογικής ταυτότητας’’. Ναι είναι ένας ιδιαίτερος ιδεολογικός χώρος, που αναπτύχθηκε στα σημερινά πέτρινα χρόνια, γιατί υπήρξε μία περίοδος όπου αν πρόβαλες ιδεολογική ταυτότητα απ΄τα παλιά, σε έπαιρναν με τις πέτρες.

Η κεντροαριστερά λειτουργεί σήμερα μετά από μερικά χρόνια ως καταφύγιο αλλά και ως άλλοθι, ο απενοχοποιημένος χώρος των απανταχού γυρολόγων. ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Προοδευτικοί, Δυναμικοί Έλληνες, 75, 58…. και πάει λέγοντας. Είναι ο χώρος που δικαιούσαι να φανείς ‘’αντιμνημονιακός’’ αν χρειασθεί, όπως και ‘’μνημονιακός’’ αν κάτσει. Άνθρωποι και ιδεολογίες κυλάνε όπως η μπίλια της ρουλέτας: ‘’όπου κάτσει ‘’.

Έχουμε βαρεθεί να διαβάζουμε καταστατικά κείμενα, διακηρύξεις, διαπιστώσεις και από εκεί και πέρα τίποτε. Όλα εξαντλούνται σε μια δυο εμφανίζεις στις τηλεοράσεις και στην αρθρογραφία σε εφημερίδες και στα περιοδικά, εκεί που υπάρχουν φίλοι για να τους στηρίξουν.

Το μόνο κοινό αυτής της ομάδας είναι ο ευκαιριακός χαρακτήρας της.

Ο δε παμπόνηρος Βενιζέλος που υποθάλπει όλες αυτές τις κινήσεις, τι θα σκέφτεται;
‘’Οργάνωση δεν έχουν, λεφτά δεν βάζουν, για να δουλέψουν σκληρά στην οργάνωση δεν θα ιδρώσουν, για να δουλέψουν δημοκρατικά για παραγωγή θέσεων και πολιτικής δεν πρόκειται να τσαλακωθούν…….’’
‘’Ωραία λοιπόν, θα βγαίνουν για μένα στις τηλεοράσεις και στα κανάλια χωρίς να κουνήσω το δαχτυλάκι μου, θα μιλάνε για την ''ανασύσταση της κεντροαριστεράς'', κι εγώ μεγαλόψυχα θα τους επικροτώ, θα τους δώσω την πλατφόρμα οργάνωσης, των οργανωτικών δομών και του χρήματος που δεν έχουν καθώς και όλα τα χρειώδη, οπότε θα τους απορροφήσω μετά εύκολα, παραπλανώντας τον κόσμο για μια νέα, ελπιδοφόρα και άφθαρτη κίνηση’’.

Υπάρχει μία υπέροχη παροιμία κατάλληλη για την στιγμή αυτή: ‘’αν θέλεις να δεις πόσα δόντια έχει ο διάβολος κάνε τον να χαμογελάσει’’.

Ελπίζουμε να μην φθάσουμε στο σημείο αυτό που το μόνο που θα μας μείνει στο τέλος θα είναι το σαρδόνιο χαμόγελο του κ. Βενιζέλου!!!

ΑΣ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ‘’ΕΝΑ-ΕΝΑ-ΤΕΣΣΕΡΑ’’

Η πρώτη μεταπολιτευτική κυβέρνηση το 1975 διαμόρφωσε με τέτοιο τρόπο τα άρθρα του Συντάγματος, ώστε το νέο Σύνταγμα της χώρας να έχει 120 άρθρα (το σύνταγμα πριν την δικτατορία είχε 114 άρθρα).

Αυτό το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος του ’52, έγινε σύνθημα στα χείλη μιας ολόκληρης γενιάς που φώναζε 1-1-4 στους δρόμους, ζητώντας την εφαρμογή του Συντάγματος.

Η λογική της αύξησης των άρθρων σε 120 και η αλλαγή της αρίθμησης έγινε τεχνηέντως, γιατί σύμφωνα με την κοντόφθαλμη αντίληψη της τότε μεταπολιτευτικής κυβέρνησης, το νέο Σύνταγμα θα έπρεπε να έχει ως ακροτελεύτιο άρθρο άλλο αριθμό και όχι το ‘’114’’, για να μην ξαναγίνει σύνθημα στο στόμα του λαού το ‘’ένα-ένα-τέσσερα’’.

Η πράξη αυτή βασίσθηκε σε στρεβλές αντιλήψεις για την Δημοκρατία και την δημοκρατική παράδοση αυτού του τόπου, απ’ όπου κι αν εξετάσει το θέμα κάποιος.

- Πρώτο, γιατί η απαίτηση ενός λαού για την εφαρμογή του Συντάγματος είναι άκρως δημοκρατική.
- Δεύτερο, γιατί η Δημοκρατική παράδοση είναι φάρος φωτεινός στην ιστορία και τις παραδόσεις αυτού του τόπου και οφείλουμε όλοι να σεβόμαστε και να προστατεύουμε τους εννοιολογικούς συμβολισμούς της. (Φανταστείτε την επίδραση που θα υπήρχε στην δημοκρατική παράδοση των λαών εάν αφαιρούσαμε τα δημοκρατικά μας σύμβολα πχ. την Πνύκα από την Ελλάδα, ή τη Μασσαλιώτιδα από τη Γαλλία κλπ).

Το σύνταγμα καταστρατηγείται πλέον καθημερινά και αξιοποιείται χρησιμοθηρικά κατά περίπτωση από την Κυβέρνηση, χωρίς να υπάρχει σοβαρή κοινοβουλευτική αντίδραση.
Ο Πρόεδρος της δημοκρατίας δε, που έχει ορκισθεί ενώπιον της Βουλής:
“… να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού”,
θα πρέπει επειγόντως να ξαναδεί τι ορκίστηκε για να φρεσκάρει την αδύναμη μνήμη του.

Αγαπητοί φίλοι
Είτε ‘’ένα-ένα-τέσσερα’’, είτε ‘’εκατό και είκοσι’’ η απαίτηση είναι ή ίδια, μία και μοναδική:
Εφαρμογή του Συντάγματος!!!

Ας βροντοφωνάξουμε ξανά ‘’ΕΝΑ-ΕΝΑ-ΤΕΣΣΕΡΑ’’,
έστω και αν δεν έχει τον ίδιο αριθμό το άρθρο του σημερινού Συντάγματος.

Η φωνή μας έχει το ίδιο αγνό δημοκρατικό πνεύμα, τον ίδιο ευγενή σκοπό, την ίδια δημοκρατική παράδοση, την ίδια ελπίδα!!!
Ας του δώσουμε και την ίδια δύναμη, την ίδια ορμή

‘’ΤΟ ΑΥΓΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟ ΦΙΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΙ' ΑΛΛΟ ΑΥΓΟ’’

Η υπόθεση της ‘’χρυσής αυγής’’ συνεχίζεται, ευτυχώς με λιγότερες πολιτικές παρεμβάσεις στην δικαιοσύνη και με χαμηλότερους τόνους, ώστε η δικαιοσύνη και οι διωκτικές αρχές να κάνουν όπως πρέπει τη δουλειά τους.

Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι ανησυχητικό:
Κάνουν σωστά τη δουλειά τους η κυβέρνηση και τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα στη βουλή, ώστε να θεραπεύσουν τις γενεσιουργές αιτίες της διόγκωσης του φασισμού στην Ελλάδα; Ή εξακολουθούν να καλύπτονται κοντόφθαλμα πίσω από την θέση ότι ‘’απλά τον υποστήριξαν κάποιοι από αντίδραση, χωρίς να έχουν συνείδηση του τι κάνουν’’;

Έχουν δει την περίπτωση της ‘’χρυσής αυγής’’ σαν ένα ακόμη καιροσκοπικό πολιτικό παιχνίδι, χωρίς να αντιληφθούν την πραγματική διάσταση και τον κίνδυνο του φασισμού στην Ελλάδα, πως διογκώθηκε και γιατί η ‘’χρυσή αυγή’’ παραμένει με σημαντικά ποσοστά τρίτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις.
Αντί να δούμε να υπάρχει ομοψυχία των δημοκρατικών κομμάτων για την θεραπεία των γενεσιουργών αιτίων αυτού του φασισμού, βλέπουμε να αλληλοκατηγορούνται στη Βουλή για την θεωρία των δύο άκρων, να καυγαδίζουν στην προσπάθεια τους να καλύψουν τις ολιγωρίες που έδειξαν, να αποποιούνται τις ευθύνες τους και να πλειοδοτούν σε ‘’βερμπαλιστική δημοκρατικότητα’’.

Η κυβέρνηση κάνει σαν να μην καταλαβαίνει ότι οι γενεσιουργές αιτίες του φασισμού ενδεχόμενα εδράζονται στην στρεβλή ερμηνεία που δίνει αυτή η ομάδα των υποστηρικτών της ‘’χρυσής αυγής’’ στις συνθήκες που έχουν οδηγήσει εδώ την χώρα και στην κάκιστη πολιτική των τελευταίων χρόνων.
Οι συνθήκες που ζούμε σήμερα μοιάζουν με αυτές που υπήρχαν στην Γερμανία του μεσοπολέμου.
Και πρέπει να θεραπευθούν όχι μόνο από πλευράς οικονομίας αλλά και από πλευράς θεσμών και κοινωνικής μέριμνας.
Αντί η κυβέρνηση να δώσει προοπτική στον τόπο εισάγοντας περισσότερη και καλύτερη δημοκρατία στις δομές και τις λειτουργίες, σεβόμενη το Σύνταγμα, γίνεται πιο αυταρχική και απολυταρχική, απαξιώνοντας θεσμούς και αποφασίζοντας όλο και πιο συγκεντρωτικά.
Έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα τις τοπικές κοινωνίες και τα κοινωνικά προβλήματα που διογκώνονται. Δεν κάνει τίποτε ουσιαστικά για τα μεγάλα προβλήματα που μας καταδυναστεύουν και θα μπορούσαν να λυθούν αν υπήρχε πολιτική βούληση γι αυτό. Εξακολουθεί να λαμβάνει μονοδιάστατα φοροεισπρακτικά μέτρα, και αυτοαναιρείται συνέχεια με τις πράξεις της, οι οποίες καταλήγουν όλο και σε μεγαλύτερη μείωση της δημοκρατίας και σε συνολική αμφισβήτηση της διακυβέρνησης αλλά και όλου του πολιτικού συστήματος.

Όταν ένας οργανισμός έχει προβλήματα στην λήψη αποφάσεως και στις λειτουργίες του, απλά πρέπει να κάνει πιο δημοκρατική και πιο συμμετοχική την λειτουργία του, γιατί έτσι θα υπάρξει η απαραίτητα συνεργασία και σύμπνοια για να βρεθούν και να υποστηριχθούν οι καλύτερες λύσεις. Από την ενίσχυση των δημοκρατικών λειτουργιών πρέπει να αντλούμε την απαραίτητη δυναμική για τον οργανισμό μας.

Ο απολυταρχισμός της κυβέρνησης, η συνέχιση ενός αυταρχικού και αδιέξοδου μονοδιάστατου οικονομικού προγράμματος που παράγει τεράστια κοινωνική αδικία και το οποίο γεννήθηκε στη Γερμανική μονομπλόκ αντίληψη, έχουν διογκώσει πολλές από τις γενεσιουργές αιτίες του φασισμού στην Ελλάδα.

Εάν συνεπώς δεν ασχοληθεί με συνέπεια η κυβέρνηση αλλά και το πολιτικό σύστημα για να θεραπεύσουν τις γενεσιουργές αιτίες της διόγκωσης του φασισμού στην Ελλάδα, πολύ φοβάμαι ότι:

‘’το αυγό δημιούργησε το φίδι για να κάνει κι άλλο αυγό’’